zomer pp voor pensionpaarden?

Cat schrijft; '...Geloof me, een paard, met wat voor verleden dan ook, in harmonie brengen met de kudde is echt véél simpeler dan omgaan met sommige eisen van bepaalde eigenaren..'

Eerst wil ik je danken voor deze onvoorstelbaar liefdevolle benadering en omgang met jullie paarden en pony's, beste Cat en in bovenstaand citaat kan ik me helemaal vinden, maar besef tegelijkertijd dat iets in harmonie brengen, gepaard gaat met zelfkennis en die zelfkennis kan alleen maar toenemen, als we 'in' ons zelf durven kijken en ontdekken, dat de 'spiegel' van een paard, een werkelijkheid tevoorschijn kan brengen, die wij misschien kunnen vermoeden.

Jullie 'kijk' op paarden geeft ons een belangrijke voorzet en zonder te dupliceren, zoeken en vinden wij ook een weg, die ons naar harmonie zal brengen; in harmonie leven met onszelf en met onze omgeving.

Of dit simpel is, wil ik wel geloven, maar helaas, ik ben een ongelovige thomas en ga liever zelf op ontdekkingsreis en door hier en elders te lezen en eventueel te reageren, ontrolt zich deze reis vanzelf.

Ik ga zeker zo eens op jullie website rondsnuffelen.

Dank, groet.. frans.

Voor wat betreft de paarden ben ik het helemaal met Cat eens, en voor wat betreft de mensen die dat met zich meebrengt ook.
Bij ons heb ik de indruk/het gevoel dat het zich vanzelf selecteert. Door een bepaalde manier van omgaan met de paarden, trek je mensen aan, die graag op diezelfde manier met de paarden omgaan.
Bij de allereerste persoon die hier kwam kijken, misten Bert en ik allebei de klik. Ik durfde bijna niet te zeggen, dat het ons beter leek dat haar paard niet bij ons kwam wonen. Vooral omdat het de allereerste was. Maar dat loste zich vanzelf op, doordat ze nooit meer contact opgenomen heeft.
Later hebben we nog een aantal malen het gevoel gehad, dat het niet helemaal zou passen. Die mensen hadden dat gevoel dan zelf ook al, want ze besloten stuk voor stuk dat ze beter een andere plek konden zoeken

Volgens mij hebben jullie wel gelijk, het selecteert zich vanzelf.
Wat ook helpt is gewoon duidelijk zijn in wat je verwacht van mensen. Als je verwacht dat er bijv. dagelijks uitgemest wordt, gevoerd wordt, onderhoud aan de weide, snoeien, palen repareren enz..enz.. Dan weten mensen dit van te voren. Dit moet je gewoon heel duidelijk stellen.
Daarnaast je filosofie over hoe je de paarden wilt houden, dus altijd dag en nacht buiten, zelf keuze tot binnen staan, ontworm beleid en weet ik al niet nog meer. Alleen in uiterste nood op stal, maar dan zijn de extra werkzaamheden voor de persoon zelf en noem maar op van dit soort dingen.
Hierdoor selecteer je vanzelf een bepaald soort type mens die interesse heeft. Dit maakt het weer makkelijker voor jullie.

Hier ook de ervaring dat paarden makkelijker kunnen zijn dan de eigenaren.
Niet alle eigenaren kunnen objectief, zonder te vermenselijken naar hun paard kijken. Sommigen willen dat het maar moet kunnen zoals zij in gedachten hadden, maar houden er geen rekening mee dat paarden wel eens heel andere ideeën kunnen hebben over kuddegenoten dan wij.
Als je idd heel duidelijk bent in hoe je het doet, en wat zij van jou kunnen verwachten, hoever je kunt gaan in aanpassingen, en wat je van hun verwacht selecteert het zich vanzelf.
Neemt niet weg dat je soms dingen voor lief moet nemen en compromissen moet sluiten. Wat is werkelijk belangrijk?
En dat het soms wel lastig is om op een duidelijke maar aardige manier je grenzen te stellen.

