Weer een nieuw stuk puinpad!

Na lang wikken en wegen (en sparen  ) is er deze week weer een nieuw stuk puinpad bijgekomen. Dit pad is eigenlijk meer voor mijzelf dan voor de pony's, al denk ik dat de pony's er in de natte maanden ook wel gebruik van zullen maken. Het nieuwe pad sluit aan op het pad dat vorig jaar is aangelegd, en loopt naar de mesthoop.

In de winter is het namelijk bijna niet te doen om een volle kruiwagen met natgeregende mest door de klei te duwen. Aan het eind van de winter had ik een kruiwagenspoor van ruim 10 cm diep gemaakt, waardoor het frame rond het kruiwagenwiel op een gegeven moment vastliep in de grond...  . Hoewel het me wel flinke spierballen heeft opgeleverd, leek het me op de langere termijn een beetje ondoenlijk. Dus toch maar de knoop doorgehakt en nu ligt er dus een pad van ongeveer 1,5 m breed . De afgegraven grond is verspreid op het laagste deel van de wei, dat eigenlijk heel de winter blank stond. We zullen zien of dat iets gaat schelen in de wateroverlast.

Ook is het stuk track rond de waterbak opgeridderd. Vorig jaar had ik daar massieve rubberen matten liggen, maar nu ziet het er een stuk netter uit (de waterbak staat langs de weg, dus vind ik het ook wel prettig als het er voor voorbijgangers een beetje fatsoenlijk uitziet, vooral omdat iedereen het toch al sneu vindt dat ik m'n pony's niet lekker onder een dikke deken in een stal van 3x3 heb staan, hi hi!). Met de vrijgekomen rubberen matten heb ik nu een paadje tussen het nieuwe puinpad en de mesthoop gemaakt, zodat er in de wei zelf geen puin hoefde te komen (het puin ligt dus alleen binnen de track).

De foto's heb ik in een diashow gezet: https://s221.photobucket.com/user/wietekederijke/slideshow/Nieuw%20puinpad%20juli%202013

Voordat de afgegraven grond werd verspreid, lag deze op hopen in de wei. Die moest Thyler uiteraard even onderzoeken, en toen durfde Dibble ook wel. Thyler had goed opgelet op de loonwerker. Hij wist dus dat je de grond eerst moet verspreiden, en dan moet vlakken. Dat kon Thyler natuurlijk ook prima zelf doen, met zijn benen en zijn lijf   :

Wat fijn, dat je weer een stukje van het pad hebt kunnen verbeteren, zowel voor de paarden als voor jezelf.

Leuk om te zien, hoe Thyler met de uitgegraven grond bezig is!

Goeie beslissing Wieteke  !
Leuk filmpje  , wat zijn paarden toch altijd heerlijk nieuwsgierig hè. Alles onderzoeken en het nieuwe 'inwijden'.
Wat is die kleigrond toch een apart iets, het lijken wel rotsblokken!

Ik ga jouw eerdere topic over je puinpaden weer eens bestuderen want ik wil nog steeds een keer een stuk pad laten 'bepuinen' en vind het spul dat jij hebt gebruikt er heel goed uitzien.

leuk die paarden zoooo nieuwschierig zeg.
wat een werk weer he? van de winter weer genieten van een mooi droog stuk.

Zow.. Die zullen in ieder geval geenruimte gebrek krijgen! Wat een mooi groot stuk land heb je!
En wat een mooie grote bomen staan er omheen.. En nu ook nog zo'n pad speciaal aangelegd..
Voor je paardjes! Je zielig was ook het eerste gevoel dat bij mij op kwam ;-)! Snap die mensen
Helemaal :-P ;-)

Ziet er super uit!!!!! Goed voor de voetjes en makkelijk voor jou :-)
Leuk ook om te zien dat je PP steeds verder ontwikkeld word!

