Helaas weer hoefbevangen

Van de zomer plaatste ik een topic over de nieuwe plek en hoe blij ik was. helaas was mijn paardje al snel na de verhuizing bevangen.
Het was spannend en moeilijk en duurde lang, maar toen de medicatie afgebouwd was verliep het herstel zeer voorspoedig (mede dankzij bio-resonantie therapie)
Ik was heel positief en árangur liep lekker samen met de fries op het 'bospad' dag en nacht buiten.
Tot het op een nacht een paar graden vroor, en hopla weer bevangen......
helaas dus wéér op stal, wéér op gips, en wéér op de medicatie. En jawel weer honderden euro's armer. helaas verloopt het ook nu weer heel erg langzaam allemaal
soms word ik er wel een beetje moedeloos van hij heeft zo'n pijn, medicatie/pijnstillers lijken weinig te doen.
maargoed, héél langzaam lijkt het wat beter te gaan nu.
we houden rustig vol. en spreken alle reserve potjes aan, want als hij nu straks zover is dat hij weer van het gips af kan wil ik toch graag een zandpaddockje.
nu moeten ze door een meter of 10 zware blubber heen ploegen, om van de stal + bestrate deel naar het droge deel van de paddock en het bosje te komen.
zou wel prettig zijn als ze gewoon een stukje van 10 bij 10 zand hebben. zodat hij niet met die voetjes door de blub hoeft te ploegen naar de 'overkant'
daar ligt het wat hoger en kunnen ze wel redelijk groot deel vh jaar gewoon rondscharrelen in de klei, dat is wat vaster en wordt niet zo'n drek.
en bij erg natte dagen staan ze nu op stal met betegeld stuk, zou wel fijn zijn als we daar een stukje zand aan kunnen toevoegen.
maar voorlopig moeten we nog creatief met medicatie toedienen zijn, en de regels van de da wat ombuigen (hij mag eigenlijk alleen op stal, maar zweet zich een rotje, dus het een stukje betegeld uitloopje erbij gegeven. hij blijft gelukkig keurig achter de prikpaaltjes staan. hij heeft weinig zin om te lopen ook...... auw....   

Balen is dat, ik weet helaas precies hoe je je voelt. Mijn shet is nu ook (voor de derde keer dit jaar) hoefbevangen. Onlangs laten testen op Cushing en daar testte ze licht positief op (en ze is pas 10). Bij mijn shet is de oorzaak deze keer de inenting eind november.

Het is echt een rotziekte met zo'n wisselend beeld, de ene dag denk ik: Ja het gaat beter, en de volgende dag valt het weer tegen.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je paardje binnenkort weer lekker en pijnvrij kan bewegen.

Wat vervelend zeg!
Ik hoop dat het snel beter gaat met Árangur! (En natuurlijk ook met jouw shet, Berith!)

Ik denk dat je paardje met waarschijnlijk hartstikke warme voeten, toch wel wat blijer wordt van en iets makkelijk zal gaan lopen en dus afvalstoffen afvoeren als hij met zn voetjes in de natte blub kan staan. Het is maar een tip hoor maar nat zand wordt altijd aangeraden voor zulke paarden. Snap je verhaal over gips niet helemaal dus misschien moet hij droog blijven staan omdat hij ingespalkd is in gips? Dan moet je het maar vergeten wat ik gezegd heb aangezien gips natuurlijk neit nat mag worden.

Hopenlijk is je paardje snel beter, sterkte

Hè, wat akelig Renske......
Ik weet verder eigenlijk niet wat ik moet zeggen, wat een rotaandoening...
Hopelijk knapt Árangur weer snel op, sterkte!

Jeetje wat sneu weer...
Weet je ook hoe het komt? Vrieskou en fructaanrijker gras oid?
Is het misschien IR gerelateerd? Ik doe maar een gooi hoor.

gatver wat zuur.
weet je de oorzaak?

heel veel sterkte en ik hoop dat hij snel weer is opgeknapt!

Het klinkt misschien raar, maar ik ben blij dit te horen, en dat ik daardoor weet dat wij hier niet de enigen zijn. Wij hebben Dean sinds half november voor de 3e keer hoefbevangen. Ik hoop voor ons allemaal, dat het snel de goede kant weer op gaat.

