Nieuwe start van ons leven

KLopt, opzich weet ik wat ik straks in de maand kan missen.
ik wil daarnaast aantal mensen als pension aanbieden.
Maar goed dat zijn allemaal zaken voor late.r

ik wil eerst zien of het kan, wat er mogelijk is wat niet.
Overigens de redenden waarom de prijs laag is weet ik, verder niet van toepassing hier.
Het is niet iets waardoor ik belemmert hoef te worden.

MarjoSophie schreef:

Hhaa ik droom al helemaal hoe ik alles zo kosteloos mogelijk kan verbouwen.

Zelf meuebels maken, e.a van de kringloop..
Badkamer heeft wel flinke verbouwing nodig. En ja bed enz verhuizen zo mee.
En vooral voorzieningen voor de paarden.
Iemand met graafmachine is zo geregeld. En hij kan ook aan zand komen. Zulke praktische dingen.
Dus een plan is dr al     om wild van te worden.

en inderdaad al zou ik dr 8 jaar over doen om het perfect te maken.
Kan mij het schelen.

p,s het is nu nog jaren 60/70 stijl in dat huis   

Ik wil niets negatief zijn, en ik weet het lijkt een droom en fantastisch.
Maar van primitief wonen word je zoooo moe en gefrustreerd.
Elke dag werken, thuis komen, je beestjes verzorgen en dan nog je huis verbouwen en of opknappen is al veel.
Dan nog zorgen voor jezelf.
Ik zou er nooit weer aan beginnen, eventjes een balk vervangen in de keuken, blijkt er hele stukken aangevreten te zijn door de houtworm.
Dan springt er een leiding en is er geen warm water. Leuk hoor, water koken om je te wassen. NOT
Vervolgens springen de stoppen telkens, dan doet de ketel het niet en verrek je van de kou omdat je kot niet warm gestookt krijgt.
Dan maar hout in de kachel en ben je daar weer een eeuwigheid mee bezig om het te zagen en te kloven.
Zo kan ik nog een hele tijd doorgaan.
Ik zeg niet; doe het niet, maar alsjeblieft realiseer je wel waar je aan begint.
Ook al lijkt het zo ideaal en lijkt er weinig mis met het huis, en komen altijd dingen naar boven.
En een sociaal leven word ook lastig, omdat je er de tijd of de fut er niet voor hebt en dan heb ik het nog niet eens over de geldzorgen.
Zeker als je paarden nu op een prima plek staan, zou ik er nog wel tien keer over na denken.

Als je paarden het goed hebben, zou ik iets zoeken waar jij het ook goed hebt.

Ik weet ook niet of het een huisje in het buitengebied is?
Wij zijn namelijk niet aangesloten op het riool en hebben ook geen gasaansluiting.
En vooral geen gasaansluiting is helemaal een drama, want de rekeningen die je daar van krijgt!  

Ik ben geneigd om met je mee te gaan Riegje. Het is zeker niet allemaal rozengeur en manenschijn!

Marjo, je bent nog heel jong en woont nog thuis, dus je hebt neem ik aan nog geen enkele ervaring met zelfstandig wonen. Het kan misschien frustrerend zijn dat alles in het leven vaak langzaam lijkt te gaan, maar het is ook gewoon nodig dat het veel tijd kost om levenservaring op te bouwen en over dingen na te denken, zodat je je niet onbezonnen in iets stort waar je misschien eigenlijk nog niet aan toe bent. Het lijkt een beetje alsof je heel veel wilt en het liefst allemaal NU, en dat begrijp ik aan de ene kant ook wel, maar tegelijkertijd weet ik uit eigen ervaring dat het zo niet werkt. Toen mijn man en ik destijds op zoek gingen naar een huis met land voor de paarden woonden we al een aantal jaren in een koop-eengezinswoning waar we het eigenlijk prima naar ons zin hadden. Maar toen gingen we ons vastbijten in die zoektocht naar een huis met veel grond. Na een paar jaar zoeken en niets betaalbaars vinden, realiseerden we ons ineens dat we door die hardnekkige zoektocht heel chagrijnig en ontevreden waren geworden met wat we hadden. We hebben toen heel bewust besloten om te stoppen met zoeken en eerst de tevredenheid en rust weer terug te vinden, want iets nieuws willen forceren vanuit onvrede werkt meestal niet. Dat bracht een hoop rust en toen kwam na een paar jaar alles ineens 'als vanzelf' aan het rollen en vonden we na een tip van een familielid het huis waar we nu wonen!

