Hengst in PaddockParadijs

Marja heeft gevraagd of ik een topic wil openen over onze hengst in ons Paddockparadijs en hoe zijn gedrag veranderd is.
Als eerste wil ik wel aangeven dat wij met het Paddockparadijs nog maar kort ervaring hebben, nu een kleine 3 maanden. Datgene wat ik dus ga beschrijven is gebaseerd op deze periode.

Iwan is een geweldige hengst, in de omgang en qua gedrag naar mensen toe is hij rustig. Hij is wel gevoelig, vooral als mensen onduidelijk doen of druk gedrag vertonen, dan trekt hij zich terug. Het is dus heel belangrijk dat je je bewust bent van je eigen gedrag als je bij hem bent, duidelijk bent in wat je vraagt van hem en hierin altijd consequent bent. Natuurlijk geldt dit voor elk paard, maar ik wil alleen aangeven dat hij hier gevoelig voor is.
En hij heeft duidelijke leiding nodig. Je kan hem makkelijk langs de merrie's leiden als je verder niet onzeker bent.

In het verleden heeft hij een aantal jaren met een ruin gestaan, dit ging altijd goed. Tot wij een keer de fout maakten om merrie's in de buurt te zetten. Er zat wel een hoge en dichte heg tussen, maar dat was achteraf niet genoeg. Hij ging de ruin aanvallen. Sindsdien stond hij gescheiden van de andere paarden. Hij kon nog wel contact hebben met de ruinen over een draadje, maar stond dus verder alleen. Aangezien wij hier ook niet blij mee waren, geen enkel paard mag een solitair leven leiden (!), zijn we verder gaan zoeken. Ook voor de andere paarden, omdat die in de winter maar weinig naar buiten konden.
In de winter stond Iwan wel in de buitenbak met andere ruinen, maar dan wel altijd met een draadje ertussen. Ook dan had hij nog vaak de neiging om een spurtje te nemen naar het draad toe op een aanvallende manier.

Afgelopen oktober zijn de paarden begonnen in hun PaddockParadijs. Het kan bij ons niet 24 uur per dag, omdat we 2 groepen hebben, dus het is om en om. We hadden besloten om de mannen overdag naar buiten te doen, zodat er toezicht is op Iwan en de rest van de groep. In het begin heeft hij een paar keer proberen te jagen, maar dit stopte snel omdat de paarden goed konden wegkomen en ik heb ook een keer 'Iwan' geroepen en toen stopte hij ook (hij luistert goed ). Sindsdien is het niet meer gebeurd. In het begin was het waarschijnlijk ook zo dat de rangorde nog bepaald moest worden en Iwan is daar duidelijk als de baas uitgekomen.

Een paar duidelijke punten:
- Iwan is nu erg gelukkig met 'zijn' kudde, we zien hem echt elke dag genieten.
- Iwan speelt nu heerlijk met de andere paarden, hij is duidelijk in zijn grenzen.
- Wij denken dat het 'wegkom-effect' in het PP een hele grote rol speelt bij het niet meer 'jagen'. De paarden kunnen in een afgesloten bak/paddock/wei niet goed wegkomen.
- De paarden hebben nu in het PP ook veel meer mogelijkheden om zich 'af te zonderen'. Het is niet echt afzonderen, maar ze kunnen hun eigen plekje zoeken en daar eventueel alleen rusten. Dat zie ik geregeld gebeuren.
- Wat wel heel belangrijk is om dus nooit merrie's in de buurt te zetten. Dan kan het dus echt fout gaan.
- Daarbij vinden wij dagelijks toezicht heel belangrijk, zeker in de beginfase.
- Gedegen kennis van het gedrag van de hengst is heel belangrijk, daarnaast natuurlijk van de rest van de paarden in de kudde.
- Verder ook gedegen kennis over paarden in het algemeen. Weten waarom paarden iets doen, op een bepaalde manier reageren. Weten wanneer je moet ingrijpen en wanneer niet. Er gaan vaak dingen mis als de mens ingrijpt op momenten wanneer het niet nodig is.

Als laatste wil ik duidelijk zeggen dat dit niet voor elke hengst kan gelden. Deze ervaring is gebaseerd op 1 hengst.
Wij hebben tot nu toe wel een super ervaring met het PP en deze hengst. Ik hoop dan ook van harte dat meer hengsten (en vele andere paarden, want voor hun is het ook geweldig) op deze manier een geweldig leven kunnen krijgen.

Een heel verhaal geworden, hopelijk is het duidelijk, anders hoor ik het wel...

