Lekker samen spelen!

Afgelopen vrijdag heb ik mezelf met Kría gefilmd terwijl we lekker aan het spelen waren, we hadden zoveel plezier samen! Deze band tussen Kría en mij is het resultaat van ons werk met de methode van Carolyn Resnick. Ik had een paar jaar geleden nooit kunnen bedenken dat Kría en ik het samen zo leuk zouden gaan krijgen. Toen was ik vaak echt bang voor haar, omdat ze op alles wat haar niet zinde reageerde met ontploffen, steigeren (met maaiende voorbenen vlakbij mijn hoofd), zich losrukken e.d. Deze merrie heeft zóóó'n sterke wil en zo'n enorme behoefte aan vrijheid dat ze zich tot niets laat dwingen. Zij is dan ook mijn allergrootste leermeester!

Leuk filmpje Marja!
De manier waarop je dit alles hebt aangeleerd is waarschijnlijk anders, maar het resultaat ziet er net zo uit als bij een Parelli-student. Leuk om te zien dat er verschillende wegen zijn die naar Rome leiden!

(Enneh... ga je ons ook nog een keer wat meer vertellen over je cursus bij Carolyn...??? )

Schitterend weergegeven, Marja.. Het lijkt wel, alsof er een onzichtbaar 'lijntje' tussen het brein van Kria en jouw brein aanwezig is. Me dunkt, dat jouw aandacht en concentratie een belangrijke rol spelen, naast je houding, beweging en gemoedstoestand?

Als je zelf terugkijkt, zie je dan leermomenten voorbij komen, bijvoorbeeld?

Groetjes.. frans

heb ik wat gemist op je blogje???
wat een super vooruitgang zeg, wow....jullie doen het saampjes ontzettend goed.

inge schreef:

heb ik wat gemist op je blogje???
wat een super vooruitgang zeg, wow....jullie doen het saampjes ontzettend goed.

Dank je Inge ! Nee, je hebt niks gemist op mijn blog want ik had het er nog niet op gezet . Inmiddels staat het er wel op.

Natural Horsetrainer schreef:

Leuk filmpje Marja!
De manier waarop je dit alles hebt aangeleerd is waarschijnlijk anders, maar het resultaat ziet er net zo uit als bij een Parelli-student. Leuk om te zien dat er verschillende wegen zijn die naar Rome leiden!

(Enneh... ga je ons ook nog een keer wat meer vertellen over je cursus bij Carolyn...??? )

Dankjewel Marja !
De weg hier naartoe is inderdaad met Carolyn's manier heel anders dan bij Parelli. Wat mij er vooral in aanspreekt is dat alles vanaf het begin helemaal in vrijheid plaatsvindt, dus zonder halster, lijn e.d. en zonder gebruik van een omheining, zodat het paard echt vrij is om te laten zien wat hij ergens van vindt. Dat kan heel confronterend zijn voor jezelf, want als de relatie paard-mens niet goed is, dan wil je paard niet bij je zijn of is bv. heel gauw verveeld, en heeft er dan ook geen enkele moeite mee om gewoon weg te lopen . Dieren zijn heerlijk eerlijk!

Het 'Companion Walking' (zoals het samen lopen of draven heet in Carolyn's methode), één van de zg. 'Waterhole Rituals', is op zich niet iets aangeleerds maar is het natuurlijke gevolg van de voorgaande rituelen die je in vrijheid met je paard doet. Die 'Waterhole Rituals' (1. Sharing Territory, 2. Saying Hello, 3. Eye Contact, 4. Taking Territory, 5. Leading from Behind, 6. Companion Walking, 7. Dancing with your horse) zijn rituelen die paarden van nature met elkaar doen, en die zorgen voor de band, het vertrouwen, het respect, de focus, en de bereidwilligheid - wat Carolyn de vijf 'Heartstrings of Connection' noemt. Als deze Heartstrings allemaal aanwezig zijn, zal je paard zich uit zichzelf bij je aansluiten en je overal volgen, zonder dat je dat specifiek hebt aangeleerd. Het is echter niet iets wat, als het eenmaal 'geïnstalleerd' is, vervolgens altijd zonder meer oproepbaar is (maar dat hoef ik jou vast niet te vertellen ). Iedere dag kan weer anders zijn, dus iedere dag moet je weer opnieuw beoordelen hoe je paard in zijn vel zit en aan de relatie werken en ermee spelen. Dat is bij relaties tussen mensen natuurlijk precies hetzelfde .

