A-technisch en niet sterk genoeg

Helma schreef het volgende in het topic over de sneeuwfoto's.

helma polman schreef:

Ben nu alleen maar in mijn hoofd bezig met allerlei
plannen, en kan niet wachten tot we verder kunnen! Dat las ik al ergens eerder op dit forum? Jeukende handen!
Frustreer me alleen wel es over het feit dat ik zelf nu eenmaal niet alles kan (erg a-technisch en door lichaamsbouw ook niet erg sterk), dus alle plannen die ik heb moeten
door mijn geliefde echtgenoot worden uitgevoerd. Arme jongen, hij heeft eigenlijk niets met de paarden want dat is echt mijn hobby, maar hij loopt zich altijd wel rot te sjouwen om de plannen van zijn vrouw uit te voeren. Voel ik me best es schuldig over hoor! Jammer genoeg niet het budget om het professioneel uit te besteden, dus het is niet anders.
Hoe doen jullie dat, dames?? (voor zover ik kan zien alleen dames op de lijst??)

Het leek me een vraag die bij meer mensen (vooral vrouwen :<?) zal spelen, vandaar dat ik er even een nieuw topic over heb aangemaakt.

Als het etiketje 'door lichaamsbouw niet erg sterk' bij íemand past, dan is het wel bij mij, haha ! Ik heb een aangeboren bindweefselaandoening, waardoor het bindweefsel in heel mijn lichaam erg zwak is. Bindweefsel zit overal, o.a. in gewrichtsbanden, dus mijn gewrichten zijn erg instabiel, ik ben zg. 'hypermobiel'. Daarnaast ben ik ook nog eens heel dun en fragiel gebouwd, dus nee, krachtpatserij staat absoluut niet in mijn woordenboekje. Maar wie niet sterk is moet slim zijn en van slimheid en inventiviteit heb ik geloof ik wel genoeg, al zeg ik het zelf .
Ik heb dan ook alle afrasteringen in mijn PP's zelf gezet , zonder enige krachtpatserij. Waarschijnlijk heb ik er wel het tienvoudige aan tijd voor nodig gehad dan mijn hubbie nodig zou hebben, maar wat maakt dat uit? Als je bij wijze van spreken maar 2 of 3 palen per dag kan zetten, komt het ook een keer af . Ik ben in de loop van de jaren behoorlijk creatief geworden in 'als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan' oftewel 'roeien met de riemen die je hebt'. Een paar tips:

• Sjouw zo min mogelijk, maar maak zoveel mogelijk gebruik van kruiwagens, karretjes, steekwagentjes e.d.
• Boor paalgaten met een grondboor die groter is dan de maat van de palen zodat je de paal niet met een zware hamer in de grond hoeft te rammen, maar hem zo in het gat kunt laten vallen; vervolgens vul je het gat bij met de uitgeboorde grond.
• Draai isolatoren niet met de hand in de palen, maar met een accuboormachine met hulpstuk (daar hoef je echt niet technisch voor te zijn ), of steek het uiteinde van een flinke schroevendraaier in de isolator en gebruik die als hefboom om gemakkelijk te draaien (zo doe ik het altijd).
• Gebruik geen staaldraad (te veel kracht nodig voor het bevestigen) maar stroomkoord of lint dat je eenvoudig vast kunt knopen.

Dat zijn zo even een paar dingetjes die ik kan bedenken. Het belangrijkste is misschien nog wel: stop als het lichamelijk te vermoeiend wordt en ga de volgende dag verder. Ik heb gemerkt dat ik op deze manier een heleboel meer dingen voor elkaar kan krijgen dan ik zelf gedacht had .

Wat bedoel je precies met 'a-technisch' Helma? Dat je niet met gereedschap overweg kunt? Of dat je geen plan uit kan denken om je terrein in te delen? Ik denk altijd maar: als ik met een mes, lepel en vork om kan gaan, zal een schroevendraaier of zaag ook wel lukken . En boormachines, electrische zagen e.d. zijn er juist voor om voor jou het krachtige werk te doen. Het vergt natuurlijk enige oefening om met gereedschap te leren werken maar 'oefening baart kunst' ! (Ben vandaag wel van de spreekwoorden zeg...)
Ik ben benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken.