Iwan:





-

Leuk dat je dit topic bent gestart Irene, dankjewel !
Ik vind het een mooi verhaal over hoe PP in zo'n geval een goede oplossing kan zijn, zodat een hengst niet solitair hoeft te leven.
Je schrijft dat jullie paarden in twee groepen in het PP rouleren. Betekent dat dat de merries dus in hetzelfde terrein lopen als de ruinen en hengst, alleen niet tegelijkertijd? En blijkbaar heeft Iwan er geen problemen mee dat hij kan ruiken dat de merries daar geweest zijn?
Het is goed om duidelijk te stellen dat er geen merries in de buurt moeten zijn. Wij hebben ooit (lang geleden toen we nog niet zoveel wisten...) onze hengst met zijn merrie en een paar ruinen in dezelfde wei gezet (dom, dom, dom...). Dat ging precies een half uur goed, totdat de hengst ineens als een dolle achter een van de ruinen aan begon te jagen en hem de stukken uit zijn lijf beet. Het was een vreselijk gevecht en ik heb ze uiteindelijk met een zweep uit elkaar moeten slaan, dat was de enige manier om het te stoppen.
Jaren later hadden we de zoon van deze hengst als dekhengst. We hadden toen ons PP in tweeën gesplitst, de ene helft voor de hengst en twee ruinen, de andere helft voor de merries. De merries waren dus dichtbij, maar bij deze hengst ging dat wel goed, hij was niet zo 'hengstachtig' in zijn gedrag en kon hier goed mee omgaan. Maar ik denk dat dat een uitzondering is. In ieder geval had onze hengst op deze manier een prima leven met veel beweging en een paar maatjes, net als Iwan (hij is trouwens prachtig!).

Mooi paard Irene.

Ik heb meermalen, van verschillende mensen, ervaringen met het houden van een hengst gehoord. Geen van deze mensen had ervaring met een PP hoor, maar van ieder heb ik gehoord dat bij hun hengst op een bepaalde leeftijd ineens de knop leek om te gaan. Tot die tijd was het prima gegaan, ook met merries in de buurt. Maar ineens gaan ze een ruin dan zo ernstig te lijf, dat ze absoluut niet meer bij elkaar konden staan.
Het is geweldig dat het nu in je PP wel goed gaat. Anders heeft een hengst op een bepaald moment totaal geen sociaal leven meer, terwijl dat voor elk paard zo belangrijk is.

MoniqueBuu schreef:

Het is geweldig dat het nu in je PP wel goed gaat. Anders heeft een hengst op een bepaald moment totaal geen sociaal leven meer, terwijl dat voor elk paard zo belangrijk is.

Inderdaad, ook voor een hengst is sociaal contact en beweging van levensbelang. Ik vind het heel jammer dat zelfs bij een ras als de IJslander, dat (meestal) zo natuurlijk mogelijk gehouden wordt, toch heel veel (dek)hengsten een solitair leven leiden, grotendeels op stal. Het 'beste' dat de meeste IJslandse hengsten gegund wordt is het dagelijks een of meerdere keren in een paddock te worden gezet om even stoom af te kunnen blazen, maar ook dat meestal in eenzaamheid. Dat benadert voor mijn gevoel niet de levensomstandigheden die voor een paard zo belangrijk zijn.

Wat goed dat jullie zoveel moeite doen hem een sociaal leven te gunnen. Fijn dat het nu goed gaat.
Wel apart dat hij nu toch wel de lucht van merries kan ruiken (toch, via de mest etc neem ik aan), maar het toch goed gaat met de ruinen.
Waar staan de paarden als ze niet in het pp staan?
Hoe oud is hij? En wat is de reden dat hij niet geruind is?

Marja schreef:

Je schrijft dat jullie paarden in twee groepen in het PP rouleren. Betekent dat dat de merries dus in hetzelfde terrein lopen als de ruinen en hengst, alleen niet tegelijkertijd? En blijkbaar heeft Iwan er geen problemen mee dat hij kan ruiken dat de merries daar geweest zijn?

Ja, dat klopt. En nee, Iwan heeft er dan dus totaal geen problemen mee. Wat misschien ook wel leuk is om te vermelden is dat de stal van de paarden in het midden staat van de gehele PP. Dus de merrie's zijn wel in de buurt, maar op deze manier is dat dus geen probleem. Zouden we de merrie's in de stapmolen doen, dan gaat het dus wel fout.

Marja schreef:

Het is goed om duidelijk te stellen dat er geen merries in de buurt moeten zijn. Wij hebben ooit (lang geleden toen we nog niet zoveel wisten...) onze hengst met zijn merrie en een paar ruinen in dezelfde wei gezet (dom, dom, dom...). Dat ging precies een half uur goed, totdat de hengst ineens als een dolle achter een van de ruinen aan begon te jagen en hem de stukken uit zijn lijf beet. Het was een vreselijk gevecht en ik heb ze uiteindelijk met een zweep uit elkaar moeten slaan, dat was de enige manier om het te stoppen.

