Helaas weer hoefbevangen

Wat lijkt me dat enorm frustrerend, als je niet weet waardoor je paard (telkens) hoefbevangen is... :-( En ja, 5 is wel jong voor cushing. Maar het kán wel, toch? Als je verder geen enkele oorzaak kunt vinden, is het dan toch niet slim om dat een keer uit te sluiten?

Wat naar dat Dean ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch weer HB is geworden... Kan me goed voorstellen dat je daar een beetje moedeloos van wordt.

Bij de pensionstal waar ik vroeger stond, strooiden ze zout in de bak als er vorst werd afgegeven en daarna sleepten ze elke avond de bak. Het zout voorkwam het hard worden niet helemaal, maar hielp wel. Deze winter wil ik op mijn (erg kleine) stukje zand ook proberen of zout strooien helpt.

Zouden (meerdere) dikke sokken o.i.d. om zijn hoeven anders de ergste druk op de zool kunnen dempen als hij nog geen hoefschoenen aan kan? Misschien kun je op die manier zelf een soort hoevenpantoffel maken, misschien zelfs met een soort schuimrubber onderin.

MoniqueBuu schreef:

We verwachten vanwege z'n jonge leeftijd (5 jaar) niet dat Dean Cushing heeft. Hoewel ik het pas ook van een paard heb gehoord, die nog geen 10 jaar was.

De dierenarts had het bij hem over EMS, het Equine Metabolism Syndrom. Het lijkt er ook op, dat zijn lichaam na z'n grootste groei (waarin hij moeilijk op gewicht te houden was) helemaal niet meer 'weet' wat het met de voedingsstoffen moet doen.

Ja, en de komende vorst wordt weer echt niet leuk. Dean moet dan eigenlijk z'n hoefschoenen weer aan, maar ik weet niet of hij dat trekt met de wondjes op de hoefballen. Als het ons lukt om die wondjes even te verzorgen en te verbinden, dan kunnen de hoefschoenen daar overheen. Maar het zou veel fijner zijn, als de paddock gewoon blub blijft.

Ik heb mijn shet (wordt 11 dit jaar) onlangs dus ook laten testen op Cushing omdat ze (ondanks leeftijd en verder geen lange vacht) toch wel een aantal symptomen laat zien (mager op de ribben, bolle buik en flinke bulten boven de ogen) en daar kwamen wel licht verhoogde waarden uit. Ik twijfel alleen nog erg of ik dan met de prascend moet beginnen (zitten ook weer bijwerkingen aan) of toch eerst nog probeer om op meer natuurlijke wijze (o.a. monnikspeper) te kijken of e.e.a nog op te vangen is. Bij haar is op dit moment vooral van belang dat de lever weer wat op orde komt voordat we kunnen kijken hoe verder (volgens de arts heeft prascend op dit moment niet zoveel zin omdat de lever dat nu niet goed aankan). Mijn shet gaat inmiddels heel langzaam aan steeds een stukje beter maar nog een lange weg te gaan.
En ik herken jullie gevoelens en dilemma's van wel of niet laten inslapen want het is zo naar om zo'n beestje met zoveel pijn te zien en waarbij de behandeling ook maar matig effect heeft.
Ik ben dus uiteindelijk bij een holistisch arts terecht gekomen (omdat de bute en ascal geen effect hadden en ze er ook maagproblemen door kreeg) en dat lijkt nu dus langzaam aan wel aan te slaan.

Monique,
wietolie is pijnstillend en soms ontstekingremmend. je kunt meer informatie vinden hier: MEDIWIET
een cushing test is niet duur, ook al is dean pas 5 je zou het voor de zekerheid kunnen doen. als hij het wel heeft en er is een goed medicijn voor dan ben je misschien van heel erg veel klachten af.

wieteke
goeie tip. toen árangur opgenomen was in de kliniek kon de smid pas de dag erna bekappen en kon hij dus nog niet op gips. toen hebben ze er ook een stuk schuimrubber onder getaped voor de nacht. Iets met sokken en schuimrubber fabriceren is geen gek idee.

berith
je zou voor je shetlander nog bio-resonantie kunnen overwegen. mijn paard is daar héél goed van opgeknapt. helaas tóch nog een keer bevangen geraakt van vorst, maar dat was na 1 kuur. hij zou wel 3 of 4 kuren nodig hebben, dus de vorst kwam gewoon te vroeg, hij was nog niet genoeg opgeknapt om het aan te kunnen. Het is natuurlijk allemaal alternatieve therapie en ik kan niks 'bewijzen' maar hij knapte enorm op van die kuur. dus ik ga er nog even mee door. als je meer info wilt, kun je me een privé bericht sturen.