Volledig mee eens, Monique, Inge en Marion! Het selecteert zich inderdaad vanzelf, zeker als je al een tijdje bezig bent.
Maar in het begin moet je wel eerst zoeken hoe je dit het beste aanpakt en dat gebeurt altijd met vallen en opstaan.

Zowel wat Monique zegt over gevoel tov nieuwe mensen, als wat Inge beschrijft over duidelijkheid over de verwachtingen, als wat Marion zegt over compromissen sluiten...
Het zijn allemaal sleutels tot succes! En je bespaart je er een hoop extra zorgen mee.

Hoe dan ook, als je paarden van anderen aanneemt, haal je er ook veel verantwoordelijkheid en zorgen mee binnen. En hoe meer paarden, hoe meer zorgen
Maar anderzijds is het zo prachtig om te zien hoe paarden in kuddes samenleven en is het ongelooflijk wat je er allemaal van kan leren! Hoe gaan paarden om met leven en dood? Een veulen wordt geboren, een ouder paard komt te sterven... Troost, affectie, vriendschap, onvoorstelbaar hoe gevoelig ze zijn

In elke reactie ligt waarheid, werkelijkheid, Marion, Inge, MoniqueBuu en Cat en ik ben blij dit van jullie te lezen, ook al omdat we ons hierin helemaal kunnen vinden en beseffen, dat we voor een deel verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van paard/pony.

In het begin zal het zeker een soort van elkaar aftasten zijn, maar gaandeweg komt er steeds meer helderheid en structuur in beleid tav paarden/pony's.

Inleven in het wezen 'paard' en inleven in het menselijk gedrag tov het wezen 'paard' lijkt mij een uitdagende en leerzame optie.

Dank voor jullie reacties... groet.. frans en willeke.

** Ik zou bijna zeggen..... "Amen"...
Oftewel, sluit me volledig bij bovenstaande reacties aan!
Ik sta al bijna 19 jaar op dit stuk, en al die tijd zijn er andere paarden & eigenaren gekomen... en ook weer gegaan!
Eerder was het land van iemand anders, en ik, net als de anderen, gewoon huurder. Eigenaar liet het beleid echter graag aan mij over, bemoeide hij zich
verder niet mee. Nu is het sinds 4 jaar ons eigendom, en heb ik een behoorlijk duidelijk idee van wat ik wel of juist niet wil.
Voor mij is het ook zeker geen commerciele gedachte, want ik hoef er geen paarden bij te zetten om rond te komen, maar simpelweg omdat 1.7 ha voor
3 pony's gewoon teveel is, en ik het erg fijn vind een stukje zorg te kunnen delen met anderen. En... vergeet niet de gezelligheid onderling!
Ook geniet ik onwijs van het aangezicht en de werking van een "kudde", en niet iedereen kan zich 7 pony's van zichzelf veroorloven. (grapje, Marja... ).
Mijn "familie De Bruin" van 3 pony's is de vaste kern, de anderen kunnen evt. wisselen maar is nu al 2,5 jaar stabiel.

Ook bij mij kristaliseert het zich vanzelf uit, en ben ik altijd vantevoren ZEER duidelijk in hoe ik het graag zie. Is men het daar niet mee eens, of kan men zich
er niet in vinden? Even goede vrienden, maar dan niet hoor! Ik word er zeker niet minder van!
Maar nogmaals, het zit bij mij niet op het financiele plaatje (in tegendeel, vraag zo weinig dat het in feite niet meer dan kostprijs is), dus dan kan ik misschien
ook meer kritisch zijn, dan wanneer je er wel een stukje inkomen/kostendekking uit wil hebben?

Nu hebben we een leuk groepje, met aandacht voor elkaar, elkaars pony's, en een goed lopend rooster ivm voeren en uitmesten. Samen de lusten, maar ook
samen de lasten! Ik beleef er veel plezier in de lol die ik in het PP en de kudde te kunnen delen, en heb nu een aantal mensen om me heen waar dat ook prima
mee kan. Heb in het verleden toch idd wel meegemaakt, dat de paarden onderling het veeeel beter samen doen dan de eigenaren!
Zelden of nooit trammelant in de kudde paarden gehad, wel in de kudde mensen... .