Dit heb je inderdaad eerder verteld in een ander topic en een groot geluk dat je in de buurt was om het te stoppen!

Marja schreef:

Jaren later hadden we de zoon van deze hengst als dekhengst. We hadden toen ons PP in tweeën gesplitst, de ene helft voor de hengst en twee ruinen, de andere helft voor de merries. De merries waren dus dichtbij, maar bij deze hengst ging dat wel goed, hij was niet zo 'hengstachtig' in zijn gedrag en kon hier goed mee omgaan. Maar ik denk dat dat een uitzondering is. In ieder geval had onze hengst op deze manier een prima leven met veel beweging en een paar maatjes, net als Iwan

Apart dat het met deze hengst wel goed ging. Er zullen dus toch ook andere factoren meespelen. Wellicht inderdaad toch anders in zijn 'hengstengedrag'? Waren het dezelfde ruinen?

Marja schreef:

(hij is trouwens prachtig!).

Dank je, leuk om te lezen

-

MoniqueBuu schreef:

Mooi paard Irene.

Ik heb meermalen, van verschillende mensen, ervaringen met het houden van een hengst gehoord. Geen van deze mensen had ervaring met een PP hoor, maar van ieder heb ik gehoord dat bij hun hengst op een bepaalde leeftijd ineens de knop leek om te gaan. Tot die tijd was het prima gegaan, ook met merries in de buurt. Maar ineens gaan ze een ruin dan zo ernstig te lijf, dat ze absoluut niet meer bij elkaar konden staan.
Het is geweldig dat het nu in je PP wel goed gaat. Anders heeft een hengst op een bepaald moment totaal geen sociaal leven meer, terwijl dat voor elk paard zo belangrijk is.

Dank je

Apart dat jij dit dus ook van verschillende mensen gehoord heb. Wat zorgt er dan voor deze ommekeer? Is er toch iets veranderd in de samenstelling van de kudde of de manier van houden?

MoniqueBuu schreef:

Het is geweldig dat het nu in je PP wel goed gaat. Anders heeft een hengst op een bepaald moment totaal geen sociaal leven meer, terwijl dat voor elk paard zo belangrijk is.

Marja schreef:

Inderdaad, ook voor een hengst is sociaal contact en beweging van levensbelang. Ik vind het heel jammer dat zelfs bij een ras als de IJslander, dat (meestal) zo natuurlijk mogelijk gehouden wordt, toch heel veel (dek)hengsten een solitair leven leiden, grotendeels op stal. Het 'beste' dat de meeste IJslandse hengsten gegund wordt is het dagelijks een of meerdere keren in een paddock te worden gezet om even stoom af te kunnen blazen, maar ook dat meestal in eenzaamheid. Dat benadert voor mijn gevoel niet de levensomstandigheden die voor een paard zo belangrijk zijn.

Ik vind het ook totaal niet de goede levensomstandigheden voor een hengst, het is totaal niet paardvriendelijk. Natuurlijk kan het heel lastig zijn om een hengst in een kudde te houden, vooral als je aangewezen bent op pensionstallen.
Maar wat jij, Marja, dan schrijft over IJslanders, ik neem aan dat je op stoeterijen toch wel mogelijkheden kan creeëren? Maar ja, je ziet het nog erg veel. Niet alleen hengsten, er zijn nog vele paarden die solitair worden gehouden. Ongelooflijk, maar of mensen weten het niet of ze willen het niet weten...

-

marion schreef:

Wat goed dat jullie zoveel moeite doen hem een sociaal leven te gunnen. Fijn dat het nu goed gaat.
Wel apart dat hij nu toch wel de lucht van merries kan ruiken (toch, via de mest etc neem ik aan), maar het toch goed gaat met de ruinen.
Waar staan de paarden als ze niet in het pp staan?
Hoe oud is hij? En wat is de reden dat hij niet geruind is?

Ja, de lucht van de merrie's op de track blijkt dus niet het probleem te zijn.
De andere groep paarden staan dan in hun stal (stal staat dus midden in de PP).
Iwan wordt dit jaar alweer 20 jaar. De reden dat hij niet geruind is, is dat wij geen voorstander zijn van ruinen .

-

Ik denk dat het heel erg afhankelijk is van de hengst wat kan en niet kan.
Op een arabierenstal waar ik gereden heb vroeger stond een hele beleefde hengst die de merries in de wei dekte, en ook best bij ruinen kon. Hij stond op stal ook gewoon naast merries of ruinen. Dat maakte niet uit.
Het werd anders toen er een hengst bij kwam, en hij dus concurrentie kreeg. Wel logisch.... maar toen moesten we beter oppassen met hem. Niet iedereen kon hem toen zo maar meer leiden.