Oei, ja kosten voor/van de paarden....
De aanschaf, het verhuizen naar een plek speciaal voor de paarden. Zij wonen op een grote wei met inloopschuilstal en wij zitten nog in een onafgebouwd huis op de zandvloer met een zeiltje er op. Anders was het helemaal onbetaalbaar.
En inderdaad nog geen boiler op gehangen, dus iedere avond water koken voor de douche.
En een houtkachel als verwarming.
Wij doen het met z'n tweeen, maar als je dat soort dingen allemaal alleen moet doen naast je werk, kan dat best veel zijn.

Alle palen (ruim 2000?) zelf gezaagd van kastanjebomen. Lijkt niets te kosten, maar je moet wel een kettingzaag hebben, een heleboel tijd, olie, benzine, kettingen, slijpmachine voor de kettingen, etc.
Zelf hooien en het land onderhouden, dus ook de weides uitmaaien wanneer de paarden een andere wei opgaan: bosmaaier, tractor, maaibalk, hooisnijder, draaier, rijtjesmaker en ballenmaker. Allemaal tweedehands, maar je moet het toch aanschaffen of laten doen, maar dan ben je afhankelijk van andermans tijd.

Maar als je dat er allemaal voor over hebt, kun je ook een heleboel aan.
Wij vinden het bijvoorbeeld (nog) helemaal niet erg wat primitief te wonen. Als de beesten het maar goed hebben.
En we genieten volop van onze heerlijke plek met weides voor de paarden en mooi uitzicht rondom en op de paarden voor ons.
We hechten niet veel waarde aan sjieke hebbedingetjes voor ons "huis", we hoeven geen keuken van 20000€.

In ieder geval Marjo, nu je ouders terug zijn van vakantie, kun je lekker samen gaan uitzoeken wat de mogelijkheden zijn. Je hebt mede dankzij dit toppic ook een heleboel voor en nadelen op een rijtje.
En ik denk dat jij ook niet iemand bent die alles op en top nieuw hoeft, dus dat je je best aan kunt passen in een wat ouder huis, waar af en toe niet alles werkt zoals het zou moeten.

Succes.

Je moet ergens beginnen en je moet dromen blijven houden,
Ik denk niet dat je gelijk de hoofdprijs moet willen hebben, de weg er naar toe is ook heel interessant en leuk.
Als je dat echt wil dan komt dat huisje met die grond ooit heus wel.

Maar tis net wat Marja zegt, je bent nog jong geniet er van.
Kijk of zoek een leuk huisje zonder zorgen. voel je je daar goed heb je ook veel tijd en energie voor je paardjes en je studie/werk.
Er is nog zoveel te ontdekken in het leven.

En als je start met veel zorgen dan kun je ook niet meer genieten van je paarden.
Neem dat maar van mij aan.
Als je met een groot project start ben je erg snel opgebrand. En ik bedoel dit niets negatief.
Maar haalbare doelen zorgen voor minder stress.
Ik gun je al die stress over die verantwoordelijkheden niet.( zeker in je uppie, is dat niet tof)

Dit huis is gewoon aangesloten op riool , electra, gas etc..

Ik heb jaren zelf voor mijn paarden gezorgd, enige wat miste was ernaast wonen.
Ik weet wat het kost, qua tijd en geld en zorg etc..
Mijn paarden staan nu redelijk. En daar ben ik blij mee. Maar nog niet tevreden.
En een tevreden plek ga ik hier niet vinden. Behalve als het van mezelf is.
Vandaar deze keuze.
Waar ik zelf volkomen achter sta, en als dat is zo is. Lukt het ook.
Ook al zullen er tegenslagen zijn.