Qua paarden, Frans, heb ik alleen een maximum wbt grootte, maar dat is meer een praktisch verhaal ivm de omheining en de schuilstal. Als een pony van 300 kg
gaat schuren, kun je toch met "lichter' materiaal uit dan met een Fries van 1.75 en 600 kg!
Ook hebben wij regelmatig kinderen over de vloer, en dan vind ik het met zulke grote joekels in de groep gewoonweg niet praktisch, en misschiens zelfs gevaarlijk.
Het werkt toch wel heel anders als je je pony uit een kudde moet halen, dan uit een stal!

Misschien is het ook verstandig eea op papier te zetten? Ik heb zelf een zeer slechte ervaring ooit gehad, en was toen erg blij terug te kunnen vallen op een
ondertekend contract ipv alleen maar mondelinge afspraken. Je kunt je soms lelijk vergissen in mensen hoor....
Grts
Helma

Kan je helemaal 'volgen', Helma, in je heldere reactie en voor ons geldt dat het niet meer dan kostendekkend hoeft te zijn. Het is immers een hobby, waarbij het welzijn van de pony's voorop staat.

Momenteel zijn wij in gesprek met de eigenaar en onze makelaar, om te bekijken in hoeverre de verkoop van zijn pand past in ons mogelijk budget en áls, ja, dan is het snel bekeken. Mijn pand staat al te koop en dat van willeke volgt onmiddellijk na mijn verkoop en de totale overwaarde investeren wij in een ander pand.

Hoeft niet persé dit pand in Sweikhuizen te zijn, maar zou wel makkelijk en handig zijn, want dan hoeven we niet op zoek naar iets anders, mocht een ander het pand aankopen en niets met paarden hebben.

Zeker, de hoogte van een paard/pony vind ik wel belangrijk. Erg prettig als een pony een beetje op gelijke hoogte naast me staat of loopt, ipv van een 'joekel' die twee koppen boven mij uitsteekt.

Wat je 'slechte' ervaring betreft, schiet me iets te binnen.

Stel, je hebt een aantal pensionpony's/paarden en de eigenaar wenst mee te verzorgen. Hij/zij betaalt een bepaald bedrag per maand (wij hebben afgesproken aan het begin van de maand automatisch overboeken) en gaat in grote hoofdlijnen akkoord met de visie over een PP.

Mensen onderling scheppen wel eens conflicten en tijdens een conflict, komt de ware aard boven. Bijv; halsstarrig, eigenzinnig, het welzijn van een pony benadelend.

Dan besluit iemand af te wijken van een voedingspatroon en stapt over op iets anders. Of iemand besluit toch maar weer met bit te rijden of ijzers onder de hoeven te slaan.

Laten jullie zo iemand zijn/haar gang gaan en bemoeit je er verder niet mee of pakken jullie dit anders aan?

Persoonlijk heeft 'laat ze hun gang gaan' mijn voorkeur, behalve als ik merk dat de pony er onder lijdt en bijvoorbeeld gaat vereenzamen, doordat iemand besluit om de pony weken op stal te houden en niet meer buiten laat.

Over contract gesproken; op onze website staat aangegeven hoe onze kijk op Naturalhorsemanship en de inrichting van een PP er uit ziet en alleen als iemand zich hierin kan vinden, is hij/zij welkom met paard/pony. De website is echter nog in de opbouwfase en zou best kunnen, dat de 'regels' aangevuld/gewijzigd worden, maar wel altijd zo, dat iedereen weet, hoe wij er over denken en wensen te handelen.

Groet... frans en willeke.

franslj schreef:

Of iemand besluit toch maar weer met bit te rijden of ijzers onder de hoeven te slaan.