Irene schreef:

Iwan wordt dit jaar alweer 20 jaar. De reden dat hij niet geruind is, is dat wij geen voorstander zijn van ruinen .
-

Zonder een discussie aan te willen gaan, maar waarom zijn jullie daar geen voorstander van?

Irene schreef:

Apart dat het met deze hengst wel goed ging. Er zullen dus toch ook andere factoren meespelen. Wellicht inderdaad toch anders in zijn 'hengstengedrag'? Waren het dezelfde ruinen?

Bjarg was qua hengstengedrag inderdaad heel anders dan zijn vader Birki, veel milder en veel minder macho. Het waren niet dezelfde ruinen, die bij Birki en bij Bjarg stonden, maar wel allebei onderdanige ruinen, die zelf absoluut het gevecht of de uitdaging niet opzochten. Dat gevecht was echt puur het initiatief van Birki, de ruin had daar geen enkele aanleiding voor gegeven. Ik denk dat hengsten soms hun eigen hormonen niet onder controle hebben en daarom soms zo explosief en onverwacht kunnen reageren. Het blijft altijd oppassen met hengsten, je moet bij een hengst altijd 100% alert zijn, want je weet gewoon nooit zeker hoe hij zal reageren, al is hij altijd nog zo lief en vriendelijk.

Irene schreef:

Maar wat jij, Marja, dan schrijft over IJslanders, ik neem aan dat je op stoeterijen toch wel mogelijkheden kan creeëren?

Die mogelijkheden zijn er zeker, maar toch zie je nog vaak dat de hengstenhouder daar niet echt over nadenkt en de hengsten voornamelijk op stal houdt en af en toe in de paddock (maar dan meestal wel alleen). Eén voordeel in het IJslanderwereldje is dat de dekkingen in de meeste gevallen nog steeds in de kudde in de wei plaatsvinden, dus een groep merries met daarbij de hengst. Wij hebben dit zelf ook zo gedaan en ik vond het geweldig om dat kuddegedrag te observeren en te zien hoe ook een hengst duidelijk voorkeur heeft voor bepaalde merries. Onze hengst dekte weliswaar netjes alle merries, maar sommige dekte hij een week lang verschillende keren per dag, terwijl hij andere maar één keer dekte (of in ieder geval heel weinig, ik zag natuurlijk ook niet alles ), maar dan wel precies op het goede moment. Dat goede moment weet een hengst nog altijd veel beter te bepalen dan 10 geleerde DA's bij elkaar!
Dan had je er soms ook nog jaloerse merries tussen zitten, die er steeds tussen gingen staan als de hengst een andere merrie wilde dekken. Deze typjes moesten er dan gewoon even uitgehaald worden, om de anderen ook een kans te geven. Ik vond het heel boeiend en leerzaam.

marion schreef:

Ik denk dat het heel erg afhankelijk is van de hengst wat kan en niet kan.
Op een arabierenstal waar ik gereden heb vroeger stond een hele beleefde hengst die de merries in de wei dekte, en ook best bij ruinen kon. Hij stond op stal ook gewoon naast merries of ruinen. Dat maakte niet uit.
Het werd anders toen er een hengst bij kwam, en hij dus concurrentie kreeg. Wel logisch.... maar toen moesten we beter oppassen met hem. Niet iedereen kon hem toen zo maar meer leiden.

Het zal zeker ook per hengst schelen. Iwan staat trouwens ook op stal vlakbij de merrie's.
Maar ik denk niet dat die hengst op de arabierenstal merrie's in de wei dekte waar ook ruinen bij liepen?

Wij hebben er nu ook een jonge hengst bij, we zijn ook wel benieuwd hoe dat zal gaan in de toekomst.

marion schreef:

Zonder een discussie aan te willen gaan, maar waarom zijn jullie daar geen voorstander van?

Wij vinden dat als er niet echt een noodzaak is, dit niet nodig hoeft te zijn. We vinden het toch een 'aantasting' van het paard.
Wij hebben dan natuurlijk het voordeel dat we ze aan huis hebben staan, dus dan kunnen we dat zelf bepalen. Op een pensionstal wordt dat lastiger.

-

Marja schreef:

Bjarg was qua hengstengedrag inderdaad heel anders dan zijn vader Birki, veel milder en veel minder macho. Het waren niet dezelfde ruinen, die bij Birki en bij Bjarg stonden, maar wel allebei onderdanige ruinen, die zelf absoluut het gevecht of de uitdaging niet opzochten. Dat gevecht was echt puur het initiatief van Birki, de ruin had daar geen enkele aanleiding voor gegeven. Ik denk dat hengsten soms hun eigen hormonen niet onder controle hebben en daarom soms zo explosief en onverwacht kunnen reageren. Het blijft altijd oppassen met hengsten, je moet bij een hengst altijd 100% alert zijn, want je weet gewoon nooit zeker hoe hij zal reageren, al is hij altijd nog zo lief en vriendelijk.