In de loop van de jaren ben ik vooral 'de reis', dus 'de weg naar Rome' gaan waarderen, veel meer dan het doel, oftewel het 'aankomen in Rome' . Het proces eindigt ook nooit want je kan het eindeloos blijven verdiepen.
De flexibiliteit van deze methode is enorm en Carolyn wil ook het liefst dat iedereen er zijn eigen ding van maakt en zijn eigen stijl erin vindt. Een van de principes is 'Flexible Boundaries' wat wil zeggen dat er geen vaste regels zijn, bv. voor hoe dicht een paard in je ruimte mag komen, om maar iets te noemen. Juist doordat je dat soort dingen varieert, blijft het paard alert op wat je van hem vraagt, hij roest zeg maar niet vast in een bepaalde vaste gewoonte. In een kudde zijn de regels ook flexibel. De ene keer mag een paard bv. vlak naast de leider eten maar een uur later wordt hij misschien door hem weggejaagd.

Ik heb trouwens geen idee of ik nog 'ooit' meer ga vertellen over de cursus bij Carolyn. Dat klinkt misschien gek, maar het was zo diepgaand dat ik het gevoel heb dat woorden tekortschieten om mijn ervaringen te beschrijven. Ik wil niet zomaar een opsomming gaan geven van alle praktische oefeningen die we gedaan hebben, want dat zou de cursus tekortdoen. Ik heb er ook nog niets over op mijn blog geschreven, ik kan er gewoon nog geen vorm voor vinden tot nu toe. Misschien verandert dat nog, misschien ook niet, we zullen zien .

Nou, je hebt nu toch al het e.e.a. over de methode geschreven en dat is al leuk om te lezen!
Ik snap het wel hoor, dat je geen woorden kunt geven aan je ervaringen. Wel jammer, maar begrijpelijk. Als iets heel diepgaand is geweest dan moet het lang inzinken, en misschien vind je wel nooit precies de woorden om te omschrijven wát je nu precies hebt geleerd en wat het met je heeft gedaan.

Ik heb een paar jaar geleden het boek van Carolyn Resnick gelezen en ook haar DVD bekeken (of één van de, ik weet niet eens of ze er meer heeft???). Omdat ik al zo vastgeroest zit in Parelli ;-) en ik daarin eigenlijk alles vind wat ik zoek, heb ik er verder niet zoveel meer mee gedaan. Maar haar manier van werken spreekt me wel aan.

Alleen wat ik me afvraag: werken zonder omheining, waar in Nederland kan dat dan nog? Je hebt toch al gauw een bak of op zijn minst een weiland waar je in werkt. Of bedoel je dat je niet in een kleine omheinde ruimte werkt, zoals een roundpen?

franslj schreef:

Schitterend weergegeven, Marja.. Het lijkt wel, alsof er een onzichtbaar 'lijntje' tussen het brein van Kria en jouw brein aanwezig is. Me dunkt, dat jouw aandacht en concentratie een belangrijke rol spelen, naast je houding, beweging en gemoedstoestand?

Als je zelf terugkijkt, zie je dan leermomenten voorbij komen, bijvoorbeeld?

Dank voor je complimenten Frans .
De dingen die je noemt zijn inderdaad van belang, want je moet zelf bv. aandacht, concentratie en respect voor je paard kunnen opbrengen, voordat je dat terug kunt verwachten. Ook lichaamstaal is heel belangrijk, omdat het de taal is die paarden gebruiken en waar ze experts in zijn.

Wat betreft leermomenten: er valt nog zoooooveel te ontwikkelen ! Dit was de eerste keer dat we sprongen dus dat kunnen we gaan uitbouwen, bv. meer snelheid zodat ze echt vloeiend gaat springen. Ook zijn we aan het werk met de 'draw' oftewel dat ze met snelheid bij me terug wil komen nadat ik haar met snelheid weg heb gestuurd. Op dit moment vindt Kría die overgang nog wel eens moeilijk; het vergt vertrouwen van haar om nadat ze weggestuurd wordt meteen weer graag bij me terug te willen komen, dat vraagt een snelle omschakeling van haar. Maar dit is de laatste tijd al veel verbeterd, ze komt nu al in draf! Verder blijft het verfijnen van lichaamstaal een eindeloze leerweg. Kortom, er zijn nog genoeg dingen te ontdekken op onze interessante gezamenlijke reis !

Natural Horsetrainer schreef:

Ik heb een paar jaar geleden het boek van Carolyn Resnick gelezen en ook haar DVD bekeken (of één van de, ik weet niet eens of ze er meer heeft???). Omdat ik al zo vastgeroest zit in Parelli ;-) en ik daarin eigenlijk alles vind wat ik zoek, heb ik er verder niet zoveel meer mee gedaan. Maar haar manier van werken spreekt me wel aan.