Afgelopen augustus is er weer een extra stuk pad bijgekomen, zodat de pony's met droge voeten naar de waterbak kunnen (die staat bij een oprit, zodat mijn voormalige pensionstalhouder deze met de waterwagen kan vullen). Eerdere jaren liet ik de pony's in de winter de grote wei stuklopen, maar vanwege Dibble's hoefbevangenheid van vorig jaar durf ik dat niet meer. Het was dus noodzakelijk om nog een stukje verharding aan te brengen.

Voor het nieuwe stuk is menggranulaat van de grootte 0-20 gebruikt, omdat dat een stuk vlakker en comfortabeler is dan grof betonpuin (betongranulaat kon volgens het sloopbedrijf niet gebroken worden op 0-20). Vooral omdat Dibble nog herstellende was van haar HB, leek me dat wel zo prettig. Ook is deze ondergrond fijner om op te trainen. Dibble loopt inmiddels op het grovere puin ook weer goed, maar daar zal ze minder snel op galopperen of steigeren .

Een volgende keer zou ik alleen toch weer voor het wat grovere betongranulaat gaan. Door de cementdeeltjes wordt dat een veel vastere laag. Het rode menggranulaat heeft na veel regen de neiging als het ware te gaan 'drijven' op het gronddoek. Je krijgt dan een soort drijfzandeffect. Met twee rustige pony's is dit niet zo'n ramp, omdat de belasting van het pad dan erg meevalt. Maar als er meer paarden op zouden lopen (of wanneer die van mij aan het rennen, remmen en draaien zijn geweest...) wordt het best snel een zooitje. Met een bladhark is het dan overigens wel weer redelijk te egaliseren, maar toch. Nu het weer een stuk droger is, ligt het er overigens weer best netjes bij.

De pony's vinden het overigens comfortabel genoeg om er ook gewoon op te liggen, ook al hebben ze een drogere en zachtere ligplek met zand .

Gisteren heb ik wat foto's gemaakt, een daarop is ook het nieuwe stuk pad te zien (dit is het rodere pad, tussen de mesthoop en het weidehek met de waterbak). De foto's zijn dus na 1 winter gebruik. Het lange, smalle paadje was eerst eigenlijk vooral bedoeld voor mijzelf, om fatsoenlijk naar de mesthoop te kunnen. Nu de pony's in de natte periode alleen maar op de track staan, ben ik zo blij dat ik uiteindelijk gekozen heb voor een paadje van 1,20 breed! Ik wilde het eerst smaller maken, om te besparen op manuren, puin en gronddoek, maar de loonwerker zei dat het wat werk betreft niet veel zou schelen om het smaller te maken. Nu is het een heel fijn pad voor de pony's. Ze laten op de foto even zien dat het breed genoeg is (en de pony's zelf dun genoeg zijn    ) om elkaar op te passeren ;-) .

Hier de diashow: diashow

Wat fijn zeg, lekker altijd droge voeten!
Het ziet er mooi uit.

Heb je nog wel een hoefsmid nodig zo? Of slijt het nu volledig van nature goed en genoeg af?

Fijn dat je hier je ervaringen met die verschillende verhardingen deelt Wieteke ! Ik wil ook ooit nog eens een stuk verharden en dacht aan menggranulaat maar als ik jouw ervaring lees is dat toch ook niet alles. Ik vind jouw grijze betonpuinpaden er heel goed uitzien en eigenlijk ook heel natuurlijk omdat er gewoon gras op blijft groeien hier en daar. Is dat omdat er een laagje zand op is gewaaid of zo? Want het lijkt me dat gras in beton toch niet echt groeit .
Ik kon trouwens niet echt een 'roder' stuk onderscheiden op je foto's, dus waar je nu precies dat menggranulaat hebt liggen weet ik niet. Kun je een fotonummer geven?

Natural Horsetrainer schreef:

Heb je nog wel een hoefsmid nodig zo? Of slijt het nu volledig van nature goed en genoeg af?