Dat jullie niet willen dat een pony ijzers heeft kan ik helemaal volgen, met het oog op in een kudde lopen (verwondingsgevaar) en bv. het gebruik van fijnmazige hooinetten (waar een paard met ijzers in kan blijven haken). Het ijzerloos zijn is dus in het belang van de hele kudde. Maar niet akkoord gaan als iemand met bit rijdt vind ik eerlijk gezegd best ver gaan. Hoe zou het gebruik van een bit het houden en verzorgen van paarden in een paddockparadijs negatief kunnen beïnvloeden? Of vinden jullie bitten überhaupt slecht en wil je niet zien dat iemand ermee rijdt?
Ik rijd zelf bitloos, maar sluit niet uit dat ik ooit weer een bit zou gebruiken. Dat hangt helemaal af van het betreffende paard. Als ik zou merken dat een paard een bit aangenamer zou vinden dan de inwerking op de neus (van een bitloos hoofdstel) dan zou ik er geen moeite mee hebben om weer een bit te gaan gebruiken. Een bit is op zichzelf niet hard of scherp, het is altijd de hand van de ruiter die dat bepaalt. En als een ruiterhand hard is dan zal bij die ruiter de inwerking van ieder hoofdstel dat hij gebruikt hard zijn, of dat nu met of zonder bit is. Niets is alleen maar goed of slecht, en dat geldt voor zowel optomingen met als zonder bit (of zadels met of zonder boom, of verschillende manieren van training, of.....).
Ik denk dat je met het voorschrijven of verbieden van bepaalde hoofdstellen, bitten, zadels etc. op een pensionstal vraagt om problemen en onenigheid, vroeg of laat. Het geeft een bepaalde spanning als je mensen niet vrij laat in de manier waarop ze hun paard willen rijden.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik kan me héél goed indenken dat je niet met bepaalde manieren van rijden geconfronteerd wilt worden, maar de manier waarop iemand zijn eigen paard wil rijden is een persoonlijke keuze, die m.i. vrij moet zijn op een pensionstal. Ik kan er zelf ook niet tegen als ik mensen op een harde manier met hun paard om zie gaan, ongeacht of dat met bit of bitloos is, maar daarom begin ik ook heel bewust geen pensionstal .

Kortom: ik denk dat als je een pensionstal wilt runnen, je in staat moet zijn om mensen vrij te laten in de manier waarop ze met hun paard omgaan, rijden, trainen etc., en dat je alleen eisen zou moeten stellen op het gebied van de verzorging en onderbrenging van de paarden.
Dit is mijn persoonlijke mening hoor en daar hoef je het uiteraard helemaal niet mee eens te zijn !

Ik kan je redenering mbt het inrichten van een PP wel volgen, Marja en ook wel je motivatie om wel/geen bit, aan de eigenaar van een pony/paard zelf overlaten.

Doen we ook zoveel als mogelijk en zeker nu we nog slechts twee paarden op de paddock hebben staan. Dit verandert eind van de week en in de loop van de maand en wij willen graag iemands persoonlijke mening over de gestelde vragen lezen/horen.

Ja, persoonlijk gezien, zien we Maurits niet meer met bit erop uit gaan en voor dat het zover was, heeft willeke zich verdiept in de verandering van 'sturen' en gemerkt dat dit, zonder bit rijden, geoefend moet zijn.

Ik vind het motief, de drijfveer, om mét bit te rijden belangrijk en wat ik wil voorstellen aan pensiongasten is, of er bereidheid is om bitloos te rijden, maar allicht in volledige vrijheid.

Als iemand het beangstigend vindt en de angst wil 'aanpakken', opent dit mogelijkheden, maar hoeft geen blijvend gebod op bitloos rijden te betekenen.

Klopt, een pensionstal beginnen, zit ietwat complexer in elkaar, alleen al door het feit dat 'menselijk gedrag' ook een rol gaat spelen, om uiteindelijk in harmonie met paarden te kunnen leven. Elk mens in de eigenwaarde laten, is niet het probleem, maar als een pony/paard er 'last' van krijgt, trekken wij aan de bel en gaan we een gesprek aan.

Groet... frans en willeke.

franslj schreef:

Elk mens in de eigenwaarde laten, is niet het probleem, maar als een pony/paard er 'last' van krijgt, trekken wij aan de bel en gaan we een gesprek aan.