Ah leuk, ik wist niet dat je je er al eens een beetje in verdiept had . Ik kan me voorstellen dat jij je eigen weg wel gevonden hebt, je doet hartstikke leuke dingen met je paarden en jullie relatie zit ook overduidelijk wel snor!

Citaat :

Alleen wat ik me afvraag: werken zonder omheining, waar in Nederland kan dat dan nog? Je hebt toch al gauw een bak of op zijn minst een weiland waar je in werkt. Of bedoel je dat je niet in een kleine omheinde ruimte werkt, zoals een roundpen?

Nee, ik bedoel niet dat er geen omheining is (dat gaat inderdaad moeilijk in ons propvolle landje ), maar dat je deze niet gebruikt om bv. je paard te stoppen of van richting te laten veranderen e.d. Het is heel verleidelijk om dat wel te doen omdat je daarmee een machtig middel in handen hebt om tempo en richting te beïnvloeden, maar tegelijkertijd kan het een paard (zeker de gevoelige types) erg onzeker maken en zijn vertrouwen beschadigen. Paarden zijn er nu eenmaal nogal allergisch voor om klemgezet te worden en geen keuze meer te hebben. Ik vind dat het gebruiken van de omheining op deze manier ook nogal eens misbruikt wordt door mensen om macht over het paard uit te oefenen.
In Carolyn's methode begin je bij voorkeur in een grote ruimte (is natuurlijk ook afhankelijk wat iemand tot zijn beschikking heeft; een paddock is beter dan niets); een rijbak is ideaal maar een weiland kan ook (je moet dan alleen wel erg veel lopen als je paard veel van je weg zou lopen ).
Carolyn doet ook wel werk in een roundpen, maar altijd pas nadat ze de hele basis in vrijheid met een paard heeft doorlopen en alle 'heartstrings' stevig verankerd zijn. In de roundpen werkt ze bv. aan het ontwikkelen van drie verschillende tempo's in iedere gang. Ook heeft ze een hele serie oefeningen ontwikkeld waarmee je werkt aan de soepelheid van hoofd, hals en lichaam van het paard. Dat gebeurt met halster, maar ook pas als de basis helemaal bevestigd is en het paard bereidwillig is.
Carolyn's hart ligt bij de dressuur en ze begeleidt dan ook dressuurruiters met hun paarden.

Marja schreef:

Ah leuk, ik wist niet dat je je er al eens een beetje in verdiept had . Ik kan me voorstellen dat jij je eigen weg wel gevonden hebt, je doet hartstikke leuke dingen met je paarden en jullie relatie zit ook overduidelijk wel snor!

Dank je!

Citaat :

Nee, ik bedoel niet dat er geen omheining is (dat gaat inderdaad moeilijk in ons propvolle landje ), maar dat je deze niet gebruikt om bv. je paard te stoppen of van richting te laten veranderen e.d. Het is heel verleidelijk om dat wel te doen omdat je daarmee een machtig middel in handen hebt om tempo en richting te beïnvloeden, maar tegelijkertijd kan het een paard (zeker de gevoelige types) erg onzeker maken en zijn vertrouwen beschadigen. Paarden zijn er nu eenmaal nogal allergisch voor om klemgezet te worden en geen keuze meer te hebben. Ik vind dat het gebruiken van de omheining op deze manier ook nogal eens misbruikt wordt door mensen om macht over het paard uit te oefenen.

Ja, dat ben ik helemaal met je eens. Dat is ook de reden waarom ik zo de griebels krijg van Monty Roberts. Die begint standaard met het paard van zich weg te jagen in een roundpen, wat voor de meeste paarden echt helemaal niet nodig is.

Ik wist niet dat de methode van Carolyn nog zo uitgebreid was (werken in een roundpen aan tempoverschillen en lichaamshouding bv.), leuk hoor! Heeft zij ook stap-voor-stap lesmateriaal?

super marja, gaaf, ik snap wat helemaal wat je bedoeld met die omheining en het gebruik ervan, of eigenlijk, juist niet het gebruik ervan.
Wat een heerlijk volle rugzak heb jij!! super.

Natural Horsetrainer schreef:

Dat is ook de reden waarom ik zo de griebels krijg van Monty Roberts. Die begint standaard met het paard van zich weg te jagen in een roundpen, wat voor de meeste paarden echt helemaal niet nodig is.

Ja, ik vind dat ook verschrikkelijk om te zien. Een paard kan op die manier geen kant op, zijn enige optie is zich slaafs overgeven. Dat dit soort dingen gebeuren onder de vlag van 'Natural Horsemanship' vind ik te triest voor woorden...

Citaat :

Ik wist niet dat de methode van Carolyn nog zo uitgebreid was (werken in een roundpen aan tempoverschillen en lichaamshouding bv.), leuk hoor! Heeft zij ook stap-voor-stap lesmateriaal?

