Nilam ook hoefbevangen?

Sinds een dag of 2 loopt Nilam erg stijf. Ik vind het erg lijken op hoe Dean een aantal maanden geleden liep, voordat hij echt hoefbevangen werd. Sinds vandaag heeft Dean daarom gezelschap gekregen van z'n neefje Nilam. We hebben hem maar per direct op hetzelfde regime gezet als Dean, ook maar aan de Gluco Balance en de Magnesium. Het kan echt alleen maar van het voordroog komen. We gaan nu daarom toch maar monsters daarvan nemen. En Nilam komende week bloedprikken om te kijken of hij ook insulineresistent is. Ik ben bang dat we daar een bevestiging van zullen krijgen, want ook z'n manenkam is best hard. Het kan allemaal erger, zoals we bij Dean wel gezien hebben, maar ik word hier nog niet echt blij van. Zeg maar rustig dat ik er best verdrietig van wordt. Ondertussen hoop ik nog dat Nilam alleen maar wat gekke bokkesprongen gemaakt heeft, waardoor hij nu stijf is, maar een stemmetje in mijn achterhoofd zegt steeds dat dat valse hoop is.   

Oh wat vervelend zeg! Ik snap dat je daar best even verdrietig om bent!! Sterkte.. Ik hoop met je mee..!

gatverdamme Monique, daar zit je al helemaal niet op te wachten.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt! bah bah. Wat een zorgen zo zeg.

Jeetje wat naar Monique!
Wat is dat toch met die hoefbevangenheid, insulineresistentie etc.... Het lijkt onderhand wel een epidemie!
Veel sterkte met Nilam, en Dean natuurlijk!

het kan komen door het hooi/voordroog/kuil oid. En het gemaaide tijdstip.
afgelopen jaar hebben we een lange periode van droogte gehad en daarna nat met een groeispurt als resultaat.
Dit kan geleid hebben tot hogere suiker gehaltes dan normaal of tijdens de vermentatie in het pak dat het toch niet zo goed is gegaan??

ik mag het nog steeds afkloppen maar hier gaat het nog goed met mijn Cushing IR gevalletje. Al krijgt hij nu weer wat meer vetopslag rond zijn schouderpartij. Heeft ook minder intensieve beweging gehad vanwege het vreselijke natte weer geen doorkomen aan met die blubber.
Dus blijft het bij wandelen.....

Hopelijk valt het mee en blijft het bij stijfheid. Ik duim voor je

Ook Naffi lijkt nog mee te gaan doen. Wat is hier toch aan de hand!? Vanochtend is de da geweest om Nilam en Dean bloed te prikken, en hij heeft Naffi ook gelijk maar gedaan. Ben erg benieuwd of Dean z'n insulinewaardes aan het zakken zijn. Ik hoop zo dat we een beetje bemoedigende uitslagen krijgen.

gatver zeg, ik heb ff gekeken wie naffi is, bij haar zou het in het verlengde kunnen liggen, kan verband hebben met haar jeuk, maar dan nog, ik snap dat je zoiets hebt van, wat gebeurd er allemaal??
ik hoop dat je snel meer duidelijkheid hebt!!

Weet je ook waar de voordroog vandaan komt Monique, hoe het bemest is geweest en onder welke omstandigheden het geoogst is? Of is het van je eigen land?

Het komt bij een fouragehandel vandaan. Van hetzelfde perceel als het jaar ervoor. En in dezelfde week gehooid, als we zelf ook gedaan hebben. Ik weet zelf niet meer goed, of het toen al een tijdje mooi weer was of niet.
De maaitijd varieert alleen meer, omdat het van een heel groot perceel komt. Ze doen er daarom wel een poosje over, voordat dat klaar is.

Heb je al wat uitslagen binnen? hoe is het nu met de paardjes knappen ze al wat op?
naar hoor, ik duim voor je dat ze snel beter worden allemaal

Ik hoop dat ik morgen de bloeduitslagen binnen zal krijgen, maar dat kan ook best volgende week pas komen.

Voor het nemen van een monster van de voordroog hebben we nog een paar dagen lopen dubben. Onszelf de vragen gesteld, wat we daarmee willen, wat we allemaal willen laten onderzoeken en door wie. Ik heb net gisteravond een monsterpakketje opgevraagd bij de BLGG (www.wateetmijnpaard.nl). Zodra we dat opgestuurd hebben, dan duurt het nog een dag of 10 voor we daar uitslag van hebben.

Ze zijn maandag alle drie bekapt. Naffi en Nilam hebben daar weinig van gevoeld, lopen nog steeds vrij stijf, maar als ze iets langer/meer in beweging zijn wordt het wel wat soepeler. Dean heeft wederom een enorme terugslag van het bekappen. Hij begon echt meer te stappen, maar nu beweegt hij zich weer voort alsof hij net pas hoefbevangen is.   

he jakkes nu twee, das heel vervelend.

je zou als prijs vergelijk etc ook eens kunnen kijken bij biomentor doet ook analyses.