Ehm, 'nee' en 'nee' eigenlijk  

Ik houd de hoeven al een jaar of 5 zelf bij, dus heb geen hoefsmid meer nodig. Maar de hoeven slijten ondanks de verharding nog niet voldoende om bijvijlen overbodig te maken. Maar als training voor blote hoeven is het wel ideaal. Vanavond zag ik Dibble voor het eerst een heel stuk draven over het smalle lange pad, dat had zij vroeger daar nooit kunnen doen (ze had altijd de neiging wat gevoelig te lopen bij ongelijke ondergrond). Thyler heeft op het oog veel minder mooie hoeven (neiging tot ondergeschoven hielen/lange tenen), maar hij dendert altijd vrolijk in een rengalopje over de meest onvergevende ondergrond... Wie weet komt Dibble ook nog een keer zo ver (waarschijnlijk moet ik dan wel haver gaan voeren ).

Marja schreef:

Fijn dat je hier je ervaringen met die verschillende verhardingen deelt Wieteke ! Ik wil ook ooit nog eens een stuk verharden en dacht aan menggranulaat maar als ik jouw ervaring lees is dat toch ook niet alles. Ik vind jouw grijze betonpuinpaden er heel goed uitzien en eigenlijk ook heel natuurlijk omdat er gewoon gras op blijft groeien hier en daar. Is dat omdat er een laagje zand op is gewaaid of zo? Want het lijkt me dat gras in beton toch niet echt groeit .
Ik kon trouwens niet echt een 'roder' stuk onderscheiden op je foto's, dus waar je nu precies dat menggranulaat hebt liggen weet ik niet. Kun je een fotonummer geven?

Je hebt gelijk, door het licht van de laagstaande zon is het kleurverschil niet goed te zien. Het fijne, rode puin is te zien op de 8e, 11e en 12e foto. Op de 4e en 7e foto staan ze trouwens op een onverhard stuk. Dat is een plek waar in de eerste winter als noodoplossing een vracht zand was gestort. Die is inmiddels gedeeltelijk begroeid, en Dibble ligt daar overdag nog wel eens een middagdutje te doen.

Er groeit inderdaad mos en gras op het puin. Doordat ik bij de oudste paden nog een strookje aan beide zijden onverhard had gelaten, lopen ze toch altijd nog best wat klei door het puin. Bij het nieuwere, smalle lange pad, heb ik daarom minder 'berm' overgelaten, en daar blijft het pad dus ook veel netter.
Maar toch groeit er ook gras en mos op plaatsen waar op het oog geen voedingsbodem aanwezig is Ook tussen het nieuwe, rode puin zijn al wat eerste polletjes te zien. Zelf vind ik het ook juist wel fijn dat het dan wat natuurlijker oogt. In natte perioden liggen er trouwens wel plassen en drek op het pad, hoor. Door die smerige klei zullen het nooit echt nette paden worden in regenperioden. Maar als het zoals nu weer aan het opdrogen is, ziet het er gelijk weer een stuk beter uit. En in elk geval zakken ze niet meer weg .

Uitmesten is trouwens wel een heel gepiel bij dit soort verharding, dus dat is misschien iets om mee te nemen in je overweging, Marja. Of je zou er een laagje zand over kunnen doen om de boel wat te egaliseren.

Wieteke schreef:

Uitmesten is trouwens wel een heel gepiel bij dit soort verharding, dus dat is misschien iets om mee te nemen in je overweging, Marja. Of je zou er een laagje zand over kunnen doen om de boel wat te egaliseren.

En waarom is het dan zo'n gepiel? Omdat er steentjes meekomen? Of omdat de grond ongelijk is?
Hoe dik is trouwens de laag puin die op het worteldoek ligt?

Marja schreef:

En waarom is het dan zo'n gepiel? Omdat er steentjes meekomen? Of omdat de grond ongelijk is?
Hoe dik is trouwens de laag puin die op het worteldoek ligt?

