Toekomstplan van mijn PP

Wat fijn dat het allemaal zo goed gaat en dat de heren zoveel lol aan hun nieuwe woonplek beleven. Ik ben heel benieuwd naar de foto's.

Wat een heerlijk verhaal Monique, ik heb het helemaal meebeleefd ! Wat een zalig gevoel, dat je paarden nu ineens én allevier bij elkaar staan én in een prachtig Paddockparadijs én óók nog in je achtertuin ! Dan kun je je geluk toch niet meer op ?
En wat mooi hè, meteen die kuddedynamiek, de een die de ander beschermt.
Ik ben heel benieuwd naar je foto's straks.

Wat een leuk verslag Monique, erg leuk om te lezen! Haha, je kan ook grappig schrijven, de Dwingeloose grassprietjes .
Wat is dat erg hè als ze dan zo hard gaan, daar heb ik ook weleens mijn hart bij vastgehouden .
Maar wat super dat het later zo goed ging samen! Je kan nu heerlijk genieten zo vlakbij de paarden, dat is echt het mooiste wat er is. Vooral ook hoe ze met elkaar omgaan in de kudde is echt geweldig om dat elke dag te zien.

Veel plezier/succes bij het verdere werk daar en ik ben ook heel benieuwd naar de foto's !

Sinds gister is mijn verhuisvakantie weer voorbij, en ben ik nu op het werk. Tussen de bedrijven door ben ik een klein beetje hier op het forum aan het bijlezen, maar dat kan ik natuurlijk op mijn werk niet teveel doen. Wel vast weer een updateje van onze ervaringen.
Inmiddels is mijn ervaring ook dat de paarden een stuk rustiger geworden zijn, in alle opzichten. Geweldig om mee te maken!
Omar had enorme verlatingsangst. De beide hooibakken staan hemelsbreed behoorlijk dichtbij elkaar. Als Jake dan bij de ene stond en hij bij de ander raakte hij in het begin lichtelijk in paniek. Inmiddels blijft hij heerlijk relaxed als dat gebeurt, en als hij dan vind dat Jake maar weer eens in de buurt moet zijn, dan galoppeert hij op z'n gemak het pad rond (soms ook zelfs de hele lange lus) om hem dan blij te begroeten.
Het rijden ging de laatste tijd in Balloo enigzins ruig, door de lange winter in een kleine paddock en weinig kunnen rijden. Vorige week heb ik Omar en Jake allebei een poosje gereden in de binnenwei. Ze waren beide heerlijk ontspannen, en hadden er super zin in. De bak vind Omar normaalgesproken vreselijk saai, en daar reed ik hem ook al nooit meer in, maar nu zo in de wei tussen z'n rondlopende vriendjes vond hij geweldig.
Een week na ingebruikname van het PP door onze eigen jongens hebben we er nog een jonge gast bij gekregen. Omdat Dean en Nilam nog hengst zijn, kunnen we toch nog geen merries plaatsen. Daarom kan Sam het komende seizoen nog mooi komen ravotten met zijn grote neven, en een beetje opgevoed worden door onze volwassen ruinen. Sam is een jaarling hengst Tennessee Walking Horse, die 25 april toegevoegd is aan onze kudde. In allereerste instantie zetten we Sam alleen in een klein stukje van de binnenwei, om de anderen te leren kennen. Helaas hadden die het allemaal al snel gezien, en gingen ze met z'n 4-en aan de wandel over het pad, Sam in z'n eentje achterlatend. Omdat het zo rustig leek te gaan hebben we Nilam en Dean daarom gelijk bij hem ingezet, zodat Sam niet 'alleen' bleef. Lees voor het verslag van deze kennismaking het blog van www.Pleasuregaits.com (sorry ik weet even niet helemaal hoe ik dat stukje van het blog hier kan linken, kijk eerst bij 'Tennessee Walking Horses', en dan bij blog). Erg leuk stukje!
Nog 2 dagen later hebben we de 3 musketiers bij het andere duo op het pad gedaan. Hehe, eindelijk, zag je ze denken. Zo hoorde het gewoon te zijn. Het duurde nog een paar daagjes voordat ze echt helemaal een quintet vormden, maar nu kunnen ze heerlijk met z'n 5-en bezig zijn. Soms dichtbij elkaar, soms verspeid over het PP, maar helemaal op hun plekje.
Ik geloof graag dat het nooit went, zoals ik net ook al even elders las. Ik denk dat ik hier altijd van zal blijven genieten, elke dag weer.