Carolyn houdt zich met heel veel dingen bezig en heeft ook aardig wat oefeningen en spelletjes ontwikkeld om een paard bepaalde dingen gemakkelijker aan te leren. Zoals bv. de 'Carrot Game': dit is om het 'gaspedaal' van het paard te ontwikkelen en hem te leren zich gemakkelijk en met snelheid weg te laten sturen, maar ook om met snelheid naar je toe te komen. Twee mensen die een heel eind uit elkaar staan, met allebei een emmer met wortels (of iets anders lekkers) en dan het paard heen en weer sturen, waarbij de ene persoon hem wegdrijft en de andere hem roept. En als-ie dan komt krijgt-ie uiteraard iets lekkers. Héél simpel, maar ze vinden het vaak ontzettend leuk en leren zo dus dat die snelheid leuk kan zijn. Of bv. de 'Intimacy Bucket Game', waarbij je de voeremmer van je paard op schoot houdt, met je armen er omheen. Je paard mag dan heel intiem 'bij jou op schoot' eten, wat een goede vertrouwensoefening is. Af en toe vraag je hem dan zijn hoofd uit de emmer te doen en dan houd je de emmer eventjes afgedekt met je armen zodat hij niet kan eten, en dan nodig je hem weer uit om te gaan eten. Zo kun je op een heel simpele manier je paard leren wanneer hij mag eten en wanneer niet. En zo heeft ze nog veel meer van dat soort kleine spelletjes, vaak rondom voedsel, omdat wel of niet toegang tot voedsel zo'n krachtig leermiddel is.

Wat mensen soms een bezwaar vinden bij Carolyn is dat er geen standaard stap-voor-stap lesmateriaal is. Zelf volg ik vanaf het begin (2008) haar weblog, waardoor ik er helemaal in meegegroeid ben, maar als je nieuw op haar blog komt, is het niet zo gemakkelijk om er lijn in te ontdekken. Ik vergelijk het altijd meer met de boeken van Mark Rashid (weet niet of je die kent?); die geeft al zijn wijsheid door aan de hand van waargebeurde verhalen en niet door een gestructureerd stap-voor-stap handleiding. Ik denk dat Carolyn ook een beetje huiverig is om standaard lesmateriaal te maken, vanwege het gevaar dat mensen alles te 'mechanisch' gaan uitvoeren zonder eigenlijk te weten wat ze precies doen en waarom. De manier om van haar te leren is haar blog volgen en als dat je aanspreekt een online cursus te volgen (waarin je de mogelijkheid krijgt om eens per twee weken even met haar te praten in een 'live call'). In die cursus gaat ze door de Rituals heen (in ieders eigen tempo) en geeft ze enorm veel van haar lessen en wijsheden door. Je kunt dan ook video's insturen die ze beoordeelt en bespreekt in die live calls. Als je zo'n cursus hebt gevolgd kun je eventueel meedoen aan een 8-daagse clinic bij haar thuis (wat ik dus in maart heb gedaan) waarin ze heel diep ingaat op nog veel meer oefeningen, meditaties en lichaamstaal rondom de Waterhole Rituals.

Het aller-, allerbelangrijkste ritueel uit haar methode is trouwens het allereerste ritueel: Sharing Territory, oftewel gewoon bij je paard zijn en niets doen, zoals ook paarden een groot deel van de tijd gewoon onder elkaar zijn zonder iets te doen. Door dat ritueel wordt het grootste deel van de mens-paard band opgebouwd, maar het is ook het ritueel waar mensen de meeste moeite mee hebben omdat mensen nu eenmaal 'doeners' zijn en maar heel moeilijk uren niets kunnen doen. Als algemene regel houdt Carolyn aan dat je in het ideale geval net zoveel tijd doorbrengt met Sharing Territory als je aan activiteiten met je paarden besteedt.

Kijk, zo komen we stiekem toch wat meer te weten over jouw ervaringen met de Carolyn Resnick methode!

Wat leuk dat bij Carolyn het Sharing Territory zo'n belangrijk element is! Bij Parelli heet dat Undemaning Time; tijd waarin je bij je paard bent en niets doet. Inderdaad voor veel mensen heel moeilijk! Voor mij op dit moment heel makkelijk; na mijn verhuizing ben ik zo moe dat ik aan echt trainen niet meer toekom, en ik hang vooral heel veel rond bij de paarden. Heerlijk! En ik heb ook het idee dat zij dat fijn vinden. En dat ze als ik dan wél iets van ze vraag, ze dat ook veel makkelijker voor me willen doen. Undemanding time deed ik toch al wel veel hoor, maar met de paarden aan huis is dat toch net wat makkelijker.