Misschien speelde er ook mee dat Birki een naar verleden heeft, dat kan het gedrag natuurlijk ook beinvloeden. Hoewel je dit gedrag dus ook ziet bij hengsten die niet zo'n verleden hebben (of het in ieder geval niet bekend is, er kan natuurlijk altijd toch wat gebeurd zijn).
Het blijft inderdaad altijd oppassen met hengsten, maar ik vind dat het soms wel wat wordt overdreven. Met een goede opvoeding kan je ook bij hengsten veel bereiken.

Marja schreef:

Die mogelijkheden zijn er zeker, maar toch zie je nog vaak dat de hengstenhouder daar niet echt over nadenkt en de hengsten voornamelijk op stal houdt en af en toe in de paddock (maar dan meestal wel alleen). Eén voordeel in het IJslanderwereldje is dat de dekkingen in de meeste gevallen nog steeds in de kudde in de wei plaatsvinden, dus een groep merries met daarbij de hengst.

Dit is inderdaad wel een groot voordeel. Jammer dat de hengstenhouder er niet meer aan doet. Maar wat je zegt, daar wordt ook vaak niet verder over nagedacht.

Marja schreef:

Wij hebben dit zelf ook zo gedaan en ik vond het geweldig om dat kuddegedrag te observeren en te zien hoe ook een hengst duidelijk voorkeur heeft voor bepaalde merries. Onze hengst dekte weliswaar netjes alle merries, maar sommige dekte hij een week lang verschillende keren per dag, terwijl hij andere maar één keer dekte (of in ieder geval heel weinig, ik zag natuurlijk ook niet alles ), maar dan wel precies op het goede moment. Dat goede moment weet een hengst nog altijd veel beter te bepalen dan 10 geleerde DA's bij elkaar!
Dan had je er soms ook nog jaloerse merries tussen zitten, die er steeds tussen gingen staan als de hengst een andere merrie wilde dekken. Deze typjes moesten er dan gewoon even uitgehaald worden, om de anderen ook een kans te geven. Ik vond het heel boeiend en leerzaam.

O, dit lijkt me ook super om mee te maken. Heel gaaf als je dat zo kan volgen. Ik zou er dan wel de hele dag kunnen zitten

-

Irene schreef:

Misschien speelde er ook mee dat Birki een naar verleden heeft, dat kan het gedrag natuurlijk ook beinvloeden.

Dat kan inderdaad meespelen, maar ik denk dat het bij Birki toch meer te maken had met zijn enorme ego en dominantie. Die zijn bij hem zeer uitgesproken aanwezig en ik denk dat dat losstaat van zijn verleden. Het heeft echter de gevolgen van dat verleden wel een stuk moeilijker gemaakt!

Irene schreef:

Het blijft inderdaad altijd oppassen met hengsten, maar ik vind dat het soms wel wat wordt overdreven. Met een goede opvoeding kan je ook bij hengsten veel bereiken.

Dat ben ik helemaal met je eens, een hengst is prima te hanteren als hij goed is opgevoed. Maar feit blijft dat het bij een hengst belangrijker is om daar veel aandacht aan te besteden omdat zijn aard altijd alerter zal zijn dan bij ruinen en merries. Het onvoorspelbare kan altijd om een hoekje liggen. Zo ken ik een voorbeeld van een hengst die prima opgevoed en goed hanteerbaar was, maar toch op een bepaald moment (misschien onder wat stressvolle omstandigheden, wie zal het zeggen?) zijn eigenares zodanig in haar arm beet dat ze in het ziekenhuis moest worden opgenomen.

Ik vind het wel mooi Irene, dat jullie je hengsten hengst laten, ik heb ook altijd wat moeite met castratie, het is toch een ingrijpende verandering van het wezen van een paard. Wel vind ik dat het altijd van het individuele paard afhankelijk moet zijn of je hem wel of niet hengst laat. Onze Birki hebben wij destijds laten castreren omdat hij als hengst duidelijk niet gelukkig was. Hij liep op een bepaald moment de hele dag heen en weer te ijsberen en in de verte te staren en werd zienderogen magerder. Na zijn castratie is hij toen enorm opgeknapt omdat hij weer rust in zijn lijf had. Het blijft altijd een compromis. Castreren is onnatuurlijk, maar de manier waarop we paarden in gevangenschap houden (zelfs in een PP ) is dat ook. Een hengst in gevangenschap kan nooit zijn natuurlijke gedrag 100% uitleven, dus je moet toch altijd afwegen wat voor ieder paard het beste is.