De oorzaak de eerste keer is duidelijk, ondanks een enorm uitgestippeld beleid van veel beweging en weinig gras en goed ruwvoer heb ik de IR niet op tijd kunnen stoppen, in combinatie met verhuisstress heeft dit hb getriggerd.
de tweede keer was een onaangename verassing. ik had ze vanwege voorspelde nachtvorst al twee weken van de wei af (ik had juist weer opgebouwd, hij liep probleemloos 8 uur per dag met graasmasker op de wei) en was ook weer heel rustig begonnen met wat stappen onder de man. Maar de eerste daadwerkelijke nachtvorst was gelijk fout.
over het gips: dit leggen ze aan, puur als pijnstilling. Vroeger zetten ze paarden in nat zand omdat dit tegendruk op de zool geeft. Maar als het paard dan gaat liggen is die druk weg, en de pijn terug. Met gips is er altijd druk. Mijn paard ligt momenteel érg veel (dat zie ik aan hoe hij onder het vlas zit, en aan de stal) en dat is heel goed voor zijn herstel. Door het gips blijft er tegendruk. Er zijn ook smeden die beslaan maar onze da vindt dat echt te pijnlijk, en lost het op met gips. Dit mag dus niet nat worden. ook mag het paard niet veel bewegen, vandaar 'boxrust'.
in het geval van mijn paard is herstel héél langzaam. Er gaan behoorlijke hoeveelheden pijnstilling in, normaal werkt dit middel vrij snel in lage dosering maar bij hem doet het weinig waardoor hij gewoon erg pijnlijk is. dat maakt het erg sneu. en moeilijk om aan te zien. maar de da blijft zeggen dat we moeten volhouden omdat de kanteling helemaal niet zo ernstig is en de prognose goed.
dus we houden nog even vol, ondertussen zoek ik naar 'alternatieve' pijnstilling. medicinale wietolie lijkt iets te doen, misschien dat anderen hier met bevangen paarden er iets aan hebben?
veel sterkte iedereen met zieke paardjes!
ik blijf nog even dubben of ik zal scheren of niet.

meer dan vervelend en ook het dubben wat nu het beste is, je wilt het allerbeste voor je dieren, maar soms is het zo'n zoektocht wat het beste is.
erg sneu dat hij zo pijn heeft!

Heb je al eens aan magnesium chelaat gedacht? Dat schijnt erg goed te helpen..
Zelf heb ik voor Anne zitten denken aan Hippo-ex-Laminitis, niet voor d'r HB, maar omdat ze zo'n jeuk had en ik dacht dat dit door suikers/eiwitten kwam...

Zo zijn er natuurlijk nog 300000 middeltjes, wat het zo lastig maakt.. Iedereen zegt wat anders..

Hopelijk voelt Árangur zich snel wat beter.. Niet leuk om je paardje zo te zien!

Wat naar dat het weer is gaan opspelen.

Ik wilde eigenlijk een keer als ik wat meer tijd had een apart topic maken, maar kan nu net zo goed hier melden dat Dibble begin deze maand voor het eerst hoefbevangen is geworden. Het vreemde vind ik dat Dibble het net kreeg in een periode met erg zacht en bovendien zwaar bewolkt weer. In haar geval vermoed ik dat het vele blad dat ze in de weken daarvoor had verorberd een rol kan hebben gespeeld. Of het dan de extra NSK's of gifstoffen in het blad zijn geweest doet er niet toe, maar het zal vast niet hebben geholpen. Volgend jaar zal ik in de herfst dus maar gelijk gaan beginnen met bladharken... Ook was ik dit jaar voor het eerst gewoon weidehooi gaan voeren in plaats van graszaadhooi. Wie weet heeft dat ook nog een rol gespeeld.

Feit is dat Dibble altijd al wel gevoelig op gras reageerde (snel gevulde holtes boven haar ogen en tussen de kaken, en harde manenkam). Maar ze genoot zo van de beperkte weidegang dat ik nog niet de stap had genomen haar bijna alleen maar op hooi te houden. Achteraf natuurlijk suf van me, maar ja...

Na een paar weken pijnstilling/ontstekingsremmer (snel verlaagd in dosis), en voedingsaanpassing (geen gras meer, overgestapt op graszaadhooi, en toevoeging van magnesiumchelaat) begint ze inmiddels gelukkig weer een stuk soepeler te lopen. Ze staat nu 1,5 week zonder pijnstilling en dat lijkt vooralsnog prima te gaan (ik heb nog een half flesje over).