Bij mij zijn de paarden ook echt mijn hobby, en die van mijn dochter dan. Mijn man voert en mest wel eens uit voor me, maar meer niet. Hij klust wel voor me, vindt-ie ook wel leuk (bij goed weer dan). En thuis doet hij ook bijna alles zelf.
Volgens mij ben ik voor een vrouw redelijk sterk, en ik heb inmiddels ook veel technische dingen geleerd door te kijken en mee te helpen met allerlei klussen in en om het huis en stal. Ik heb van mezelf weinig technisch inzicht, maar door te vragen en gewoon zelf ook die boor etc te hanteren, lukken veel dingen me nu wel.
Nu staan de paarden aan huis, maar dat was een paar jaar geleden nog niet zo, en dan kon ik niet steeds wachten tot hij tijd had om mee te gaan om iets te repareren oid. Dus dan moet je wel, en als je dat eenmaal gedaan hebt, durf je steeds meer.
En nu kan ik veel zelf vind ik, ook al gaat het misschien wat langzamer of onhandiger dan dat hij het zou doen. Ik vraag hem wel eens om tips natuurlijk, en of dingen die ik wil mogelijk zijn.
Hij heeft wel eens zijn twijfels bij mijn plannen, maar ja, eigenwijs hè..... Dus niet alle projecten uit het verleden zijn even succesvol geweest.... Ach al doende leert men.
Ik denk ook altijd maar dat mannen hun vaardigheden en kennis ook hebben moeten leren en oefenen, en ook wel eens een misser maken.

Mijn man doet alles . Nou ja, dat is niet wat ik wil, maar door problemen met mijn gezondheid kan het niet anders. Gelukkig delen mijn man en ik onze grote paardenhobby, dus we genieten er samen wel heel veel van.
Verder heb ik zelf wel een redelijk technisch inzicht, maar mijn man is toch wel handiger in veel dingen .

-

Irene schreef:

Mijn man doet alles .

Echt álles?? Alles is wel veel hoor . Ik bedoel, b.v. een isolator indraaien, een stroomkoord vervangen of een kapotte draad weer aan elkaar knopen, uitmeten hoever paaltjes uit elkaar moeten staan, een afrastering met prikpalen neerzetten, lukt dat niet? Ik wil beslist geen oordeel geven hoor want ik weet natuurlijk niet wat je mankeert , ben gewoon oprecht benieuwd hoe dit bij anderen gaat. Ik heb mezelf in de afgelopen jaren in ieder geval verbaasd in wat ik allemaal kon, gewoon door het te proberen, terwijl ik qua kracht bij wijze van spreken nog geen deuk in een pakje boter kan slaan, daarnaast heel snel moe ben en psychisch ook niet super belastbaar (ik werk ook niet buitenshuis en heb een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering). Dus hier worden de dingen die echt veel kracht kosten door mijn man gedaan, maar mijn ervaring is dat de meeste 'PP-klusjes' eigenlijk veel minder kracht kosten dan je had gedacht als je ze creatief aanpakt en er wat meer tijd voor uittrekt.

Marja schreef:

Wat bedoel je precies met 'a-technisch' Helma? Dat je niet met gereedschap overweg kunt? Of dat je geen plan uit kan denken om je terrein in te delen? Ik denk altijd maar: als ik met een mes, lepel en vork om kan gaan, zal een schroevendraaier of zaag ook wel lukken . En boormachines, electrische zagen e.d. zijn er juist voor om voor jou het krachtige werk te doen. Het vergt natuurlijk enige oefening om met gereedschap te leren werken maar 'oefening baart kunst' ! (Ben vandaag wel van de spreekwoorden zeg...)
Ik ben benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken.