En over ervaring met op mezelf wonen, dat vind ik zo onzin.
Als je een gewoon huis koopt, ben je ook op jezelf aangewezen, enige verschil is dat er nu grond bij zit.

Ik ben eigenlijk nog steeds wel benieuwd hoe je een hypotheek gaat krijgen, met een tijdelijke aanstelling.
Want je hebt toch net een nieuwe baan? Ik neem aan dat je niet direct een vast contract hebt gekregen, of wel?
Of heb je geen hypotheek nodig?

Ik vind het ook wel wat hebben, dat je het aandurft in je eentje die stap te zetten. Toen ik na mijn scheiding alleen kwam te staan, heb ik bewust gekozen mijn paarden in een pensionstal te zetten, en voor mezelf een zo goedkoop mogelijk flatje te zoeken. 'Zo goedkoop mogelijk', zodat ik dan de paarden nog goed kon betalen, zonder er helemaal krom voor te hoeven liggen.
Maar deze keuze heb ik gemaakt, omdat ik weet, dat ik met mijn lichaam het niet aan zou kunnen, de paarden echt helemaal alleen thuis te verzorgen.
Op dat moment had ik wel een vaste baan, maar in het jaar erna werd ik ontslagen. Daardoor heb ik ook best even in de piepzak gezeten, hoe het dan verder moest met het ophoesten van de hypotheek en het pensiongeld. Om dan nog maar te zwijgen over hoe hard ik geduimd heb dat er dan niets met de paarden zou gebeuren, waardoor er dierenartskosten bij zouden komen. Maar gelukkig had ik aansluitend gelijk een andere baan.
In die tijd hoefde ik voor mezelf geen enkele luxe, als ik mijn paarden maar kon houden. Collega's vroegen me wel eens hoe ik dat toch deed (financieel) om 2 paarden te kunnen houden. Mijn antwoord was dan structureel, dat ik de rest van mijn leven er gewoon op ingericht had. Zij haalden bijvoorbeeld elk middag luxe broodjes van de bakker, terwijl ik altijd mijn eigen boterhammetje meenam. Ik kookte altijd m'n eigen potje, terwijl zij heel vaak uit eten gingen. En zo kun je nog een hele opsomming maken van dingen die ik ervoor 'aangepast' had.
En als ik 's avonds bij de paarden vandaan kwam, zette ik bijna nooit de verwarming nog aan, maar ging lekker met m'n fleece aan nog een poosje onder een deken zitten. Daarmee had ik natuurlijk wel het geluk dat je in een flat nog best wat warmte van al je buren krijgt.   

Het zijn allemaal afwegingen die iedereen persoonlijk moet maken. Ik heb indd zoals marja zegt, een lot uit de loterij met mijn landje wat ik huur.
En wij wonen geweldig, in een hoekhuis met grote voor- en achtertuin, achter uitzicht op de polder, een speeltuintje naast de deur in een parkje en de school op 100m lopen, centrum met winkels op 10 min. lopen en 'mijn' landje op 5 minuten fietsen. Wij hebben ook wel gekeken naar vrijstaande huizen / boerderijtje met wat land. Maar de bedragen die ze hier in de randstad vragen zijn zó hoog, en er moet dan vaak zoveel gebeuren nog, dat dat simpelweg niet opweegt tegen wat we nu hebben. Want dan zouden we allebei véél moeten werken en alle vrije tijd zou opgaan aan klussen, minder tijd voor de kinderen en de paarden, en de stalling die je evt zou uitsparen leg je zo bij je hypotheek om nog maar te zwijgen van de bijkomende kosten.