Marja schreef:

Dat kan inderdaad meespelen, maar ik denk dat het bij Birki toch meer te maken had met zijn enorme ego en dominantie. Die zijn bij hem zeer uitgesproken aanwezig en ik denk dat dat losstaat van zijn verleden. Het heeft echter de gevolgen van dat verleden wel een stuk moeilijker gemaakt!

Zijn ego en dominantie zal dan zeker de basis leggen. Wat dan wel apart is is dat Iwan dus totaal geen groot ego heeft en eigenlijk niet in zijn gedrag een zodanige dominantie vertoont. Natuurlijk is hij nu wel dominant en is hij in die zin de leider van deze groep, maar hij vertoont niet die enorme dominantie zoals jij zegt over Birki.

Marja schreef:

Dat ben ik helemaal met je eens, een hengst is prima te hanteren als hij goed is opgevoed. Maar feit blijft dat het bij een hengst belangrijker is om daar veel aandacht aan te besteden omdat zijn aard altijd alerter zal zijn dan bij ruinen en merries. Het onvoorspelbare kan altijd om een hoekje liggen. Zo ken ik een voorbeeld van een hengst die prima opgevoed en goed hanteerbaar was, maar toch op een bepaald moment (misschien onder wat stressvolle omstandigheden, wie zal het zeggen?) zijn eigenares zodanig in haar arm beet dat ze in het ziekenhuis moest worden opgenomen.

Dat onvoorspelbare heb ik dus nog nooit bij Iwan gezien, dus of dat altijd opgaat bij elke hengst? Maar ik ben het er wel van overtuigd dat er veel fout kan gaan met een hengst in verkeerde handen.
Ik ben dan trouwens wel heel benieuwd onder welke omstandigheden die hengst in haar arm beet? Er moet toch iets zijn wat hem getriggerd heeft?

Marja schreef:

Ik vind het wel mooi Irene, dat jullie je hengsten hengst laten, ik heb ook altijd wat moeite met castratie, het is toch een ingrijpende verandering van het wezen van een paard. Wel vind ik dat het altijd van het individuele paard afhankelijk moet zijn of je hem wel of niet hengst laat. Onze Birki hebben wij destijds laten castreren omdat hij als hengst duidelijk niet gelukkig was. Hij liep op een bepaald moment de hele dag heen en weer te ijsberen en in de verte te staren en werd zienderogen magerder. Na zijn castratie is hij toen enorm opgeknapt omdat hij weer rust in zijn lijf had. Het blijft altijd een compromis. Castreren is onnatuurlijk, maar de manier waarop we paarden in gevangenschap houden (zelfs in een PP ) is dat ook. Een hengst in gevangenschap kan nooit zijn natuurlijke gedrag 100% uitleven, dus je moet toch altijd afwegen wat voor ieder paard het beste is.

Natuurlijk moet je het per paard bekijken. Gevangenschap is onnatuurlijk, maar dat wil niet zeggen dat je dan maar meteen moet castreren omdat dat ook niet natuurlijk is. Ik praat in het algemeen hè, dat je niet denkt dat ik jou aanspreek , maar dit is meer wat ik zo vaak van andere mensen hoor. Elk paard kan natuurlijk nooit helemaal zijn natuurlijke gedrag uitleven, maar dat geldt dus ook voor merrie's en ruinen.
Ik vraag me toch af waarom Birki geen rust in zijn lijf had? Dan zou je denken dat het ook met een verstoorde hormoonbalans te maken kan hebben? Leefde hij toen wel te midden van de kudde?

-

Irene schreef:

Gevangenschap is onnatuurlijk, maar dat wil niet zeggen dat je dan maar meteen moet castreren omdat dat ook niet natuurlijk is.

(Ik voel me niet aangevallen hoor ) Nee, daar heb je helemaal gelijk in, ik bedoel alleen dat omdát gevangenschap onnatuurlijk is, er altijd hengsten zullen zijn - zeker niet allemaal, maar misschien vooral de hengsten met zeer uitgesproken hengstengedrag en -neigingen? - voor wie het hengst-zijn dan eerder een nadeel dan een voordeel zal zijn. En in zulke gevallen kun je zo'n paard juist gelukkiger maken door hem te castreren. Maar ik vind het mooi hoor, dat ze bij jullie hengst mogen blijven en het ook goed gaat! Mijn hengst Bjarg (zoon van Birki) zou probleemloos zijn leven lang hengst hebben kunnen blijven denk ik, hij zat prima in zijn vel. Toch heb ik hem laten castreren, omdat hij nauwelijks merries meer kreeg en het me fijner voor hem leek als hij bij onze hele kudde zou kunnen. Maar ja, dat blijft altijd wikken en wegen als je dieren in gevangenschap houdt. En als ik hem niet had laten castreren, was hij nooit verkocht aan degene met wie hij nu een geweldige combi vormt (op haar pensionstal zijn hengsten niet welkom) . Dus ook hier: "ieder nadeel hep se foordeel!"