Dank jullie allemaal voor het fijne meeleven en meedenken. Ik vind dat echt super op dit forum! Er zijn vast tips bij waar we iets mee kunnen.   

Hoe is het nu met Árangur (en met de andere patiëntjes)? De vorst lijkt vooralsnog mee te vallen, dus dat is hopelijk weer een zorg minder voor jullie.

Langzaam wat beter. Gisteren stond er ijs op het dak van de schuur dus was even spannend hoe hij zou zijn. Ik vond hem niet echt goed bewegen maar ook niet overduidelijk slechter.
Ik vind het wel erg moeilijk om te zien hoe goed hij nu precies is, omdat hij zo weinig ruimte heeft. Ik kijk dus vooral naar: hoe oogt hij, vrolijk en open of in zichzelf gekeerd, hoe zet hij die drie stapjes van binnen naar buiten toe als ik de stal open doe 's morgens, en of hij gemakkelijk zijn voeten op tilt. Dat gaat allemaal vrij goed, medicatie wordt nog steeds langzaam afgebouwd.
Het hoesten baart me wel zorgen, nu de ventipulmin op is is het weer erger. Straks maar weer even bellen.
gisteren heb ik een mini stukje gewandeld. dat is lastig want ik heb het beton stuk voor de stal afgezet met draadjes, de fries loopt wel op het klei gedeelte en heeft dat dan ook volledig omgeploegd. Met gips kan hij daar écht niet in staan. Ik moet dus allerlei draadjes en paaltjes verzetten zodat hij over verharding naar 'buiten' kan dus. maargoed hij liep nou niet echt geweldig, maar zal ook deels stijfheid zijn. hij vond het we leuk om even een stukje te bewegen, al was het maar 50m.
ik moet snel eens overleggen met de stal eigenaar over de aanleg van een klein zand paddockje. al zal dat ook nat worden, er zit puin/verharding onder het stuk voor de stal, dus water kan gewoon nergens heen. dat is wel een nadeel. ik dacht erover om anders alleen dat laagje klei weg te schrapen, dan hebben we gewoon een groot stuk verharding. maar een stukkie zand is ook wel erg fijn denk ik.....

Met Trix gaat het langzaamaan ook steeds een beetje beter. Ik maak nu één keer per week een filmpje van haar lopen om te zien hoe het verbeterd en dat gaat de goede kant op. Ze staat nu nog continu in de bak omdat daar de ondergrond het fijnste voor haar is. Nadeel is wel dat ze daar alleen staat (wel zicht op de twee andere paarden en door het hek ook wel neuscontact). Als ze goed blijft lopen wil ik komende week kijken hoe ze op het harde loopt en als dat goed gaat, kan ze weer bij de twee anderen.
Ik ben wel heel blij dat de vorst voorlopig weer even van de baan is.

Fijn dat het langzaamaan weer de betere kant op lijkt te gaan.

Dibble loopt inmiddels al weer een stuk soepeler, maar ik laat haar nog gewoon op haar eigen tempo rondscharrelen. Buiten wandelen wil ik voorlopig nog niet doen, dat komt van het voorjaar wel weer.

Eergisteren heeft ze voor het eerst uit zichzelf een paar pasjes gedraafd. Daarna was ze flink aan het briesen, alsof het voor haar een opluchting was dat ze dat weer redelijk pijnvrij kon doen. Ze staat en loopt nu ook weer vaker op het grovere puin, terwijl ze in het begin bijna alleen op het vlak uitgesleten middenstuk van het puinpad bleef.

Bij mij wordt het puin trouwens ook wel erg nat hoor, al scheelt het een hoop dat het pad schuin afloopt naar de sloot. Toen Dibble  nog veel last had, heb ik rond de voerbakken zand over het puin gegooid. Dat heb ik een paar weken geleden weggehaald, omdat het een vieze smurrie werd met hooirestjes e.d. Je zag dan dat er hoefafdrukken in het zandlaagje bleven staan, en die oneffenheden zorgden ervoor dat het water niet meer goed wegliep.

In een hoek van het pad zijn een paar vrachten zeezand op het puin gestort, en dat blijft best lekker droog. De onderste 10 cm of zo wordt wel erg nat, maar doordat het een dikke laag is, is er bijna altijd wel een droog stukje te vinden om in te liggen (al weet ik niet of een dikke laag fijn zal zijn voor een pony met een voetje in het gips - je zakt er dan natuurlijk wel dieper in weg).