Parelli heeft niet van die voerspelletjes, maar ik kan me de uitwerking ervan wel voorstellen.

(Ik hoop niet dat je vind dat ik teveel over Parelli doorzeur; ik vind het gewoon leuk om methodes te vergelijken en vooral ook om te zien dat er eigenlijk heel veel overeenkomsten zijn!)

Het is dat ik momenteel totaal geen puf heb om me in iets nieuws te verdiepen, maar ik ben op zich wel nieuwsgierig naar de spelletjes die Carolyn nog meer speelt. Nou ja, huiswerk voor de toekomst, wellicht!

Mark Rashid ken ik ja, ik vind zijn boeken echt super! Idd ook geen stap-voor-stap methode. Parelli had/heeft dat wel, maar heeft zijn methode de laatste jaren ook veel veranderd en het minder in hapklare brokken gebracht, omdat bleek dat veel mensen zich veel te rigide aan die stapsgewijze training hielden en daardoor veel te weinig vooruitgang boekten. Ik vond het destijds zelf wel heel prettig dat alles zo duidelijk stap voor stap werd uitgelegd, maar voor andere mensen werkt zoiets juist helemaal niet.
Goed dat er verschillende methodes zijn! Voor mij is elke methode die respect en begrijp voor het paard heeft, goed!
En zelfs Monty was op zijn manier een verbetering t.o.v. de paardenmensen uit zijn tijd; hoe hij de paarden beleerde was altijd nog beter dan hoe zijn vader dat deed (sacking out). Maar er zijn echt nog wel betere manieren....

heerlijk, niet teveel stap voor stap, in de praktijk alles volgens een boekje doen, vind ik zo onwijs lastig.
Een richtlijn oke, tips ideeen etc, heel erg handig, maar als ik volgens een stappenplan moet werken, haak ik af, lukt mij niet, in de praktijk heeft het ene dier wat langer de ene stap nodig dat het andere en bij een weer ander dier kun je misschien soms wel grotere stappen maken.

ik ga me er ook eens in verdiepen, je triggert me, marja!! leuk!

Joyce schreef:

ik ga me er ook eens in verdiepen, je triggert me, marja!! leuk!

Kijk, en dat vind ik dan ook weer leuk !

In het begin heb ik de Waterhole Rituals natuurlijk allemaal apart van elkaar moeten leren uitvoeren en leren begrijpen, maar op een bepaald moment merkte ik dat ze steeds meer één geheel - een 'flow'- begonnen te vormen in wat ik deed met de paarden en dat ik steeds meer zag en voelde wanneer ik een bepaald ritueel nodig had. En dan wordt het pas echt leuk en interessant, want dan kun je gaan inspelen op het gedrag dat je paard op ieder moment laat zien.
Wat ik ook heerlijk vind aan Carolyn is dat ze je aanmoedigt om zoveel mogelijk te experimenteren en zoveel mogelijk fouten te maken, omdat dat juist is waar je van leert. En mocht dat eens leiden tot een tijdelijke kleine 'relatiebreuk' met je paard, dan zorgt het weer goedmaken en de zaken weer in balans brengen er juist voor dat de band daarna alleen nog maar beter wordt. Dat is bij mensen eigenlijk precies zo: als je onenigheid hebt met iemand die dicht bij je staat en je kunt het daarna weer goedmaken, dan is de relatie daarna vaak hechter dan voor die onenigheid.

Speciaal om mensen die nog niet bekend zijn met haar methode wat meer achtergrondinformatie te geven, heeft Carolyn laatst een topic op haar blog geschreven: http://www.carolynresnickblog.com/horse-training-at-liberty-with-my-method/ . Misschien heb je er iets aan .

Natural Horsetrainer schreef:

Kijk, zo komen we stiekem toch wat meer te weten over jouw ervaringen met de Carolyn Resnick methode!

Oh ja, zo in het algemeen kan ik best heel wat vertellen over Carolyn's methode , het is meer dat ik de specifieke ervaringen uit de clinic niet goed onder woorden kan brengen. Het is net zoiets als dat je iemand zou vragen om 'liefde' te omschrijven met woorden. Dan schieten woorden ook altijd tekort...

Citaat :

Wat leuk dat bij Carolyn het Sharing Territory zo'n belangrijk element is! Bij Parelli heet dat Undemaning Time; tijd waarin je bij je paard bent en niets doet. Inderdaad voor veel mensen heel moeilijk! Voor mij op dit moment heel makkelijk; na mijn verhuizing ben ik zo moe dat ik aan echt trainen niet meer toekom, en ik hang vooral heel veel rond bij de paarden. Heerlijk! En ik heb ook het idee dat zij dat fijn vinden. En dat ze als ik dan wél iets van ze vraag, ze dat ook veel makkelijker voor me willen doen.

