Nieuwe start van ons leven

Na maanden van twijfelen en denken en nog meer twijfelen.
Heb ik na wat aanvaringen besloten de pony's te gaan verhuizen.

Al heel lang ben ik bezig om te kijken naar een evt andere weide of plek met iemand samen.
Ik heb het heel vaak uitgesteld, want het is een hele opgave, verhuizen. Dat doe je niet zomaar.

Van de week gewoon ongelofelijk aan het nadenken geweest, en rustig gaan rondkijken.
En een kreeg aanbod van een lieve vriendin om bij haar te komen staan, wezen kijken natuurlijk.
Een pracht plek, de paarden mogen 24/7 buiten. in de winter hooi van eigen land.
In de zomer strook begrazing. Ze mogen in de winter op stal maar dat hoeft niet.

Nou en eergisteren avond samen met moeders besloten dat we het gaan doen. Met allerlei argumenten.
Een mooiere plek vind ik niet.
En de rust dat ik niet meer altijd alleen hoef te voeren. Met gerust hart een dagje weg kan.
De hele nacht nog wakker gelegen, is dit juist ja of nee.
Vandaag hebt ik het Jan verteld. Een ongelofelijk emotionele roller coaster, maar ik ben heel blij.   
Na 8,5 jaar verlaat ik deze plek, dat voelt heel vreemd

De paarden gaan deze maand verhuizen naar een  loveyou pracht plek  
Ze hebben ruim 8  hectare, er komt in de toekomst een grote schuilstal. Ze komen met 6,5 op de wei (2 haflingers( 1 drachtige merrie en een veulen van 1,5), 2 enorme kwpn'ers en Nicky & Sophie)
Er is een bak die 360 dagen per jaar te bereiden is   
En de buurman heeft een binnenbak, waarbij ik ga vragen of ik daar af en toe mag rijden met slecht weer.
Heb al wat mooie routes gevonden via internet     

Wow, dat klinkt echt super! Niet alleen voor jou, maar ook voor je pony's. Wat een rust zal dat geven, nu je de beslissing hebt genomen en niet meer verder hoeft te zoeken  .

Wieteke schreef:

Wow, dat klinkt echt super! Niet alleen voor jou, maar ook voor je pony's. Wat een rust zal dat geven, nu je de beslissing hebt genomen en niet meer verder hoeft te zoeken  .

Nou dat hoop ik ook !! Kijk er enorm naar uit, helaas moet ik eerst mijn kippen kwijt voor ik weg kan.
Hopen dat ik ze wel kwijt kom.

Wat ontzettend fijn, dat je daar nu heen kunt verhuizen! Klinkt als een heel fijne plek.

Klinkt allemaal heel goed, toch?

Veel verhuisplezier!

Klinkt zeker goed

Heb er ook steeds meer zin in, al blijft het gek hoor na 8,5 jaar vertrouwde plekje verlaten.

Gefeliciteerd, heel fijn voor jou en de paarden !
Wanneer ga je ze verhuizen?

Het is alweer even geleden.

We hebben heel wat meegemaakt.
voor de verhuizing gebeurde er nog wat naars, wat ik nu gelukkig allemaal heb kunnen afsluiten

21 November.
Na gesprek met Jan de oude eigenaar van Sophie.
Vertelde hij dat ik sophie mocht hebben. Daar hoort deze collage bij. Eigenlijk nog veel meer foto,s.
Maar die komt nog  :j

Na 9 jaar steun en toe verlaat te zijn geweest. Als verzorg pony. Ben je officieel van mij !!! En morgen verhuizen we met zijn 3e naar vasse. Voor een hele nieuwe start van ons leven !!!!

Op 22 November
De dag van de verhuizing.
's ochtends bij tijd eruit.
De dames hadden duidelijk wel door dat er iets anders gaande was.
Nicky stond er vlot in, en zelfs sophie stond na wat kusjes en knuffelen ook met 10 min rustig en wel op de trailer.
Nog wat spullen ingeladen & tijd om te vertrekken.
Ik moest en zou zelf rijden, dit omdat ik dit hoofdstuk zelf wilde afsluiten.
Mijn 1e keer met beide dames in de trailer. Spannend. Maar ging reuze goed.
Een rit van wel 25 km.
Aangekomen op de plek was de nieuwe kregen ze een vriendelijk welkom van de paarden daar.