Leuk weer een update Monique. Zo te lezen ben je heerlijk aan het genieten van je eigen Paddockparadijs, echt super !
Mooi om te lezen dat de paarden ook een stuk rustiger zijn geworden, die ervaring hebben wij ook met onze paarden. Leuk ook dat Omar op een gegeven moment goed doorhad dat Jake eigenlijk helemaal niet ver weg was en snel bereikbaar .

Inderdaad leuk stukje op die blog over Sam, meteen een paar mooie foto's gezien .
Dit is trouwens de directe link: http://pleasuregaits.blogspot.com/2010/04/sam-logeert-bij-oude-bekenden.html

Mooi hè een PP, echt genieten elke dag weer!

Het wordt zo al een flinke kudde Monique!
Op je foto's kunnen we nu echt niet langer wachten hoor !

Dan moet je nog een poosje geduld hebben, want ik heb nog geen flauw idee wanneer we de computer in de caravan zover voor elkaar hebben dat ik de foto's erop kan zetten, en ze kan plaatsen. Inmiddels staat de computer van Bert in de caravan en is er een telefoonkabel in de bouw/stroomkast. Nu nog de telefoonkabel doortrekken, alles aansluiten en het fotoprogramma van mijn eigen computer overzetten op die van Bert.

Snap ik hoor, we wachten geduldig af ...

We zijn online in de caravan! En mijn fotoprogramma staat erop. Het lukt me alleen nog niet om de foto's te verkleinen op deze computer, en heb op dit moment ook het geduld niet om dat uit te vogelen. Dean is namelijk in de kliniek in Emmeloord om gecastreerd te worden. We wilden dat vorige week hier thuis doen, maar toen bleek hij klophengst te zijn. De ene wel ingedaalde bal is (te)groot, en vooral die bijbal. Dat heeft me waarschijnlijk misleid, dat ik gewoon dacht dat het er 2 waren. Het lieskanaal aan die kant is (daardoor) ook te wijd geworden, wat nu tijdens de operatie dan ook verholpen moet worden. Hij zou gister geholpen worden, maar toen werd hij koliekerig, zodat de chirurg hem liever niet onder narcose bracht en een buikoperatie uit te voeren. Vandaag is Dean gelukkig weer rustiger. Hij staat nu voor 11 uur operatie gepland. Dus nu ik tot eind van de ochtend moet wachten op een telefoontje van een geslaagde operatie ga ik proberen een impressie te geven van onze paarden in hun nieuwe PP. (met de grote fotobestanden)

Omar en Jake wijden het PP in




Als we de volgende dag met Dean en Nilam op de trailer aankomen staan Omar en Jake ons op te wachten

Omar en Jake staan voor de kennismaking een poosje in de wei, zodat Dean en Nilam het pad kunnen verkennen

Het uitzicht vanaf onze ontbijttafel de volgende morgen. Wat wil een mens nu meer?

Als we vervolgens buiten komen zien we hoe Nilam de heuvel inwijdt in de ochtendzon

Die dag houden we ze nog even apart, maar ze trekken al behoorlijk met elkaar op

Nog een dag later mogen ze met elkaar op het pad. Zo hoorde het dus gewoon, want binnen 5 minuten stapten ze trots achter elkaar het PP rond

Een weekje later komt Sam erbij

Dean, Nilam en Sam kunnen het goed vinden met elkaar. De 3 musketiers zijn veel bij elkaar.

Ook met eten staan zij meestal met z'n 3-en bij de ene bak, en Omar en Jake bij de andere.