Irene schreef:

Elk paard kan natuurlijk nooit helemaal zijn natuurlijke gedrag uitleven, maar dat geldt dus ook voor merrie's en ruinen.

Dat is waar, maar de hormonaal gestuurde 'drive' van een hengst is veel uitgesprokener dan die van merries en ruinen, dus bij een hengst kunnen eventuele problemen eerder tot uiting komen in gevangenschap.

Irene schreef:

Ik vraag me toch af waarom Birki geen rust in zijn lijf had? Dan zou je denken dat het ook met een verstoorde hormoonbalans te maken kan hebben? Leefde hij toen wel te midden van de kudde?

Hij was behalve hengst ook een uitgesproken 'leidend paard', dus misschien dat die combinatie ervoor zorgde dat hij altijd zo super-alert (en daardoor rusteloos) was op zijn omgeving.
Hij leefde natuurlijk niet temidden van onze hele kudde (merries en ruinen ), maar hij had wel gezelschap van twee ruinen.

Marja schreef:

(Ik voel me niet aangevallen hoor ) Nee, daar heb je helemaal gelijk in, ik bedoel alleen dat omdát gevangenschap onnatuurlijk is, er altijd hengsten zullen zijn - zeker niet allemaal, maar misschien vooral de hengsten met zeer uitgesproken hengstengedrag en -neigingen? - voor wie het hengst-zijn dan eerder een nadeel dan een voordeel zal zijn. En in zulke gevallen kun je zo'n paard juist gelukkiger maken door hem te castreren. Maar ik vind het mooi hoor, dat ze bij jullie hengst mogen blijven en het ook goed gaat! Mijn hengst Bjarg (zoon van Birki) zou probleemloos zijn leven lang hengst hebben kunnen blijven denk ik, hij zat prima in zijn vel. Toch heb ik hem laten castreren, omdat hij nauwelijks merries meer kreeg en het me fijner voor hem leek als hij bij onze hele kudde zou kunnen. Maar ja, dat blijft altijd wikken en wegen als je dieren in gevangenschap houdt. En als ik hem niet had laten castreren, was hij nooit verkocht aan degene met wie hij nu een geweldige combi vormt (op haar pensionstal zijn hengsten niet welkom) . Dus ook hier: "ieder nadeel hep se foordeel!"

Gelukkig maar .
Maar hoeveel hengsten zullen dan zeer uitgesproken hengstengedrag vertonen? Misschien de hengsten die niet goed gehouden worden? Het is meer een vraag van mij hoor, ik weet natuurlijk niet of dit altijd opgaat.
Ik kan me wel voorstellen dat als gedrag een paard echt in de weg gaat zitten en je niet de mogelijkheid hebt om dit goed op te lossen dan alleen door te castreren, dat dat dan waarschijnlijk de juiste weg is.
Dat van Bjarg begrijp ik ook heel goed. Wij hebben daar bij Iwan natuurlijk ook onze vragen over gehad toen het niet meer lukte met andere paarden. Maar ja, wie zegt dat dan opeens al het 'verkeerde' gedrag dan weg zou zijn geweest.
Wat ook meespeelde is dat een castratie op latere leeftijd behoorlijk risicovol is en aangezien we hem al een keer bijna verloren waren door een operatie, was dit voor ons geen optie.

Marja schreef:

Dat is waar, maar de hormonaal gestuurde 'drive' van een hengst is veel uitgesprokener dan die van merries en ruinen, dus bij een hengst kunnen eventuele problemen eerder tot uiting komen in gevangenschap.

Heb je weleens de hormonaal gestuurde 'drive' bij een hengstige merrie gezien ? Nee grapje, ik begrijp wel wat je bedoelt.

Marja schreef:

Hij was behalve hengst ook een uitgesproken 'leidend paard', dus misschien dat die combinatie ervoor zorgde dat hij altijd zo super-alert (en daardoor rusteloos) was op zijn omgeving.
Hij leefde natuurlijk niet temidden van onze hele kudde (merries en ruinen ), maar hij had wel gezelschap van twee ruinen.

O jammer niet met de merrie's . Maar dus wel gezelschap, was hij dan vooral alert richting merrie's die in de buurt liepen?

-

Irene schreef:

Heb je weleens de hormonaal gestuurde 'drive' bij een hengstige merrie gezien ?

JA ! We hadden er ooit eens eentje in de merriekudde bij Bjarg, die een 'iets' verstoorde hormoonhuishouding had; ze rende daardoor de halve dag piesend en woedend rond, joeg andere merries bij Bjarg weg, maar wilde zelf ondanks de hele poppenkast niet gedekt worden ... Het was best zielig, want ze was continu helemaal in de stress.