Ja precies, zo werkt het! Door niets te doen kweek je de band en daardoor is een paard veel meer bereid om iets voor je te doen. Carolyn noemt dit altijd de 'intercellular connection'.

Citaat :

(Ik hoop niet dat je vind dat ik teveel over Parelli doorzeur; ik vind het gewoon leuk om methodes te vergelijken en vooral ook om te zien dat er eigenlijk heel veel overeenkomsten zijn!)

Nee hoor, geen probleem . Dan zou ik ook aan het zeuren zijn over Carolyn (en dat vinden sommige mensen misschien ook wel, maar ja, die hebben dan pech, haha )

Citaat :

Parelli had/heeft dat wel, maar heeft zijn methode de laatste jaren ook veel veranderd en het minder in hapklare brokken gebracht, omdat bleek dat veel mensen zich veel te rigide aan die stapsgewijze training hielden en daardoor veel te weinig vooruitgang boekten. Ik vond het destijds zelf wel heel prettig dat alles zo duidelijk stap voor stap werd uitgelegd, maar voor andere mensen werkt zoiets juist helemaal niet.

Goed dat hij dat heeft veranderd, want ik denk dat er wel behoorlijk wat mensen zijn die Parelli te 'mechanisch' toepassen, ws. doordat het in het verleden ook wat te veel zo werd gebracht. Het is trouwens opvallend dat naar schatting zo'n 90% van Carolyn's studenten uit de Parelli-wereld komen. Deze mensen zeggen meestal dat ze heel veel van Parelli hebben geleerd, maar dat ze in zijn methode 'iets' zijn gaan missen wat ze bij Carolyn wel vinden. Bij Carolyn ligt heel erg de nadruk op het diepgaande, meditatieve, spirituele aspect van de relatie paard-mens. Ik denk dat Parelli de nadruk wat meer legt op de praktische kant en daardoor wellicht wat toegankelijker is voor mensen die een duidelijk gestructureerde stap-voor-stap methode zoeken. Ik denk ook dat hij, door zijn systematische benadering, het pad heeft vrijgemaakt voor veel mensen om op een 'andere' manier met paarden te leren omgaan. Hij heeft in dat opzicht de paardenwereld op grote schaal hervormd en een veranderingsproces op gang gebracht.
Bij Carolyn vind je in eerste instantie niet zozeer een heel duidelijke structuur (hoewel ik die inmiddels juist wel heel duidelijk zie) en kun je in het begin het gevoel hebben dat je een beetje 'in het diepe rondzwemt', maar als je daar doorheen komt dan gaat er een ongelooflijke wereld open!

Citaat :

De dingen die je noemt zijn inderdaad van belang, want je moet zelf bv. aandacht, concentratie en respect voor je paard kunnen opbrengen, voordat je dat terug kunt verwachten. Ook lichaamstaal is heel belangrijk, omdat het de taal is die paarden gebruiken en waar ze experts in zijn.

Kan ik me voorstellen, Marja, dat iemand de aandacht, het respect en concentratie voor een eigen paard kan opbrengen en uitbouwen. Nu ben je in Amerika geweest en komt daar andere paarden tegen. Wordt het dan niet moeilijker omgaan met andermans paarden?

Paarden zijn immers experts in lichaamstaal en wijkt de lichaamstaal niet af, als je naar de diverse menselijke culturen, wereldwijd, kijkt?

Groetjes.. frans

franslj schreef:

Kan ik me voorstellen, Marja, dat iemand de aandacht, het respect en concentratie voor een eigen paard kan opbrengen en uitbouwen. Nu ben je in Amerika geweest en komt daar andere paarden tegen. Wordt het dan niet moeilijker omgaan met andermans paarden?

Paarden zijn immers experts in lichaamstaal en wijkt de lichaamstaal niet af, als je naar de diverse menselijke culturen, wereldwijd, kijkt?

Het mooie van paarden is dat ze, wereldwijd, allemaal hetzelfde reageren op dezelfde lichaamstaal, het is iets universeels. Het is natuurlijk wel zo dat je met je eigen paarden je eigen specifieke details gebruikt in je lichaamstaal, een soort kleine 'afspraken' met hen. Vergelijk het met bv. woordgrapjes die in een bepaalde familie iedereen begrijpt, terwijl buitenstaanders er niet zoveel van snappen. Zo kan het best zijn dat een paard dat ik niet ken niet meteen zo duidelijk op een klein gebaar van mij reageert als een van mijn eigen paarden, maar dat zijn dus details. De grote lijnen van de lichaamstaal zijn voor alle paarden hetzelfde, van Shet tot Arabier, van kinderpony tot renpaard, dat maakt niet uit.
Ook is het zo dat je met je eigen paarden natuurlijk een bijzondere band hebt opgebouwd waardoor er meer vertrouwen en respect is dan met een wildvreemd paard, dus met een vreemd paard kost het wat meer tijd om een 'conversatie' op te bouwen. Dat is tussen mensen precies hetzelfde: eerst elkaar een beetje aftasten voordat er een eventuele klik is.