Tot slot nog 2 foto's die een klein beetje overzicht geven van de huidige situatie. De eerste vanaf de oprit

En dan nog eentje vanaf de bovenverdieping van het huis in aanbouw. Vanaf de zandbak daar achterin loopt het PP nog niet door tot aan de weg vooraan, omdat daar nog grote bulten grond liggen waarmee straks rondom het huis aangevuld moet worden. Op dit moment loopt het pad daarom nog achter de schuur en paddock langs rechtstreeks naar de andere zijkant tot net voor de zandbak.

Wat leuk Monique, wat een mooie foto's allemaal! Je hebt het echt prachtig voor elkaar, het ziet er allemaal super uit.
Erg mooi die foto van Nilam op die heuvel . Gaan ze er ook al rennend overheen of alleen nog in stap?

Spannend allemaal van Dean, hij wordt dus op dit moment geopereerd. Ik hoop dat alles heel goed gaat en dat je snel nieuws krijgt dat alles geslaagd is!

Wat heerlijk hè Monique om hier nu zomaar van te kunnen genieten !
Jammer genoeg kan ik niet al je foto's zien, het is een beetje te veel van het goede voor mijn (ietwat overvolle, vermoed ik) computer. Sommige foto's laden maar een klein stukje en stoppen er dan mee. Maar de foto's die ik wel zie geven een heel fijn beeld van een mooi plekje met gelukkige paarden .
Misschien is het een idee om een volgende keer zulke grote foto's bv. eerst in 'mijnalbum' te zetten en dan een link daar naartoe hier te plaatsen? Meestal is het bekijken in het album zelf geen probleem.

Geniet lekker verder Monique !

Om half 1 belde de chirurg dat de operatie goed verlopen was. We zijn daarnaartoe gegaan, en kwamen precies op het moment dat Dean van de recovery afkwam (even over 2). Hij was nog wat suf en trillerig op de benen, maar dat ging zienderogen vooruit terwijl we bij hem waren. Ik hem hem een poosje gekriebeld op plekjes die de boel weer wat op gang kunnen brengen, daar genoot hij zichtbaar van. Morgenochtend horen we of we hem morgenmiddag weer mee mogen nemen naar huis.

Citaat :

Misschien is het een idee om een volgende keer zulke grote foto's bv. eerst in 'mijnalbum' te zetten en dan een link daar naartoe hier te plaatsen?

Dat ga ik een volgende keer eens proberen.

Citaat :

Erg mooi die foto van Nilam op die heuvel . Gaan ze er ook al rennend overheen of alleen nog in stap?

Dankje. Inmiddels heb ik ze er eenmaal in volle vaart overheen zien gaan, maar aan sommige sporen te zien lijken ze dat wel vaker te doen.

Wat super dat de operatie goed verlopen is, heel fijn! Is Dean gisteren weer thuis gekomen?

MoniqueBuu schreef:

Citaat :

Erg mooi die foto van Nilam op die heuvel . Gaan ze er ook al rennend overheen of alleen nog in stap?

Dankje. Inmiddels heb ik ze er eenmaal in volle vaart overheen zien gaan, maar aan sommige sporen te zien lijken ze dat wel vaker te doen.

O wat gaaf! Lijkt me echt heel leuk om te zien, misschien kan je eens een filmpje maken

Een filmpje maken gaat nog wel lukken, als ik de camera op het juiste tijdstip bij de hand heb. Maar of het plaatsen dan ook zal lukken weet ik echt niet.

Dean is nog niet weer thuis helaas. Hij gaat gelukkig wel heel goed vooruit. Maar ze wilden z'n rantsoen weer heel langzaam opbouwen, omdat hij voor de operatie aan nu 2 dagen gevast had. Hij leek daar best wel last van te hebben, dat ze hem ook medicijnen voor z'n maag gegeven hadden. Vandaag staat hij weer op vol rantsoen, en hij is nu weer helemaal fit en levendig. Vandaag krijgt hij dacht ik ook geen medicatie meer. Morgen mogen we na de ochtendronde van de dierenarts bellen of hem morgen weer mee mogen nemen. Ik verwacht het eigenlijk wel, als ik zie hoe hij opgeknapt is.