Toen volgende er veel dagen van uitrusten en wennen. Zoveel voor mij als de dames.
Sophie was nog ziek de eerste dagen.

26 November
Kwam de dierenarts, en sophie werd (gezond) verklaard.
De dierenarts dacht wel dat sophie Cushing heeft. Ze heeft allemaal wat vage klachten.
Na een hoop zoekwerk ben ik er inmiddels achter wat het inhoudt.
En ik twijfel er bijna niet meer aan dat ze cushing heeft.
Omdat de verhuizing al genoeg stress met zich mee bracht, besloten om het testen erop uit te stellen tot januari.
Half januari komt de arts terug om sophie te testen. En dan weten we meer.
Mogelijk als gevolg daarvan heeft ze een mindere weerstand en heeft ze het erg snel koud.
Op dit moment krijgt ze vit b, magnesium en echinecea als ondersteuning van binnenuit.

En dat sophie gezond verklaard werd betekende dat ze samen mochten.
Dus gelijk alle dames samengevoegd op 1 drachtige merrie na. Die moest nog een loge gezelschap houden
De eerste dagen zag het er vooral zo uit


de eerste dagen hebben we lekker samen gek gedaan in de bak.
Want die hebben we nu ook  banana


En na ruim een week daar werd het toch wel tijd om eens de omgeving te gaan verkennen.
Volkomen onbekend daar, dus behoorlijk spannend
En wat doe je dan, zittend op mijn aller trouwste sophietje. En nicky als handpaard als van ouds


Inmiddels is de laatste merrie ook samengevoegd.
En bestaat de groep uit 6 lieve dames.
2 haflinger(waarvan 1 drachtig) 2 kwpn's en nicky en sophie



Langzaam aan beginnen de dames te wennen, en zaten we zonder het te beseffen alweer in week 2
Nicky mocht alleen mee,


En blije sophie mag nu ook weer met regelmaat mee,



Nicky en ik rijden nu gemiddeld weer 3 keer per week buiten en probeer 1 dag per week in de bak iets te doen.
De verleiding om naar buiten te gaan is wel erg groot. Maar Nicky dr lijf schreeuwt om hulp.
De omgeving is om te smullen, ik ben er alleen in dat opzicht wel zo giga op vooruit gegaan
Tot nu toe zijn we elke keer nog de weg kwijt geweest.  
Het erf op en af is nog moeilijk. Er wonen nogal wat varkens op het bedrijf, (het is een varkens fokkerij & mesterij)
We moeten daar echt pal langs de schuur. En de varkens zijn echt nooit stil  gnagna


Met sophie ben ik volop bezig met mountainboarden.
Ze krijgt een eigen trek tuig, en we bouwen weer conditie op.
Verder is sophie echt volkomen relaxt ,ze loopt los op het erf als ik bezig ben, ze snuffelt overal wat rond.
Ze komt niet voorbij de loods.  Bakje voer elke dag met ondersteunde medicijnen.


En een hele fijne bijkomstigheid vind ik dat er zelfs baklicht is  dance!
Dat betekend 's avonds leuke dingen doen. Nooit geen excuses dat je niks met de paarden kan doen hihi.


En mijn grootste kado dit jaar, op mijn verjaardag.
Mega relaxt mee het erf af, en de straat op. lekker stukje wandelen.
Echt rondjes gaan niet, want het kleinste rondje is 5,5 km  whihihi
Maar dat komt vanzelf, als de conditie ernaar is.


Al met al zit ik hier echt enorm op mijn plek.
Dankbaar voor de mensen daar, ze letten goed op sophie. Iets wat me heel erg dankbaar is.
Ze staan weer samen met andere paarden, en nu na nog maar 4 weken kan ik gewoon zeggen dat het al een echt kudde is.
Er word geen ruzie gemaakt, en zelfs sophie hoort erbij. Dat vind ik bijzonder fijn  loveyou
Tijd voor een nieuwe start, nieuw leven.
De dames zijn alweer een maand geleden verhuist. De tijd vliegt.
Ik kijk enorm uit naar de avonturen van 2014. En hoop op een gezondere Sophie.