Dat klinkt mooi Frans, maar is in werkelijkheid iets heel subjectiefs, en het een staat niet los van het ander. Menig eigenaar zal zich wel degelijk in zijn eigenwaarde aangetast voelen, wanneer hem door de pensionhouder wordt verteld dat zijn paard 'last' heeft van zijn manier van rijden of omgang. Vind je dat echt de taak van een pensionstalhouder? Het lijkt me de zekerste manier om spanningen te creëren.

oei frans, je kaart wat aan hoor. Dit is een heel moeilijk dilemma.
Als je kijkt (je kaart bit en bitloos aan) dan heeft iedereen daar zo zijn eigen kijk op. De een zegt doet totaal geen pijn, heeft geen invloed op ademhalingssysteem van het paard, zijn gebit enz..enz.. De ander zeg dat dit wel degelijk invloed heeft buiten het feit of het wel of niet correct gebruikt wordt.
Met correct gebruik bedoel ik geen ruk en pluk werk.
Al kom je met duizend en een feiten aan dat het bit niet goed is, dan nog zal die persoon niet overtuigd zijn want....en dan kan er een hele lijst volgen.

Ik ben hier al jaren mee bezig en kan er heel wat over vertellen, wat op papier trouwens veel te veel is
Ik denk als je dit gaat "eisen" van mensen of aan kaart dat je dat niet wil zien op jouw terrein dat dit vroeg of laat tot confrontatie gaat leiden.

De ijzers kan ik mij voorstellen dat je dat niet wilt omdat dit directe invloed heeft op jouw eigen paard of dat van een ander. Met of zonder bit rijden is alleen geldig voor dat bewuste paard.
Wat voeding betreft, overgaan op een ander voerbeleid kan invloed hebben op de hele groep. Als de een meer hooi wil geven dan de ander kan dit leiden tot problemen. Of als de een kuil wil en de ander hooi oid.
Gaat het alleen over de brok/muesli is het niet zo'n probleem omdat je dit individueel kan geven. Wel in een afgesloten ruimte (stal) om voernijd te voorkomen.
En daarbij het evt gevaar voor de mens die tussen het conflict verdrongen kan worden.

Als er een paard die er al langere tijd staat en bijv. IR krijgt en daardoor een ander voedings beleid nodig heeft kan dit voor dat paard en eigenaar erg lastig zijn. De rest van de groep mag hier in mijn ogen niet onder komen te lijden. De eigenaar moet zelf zorgen voor de extra werkzaamheden die daardoor kunnen ontstaan.
Zo heb ik er bijv. ook eentje die Cushing heeft en als gevolg daarvan IR heeft. Ik voer alle beestjes op IR niveau en degene die te kort krijgt voer ik apart bij.
Ik kan dat doen omdat het mijn eigen wei en kudde is, ik zelf alles in handen heb. Had ik het beestje in pension gehad had ik een, denk ik, best wel moeilijk probleem. Dit is namelijk niet een tijdelijk iets maar voor de rest van zijn leven. Je kan niet verwachten dat een ander daarmee lastig gevallen wil worden.
Deze wil dat zijn haar paard gewoon voldoende te eten krijgt van goede kwaliteit enz...enz...en geen dieet.
Zo'n beestje in een groep houden tussen gezonde paarden is heel moeilijk.

Mensen houden zo hun eigen kijk op bepaalde zaken, wat in hun ogen goed is is goed. En kan ook best goed zijn indien zij niet beter weten.
Dat kan je mensen ook niet kwalijk nemen. De wereld staat niet stil en elke dag veranderen er zaken, leren we bij. Doen we nieuwe ontdekkingen over gezondheid, natuur, wetenschap enz. Dit moet eerst een plek krijgen alvorens het wordt geaccepteerd door het algehele volk. Dit kan soms jaren duren.
Kijk maar eens naar de mobilie telefonie, hoeveel jaar heeft dat niet geduurd voordat het was zoals nu?
Dit zal, weer even terug komend op bit en bitloos, ook hiervoor gelden. Het zal jaren en jaren duren voordat het geaccepteerd wordt.

Of deze benadering spanningen oproept, Marja, hangt van de manier van gesprek voeren af, dunkt me.

Iemand bezoek onze website en leest over onze voorkeur om bitloos te rijden, maar besluit een poging te wagen, om aan een plekje te geraken.