Allebei eigenlijk. Nou ben ik ook best pietluttig met uitmesten, en heb ik het liefst dat na afloop niet meer te zien is waar ze gemest hebben. Het scheelt ook dat mijn pony's heel grof hooi en vrijwel geen gras krijgen, hierdoor wordt de mest heel vezelig en los. De hopen vallen dus tijdens het opruimen heel snel uiteen. Wanneer ze meer gras of fijner hooi krijgen, hebben ze mooi stevige 'vijgen', die goed aaneen blijven plakken (om het maar smakelijk te omschrijven ). Dan gaat het uitmesten fluitend. Maar met die lossere mest vallen er altijd vezeltjes tussen de steentjes, en als je dan toch pietluttig aan het fieteren gaat om die in je schepje te wippen, is het bijna niet te voorkomen dat je ook kleine steentjes meeschept. Bij het betonpuin speelt dat inmiddels bijna niet meer, omdat dat een heel vaste laag is geworden, en ze meestal op het vlakgelopen deel mesten. Maar in het eerste jaar was het op dat stuk pad ook een heel gepruts.

Het bovenstaande scenario is nog niet zo'n punt, trouwens, maar minder leuk wordt het als ze de hopen ook nog lekker in het puin gestampt hebben, of als Thyler zijn mannelijkheid heeft moeten tonen door over Dibble's hopen te plassen... met zoveel kracht dat hij kraters in het puin piest (het is nog een jonge vent, he ).

Enfin, met twee pony's is het uitmesten heel goed te doen als je tweemaal per dag een scheprondje doet, maar met 4x zoveel paarden lijkt het me een heel gepruts. Als jouw pony's gewoon stevige paardenvijgen produceren, is het natuurlijk een ander verhaal.

De nadelen neem ik trouwens graag op de koop toe hoor, want ik ben nog steeds heel blij met het pad. Met ander materiaal waren de kosten per m2 veel hoger geweest, en had ik nooit zo'n lang stuk kunnen verharden.

Er is trouwens een laag van 10-15 cm puin gebruikt. Ik wilde eerst 10 cm gebruiken om te besparen, maar de loonwerker was bang dat dat echt te dun zou zijn.

Ja dat lijkt me ook ideaal Wieteke, dat de verharding zo'n goede 'afharding' van de hoeven geeft! Wel jammer dat je toch nog moet vijlen, zou helemaal mooi zijn als het zichzelf compleet in evenwicht kon houden.

Ik zou ook best graag zo'n pad willen, zodat ik geen/minder gras op mijn paden heb, én inderdaad ook als hoeventraining. Maar ik vrees dat een dergelijke investering er nu even niet inzit... (wat kostte het jou eigenlijk, als ik het vragen mag...?)

Ik heb vorig jaar overigens wel heel goed het verschil tussen wel of geen verharding kunnen zien: 5 maanden lang mochten de pony's niet bij de schuilstal, waar een verharding ligt. (Atli schuurde zijn staart aan de stal kapot, dat is gelukkig weer over nu). In die 5 maanden had ik ineens telkens een hoefsmid nodig! Ik hou normaal ook zelf de hoeven bij (om de paar weken) en laat eens per jaar ter controle een smid komen. Maar nu groeide het zo snel, dat ik het niet meer kon bijhouden en als er veel tegelijk af moet, dan laat ik dat liever door de smid doen.

Toen de stal weer open ging, merkte ik gelijk dat er weer meer slijtage was.

Het zou mooi zijn om de ideale verharding te vinden, zodat bijwerken nauwelijks nog nodig is...