Dit had ik even gekopieerd van ander forum.

Inmiddels s er zoveel gebeurd, leuke en minder leuke dingen
Sophie gaat echt super, we groeien elke dag, en ze is zo vrolijk.
Helaas kreeg ze toch door enthousiastme een hoefzool kneuzing die inmiddels bijna over is.
Ze is getest op cushing en heeft dat gelukkig niet, wel had ze magnesium te kort. Dat krijgt ze nu bij van me.
En Nicky werd 2 weken terug spierbevangen. Die knapt heel langzaam weer op, en we mogen weer kracht opbouwen.

Verder ben ik bezig met een eigen plekje.
Als ik een vaste baan kan vinden van min 22 uur liefst meer.
Er staat een droom huisje te koop, en met die baan zou ik dat kunnen kopen.
En zouden ze paarden aan huis kunnen staan, ik ben druk aan solliciteren. Met op oog dat ik over 3 maand werkloos ben, maak dat nog geen geweldige vooruitgang.
We zullen zien, ik probeer positief te blijven.

Dat ziet er erg mooi uit, echt genieten!!

Balen dat Nicky hoefbevangen is (geweest), hopelijk gaat het snel beter met haar!

Oeeh, spannend hoor, ik duim met je mee!!

Wat een leuk verslag en foto's !
Fijn dat alles zo goed gaat nu en dat je op zo'n mooie plek bent beland.

leuke foto's. ziet er uit als een heerlijke plekje
vooral die groeps foto....zo vredig beeld.

wat een leuke foto's.
enne idd positief blijven denken en vertrouwen houden dat jij weer een baan vind.
geen fijn vooruitzicht dat je werkeloos word idd.

succes met alles en bedankt voor de leuke foto's, wat een leuke dieren zeg!!

Dat ziet eruit als een hele leuke plek. Fijn dat de verhuizing goed gegaan is.

Een verhuizing heeft vaak heel veel impact op een paard, waardoor ze (tijdelijk) allerlei gezondheidsklachten kunnen krijgen. Maar net wat het gevoelige punt is van een individu, daar zal het zich uiten. De tijd is vaak je beste bondgenoot hierin, en zoveel mogelijk TLC (tender, love and care) geven.   

Wat een leuke foto's, en wat een dotjes zijn je pony's! Leuk dat je alles zo hebt vastgelegd. Heel veel geluk gewenst op jullie nieuwe stekkie.

Ik ga iets zeggen wat je misschien niet zo graag hoort maar het komt uit mijn eigen ervaring...

Het lijkt me dat je nu heel goed staat met je paardjes : ze staan in een kudde met anderen, het werk en de oppas wordt gedeeld.

Denk aub heel goed na vooraleer je dit zou veranderen om een volledig eigen plek te hebben!
Wij hebben nu al een aantal jaren onze eigen plek : weide aan huis.
Toch is het mij al zo dikwijls opgevallen dat het nu eigenlijk een heel eenzame bedoening is en dat ik er eigenlijk altijd alleen voor sta.

Hoe blij ik ook ben dat ik mijn paardjes aan huis heb, toch heb ik al heel dikwijls gedacht dat het vroeger toch heel zeker ook zijn charmes had, toen ik op de boerderij stond en daar regelmatig met de boer(in) van gedachten kon wisselen, dat zij mee een oogje in het zeil hielden, 's ochtends de paarden verzorgden, enz.

Bezint eer ge op uw eentje begint... en geniet vooral van wat je nu hebt!
Veel liefs,
AnneMarie

Hmmm ik heb ook sinds 2 jaar mijn paarden aan huis staan en moet nu alles zelf doen.
En dat bevalt me heel erg prima!
Ik had op mijn laatstse pensionstal gezellige mede-pensiongenoten (waar ik op afstand nog steeds contact mee heb) en een fijne boer. Toch mis ik dat niet; ik zou voor geen goud weer terug willen!

Maar ik ben dan ook iemand die goed alleen kan zijn en ik vind het heerlijk om met niemand meer te hoeven overleggen als ik bv. meer of minder hooi wil voeren enzo.