Voor nu is het voor ons eerst even belangrijk hoeveel suikers er in de voordroog zit. En voor zover ik het heb kunnen bekijken doet Biomentor alleen maar totaal-analyse (incl mineralen en sporenelementen), en is het gelijk incl een voedingsadvies. Bovendien stuurt Biomentor het monster op naar Amerika, waardoor het langer duurt voor de uitslag er is.
Op dit moment krijgt Dean dit voordroog helemaal niet, dus heeft het geen zin, om op basis hiervan de mineralen uit te balanceren. Als er (te)veel suikers in zitten, weten we nu vast zeker, dat Dean niet meer bij in de groep kan, totdat dat op is. Mocht hij sneller weer zoveel beter gaan lopen, dat hij vanwege zijn lopen weer bij in de groep kan, dan willen we graag weten of hij dat voordroog weer eten kan.
Bovendien hopen we dat het een beetje indicatie zal geven waarom nu ook Nilam en Naffi beginnend hoefbevangen lijken. Ik begin nu ook al een beetje te denken, of het misschien een vergiftiging zou kunnen zijn. Maar van wat dan? Ik vind het gewoon op dit moment allemaal even erg ingewikkeld. Hoop dat morgen de bloeduitslagen er in ieder geval zijn.

je kan het in elk geval weken in warm water. Dat lost al heel veel suiker op.
wel effe flink kneden en duwen tijdens het soppen ;-)
dan kan je het met een half uur geven. Met koud water wordt een uur weken geadviseerd en goed uitspoelen natuurlijk.

ja dat klopt hij doet een volledige analyse.
Er zit in de UK ook nog een paar bedrijven die testen doen, voor een redelijke prijs.
maar wederom weer een complete.

Ik ben de grootste schrik, en het ergste verdriet weer wat te boven. Donderdag zijn de bloeduitslagen binnengekomen. Nilam en Naffi zijn ook allebei insuline-resistent, en de waardes van Dean zijn, ondanks het strakke regime niet gezakt, maar zelfs nog wat gestegen. Z'n insuline in het bloed blijft onverminderd zeer extreem hoog (en dan druk ik me geloof ik nog zacht uit).
We weten nu in ieder geval wat ons te doen staat, naast hen weer van hun hoefbevangenheid af proberen te krijgen. Het monster van de voordroog is vrijdag op de post gegaan. En eigenlijk hoop ik nu heel erg, dat daar teveel suiker in zit. Dan is dat duidelijk, en kunnen we de fouragehandelaar gebieden het weer op te halen.

Wat naar zeg...

Het is inderdaad te hopen dat het hooi de boosdoener is geweest. Dat is tenminste een factor waar je nog invloed op hebt.

Ik durf trouwens ook nog steeds niet het hooi te voeren dat ik gaf toen Dibble HB werd. Volgens de dierenarts was het niet nodig om van weidehooi (dat ik dit jaar dus voor het eerst ooit heb gevoerd - eerdere jaren kregen ze altijd graszaadhooi en stonden ze verder gewoon heel de winter in de wei, zonder zichtbare problemen) over te gaan op graszaadhooi, maar het voelde niet goed om dat hooi te blijven voeren. Ik bewaar de rest van die baal denk ik gewoon tot het voorjaar, wanneer ze het hooi alleen als kleine aanvulling krijgen. Nu voer ik bijna onbeperkt graszaadhooi, zodat ze nooit lang met een lege maag staan en bijna altijd wat te doen hebben.

Sterkte met de pony's en hopelijk heb je snel duidelijkheid   

fijn dat je de uitslagen hebt nu weet je waar je aan toe bent (deels) Maar wel een hele taak er bij.
Kon de DA ook vertellen waarom de insuline niet gedaald was? Zou er toch evt PPID in het spel zijn?? Dan in zoals ze dat zo mooi zeggen early stage.
Hopelijk knappen ze wel snel op, arme beestjes

De DA gaat daar nog over overleggen. Hij heeft hier zelf nog niet zoveel ervaring mee, en is zichzelf dus ook aan het bijscholen.

hopelijk komt er snel ook meer duidelijkheid over het voer.
Krijgt dean nu ook een pijnstiller?
Ik heb begrepen dat beweging ook erg goed is en helpt bij genezen, nu ben ik " gelukkig" geen expert op dat gebied, maar ik vroeg me af of je daar nog iets mee kunt met Dean?
want als hij veel pijn heeft ga ik er vanuit dat hij niet snel veel zal gaan bewegen uit zichzelf.

wat een zorgen Monique, hopelijk gaat het snel allemaal de goede kant op.

als het paard bevangen is, dus als de ontsteking actief is, is het beter om niet te bewegen. mijn da heeft dat uitgelegd aan de hand van een doorgesneden geprepareerd been. Wanneer bevangenheid optreedt laten de lamellen los. Aan de achterkant van het hoefbeentje zit de aanhechting van een pees. bij elke stap, trekt de pees aan het hoefbeentje. Wanneer de lamellen los zitten, wordt dus met iedere stap het hoefbeentje een beetje verder los gescheurd van de hoornwand. Een kleine ruimte waar voedsel en water onder handbereik is, en liefst een zachte bodem waarop het paard graag gaat liggen, hebben dus de voorkeur. wandelen of verplicht laten lopen is niet goed. Althans was de uitleg die ik kreeg, met zo'n been erbij kon het duidelijk zien allemaal.