Het is ook goed mogelijk dat m'n pony's uit luiheid gewoon te weinig lopen om voldoende slijtage te krijgen. Toch doet het puin zeker wel wat, want als ik een paar weken wacht met bijvijlen, merk je dat er langs de buitenkant van de hoefwand wat flintertjes kunnen ontstaan (vooral bij de kwartieren). Dat gebeurt alleen als de hoefwand wat te lang is, als ik elke week of elke twee weken (in de winter) er een vijl over haal, heb je dat niet.

Ik ben dus erg benieuwd hoe vaak ik deze zomer moet vijlen. Dan groeien de hoeven veel harder dan in de winter. Ik hoop dan toch wel wat verschil te merken nu meer dan de helft van de track verhard is.

De kosten zijn trouwens nog steeds de moeite, hoor! Het is niet voor niets dat ik het over 3 jaar verdeeld had . Ik gok dat ik er in totaal al wel zo'n 5000 euro aan heb uitgegeven... Maar dan is de track nu ook wel over een lengte van ruim 300 m verhard .
Het puin zelf valt qua kosten erg mee, al heb je schrikbarend veel nodig als je een pad van 4-5 meter breed wilt verharden. De grootste kostenpost bestaat uit de manuren. Niet alleen voor het uitgraven of vlakken van de ondergrond en het aanbrengen en vlakken van het puin, maar ook voor het ophalen van alle vrachten bij de brekerinstallatie. En ook het gronddoek geven ze niet weg, bij een pad van 5 m breed tikt dat toch ook best aan.

Het is dus eigenlijk vooral de breedte die het ongemerkt duur maakt. Eigenlijk wilde ik graag nog een keertje een van de hoekpaddocks uitbreiden. Dat is nu een driehoek met rechte zijden van 20x15 m, en ik zou daar dan graag een vierkant van maken. Met puin als fundering en een laag zand erop, zodat ik in de winter een comfortabel grondwerk- of rijbakje heb. Maar stiekem gaat daar toch wel weer heel veel puin in, en dan ga je toch al snel bedenken dat je met dezelfde hoeveelheid m2 ook een 125 m lang pad van 1,20 breed kan maken... Ik denk daarom dat er voorlopig geen verharding bijkomt. Zo'n bakje wordt een dure grap, en ik ben bang dat ik er in de winter toch te weinig gebruik van zal maken. En een extra stuk smal, verhard pad erbij vind ik op het moment ook de extra kosten niet waard...

Wat een mooie droge paden! Ideaal! Heb je hier ook een vergunning voor nodig Wieteke? Ik ben wel eens bezig geweest met een stukje bestraten van de wei, maar toen mocht ik maar 100m2 vergunningvrij doen. Ben ik wel benieuwd naar, het zou een mooie oplossing zijn voor een stukje droog pad.

De manier waarop je het uitmesten hebt beschreven, krijg ik er helemaal een beeld bij Wieteke !
Ik denk dat kleine steentjes in de mest voor ons niet zo'n probleem zouden zijn, omdat we de mest zelf ook weer gebruiken (composteren en dan weer over de wei). Wat steentjes hier en daar in de wei storen me niet .
Wow, een laag van 10-15 cm , da's niet mis! Dan moet je inderdaad wel eerst het pad een stuk uit laten graven en dat kost natuurlijk ook weer een boel geld. Wat heb je eigenlijk met die grond gedaan? Ergens anders weer iets opgehoogd?

Marja, is het een idee om bij je stal (binnen en buiten) een stroomdraad op paardenkonthoogte te bevestigen? Dat hebben wij bij zowel de grote als de kleine schuilstal gedaan en daardoor wordt er nooit aan de stal geschuurd.

Zooooo dat is duur zeg, ik lees het al, dat wordt geen verharding hier!
Pffff...

Marja het jeuken is gelukkig alweer over dus afzetten is niet meer nodig. Ik had daar inderdaad wel even over gedacht, maar ik wil deze stallen graag nog verkopen (en er iets mooiers voor in de plaats zetten) en dan heb ik er liever zo min mogelijk gaten in.... En met prikpaaltjes oid was ook lastig geweest aangezien er verharding in en rondom de stal ligt.