Kijk maar of het lukt en anders geniet je er vooral zelf van

Jammer dat Dean nog niet thuis is, maar op zich misschien wel beter. Ze kunnen hem dan even goed in de gaten houden als ze het langzaam aan opbouwen. Zulke operatie's kunnen idd nogal invloed hebben op de maag/darmen.
Hopen voor morgen dan!

Ik weet niet of je het mag vergelijken, maar mijn schoonvader heeft na een rugoperatie onde volledige narcose weken lang erge buikpijn gehad. Vreselijk last van de darmen, daarom mocht hij helaas ook niet naar huis.
Later heeft hij een operatie onder plaatselijke verdoving gehad, maar daarvan geen last meer gehad.

Dean is weer thuis!!!
Ik denk dat je dat zeker wel kunt vergelijken Marion. Waarbij een paard volgens mij wel nog gevoeliger is, omdat het planteneters zijn, en wij mensen alleseters.
Dean mag op een klein stukje weiland, ongeveer 4x stalgrootte. Sam en Nilam lopen op de rest van dat stukje weiland. En Omar en Jake op de track. Ze zijn allemaal ook blij dat Dean weer terug is, en het gaat er gelukkig heerlijk rustig aan toe. Dean mag vanwege de operatiewond nog niet te gek doen.
Lang leve het PP!!!

Super dat Dean weer thuis is !
En inderdaad heerlijk dan zo'n PP, kan hij gewoon lekker naar buiten met al z'n vriendjes in de buurt!

Fijn dat de castratie goed verlopen is Monique . Je zal zien dat Dean zo weer de oude is en weer lekker kan ravotten.

heej,
Fijn dat bij Dean alles is goed gegaan met de castratie.
Is hij alweer de oude?
Atent rent alweer vrolijk door de wei heen.

Dean mag nog niet weer rondrennen, omdat hij via een buikoperatie gecastreerd is. Maar hij pakt het gelukkig allemaal heel goed op. Hij staat nog in een stukje wei wat ongeveer 3-4x boxgrootte is. Eigenlijk had hij nog volledig boxrust moeten hebben, maar dat kan hier nog niet omdat de boxen nog niet klaar zijn. Maar als hij in zo'n klein stukje kon, dan mocht hij gelukkig weer mee naar huis. Sam en Nilam houden hem gezelschap in de rest van dat stukje wei, maar Omar en Jake blijven ook veel op het stuk van de track wat bij Dean in de buurt is.
Heel officieel mag Dean ook de komende 3 weken nog niet los naar buiten, alleen aan de hand stappen. Maar ik denk dat we proberen om z'n stukje wei steeds met kleine stukjes uit te breiden. Daar blijft hij rustiger bij volgens mij, dan dat we met hem aan de hand gaan stappen.

Vorige week heb ik een rondvlucht gemaakt in een 2-persoonsvliegtuigje. Ik wilde graag ons nieuwe huis eens van boven bekijken. Bij de foto's die ik gemaakt heb zijn ook een paar mooie, waarop het PP leuk te zien is, en waar nog een paar grote klussen liggen.

De voerplek links in het pad willen we nog gaan verharden, het is daar veel te snel een enorme bagger om de hooibak heen.
Verder moet rechts op de foto de lus naar voren nog gemaakt worden. De track zal daar om de paddock heen gaan. Rechts boven de paddock is inmiddels wit zand gestort, zodat we daar ook nog een verharde voerplek kunnen maken. De hele lus kunnen we afmaken, als de bult grond weg is. Maar de grond rondom huis kan nog niet helemaal aangevuld worden, dus het duurt nog even voor die weg is.

Een leuk overzicht vanaf de zijkant/noordkant. De tractor staat in de paddock, en Bert staat ernaast te zwaaien. Dat kunnen jullie op de foto niet zien, maar dat kon ik vanuit het vliegtuigje wel zien. Bert is bezig het hekwerk om de paddock te maken.

Aan de andere kant staan nu onze caravan, met bijkeuken, een in elkaar gefreubelt schuurtje, en onze opslagcontainer (blauw). Op die plek willen we in de toekomst graag een bij-het-geheel-passende kapschuur bouwen. Aan de achterkant staat die dan bij de verharde voerplek. Achteraan de kapschuur wil ik graag een stukje overkapping, zodat ze daar kunnen schuilen. Een ander schuilmogelijkheid willen we maken in de vorm van beplanting aan beide zijden van de track die achter de grote schuur en de paddock langsloopt. Door daar voor beplanting te kiezen die naar elkaar toe kan groeien, kan daar hopelijk een 40 meter lange poort ontstaan.