Irene schreef:

Maar dus wel gezelschap, was hij dan vooral alert richting merrie's die in de buurt liepen?

Nou, dat viel eigenlijk wel mee, maar hij keek vooral voortdurend rond in de omgeving en in de verte, of er geen 'naderend onheil' was dat hij als leidende hengst moest 'bevechten', daar leek het ongeveer op. Hij putte zichzelf gewoon uit. Wie weet, als we het helemaal uit hadden laten zoeken, was er inderdaad wel iets uitgekomen van een verstoorde hormoonwerking of zo, maar we waren nog niet zo lang daarvoor verhuisd, waren bezig met een verbouwing, hadden eigenlijk geen geld om hem weer te laten trainen voor de hengstenkeuring onder het zadel etc. etc., dus hem hengst laten leek sowieso niet zo zinnig meer. Al die redenen, samen met zijn gedrag, hebben ons toen doen besluiten om hem te laten castreren en dat heeft voor hem gelukkig goed uitgepakt . En wat heel grappig is: zijn pleziertje heeft hij nog steeds zo af en toe, want een van onze merries wordt in voorjaar en zomer nog steeds regelmatig door hem gedekt, heel gek, alleen zij, niet de andere drie. Hoewel, misschien ook weer niet zo heel gek, want zij is ook wel de absolute 'slons' van de kudde en parkeert zichzelf gewoon pontificaal voor zijn neus. En dat doet ze ook alleen bij Birki, niet bij de andere ruinen. Ja, ze hebben allemaal zo geheel hun eigen ideeën .

Marja schreef:

JA ! We hadden er ooit eens eentje in de merriekudde bij Bjarg, die een 'iets' verstoorde hormoonhuishouding had; ze rende daardoor de halve dag piesend en woedend rond, joeg andere merries bij Bjarg weg, maar wilde zelf ondanks de hele poppenkast niet gedekt worden ... Het was best zielig, want ze was continu helemaal in de stress.

Dit is inderdaad wel heel extreem, dat is voor zo'n merrie helemaal een ramp, die zal zich echt niet lekker hebben gevoeld.
Onze merrie's zijn daarin erg verschillend. Eén is in ieder geval altijd erg hengstig, die is dan meteen ook erg lastig met rijden.

Marja schreef:

Nou, dat viel eigenlijk wel mee, maar hij keek vooral voortdurend rond in de omgeving en in de verte, of er geen 'naderend onheil' was dat hij als leidende hengst moest 'bevechten', daar leek het ongeveer op. Hij putte zichzelf gewoon uit. Wie weet, als we het helemaal uit hadden laten zoeken, was er inderdaad wel iets uitgekomen van een verstoorde hormoonwerking of zo, maar we waren nog niet zo lang daarvoor verhuisd, waren bezig met een verbouwing, hadden eigenlijk geen geld om hem weer te laten trainen voor de hengstenkeuring onder het zadel etc. etc., dus hem hengst laten leek sowieso niet zo zinnig meer. Al die redenen, samen met zijn gedrag, hebben ons toen doen besluiten om hem te laten castreren en dat heeft voor hem gelukkig goed uitgepakt . En wat heel grappig is: zijn pleziertje heeft hij nog steeds zo af en toe, want een van onze merries wordt in voorjaar en zomer nog steeds regelmatig door hem gedekt, heel gek, alleen zij, niet de andere drie. Hoewel, misschien ook weer niet zo heel gek, want zij is ook wel de absolute 'slons' van de kudde en parkeert zichzelf gewoon pontificaal voor zijn neus. En dat doet ze ook alleen bij Birki, niet bij de andere ruinen. Ja, ze hebben allemaal zo geheel hun eigen ideeën .

Heel apart inderdaad dat hij dit gedrag had. In ieder geval fijn dat het castreren bij hem verder heel goed heeft uitgepakt. Je hoort ook vaak dat bepaald gedrag niet altijd zomaar verdwijnt na een castratie.
Haha, ja paarden hebben ook zo hun voorkeuren . Een ruin van ons deed dit ook bij 1 merrie, die stond dat gewoon toe (of eigenlijk zoals jij het beschrijft, die ging er gewoon voor staan ). Bij de andere merrie's kwam hij niet in de buurt hoor, hij wilde wel, maar de merrie's niet .

-

Even een aanvulling, het is sinds het voorjaar namelijk wel een kwestie van meer opletten. Dit vanwege de hengstigheid van de merrie's. Iwan is sindsdien meer alert en gericht op de merrie's. Hij laat daardoor ook nog wat duidelijker zijn leidersrol aan de andere paarden zien.

Dus het is wel belangrijk om bedacht te zijn wanneer de hengstigheid van de merrie's speelt als je een hengst in een PP hebt.