Dan wijzen wij hem/haar op onze voorkeur en vragen naar het motief om mét bit te rijden. Een antwoord als; 'heb ik altijd zo gedaan' en/of 'ik wil niet anders', is duidelijk en helder. Einde gesprek !

Als het antwoord luidt; 'ik wil het bitloos rijden graag uitproberen en sta er wel open voor', geeft ruimte voor het voortzetten van het gesprek en tijdens een bezoek aan onze PP, kunnen we verder kijken.

Ik denk dat het belangrijk is, om te weten waar iemand aan toe is en zeker; ook wij staan open voor de drijfveren/motieven van een ander, om mét of zónder bit te rijden en om het belang/welzijn van het paard/pony voorop te stellen, is iets, dat iedereen die met paarden omgaat, graag wil, denk en hoop ik toch.

Groet.. frans.

franslj schreef:

en om het belang/welzijn van het paard/pony voorop te stellen, is iets, dat iedereen die met paarden omgaat, graag wil, denk en hoop ik toch. Groet.. frans.

mag ik dat laatste in twijfel trekken Frans?? Niet persoonlijk bedoeld!
regelmatig is de ego van de mens belangrijker. Kijk maar eens op bijv. wedstrijd terreinen en maneges.

Inge schrijft; '...Al kom je met duizend en een feiten aan dat het bit niet goed is, dan nog zal die persoon niet overtuigd zijn want....en dan kan er een hele lijst volgen..'

Precies de woorden die voorbij 'want' liggen, Inge, kunnen feiten en meningen behelsen en ik denk toch dat volwassen mensen het onderscheid kunnen maken tussen feiten en meningen over feiten.

Wij hebben nu met één stel te maken en straks met vijf stellen, inclusief willeke en mij en totnutoe lopen de gesprekken gesmeerd en zijn we bereid om van elkaar te leren. Zie het maar, zoals op dit forum gebeurt.

Iemand deponeert een stelling, geeft een mening, schrijft over een ervaring en een ander leest dit en reageert erop. Dit hele proces noem ik 'van elkaar leren'.

Groet.. frans.

Daar heb je een punt, Inge, maar ik bedoel meer de mensen, die aan een PP beginnen of er al jaren mee bezig zijn. Wat ik op deze website en in dit forum erover lees, kan ik niet anders stellen, dat dit mensen zijn, die bereid zijn om de 'spiegel' van een paard/pony op 'leergierige' wijze te benutten.

Alhoewel ik ook twijfel heb bij maneges en wedstrijdsporters; er zullen best goede en minder goede tussen zitten en soms zal een manege, bijvoorbeeld, een balans moeten vinden tussen 'paarden stallen' en 'inkomsten derven'.

Groet.. franslj.

franslj schreef:

soms zal een manege, bijvoorbeeld, een balans moeten vinden tussen 'paarden stallen' en 'inkomsten derven'.Groet.. franslj.

Oh dat bedoelde ik niet eens, maar het publiek wat er komt rijden de manege en het beleid liet ik even achterwege. Daar spelen weer andere zaken een rol.
Ook van belang, maar ik wilde puur bij de mens en zijn gedachte over paarden blijven. Was misschien niet even duidelijk excuse moi

Geeft niet, Inge, de mens en de gedachten over een paard zijn divers. Dat staat wel vast. Voor mezelf sprekend, ben ik pas serieus over paarden en hun gedrag gaan nadenken, nadat ik willeke leerde kennen; pakweg 9 jaar geleden.

Als kind herinner ik me wel, dat paarden mijn aandacht trokken en later verdween die aandacht en dacht ik alleen aan een paard als er haché/zuurvlees op tafel kwam. Dit is gebleven, want dit 'spul' lust ik nog steeds...

Later in m'n leven kwam ik in de psychologie terecht en maakte kennis met de inhoud van iemands bewustzijn, om later te beseffen, dat paarden waarschijnlijk ook een bewustzijnsinhoud hebben.