Toen ik alleen was, woonde ik ook in een klein huurhuisje, ging ik zelden op vakantie maar veel meer met en oud vrachtwagentje elk weekend met paard op pad, reed ik in een oud barrel. Dat waren mijn keuzes omdat ik dan wel een paard kon houden, met mijn niet zo riante salaris. Dus als jij kiest om minder luxe te wonen vanwege de paarden is dat ook een keuze. Het is maar net wat je wilt. Ik heb het geluk dat ik een man met redelijk inkomen heb getroffen waardoor ik thuis kan zijn met de kinderen én een paard kan houden. Ik vind het dapper dat je het aandurft, maar neem ook adviezen ter harte. Veel mensen hebben zich al vergist in het kopen van een goedkoop huis, daarom zijn er ook zoveel tv programma's over gemaakt   Ik wens je veel succes ik hoop van harte dat het lukt!!

árangur schreef:

Ik vind het dapper dat je het aandurft, maar neem ook adviezen ter harte. Veel mensen hebben zich al vergist in het kopen van een goedkoop huis, daarom zijn er ook zoveel tv programma's over gemaakt   Ik wens je veel succes ik hoop van harte dat het lukt!!

Daar sluit ik me helemaal bij aan. Je droom werkelijkheid laten worden én realistisch blijven is de gouden combinatie !

En niet dat ik het allemaal weet hoor.. Ik droom nog steeds van dat huis met land.. Maar ik hanteer wel altijd het motto dat je beter spijt kan hebben van wat je gedaan hebt, dan van wat je gelaten heb..
Ik kocht nu ruim zes jaar geleden mijn huidige nieuwbouwappartement.. Ik vond het een leuk huis (althans op papier want het moest nog gebouwd), ik kon het betalen.. En het kon niet op met de huizen dus ik zou het vijf jaar later zeker met winst kunnen verkopen. Ik ging dus voor de veilige keuze.. En niet het eensgezinshuisje een kilometer verderop.. Voormalig huur waar nog heel veel aan gebeuren moest.. En wie was ik in m'n eentje om die klus te klaren! Zes jaar later is er veel verandert zowel in de huizenmarkt als mijn privé dus mijn appartement staat te koop.. Al een jaar.. Want kopers komen er niet. En dat eengezinswoninkje een kilometer verderop is zojuist verkocht met dikke winst. Tuurlijk denk ik nu wel eens had ik toch maar dat andere huisje gekocht dan waren we het allang kwijt geweest.. Maar in de tijd dat we wachten wordt onze droom steeds concreter..
Het belangrijkste met wat je ook kiest is dat je je gevoel volgt.. Dan kan je achteraf nooit spijt hebben. Hoe cliché ook.. Alles gebeurd met een reden. Wordt het dit huisje (omdat het jou gegund is) dan komt het op wonderbaarlijke wijze goed met de hypotheek en overkom je alle struikelblokken.. Als het maar echt is wat je diep van binnen wil. En wordt het dit huisje niet dan komt er vanzelf weer een ander.. Of een heel ander iets.. Misschien ontmoet je een schatrijke partner of win je de loterij.. You never know!!

OW en ik vind het inderdaad ook vet stoer van je   

Ben niet zo heel actief want ik werk veel.

Er moet wel een hypotheek op. Maar ik heb het geluk(als je het zo mag noemen) Dat mijn ouders garant willen staan.
Dit huis zit "ver ver" onder de 200.000 dan hebben jullie een idee in welke prijs categorie het valt.

En over algemeen weet ik heel goed van mezelf hoe ver ik kan gaan.
Vind het natuurlijk rete spannend. Er zijn tot nu toe nog weinig plannen gemaakt.
Ben net begonnen met werken, en dat kost nu nog even veel energie.

Aaaaah dus als je iemand hebt die garant voor je staat, kun je met een tijdelijk contract wél een hypotheek krijgen? Wat een fijne ouders heb je dan. :-)

Als goed is wel, tot zover we het hebben uitgezocht.
Natuurlijk zonder mijn ouders was het denk ik niet gelukt.