Ik vind het dus heerlijk om alles voor mezelf in mijn uppie te hebben! En er komen nog steeds af en toe (paarden)vriendinnen langs dus als ik eens ergens mee zit mbt een paard, dan kan er nog steeds wel iemand met me mee kijken. Alleen misschien wat minder vaak. Maar dat vind ik niet erg.

Tja, het is voor mij net iets teveel altijd alleen...
En met mijn eigen slechte gezondheid doe ik er 3-4 uur per dag over om gewoon uit te mesten en hooi te geven. Blijft daarna geen energie meer over om nog iets anders te doen.

Dan denk ik soms wel eens: waar is de tijd dat ik al dat werk niet (alleen) moest doen en wel nog leuke dingen deed met mijn paarden...
  

In die situatie kan ik het me voorstellen.
Maar ook ik vind het vele malen prettiger om de paarden, hun huisvesting, hun eten, hun opvoeding in eigen beheer te hebben.
Plus dat je makkelijker dingen kan doen die eerst lastiger waren; een veulentje erbij bijv, of een "projectpaardje" oid.
Het kost veel tijd hoor, zeker weten, maar er staat zoveel tegenover!

Ik vind het ook heerlijk om de paarden aan huis in eigen beheer te hebben .
Ik ben er trouwens ook veel tijd mee kwijt om ze te verzorgen, ook zeker een paar uur per dag, en dat gaat niet heel snel omdat ik ook moet oppassen met mijn lijf en energie, en ook ik houd daardoor vaak geen energie over om iets met de paarden te doen, maar toch geniet ik heel erg van de paarden en de hele verzorging. Ik heb in de loop van de jaren wel aardig geleerd om me aan te passen aan mijn (on)mogelijkheden, alles te nemen zoals het komt en goed te luisteren naar mijn lijf, en dan blijkt er toch nog heel veel mogelijk.

wij hebben een tussenweg namelijk een landje gehuurd met zijn 2en en allebei bijrijder dus kunnen het werk verdelen.
en hebben toch alles in eigen hand, voerbeleid weidebeheer etc. ik vind het heerlijk. je bent indd meestal alleen of met 2en daar maar ik vind dat niet erg
ik zou ze best aan huis willen, maar vriendlief wil niet weg uit ons huis in het dorp die wil geen huis met uitgebreide buitenboel, hij is geen buitenmens   

oke alwweer ff geleden, sommige forums verdwijnen soms uit mijn balk.

Nicky was niet hoefbevangen maar spierbevangen, dit is totaal iets anders. Verwar dit niet.
Inmiddels zijn we weer in de fase dat we weer 2 x per week rijden, zo ongeveer 15 tot 20 min.
En de rest van de week longeren & wandelen we.

En over een eigen plekje, ja goh blijft een droom. En op een eigen plek is ook een kudde te realiseren.
Ik weet hoeveel werk het is. En vooral sophie is geen sociaal paard.
Ondanks dat zij nu echt heel gelukkig is. En dat is iets wat ik koester. Ben ik ervan overtuigd dat ze niet hoeven te vereenzamen.

Ik heb inmiddels een huis + grond op het oog, wat ik alleen zou kunnen bekostigen.
Als ik goeie fijne baan kan vinden, ga ik daarmee bezig. Spannend allemaal.

Maar voor nu sta ik hier heel fijn, paar keer per week gaat stal eigenaar mee uit wandelen samen met haar drachtige merrie.
Ik pak haar jongste merrie op, met grondwerken.
Maak me wel veel zorgen om de zomer & het gras. Maar met overleg is er veel mogelijk gelukkig.

Vandaag na een goed gesprek met de eigenaar.

Gaan we ook soort paddock paradise maken.
niet heel uitgebreid, gewoon aantal paden, niet omdat we niet genoeg grond hebben.
Maar om de dikke buiken in bedwang te houden.
En de wei heel te houden. En om de beweging te stimuleren.

Volgende week maar is gaan tekenen.   

Oh leuk, een PP beginnen! Nou, hier vind je in elk geval zat ideeën.   

Joepie! Dat is heel goed nieuws.
Veel plezier met het bedenken en uitvoeren!

Ziet er allemaal wel goed uit precies, fijn toch!