Vanmiddag stonden wij met zo'n negen mensen bij elkaar op het erf en Maurits en Destiny 'keutelden' er een beetje tussendoor. Blijft die Maurits voor één persoon staan en snuffelt aan haar jaszak, waarop zij zei, dat er niets in haar jaszak zat. Hij, Maurits bleef aandringen, alsof hij wist, dat er wél iets in haar jaszak zat...

En jawel hoor... op de bodem van de jaszak lag een grasbrokje en hij wist 't...

Is dit wéten? Is dit het overgevoelige 'reukorgaan'?

De mens en de gedachten over paard !

Als je dit ziet en meemaakt, ga je vanzelf anders over een paard denken en houden wij rekening met meer overgevoelige zintuigen van een paard, zoals het aanvoelen van een elektrische lading op een schrikdraad.

Paarden, boeiende wezens, waar wij mensen nog veel van kunnen leren... meer bepaald áfleren..

Groet.. frans.

franslj schreef:

Iemand bezoek onze website en leest over onze voorkeur om bitloos te rijden, maar besluit een poging te wagen, om aan een plekje te geraken.

Dan wijzen wij hem/haar op onze voorkeur en vragen naar het motief om mét bit te rijden. Een antwoord als; 'heb ik altijd zo gedaan' en/of 'ik wil niet anders', is duidelijk en helder. Einde gesprek !

Waarom einde gesprek? Omdat jullie per se niet willen dat een met bit rijdend persoon bij jullie op stal komt? Of omdat je vindt dat die persoon nergens voor open staat? Is dat bit voor jullie zo cruciaal? Ik ken genoeg mensen die met bit rijden en een fantastische relatie met hun paard hebben. Ik ken er ook die 'natural all over' zijn, maar zo star in hun 'natural' opvattingen dat ik medelijden met hun paard heb. M.a.w. het zit hem niet in de 'tools', het zit hem in de mens zelf. M.i. is het gevaarlijk om mensen buiten te sluiten puur om de 'tools' die ze gebruiken. Iemand die 'niet anders wil' dan een bit gebruiken kan evengoed geweldig paardvriendelijk zijn. Hoe reageren jullie op iemand die per definitie 'niet anders wil' dan bitloos rijden 'omdat ze dat altijd zo heeft gedaan'? Die persoon kan namelijk net zo goed niet ruimdenkend zijn.
Wat ik bedoel is: zou je niet liever op zoek gaan naar mensen die zich in het algemeen open en ruimdenkend opstellen, i.p.v. het toe te spitsen op met of zonder bit rijden?

Blijf ik benieuwd naar je antwoord op de vraag: vind je dat het jouw taak als pensionhouder is om paardeneigenaren te vertellen hoe jij vindt dat zij met hun eigen paard om moeten gaan?

Marja schrijft; '...Wat ik bedoel is: zou je niet liever op zoek gaan naar mensen die zich in het algemeen open en ruimdenkend opstellen, i.p.v. het toe te spitsen op met of zonder bit rijden?..'

Mét of zónder bit rijden is niet doorslaggevend, Marja, maar de antwoorden, waar 'angst voor veranderen/geen zin te veranderen' in ligt.

Zonder bit heeft ónze voorkeur, maar hoeft niet de voorkeur van een ander te zijn. Echter, als een ander het bitloze rijden afwijst, zonder de mogelijkheid te onderzoeken en de uitwerking ervan te ervaren, kijken wij liever uit naar iemand, die dit wél wil uitproberen.

Kortom; wij hoeven niemand te vertellen, hoe met paarden om te gaan, maar vragen open te staan voor de diverse kanten van de omgangsvormen met paarden. Één van deze omgangsvormen kan, bij uitrijden, bitloos rijden zijn.

Groet.. frans.

franslj schreef:

Kortom; wij hoeven niemand te vertellen, hoe met paarden om te gaan, maar vragen open te staan voor de diverse kanten van de omgangsvormen met paarden. Één van deze omgangsvormen kan, bij uitrijden, bitloos rijden zijn.

Dat klinkt als een prima uitgangspunt !

Precies, Marja, uitgangspunten hoeven immers geen 'harde' wetten te zijn en als wij samen over deze thema's spreken en elkaars argumenten 'meenemen', zal er altijd wel een oplossing komen.