árangur schreef:

als het paard bevangen is, dus als de ontsteking actief is, is het beter om niet te bewegen. mijn da heeft dat uitgelegd aan de hand van een doorgesneden geprepareerd been. Wanneer bevangenheid optreedt laten de lamellen los. Aan de achterkant van het hoefbeentje zit de aanhechting van een pees. bij elke stap, trekt de pees aan het hoefbeentje. Wanneer de lamellen los zitten, wordt dus met iedere stap het hoefbeentje een beetje verder los gescheurd van de hoornwand. Een kleine ruimte waar voedsel en water onder handbereik is, en liefst een zachte bodem waarop het paard graag gaat liggen, hebben dus de voorkeur. wandelen of verplicht laten lopen is niet goed. Althans was de uitleg die ik kreeg, met zo'n been erbij kon het duidelijk zien allemaal.

Dat klinkt heel aannemelijk Renske. Vandaar ws. ook die karakteristieke houding van een zwaar hoefbevangen paard, zo'n beetje achteroverhangend op zijn benen. Die houding ontlast zoveel mogelijk de trek van die pees aan de achterkant van het hoefbeen, en zal dus ook de pijn een klein beetje verlichten.

árangur schreef:

als het paard bevangen is, dus als de ontsteking actief is, is het beter om niet te bewegen. mijn da heeft dat uitgelegd aan de hand van een doorgesneden geprepareerd been. Wanneer bevangenheid optreedt laten de lamellen los. Aan de achterkant van het hoefbeentje zit de aanhechting van een pees. bij elke stap, trekt de pees aan het hoefbeentje. Wanneer de lamellen los zitten, wordt dus met iedere stap het hoefbeentje een beetje verder los gescheurd van de hoornwand. Een kleine ruimte waar voedsel en water onder handbereik is, en liefst een zachte bodem waarop het paard graag gaat liggen, hebben dus de voorkeur. wandelen of verplicht laten lopen is niet goed. Althans was de uitleg die ik kreeg, met zo'n been erbij kon het duidelijk zien allemaal.

dank voor de uitleg, ik had een andere theorie gehoord, maar vind deze erg helder uitgelegd en snap hem ook.
fijn om het ook te kunnen zien met een voorbeeldbeen.

Ik ken ook de theorie van Strasser, die zegt dat een bevangen paard júist moet lopen om de doorbloeding te stimuleren zodat de ontsteking sneller kan genezen (stimulering van afvoer van afvalstoffen).

Ik vroeg me toen al af of Strasser zelf wel eens een acute ontsteking gehad zou hebben. Want dan voel je namelijk zelf wel aan je eigen lichaam dat een acuut ontstekingsproces RUST nodig heeft. Dus bovenstaande uitleg (met voorbeeldbeen) klinkt mij een stuk aannemelijker in de oren!

Natural Horsetrainer schreef:

Ik vroeg me toen al af of Strasser zelf wel eens een acute ontsteking gehad zou hebben. Want dan voel je namelijk zelf wel aan je eigen lichaam dat een acuut ontstekingsproces RUST nodig heeft. Dus bovenstaande uitleg (met voorbeeldbeen) klinkt mij een stuk aannemelijker in de oren!

Ja precies! Maar wat ik ervan gehoord heb is Strasser sowieso behoorlijk rigoureus in haar oplossingen. Ik denk dat paarden niet achterlijk zijn en heel goed weten hoe en wanneer ze zichzelf moeten ontlasten bij pijn. Aan de andere kant kan ik mezelf voorstellen dat het op een bepaald moment goed kan zijn om een beetje meer het 'grijze gebied' tussen zwart en wit op te zoeken, om te voorkomen dat niet ook nog de bespiering en conditie enorm achteruit gaan en het paard daardoor in een vicieuze cirkel terecht kan komen. Dat gebeurt trouwens bij mensen net zo goed: dat je ergens last van hebt en dat je door jezelf alleen maar te ontzien soms van de regen in de drup komt en niet meer herstelt (dat heb ik zelf regelmatig ondervonden). Het is - bij zowel mens als dier - zó lastig om de (pijn)grenzen nét een beetje te blijven verleggen maar toch niet jezelf onherstelbaar te forceren.

Ja dat klopt Marja, dat is ook een lastige grens. Toch denk ik dat paarden daarin méér zelf kunnen beslissen/aanvoelen dan wij denken en denk ik dat er eerder schade kan ontstaan door een paard te snel te dwingen tot teveel beweging (zoals Strasser naar mijn mening doet), dan door hem te lang rust te geven...