Ik heb er nog geen foto's van, maar in dit filmpje zie je hoe dik de zandlaag is:

Het ligt nu nog een beetje op een bult, omdat de sloot ernaast nog gemaaid moet worden. Ik vond het een beetje zonde als ze dan met de machines al het zand zouden verspreiden. Uiteindelijk moet het dus wel een vlakke laag worden, maar tot die tijd is het een leuk speelelement voor Thyler .

Heb al jullie verhalen gelezen en prijs mezelf gelukkig dat mijn paarden daar geen last van hebben!
Tachat heeft met zijn hanetred ook wel zware problemen en ik vreesde een tijdje dat hij ook richting Cushing ging maar volgens de hoefbekapper is dat niet zo. Hij zou dat ook aan de hoeven zien, zei hij.

Ik weet niet of jullie hier iets mee zijn maar ik geef het toch maar door:
http://www.equineherbalist.ie/

Heb geen idee van de prijzen van deze dame maar wie zin heeft om een en ander uit te proberen heeft dan tenminste haar gegevens.
Ik ken haar van fb :
https://www.facebook.com/pages/Equine-Herbalist/153253141429954

Daar kan je ook al behoorlijk wat info vinden.

Good luck!

Fijn te lezen dat het bij jullie allemaal de goede richting weer op gaat. Ook bij Dean zit er, al is het tergend langzaam, een stijgende lijn in. Hij heeft de schoenen nog niet weer aan gehad, waardoor de wondjes inmiddels mooi genezen zijn.
Dean voelt zich prettig bij het huidige dagritme, en volgens mij is hij nog steeds lichtjes aan het afvallen. Zowel de magnesiumchelaat als de acetylsalicylzuur geven we hem in de mond (net zoals een wormspuit). Dat houdt in, dat we 3x daags met de 60 cc spuit aan komen zetten, maar dat accepteert hij zonder morren. Hij houdt zelfs al bijna z'n hoofd scheef omhoog klaar ervoor.
En überhaupt heb ik grote bewondering voor hem, hoe hij zijn lot lijkt te accepteren, en er zelfs vrolijk bij blijft.

MoniqueBuu schreef:

Zowel de magnesiumchelaat als de acetylsalicylzuur geven we hem in de mond (net zoals een wormspuit). Dat houdt in, dat we 3x daags met de 60 cc spuit aan komen zetten, maar dat accepteert hij zonder morren. Hij houdt zelfs al bijna z'n hoofd scheef omhoog klaar ervoor.

Hm, dat punt heb ik met Dibble nog niet bereikt... Zelfs toen ze nog duidelijk pijn had probeerde ze voor de spuit met magnesiumchelaat op de loop te gaan. Inmiddels is ze het wel een beetje gewend, maar ze laat nog goed merken dat ze het echt VIES vindt. Ascal vond ze duidelijk minder smerig, al vond ik die dunne oplossing zelf lastiger om zonder morsen te geven. Het magnesiumpoeder wordt gelukkig meer een soort pasta. Deze week heb ik de magnesiumdosis gehalveerd, dus dat is wel fijn voor Dibble (ik was begonnen met 50 g, de dosis voor een groot paard).

Echt fijn dat hij nog vrolijk oogt, trouwens! Dat zal voor jullie een hoop schelen. Die sippe, in zichzelf gekeerde uitstraling vond ik bij Dibble nog het lastigst om te zien. Ook fijn dat Deans wondjes nu genezen zijn, dan kun je met een beetje geluk gewoon zijn schoenen gebruiken als het nog een keer gaat vriezen!

Echt lachen Wieteke, dat filmpje met Thyler  !
(En de cameraman - is dat je man/vriend? - zich maar afvragen wanneer hij nu eindelijk eens mag stoppen  ...)

leuk filmpje.

jee al die nare verhalen, ik mag tot nu toe afkloppen dat ik mij niet toevoeg aan het verhaal.
Gaat hier nog steeds goed gelukkig.

cushing kunnen zien aan de hoeven?? Vertel eens? je wekt mijn nieuwschierigheid

Wel aangezien Cushing paarden gemakkelijker hoefbevangen worden kan hij blijkbaar op een of andere manier zien of daar een risico op is... zo heb ik het tenminste begrepen.

En de hoeven van mijn paarden geven gelukkig geen enkele aanwijzing in die richting, zelfs al zijn ze (nog) niet in goeie staat.

Marja schreef:

(En de cameraman - is dat je man/vriend? - zich maar afvragen wanneer hij nu eindelijk eens mag stoppen  ...)