Per slot ben ik het niet, die op een paard gaat rijden, maar meer willeke en op zich vind ik dit prima gespreksstof om met anderen uit te diepen. Bit/Bitloos...

Dank voor jullie 'inbreng'...groet.. frans.

In Duitsland is eens een man geweest, die eigenaar was van een grote pensionstal, die ongelofelijk zat was van de manier waarop mensen daar met hun paarden omgingen. Daarop heeft hij een slofteugel-verbod ingesteld op zijn stal. Een groot deel van de mensen zijn daar toen weggegaan met hun paard, maar vervolgens zijn er nog veel meer mensen naar zijn stal toegekomen. Uit een zeer wijde omgeving zijn er mensen die nu graag bij hem hun paard willen stallen. En dat zijn mensen die op een heel andere manier met hun paarden omgaan, dan de mensen die makkelijk naar een slofteugel grijpen. En dan geloof ik echt niet dat het alleen maar over de slofteugel gaat. Op dezelfde manier werkt het denk ik ook als je het hebt over mét bit rijden, of ervoor open staan om bitloos te rijden.

Wij hebben het item bitloos rijden nooit aangekaart bij de mensen hier. Misschien ook omdat het pensioeners zijn, maar een deel van hen wordt nog af en toe gereden. Wij vinden ook absoluut dat dat mag, zullen alleen advies uitbrengen, als we vinden dat het paard het op dat moment niet zou kunnen (omdat wij hem dagelijks meemaken, en zijn mens maar een momentopname krijgt) Toch worden alle paarden die nog af en toe gereden worden, op 1 na, allemaal bitloos gereden. Blijkbaar heeft zich dat al geselecteerd door de manier waarop wij met onze paarden omgaan (zoals ik eerder al schreef in dit topic). De ene mens die nog wel met bit rijdt durft het op dit moment nog niet aan om de overstap te maken naar bitloos, maar ze staat er zeer zeker wel voor open. En ik geloof ook vast dat die dag nog gaat komen, want ze ervaart het als zeer positief hoe haar paard hier geworden is in de kudde, in het PP. Hij is er zo'n stuk rustiger van geworden, en zit geweldig goed in z'n vel sinds hij bij ons woont. Bovendien gaat ze vaak, als ze gaat rijden, met mij mee, en ervaart daarin ook steeds weer de rust in de paarden. In het begin vond ze het heel eng, dat ik bitloos voor haar uit ging. Inmiddels blijft ze graag 'achter de kont van mijn paard', omdat ze ziet hoe het gaat.
Maar nogmaals, hier hebben we het vantevoren dus niet over gehad, en ik wist van niemand hoe ze hierover dachten. Maar we wisten wel van elkaar in grote lijnen hoe we in de totaliteit omgaan met de paarden.

Inderdaad, MoniqueBuu... mensen hebben 'groeitijd' nodig om tot inzicht te komen en sommigen kiezen ervoor, om op de oude voet verder te blijven gaan in de omgang met een paard. Het zij zo !

Mooi, om te lezen, op welke wijze zich de verandering heeft voltrokken bij deze duitse man en hoe jullie als het ware een 'voorbeeld' zijn, waar anderen een handvat kunnen zien, hoe het ook kan.

Binnenkort komt er een jonge meid bij ons, die met bit rijdt. Láten... denken wij dan en zien hoe zich dit gaandeweg ontwikkelt. In elk geval staat zij open voor natural horsemanship en voor vrijheidsdressuur en me dunkt, dat dit volop mogelijkheden biedt voor een ontwikkeling binnen haar leven met het leven van haar paard/pony.

Groet.. franslj.

hier word ook zonder bit gereden, ik ben niet tegen met bit rijden, maar ik mis het zelf niet, voor mij voelt dit fijner dan met bit rijden.
Nu denk ik niet dat bitloos, alleen maar zaligmakend is, het gaat denk ik in het proces op een stukje bewustwording in omgang met dieren, je hebt niet altijd hulpmiddelen nodig om dingen gedaan te krijgen.