Citaat :

Het mooie van paarden is dat ze, wereldwijd, allemaal hetzelfde reageren op dezelfde lichaamstaal, het is iets universeels.

Heldere taal wat lichaamstaal betreft, Marja. Ik ben geneigd om uit bovenstaande de conclusie te trekken, dat paarden anders in hun 'denkwereld' zitten tov de 'denkwereld' van mensen.

Geef paarden ruimte en vrijheid en ze reageren op hún natuurlijke wijze.
Geef mensen ruimte en vrijheid en ze reageren op hún natuurlijke wijze, alhoewel???? Mits iemand de kunstmatige conditioneringen achter zich laat...

Hoe zie jij dit?

Groet.. frans.

franslj schreef:

Ik ben geneigd om uit bovenstaande de conclusie te trekken, dat paarden anders in hun 'denkwereld' zitten tov de 'denkwereld' van mensen.

Ik zie het zo: paarden (dieren in het algemeen) kunnen denken. Mensen hebben nog een extra dimensie daarbovenop: ze kunnen niet alleen denken, maar ze zijn zich ook nog bewust van dat denkvermogen en kunnen het daardoor op veel meer manieren ge(of mis-)bruiken dan dieren; bv. om zichzelf anders voor te doen dan ze eigenlijk zijn. Dat is wat een dier (gelukkig!) niet kan.

Citaat :

Geef paarden ruimte en vrijheid en ze reageren op hún natuurlijke wijze.
Geef mensen ruimte en vrijheid en ze reageren op hún natuurlijke wijze, alhoewel???? Mits iemand de kunstmatige conditioneringen achter zich laat...

Mensen zitten inderdaad boordevol met conditioneringen; ik heb wel eens gelezen dat 95% van ons gedrag uit automatische handelingen bestaat, conditioneringen waarvan we ons niet eens meer bewust zijn. Ook hebben we voortdurend over alles meningen waarin we vaak heel stellig zijn en 'zeker' weten dat we 'gelijk' hebben, maar die - als je ze bewust gaat onderzoeken - meestal gebaseerd zijn op 'horen zeggen' of 'geleerd uit een boekje of op school' of erin gestampt zijn door gezagspersonen uit onze jeugd. Als je je eigen overtuigingen echt gaat analyseren blijken er bizar weinig te zijn die je echt vanuit EIGEN ondervinding hebt opgedaan.
Maar ik denk zeker dat mensen terug kunnen keren naar hun eigen natuur en ook weer kunnen gaan reageren volgens hun eigen natuur als ze daarvoor de ruimte en vrijheid krijgen, net als paarden . Geeft het feit dat we paarden hebben niet eigenlijk al aan hoe graag we dat allemaal willen?

Citaat :

Ik zie het zo: paarden (dieren in het algemeen) kunnen denken. Mensen hebben nog een extra dimensie daarbovenop: ze kunnen niet alleen denken, maar ze zijn zich ook nog bewust van dat denkvermogen en kunnen het daardoor op veel meer manieren ge(of mis-)bruiken dan dieren; bv. om zichzelf anders voor te doen dan ze eigenlijk zijn. Dat is wat een dier (gelukkig!) niet kan.

Kan een harde confrontatie opleveren in de omgang met paarden, Marja, want anders voordoen dan iemand 'is', wordt wel eens ingegeven door een plan. Het paard 'moet' dan iets volgens óns plan en als het plan lukt, zijn we blij en als het niet opschiet, neemt frustratie en spanning de plaats in van blijdschap.

Dit inzien kan tot gevolg hebben, dat het 'plannen' anders wordt benaderd, waardoor de omgang met paarden vanzelf ook ánders wordt.

Citaat :

Als je je eigen overtuigingen echt gaat analyseren blijken er bizar weinig te zijn die je echt vanuit EIGEN ondervinding hebt opgedaan.