Ik heb dat inderdaad ook gedaan bij de koop van mijn eerste huis.. Dat mijn ouders garant stonden! Heeft me enorm geholpen   top constructie vind ik het!

'In mijn tijd' (oehhh, dat klinkt alsof ik wel héééél oud ben  ) bestond dat garant staan nog niet, maar mijn ouders hebben aan ons huidige huis wel iets bijgedragen  .

Haha dat vind ik een nog betere optie haha!! Helaas zat dat er niet in   

marja, je bent niet de enige, bij onze hypotheek bestond dat toen ook niet. ik voel me ook niet meer de jongste haha.
Wij hebben toen we ons huidige huis kochten, de hypotheek voor 1 salaris laten berekenen, we hadden overwaarde van ons vorige huis en hierdoor konden we ons huidige plekje kopen.
ik werk 32 uur, weliswaar met dieren (lees, een net salaris maar niets spectaculairs, geen klacht, maar ter info, want ik houd van mijn werk!! ), en dat is maar goed ook, de dieren kosten ons nu eenmaal veel geld, ondanks dat ze aan huis staan.
de dierenarts rekening is niet lager, het hooi moet betaald etc.
wederom geen klacht, maar paarden kosten nu eenmaal geld. ook al hebben we sobere diertjes en verzorgen we zo natuurlijk mogelijk. MAAAAARR genieten doen we er des te meer van!


ach, ik houd ook de stelling aan, beter spijt van wat je hebt gedaan dan van wat je niet hebt gedaan.

Inmiddels alweer een jaar geleden verhuist (bijna de 22 nov)
En helaas merk ik zo maar weer dat je mensen pas echt leert kennen na langere tijd.

Bah, van de week en flinke aanvaring gehad met de eigenaresse (lees meisje van 23)
En nu was de maat voor mij vol.
Al lange tijd denk ik steeds, ik ga bellen naar de makelaar. Maar ik durfde niet.
Ohh wat een watje ben ik toch weer, Maandag alle moed bij elkaar verzameld. En met knikkende knieën gebeld. En raad eens, mens was kei positief. HAHA er viel een last van mijn schouders.
Ik heb dus gevraagd of ik het voor langere tijd zou kunnen huren ipv kopen.
Met leerling salaris kan ik het voor elkaar krijgen, maar dan heb ik geen leven meer. En dat wil ik ook weer niet. (tenminste zoals ik het berekend heb, volgens de makelaar vrouw kon dat wel eens anders zijn, maar daar kan ik altijd nog over praten en verder uitzoeken)

Helaas weet ik nog niks, menske moet mij nog terug bellen. Aangezien ze moesten overleggen met de eigenaren.
Ik ben er intussen wel achter dat het al 2 jaar te koop staat, en er nog nooit iemand op gereageerd heeft.
Dat kan dus gunstig uitpakken.
Nu flink duimen

Oh wat spannend Marjo, hou je ons op de hoogte?
Een tijdje huren is ook zo gek nog niet, dan kun je het huis goed leren kennen en als je dan meer financiële zekerheid hebt, kun je het wellicht alsnog kopen. Of niet, als het huis toch niet zo goed beviel als gedacht.

Staat het al twee jaar leeg eigenlijk? Dat is niet te hopen want een leegstaand huis kan aardig in verval raken...

Nee het staat niet leeg. De kachel brand. En d'r staan meubels in. En elke week wordt het gazon gemaaid en op gras lopen nu schade.

Schapen moest dat laatste zijn

Woehhhh. Eerste stuiter moment us begonnen.

Het is te huur !! Helaas weet ik nog geen Prijs. Dus ik juig nog niet te hard

En voor hoe lang is het te huur?
Als mensen het nog willen verkopen, dan mag het meestal maar een beperkte tijd verhuurd worden (ik meen een half jaar, maar dat weet ik niet helemaal zeker), omdat ze de huurder er anders niet meer uit kunnen krijgen en dan wordt het huis dus onverkoopbaar.