Hi hi, nee hoor, dat is m'n vader. Hij vindt het altijd leuk om bij de pony's te kijken, maar dit keer had hij redelijk wat bijna-doodervaringen te verduren  .

Nu de pony's i.v.m. Dibble's hoefbevangenheid niet meer op het gras mogen, maken ze wel dankbaar gebruik van het zand (eerst lagen ze toch liever in de blubber  ). Het verbaast me eigenlijk hoe lekker droog het zand blijft, in elk geval op de plaatsen waar het ca. 20 cm dik ligt.

Ik heb iets te vroeg gejuicht over de stijgende lijn bij Dean. Sinds gistermiddag ging hij toch weer slechter lopen. We moesten hem zeer goed observeren, om te zien, dat hij extra pijn had aan z'n rechter voorvoet. Omdat we weten, dat hoefzweren bij hoefbevangenheid kunnen horen, hebben we gevraagd of de dierenarts dat vanochtend wilde komen checken. Ook dat was nog best lastig, omdat z'n hele voeten nog pijn doen van de HB, dus waar zit dan precies die extra pijn? Maar de dierenarts heeft de hoefzweer gevonden, en er is een flinke drup vocht uit gekomen bij het uitsnijden. Een grote pluim voor onze dierenarts! (die ook zeer met Dean begaan is)

dat is positief nieuws dat die zweer eruit gehaald kon worden!
hier nogal langzaam stijgende lijn. het is niet zo dat ik 'wandel' hoor.
hij staat sinds begin dec. op stal en overdag een stukje betonnen uitloop van 3 bij 4.
dit was de eerste keer dat hij eruit kwam. ik wil een beetje 'oefenen' want straks moet hij op de trailer naar de da en daar ook weer lopen
zijn maar stukjes van 20 - 50 m, maar toch.
over zand zit ik echt te dubben. er is een trekken+aanhanger gekomen voor hooi en die heeft een spoor achter gelaten
daarin kun je prima lopen, er zit verharding onder. dus ik wil de dikke laag (denk 30cm) pure klei die erop zit laten afgraven
ik kan daar wel zand op gooien daarna, maar het water kan natuurlijk helemaal niet weg, dus hoe handig is dat?

Van wandelen is hier ook absoluut geen sprake. Dat zou Dean helemaal niet kunnen. Z'n hooi en water zijn in de stal, en als hij daar weer genoeg van heeft gehad, dan gaat hij graag naar de achterkant van de paddock. (daar kan hij contact hebben met de andere paarden) Dan heeft hij ongeveer 20 meter gehad, en gaat daar dan graag weer liggen (is gelukkig droger dan voorin de paddock) Dat heen en terug doet hij denk ik 5x op een dag. Dat is in totaal dan wel 200 meter op een dag dus, maar ik wil het eigenlijk nog niet eens lopen noemen, het is nog steeds de voeten voortbewegen, onafhankelijk van elkaar.
En helaas heeft z'n hoefzweer, ondanks dat de da die wel open heeft kunnen krijgen, toch wel weer een algehele terugslag gegeven.  

Wat vervelend dat Arangur naar de DA toe moet, op de trailer. Gaat hem dat lukken? Ik duim voor je.

Ja, dat lukt wel de dierenarts is normaliter 10 minuten wandelen :-)
dus hij hoeft echt maar 3 minuten in de (rijdende) trailer te staan
en de trailer kan ik helemaal tot aan het hek van de paddock rijden, dus dat is misschien 20 meter lopen.
bij de dap moet hij wel lopen, van de trailer naar de röntgen en naar de smid
allemaal kleine stukjes, maar als je een maand of 6 weken niet meer dan 3 stappen achter elkaar gedaan hebt, toch best veel
dus nu lopen we nu af en toe dat stukje van 20 meter. en weer terug.

Verdrietig en terug bij af. Ik trof vanavond een paard aan dat bijna niet meer kon lopen. Het ging zo goed, er is geen aanleiding voor, ik weet t niet. Het lijkt rechts erger dan links dus ik hoop dat er een hoefzweer onder zit. Maar zo niet dan weet ik niet wat ik verder moet. Hij staat al ruim 6 weken op behoorlijke medicatie en heeeel veel op stal en nu wéér pijn. Dat wil ik niet voor hem. Morgen maar weer de da bellen.

Wat ongelooflijk balen is dat, ik kan me je radeloosheid en onmacht helemaal voorstellen. Heel veel sterkte.

Sterkte Renske!

Jeetje, wat naar... Hopen maar dat het door een hoefzweer komt.

He, bah, nee toch! Ik denk aan jullie, en duim heel hard, dat het een hoefzweer is.