** Laat ik het zo zeggen, als mij thuis precies wordt uitgelegd hoe ik een bitje in een schroefboormachine moet zetten, sta ik er in de wei absoluut mee te klooien, valt er weer een uit, is de batterij natuurlijk leeg, heb ik een kruiskopschroef ipv een gewone etc etc. Dan slaak ik het S... woord, en gooi t aan de kant. De combinatie van echt niet handig, met onwijs weinig geduld (ook vaak onder invloed van tijdsdruk, t moet allemaal vlug-vlug) is niet zo'n beste vrees ik. Natuurlijk kan ik wel isolatoren indraaien om koord oid te spannen en dat doe ik ook wel zelf. Maar we zijn nu nog in het stadium van uitzetten van de grote lijnen, en aangezien ik een ongelovelijke pietje precies ben, doe ik liever de regie dan er zelf aan te beginnen. Van tevoren staat al vast dat het eindresultaat van manlief perfect is, en het van mij bij lange na niet naar wens. Na een paar pogingen laat ik dat soort dingen dan maar zitten. Vorige winter hebben we bijv. de stoep vergroot, en ik krijg het fysiek echt niet voor elkaar om die lummels van grindtegels te slepen.
Verder ben ik niet van de benauwde hoor, sjouwen en slopen kan ik als de beste! De verdeling "I have the brains, he's got the muscles" werkt bij ons toch echt het beste!

Heb trouwens netten van Huck besteld, en het punniken zal ik toch echt zelf moeten doen. Gelukkig ben ik daar dan weer wel heel handig in...
Ach, ieder zijn kwaliteiten, toch?!

Groetjes
Helma

helma polman schreef:

Vorige winter hebben we bijv. de stoep vergroot, en ik krijg het fysiek echt niet voor elkaar om die lummels van grindtegels te slepen.

Daar noem je ook wat, díe krengen zijn loodzwaar, dat sjouw ik ook echt niet hoor... Stoeptegels van 30 x 30 zijn voor mij wel het maximum. Hoewel het ook gevaarlijk is als ik daarmee aan de slag ga: vorig jaar was ik met wat stoeptegels bezig, gooide er eentje achteloos aan de kant, waarna een enorm gekrijs klonk. Hondje Kika had nieuwsgierig naast me staan kijken en had de tegel precies op haar poot gekregen... Twee middenvoetsbeentjes gebroken, wat voelde ik me schuldig zeg ...

helma polman schreef:

De verdeling "I have the brains, he's got the muscles" werkt bij ons toch echt het beste!

Oh, dat herken ik ook hoor. Als er hier in huis echt bouwkundig geklust moet worden, dus met klopboren grote gaten in muren boren, wanden tegelen, metselen, plafonnetjes maken etc. dan ben ik het 'rekenend en voorbereidend brein' en Richard de uitvoerende krachtpatser. Vind ik dan ook een prima verdeling !

helma polman schreef:

Heb trouwens netten van Huck besteld, en het punniken zal ik toch echt zelf moeten doen. Gelukkig ben ik daar dan weer wel heel handig in...

Ah leuk! Ik heb vanavond alweer mijn negende netje afgemaakt; ik kan het 'vingerhaken' inmiddels al tv-kijkend :<.

Marja schreef:

Hoewel het ook gevaarlijk is als ik daarmee aan de slag ga: vorig jaar was ik met wat stoeptegels bezig, gooide er eentje achteloos aan de kant, waarna een enorm gekrijs klonk. Hondje Kika had nieuwsgierig naast me staan kijken en had de tegel precies op haar poot gekregen... Twee middenvoetsbeentjes gebroken, wat voelde ik me schuldig zeg ...

Ahh wat zielig! Dat was toch wel onhandig van je .
Is het uiteindelijk wel weer goed genezen?

Marja schreef:

Echt álles?? Alles is wel veel hoor . Ik bedoel, b.v. een isolator indraaien, een stroomkoord vervangen of een kapotte draad weer aan elkaar knopen, uitmeten hoever paaltjes uit elkaar moeten staan, een afrastering met prikpalen neerzetten, lukt dat niet? Ik wil beslist geen oordeel geven hoor want ik weet natuurlijk niet wat je mankeert , ben gewoon oprecht benieuwd hoe dit bij anderen gaat. Ik heb mezelf in de afgelopen jaren in ieder geval verbaasd in wat ik allemaal kon, gewoon door het te proberen, terwijl ik qua kracht bij wijze van spreken nog geen deuk in een pakje boter kan slaan, daarnaast heel snel moe ben en psychisch ook niet super belastbaar (ik werk ook niet buitenshuis en heb een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering). Dus hier worden de dingen die echt veel kracht kosten door mijn man gedaan, maar mijn ervaring is dat de meeste 'PP-klusjes' eigenlijk veel minder kracht kosten dan je had gedacht als je ze creatief aanpakt en er wat meer tijd voor uittrekt.