Mijn pony's hebben geen ijzers en ik houd de hoeven zelf bij. Dibble's hoeven zijn nog steeds mooi hol, en de witte lijn is aan de onderkant nog niet verbreed. Haar hoeven waren gelukkig op het moment van bevangen worden nog mooi kort, dus nu is het vooral belangrijk om de afronding steeds bij te werken en zo trekkrachten op de witte lijn te voorkomen. Mijn dierenarts is gelukkig niet begonnen over speciaal beslag of andere kunstgrepen, en ook niet over op stal zetten. In het begin zocht Dibble zelf het diepe zand op, maar dat doet ze nu al veel minder. Rond de hooibakken had ik ook een paar kruiwagens zand gegooid, om de oneffenheden in het puinpad was af te vlakken. Dibble begon al vrij snel weer wat rond te scharrelen op het pad, en ik denk dat die beweging ook wel goed is geweest voor haar. Ze staat gelukkig alleen maar samen met haar zoon, dus de kans dat ze werd opgejaagd en zich daardoor zou overbelasten was minimaal.

De pony's mogen nu alleen op het volledig verharde deel van het pad komen, een stuk van ca. 90 m lang. In het voorjaar geef ik het nieuw verharde stuk erbij, maar dan moet het eerst droog genoeg zijn om met een nieuw stuk afrastering de grasstrook ernaast af te zetten.

Inmiddels ben ik ook al hard aan  het sparen om volgend jaar toch maar weer een stuk pad te laten verharden, de bestaande verharding wordt dan doorgetrokken tot de waterbak. Dan hebben ze in de winter een lengte van bijna 300 m die verhard is, en hoef ik niet meer 2x per dag met jerrycans te slepen .

Ik vond het boek 'Hoefbevangenheid: begrijpen, genezen, voorkomen', van Remco Sikkel van Zoest trouwens erg nuttig om bij de hand te houden. Niet dat ik alle tips en adviezen heb opgevolgd, maar ik vind het een erg fijn naslagwerk met heldere, goed onderbouwde informatie.

wat vervelend wieteke dat jouw dibble het ook heeft!
het is toch echt wel een rot aandoening. zo onberekenbaar, doe je zo je best om op het gras te letten en de weersomstandigheden en dan krijgen ze het op een onverwacht moment tóch nog. Waarschijnlijk heeft het, net als bij de mijne, langzaam opgebouwd en was er maar een kleine trigger nodig om het te veroorzaken. achteraf, denk je dan vaak ja ik hád het kunnen bedenken, maarja je gunt ze gewoon ook een beetje weidegang, hoe weinig ook. héél herkenbaar.
je hebt het over vloeistof dus je geeft denk ik metacam? dat hielp bij de mijne helaas niet meer. hij krijgt bute, echt wel rotzooi maar het enige wat helpt. Wat ook meehelpt is ascal, dat is een bloedverdunner, eigenlijk voor mensen. en niet zo duur. dat zou je ook nog kunnen overleggen met je da. beslag is bij mijn paard helaas wel nodig hij heeft teveel pijn, en moet wat tegendruk op de zool hebben, omdat de hoefbeentjes licht gekanteld zijn.
verder zie ik wel dat zachte bodem fijn is voor hem. Ik heb in de stal rubber matten met vlas. ik merk dat hij op 'slechte' dagen binnen staat om zijn hooi te eten (ik hang het hooinet in de deuropening) en op dagen dat hij makkelijker loopt en fit kijkt dan gaat hij buiten op het beton staan om te eten.

Ik heb inderdaad meloxicam (werkzame stof in metacam, maar dan van een goedkoper merk) gebruikt voor Dibble, en de eerste weken ook Ascal. Meloxicam werkte wel goed, al zag je nog steeds wel overduidelijk dat ze pijn had en moeilijk liep. De afgelopen week (een kleine maand na het zichtbaar hoefbevangen worden, en een week na het stoppen van alle medicatie) is voor het eerst te zien dat ze echt soepeler gaat lopen. De weken ervoor ging het erg moeizaam, en dan natuurlijk vooral bij het draaien.

Wel fijn trouwens dat je ook een uitloopje hebt waar hij op kan staan als hij wil. Toch een veilig kleine ruimte om overbelasting te voorkomen, maar met meer vrijheid en afleiding dan alleen een box. Zo te lezen voelt hij zelf prima aan wat hij wel en niet aankan.