Helemaal mee eens en ik vraag me af hoe het komt, dat het ene paard over m'n schouder meekijkt, als ik in de trailer een aantal prikpaaltjes haal, om een nieuwe strook af te bakenen en er steeds twee paarden staan, die op afstand blijven, behalve als ze merken, dat ik een nieuwe strook voor begrazing openzet. Het lijkt wel alsof ze 'weten', dat mijn aanwezigheid gevolgen kan hebben voor het aanbod 'vers gras' en dat er drie paarden zijn, die zelfs de voorbereidingen in de gaten houden en er met hun snuffel bovenop staan.

Mensen zitten boordevol conditioneringen.. leven 'veilig en met zekerheid' volgens een patroon 'zoals het hóórt' en nemen dit mee in de omgang met een paard. Het paard gaat er niet in méé en blijft zichzelf. Kan dit betekenen dat opgedrongen conditioneringen vanuit het menselijk denken, het gedrag van het paard beïnvloedt?

Kan het zijn, dat een paard 'merkt', wanneer iemand met een halstertouw het weiland binnenloopt en weet, dat hij/zij er vanaf gehaald wordt en er dan vandoor gaat, mocht het paard op dát moment liever op het weiland blijven?

Kan het paard angstig voor iemand zijn en ondanks de angst toch meeloopt en moet doen wat een baasje met het paard van plan is?

Groetjes.. frans.

franslj schreef:

Mensen zitten boordevol conditioneringen.. leven 'veilig en met zekerheid' volgens een patroon 'zoals het hóórt' en nemen dit mee in de omgang met een paard. Het paard gaat er niet in méé en blijft zichzelf. Kan dit betekenen dat opgedrongen conditioneringen vanuit het menselijk denken, het gedrag van het paard beïnvloedt?

JA!

Citaat :

Kan het zijn, dat een paard 'merkt', wanneer iemand met een halstertouw het weiland binnenloopt en weet, dat hij/zij er vanaf gehaald wordt en er dan vandoor gaat, mocht het paard op dát moment liever op het weiland blijven?

JA!

Citaat :

Kan het paard angstig voor iemand zijn en ondanks de angst toch meeloopt en moet doen wat een baasje met het paard van plan is?

Ja, dat kan, maar uiteindelijk zal dit gebrek aan vertrouwen bij het paard zich m.i. toch altijd gaan uiten.

als je goed observeert ben ik van mening dat je ziet wanneer een paard vrijwillig meeloopt, meeloopt uit conditionering omdat ze bv de link hebben gelegd met voer, of dat ze uit angst meelopen, wetend dat weglopen, een correctie oplevert.
Jammer te zien hoe sommige paarden, situaties, ondergaan, dat raakt mij altijd het meeste.
gebeurd helaas nog erg vaak.

maar des te groter is het compliment voor jou, Marja, hoe jij omgaat met je dieren, prettig om te zien!

Citaat :

Citaat:
Kan het paard angstig voor iemand zijn en ondanks de angst toch meeloopt en moet doen wat een baasje met het paard van plan is?

Ja, dat kan, maar uiteindelijk zal dit gebrek aan vertrouwen bij het paard zich m.i. toch altijd gaan uiten.

Kan me zo voorstellen, dat een paard op een buitenrit ineens instinctief reageert bij gevaar en dan blijkt de aanpak, een aanpak van 'drillen' niet meer te werken, terwijl een ontspannen ruiter op zo'n buitenrit met het paard 'meedenkt' en in de instinctieve reactie 'meebuigt'.

Groetjes.. frans.

Citaat :

Kan het paard angstig voor iemand zijn en ondanks de angst toch meeloopt en moet doen wat een baasje met het paard van plan is?

Zolang de straf maar nog groter is dan meelopen gaan ze mee.
Er zijn wat dingen gezien/geschreven over bekende mensen die in "vrijheid" mooie shows laten zien. Maar je wilt niet weten wat er is gebeurd tijdens het leren van dit soort shows.
Dus ja een paard gaat mee omdat hij weet wat er gebeurd indien hij niet mee gaat. Maar je zal als je goed kijkt altijd een vorm van spanning zien.
Al moet je bij sommige paarden erg goed kijken, kijk je langer of heb je meer gezien van het paard herken je steeds meer.

Wat wij doen Frans is een dagelijkse geconditioneerde handeling uitvoeren bij de paarden. Als wij komen is er ook bijna, zo niet altijd, wat te eten.
Dat zijn we niet eens meer bewust.
Ik voer bijv. elke dag het zelfde ritueel uit, expresse het zelfde, zelfde volgorde keer op keer. Dit creeert rust ze weten wat er gaat komen en op welke manier.
Zo kan je nieuwe gasten heel snel thuis laten voelen omdat het eerste begin altijd het zelfde is. En er dus geen spanningsveld ontstaat, maar juist nieuwschierigheid en geduld.
Zo kan je conditionering van jezelf ook nuttig gebruiken