Tja, eigenlijk doet hij wel het meeste. Ik probeer weleens wat mee te helpen, maar dat gaat lang niet altijd. Ik begrijp wat je bedoelt hoor, maar ik kan dus echt gewoon geen kracht zetten. Dat heeft o.a. te maken met mijn nek (en vermoeidheid), daar zit het één en ander niet goed. En echt bij alles wat je doet (ook al is het iets heel kleins) gebruik je je nek (spieren).

-

Leuk en herkenbaar
Bij ons gaat het ook wel ongeveer zo, ik verzin iets en we voeren het samen uit. Pieter het zware werk en ik wat ik kan, en als ik me goed voel ben ik best sterk maar dat is niet altijd zo. Sinds ik een burnout gehad heb zijn er dagen dat ik totaal geen energie heb om zwaar werk te doen.
De ene dag kan ik een grindtegel slepen de andere dag kan ik bij wijze van spreken nog geen emmer water dragen.
De paarden zijn mijn hobby maar ik krijg alle hulp die ik nodig heb en Pieter zal wel nooit gaan paardrijden maar hij vindt paarden wel steeds leuker.
Bij het klussen in huis geldt een beetje hetzelfde, slopen kan ik als de beste maar echt timmerwerk, metsel of stuc werk moet ik toch aan hem overlaten ook al is dat mijn eer eigenlijk te na :<

Techniek en kracht waren altijd Albert z'n ding. Door mijn gezondheidsproblemen, werd dat de laatste jaren alleen maar erger.

Inmiddels ben ik er door mijn zadelmakersopleiding achter, dat ook ik best handig ben. En in mijn geval is er maar 1 remedie om mijn kracht weer terug te krijgen en dat is door fysiek bezig zijn.

Nu is het 'buitengebeuren' nog Albert zijn ding. Vanaf half augustus heb ik tijdelijk denk ik meer tijd. Dan wil ik dat ook weer op gaan pakken. Tot die tijd assisteer waar ik kan.

Ik heb bijna 23 jaar een kantoorbaan gehad. Worstelde 3 jaar geleden met mijn gezondheid. Nu ik fysiek werk ga doen en mijn gezondheid weer op de rit lijkt te zijn, wordt het dus tijd voor een change.

Oftewel het verder afmaken van ons PP, uiteraard samen met Albert.

Ik blijf het altijd heel erg moeilijk vinden om in te schatten of ik een bepaalde klus wel of niet aan zal kunnen. Soms overschat ik mezelf en heb ik daar een week last van, soms moet ik dus voorzichtig met mijn grenzen omgaan omdat ik mezelf snel forceer. Maar op andere momenten ga ik doelbewust over mijn grenzen heen, gewoon omdat ik het op dat moment zat ben om altijd maar overal bij na te moeten denken of ik het wel of niet kan. Dat had ik afgelopen week ook. De lente hangt in de lucht en ik had gewoon zin om buitenklusjes te doen. Ik had het idee om een piepklein wilgen'bosje' te planten naast onze longeerkraal, gewoon een leuk element dat een optische grens vormt tussen bak en paddock. Ik ben dus al twee dagen uren achter elkaar bezig geweest met wilgentakken zagen, schillen, met de grondboor gaten boren, takken in de grond zetten, grond aanstampen etc. Tijdens het werk had ik regelmatig het gevoel dat ik behoorlijk over mijn grenzen ging, maar ik had er deze keer bewust geen zin in om er rekening mee te houden, had zogezegd 'schijt' aan de beperkingen van mijn lijf. En wat denk je? Ik voelde me daarna eigenlijk best goed en de dag erna ook niet gebroken of zo. Dus soms loont het om dwars tegen je eigen lichaamsgevoel in te gaan. Ik geloof dat ik nooit zal gaan begrijpen hoe dit precies werkt ...