Annamarie schreef:

Wat een mooie droge paden! Ideaal! Heb je hier ook een vergunning voor nodig Wieteke? Ik ben wel eens bezig geweest met een stukje bestraten van de wei, maar toen mocht ik maar 100m2 vergunningvrij doen. Ben ik wel benieuwd naar, het zou een mooie oplossing zijn voor een stukje droog pad.

Klopt, ik baalde ook flink toen ik zag dat je volgens het bestemmingsplan maar 100 m2 mocht verharden. Gelukkig viel m'n oog later op een soort tabelletje waaruit bleek dat dat maximum niet geldt voor percelen die op een kreekrug liggen, en mijn wei ligt grotendeels op een kreekrug (bij het bestemmingsplan zit een bijlage waarop je kunt zien waar de kreekruggen zich bevinden).
Voor de zekerheid heb ik nagevraagd of ik dat stuk uit het bestemmingsplan goed had geïnterpreteerd, en dat bleek zo te zijn. De verharding moest uiteraard wel binnen het gebruiksdoel 'agrarisch' passen, maar een kavelpad als dit lijkt me enorm agrarisch .
Het was dus eigenlijk puur geluk dat ik zoveel heb kunnen verharden. Anders had ik een flink probleem gehad... Vergunning had ik sowieso nooit gekregen voor zo'n solitair gelegen weiland. Bij jullie gaat dat vast een stuk gemakkelijker.

Natural Horsetrainer schreef:

Zooooo dat is duur zeg, ik lees het al, dat wordt geen verharding hier!

Je hoeft natuurlijk ook niet gelijk zo'n groot stuk te doen, hè .
Maar het is inderdaad een hele klap geld, zelfs verspreid over meerder jaren. Maar hier op de klei zul je iets moeten, want anders is het eigenlijk gewoon niet te doen om je paarden 24/7 buiten te houden (en al helemaal niet als ze gevoelig zijn voor gras...).

Marja schreef:

De manier waarop je het uitmesten hebt beschreven, krijg ik er helemaal een beeld bij Wieteke !
Ik denk dat kleine steentjes in de mest voor ons niet zo'n probleem zouden zijn, omdat we de mest zelf ook weer gebruiken (composteren en dan weer over de wei). Wat steentjes hier en daar in de wei storen me niet .

Hier is het ook geen punt hoor. De grotere vis ik gewoon met m'n harkje of handschoenen uit de kruiwagen als ik ze zie, en anders kom ik ze hooguit in m'n moestuinbakken tegen. Afgelopen najaar heeft een boer alle mest opgehaald, en die had ook niets gemerkt van steentjes. Hij was enorm blij met de mest, want een groot deel was al compleet gecomposteerd.

Marja schreef:

Wow, een laag van 10-15 cm , da's niet mis! Dan moet je inderdaad wel eerst het pad een stuk uit laten graven en dat kost natuurlijk ook weer een boel geld. Wat heb je eigenlijk met die grond gedaan? Ergens anders weer iets opgehoogd?

Zo'n dikke laag zou bij jullie niet nodig zijn, hoor. Maar in die stomme klei heb je wel veel materiaal nodig om een beetje droge voeten te houden.  

De uitgegraven grond is inderdaad gebruikt om de wei naast het pad wat op te hogen (dat was ik eigenlijk al weer vergeten, omdat die grond inmiddels weer begroeid is, maar ik zag die uitgegraven grond vanochtend toevallig op het filmpje eerder in dit topic). Bij het nieuwste stuk pad heb ik niets laten uitgraven, omdat ik het pad juist zo hoog mogelijk wilde hebben. Dat deel van het perceel ligt namelijk het laagst, waardoor het pad anders snel onder water zou komen te staan. Ze hebben de ondergrond toen vooraf alleen een beetje gevlakt, om de ergste kraters weg te werken.