En nog een leuk totaal-overzicht, (van iets verderaf gefotograveerd) inclusief het stuk grond hier scheef tegenover, wat we er ook bij aangekocht hebben. (rechtsbovenop de foto). Dat hebben we net opnieuw ingezaaid, en als je goed kijkt zie je al een groene waas over het land.

Wow wow wow Monique, wat GEWELDIG om zulke foto's te hebben van je perceel !
Wat een prachtig perceel en leuk ingedeeld, en dan ook nog zo'n lap grond erbij gekocht aan de andere kant van de kruising! Komt daar t.z.t. ook een PP?
Grappig dat je ook de paarden kunt zien op de grote foto, maar ik zie er maar twee, waar is de rest? Of staan er nog een paar op de voerplek links in het pad (op de grote foto)? Dat kan ik niet echt goed zien.

Als de bult grond weg is en je het PP-pad af kunt maken, verdwijnt dan het pad wat nu midden door je wei loopt? Of handhaaf je dat?
Erg leuk dat er bij jullie zoveel bochten zijn omdat de route helemaal rondom je huis loopt. En wat heb je een sjieke lange oprit!
Jullie huis is toch nieuwbouw? Hoe heb je dat voor elkaar gekregen op zo'n groot perceel? Meestal komen alleen agrarische bedrijven daarvoor in aanmerking dacht ik.
(Jaja, ik doe het weer: honderdeneen vragen stellen ...)

Wauw , wat een mooie , duidelijke foto's zeg

Op dit moment hebben we niet in de planning om daar een PP aan te leggen. Volgend jaar een paar keer hooien, omdat pas ingezaaid gras niet zo goed is voor paardebuiken. Op dit moment heb ik in gedachten om daar eventueel een paar oude paarden in te laten lopen die 24/7 op het gras moeten, maar dat wordt dan pas vanaf 2012.

Jake staat links van de hooibak op de verharde plek te eten. Dean en Nilam staan ook op die verharde plek, maar dan rechts van de hooibak. Nilam zie je daar als een zwart, recht streepje, en Dean staat daar scheef achter, aan Nilam z'n linker bil te neuzen. Omar staat bij de hooibak op de onverharde plek te eten, op de foto te zien iets scheef boven de hooibak. Sam is het laatste weekend van juli verhuisd naar Duitsland toe, die heeft daar een nieuw thuis gevonden.

Als de lus naar voren toe afgemaakt wordt, dan verdwijnt dat pad midden door de wei. De paarden kunnen zo goed leren changeren als ze helemaal in galop rond willen. Dat kunnen ze nu trouwens ook al, want we hebben al 1 contrabocht, maar straks worden het echte changeertalenten.

De schuur stond al op dit perceel, en er stond een huisje voor (op dezelfde plek als wij nu bouwen) die we gesloopt hebben. Er lag/ligt een bedrijfsbestemming, maar ze zijn in onze gemeente bezig met wijziging bestemmingsplan buitengebied. En volgens het nieuwe bestemmingsplan komt er een woonbestemming op. We hebben de bouwvergunning gekregen op basis van deze nieuwe woonbestemming, maar dan wordt het heel officieel 10 m2 teveel. Daarom hebben we op papier de muur van de schuur 1 meter teruggezet (die is 10 m breed), en gelijk na de melding aanvang bouw bezwaar hiertegen ingediend. Want met de bestemmingsplanwijziging hebben we een zienswijze ingediend, dat we er graag een agrarische bestemming op willen hebben. Als we die er inderdaad op krijgen, dan heb je te maken met een bouwblok, en niet meer met de vierkante meters. Dan kunnen we gelijk een bouwvergunning aan gaan vragen voor de kapschuur.
Ze willen het nieuwe bestemmingsplan komend voorjaar helemaal afgerond hebben.