Bute heb ik bij mijn eerste pony ook gebruikt. Wel een echt 'paardenmiddel' inderdaad, maar het werkte heel goed. Tegenwoordig heb je volgens mij ook best wat maagbeschermende middelen die je erbij zou kunnen geven als je bang bent voor maagproblemen. Ik was hoe dan ook erg blij met bute, want het is echt heel naar om je paard met zoveel pijn te zien (mijn eerste pony kreeg het i.v.m. een fractuur).

Hopelijk knapt hij snel wat op   

árangur schreef:

het is toch echt wel een rot aandoening. zo onberekenbaar, doe je zo je best om op het gras te letten en de weersomstandigheden en dan krijgen ze het op een onverwacht moment tóch nog.

Ik wil hier steeds op reageren, maar het lukt me steeds niet, omdat ik me soms zo vreselijk hopeloos over Dean voel. Het is inderdaad zo'n rotaandoening! Maar ik ga ons verhaal hier nu toch een keer op proberen te schrijven, hopelijk kan ik het dan ook een klein beetje een plekje geven.

Omdat Dean een 'randjes-snoeper' is, en hij daar best een dikke manenkam van kreeg, en vetophoping bij de staartaanzet, hebben we hem begin juni laten testen op insulineresistentie. Hij bleek een insuline-waarde van 225 te hebben, terwijl dat beneden de 10 moet zijn. Omdat we het gevoel hadden dat we zo goed bezig waren met het PaddockParadijs, en dat Dean daar best veel in beweegt, was dat behoorlijk schrikken. Om het randjes-snoepen te voorkomen hebben we nog een lager draadje aangebracht rondom de wei én bij de buitenomheining.
Bovendien waren we net begonnen met beleren, waardoor hij nog wat meer beweging kreeg, dan hij zichzelf al gaf.
Helaas was de eerste keer hoefbevanging, ondanks deze dingen, blijkbaar al niet meer te voorkomen. Die eerste keer is Dean op kunststof zooldragend beslag gekomen, wat hem fijn hielp. Plus een behandeling van een holistisch dierenarts, was hij best aardig snel weer klaar.

Op ons pad groeit geen gras, en Dean heeft samen met 5 andere paarden toen een tijdje geen weidegang gehad. Maar omdat onze kudde eind augustus met 2 paarden uitgebreid werd, leek het ons handig om ze toch een paar dagen allemaal weidegang te geven (2 uurtjes per middag) Voor Dean was dit helaas een hele foute beslissing, en is hij voor de 2e keer hoefbevangen geraakt.
Hoewel we niet helemaal weten of dat alleen van het gras kwam. Want we waren ook net begonnen met de nieuwe voorraad voordroog, die voor hem veel te rijk blijkt te zijn. En hij stond die keer veel te lang op het beslag, zonder dat het verlegd werd. Hiervoor waren diverse redenen aan te wijzen, maar misschien roep ik dat ook alleen maar om niet al te boos te zijn op de hoefsmid.

Ergens in die tijd (ik geloof in augustus) is zijn insuline ook nog een keer gecontroleerd, en die was toen 270.

Tijdens die 2e keer HB wilde de hoefsmid zeer speciaal HB-beslag geven, maar dat kwam maar steeds niet bij hem binnen. We hebben toen besloten om het zonder beslag te gaan proberen. Hij is apart komen te staan in de paddock met inloopstal, waar hij alleen nog maar hooi krijgt. Hij is nog een aantal malen behandeld door de holistisch dierenarts. En misschien vergeet ik ook nog wel een aantal dingen, van wat we allemaal probeerden. Maar in het kort komt het erop neer, dat niets meer leek te helpen. Hij bleef pijn houden en moeilijk lopen.
Tot hij in november voor de 3e keer HB raakte. We zagen toen weer zo'n forse achteruitgang, dat we tot de conclusie kwamen dat hij dus in die maanden weldegelijk vooruit was gegaan.
We moesten diep graven, om te achterhalen wat de oorzaak moest zijn van deze 3e HB. En dat kan eigenlijk alleen maar komen, doordat hij per ongeluk een keer van dat rijkere voordroog gekregen heeft.

Hij zakte in deze 3e HB zover weg, en werd steeds slechter en vermoeider, dat we het op een gegeven moment niet meer zagen zitten, en dachten dat we hem in moesten laten slapen. Toen ik dat gemaild had aan zijn fokker, belde die me gelijk op om een flinke peptalk te houden. En alsof Dean dat perfect aanvoelde, kwam die gelijk naar me toe (hoe moeizaam ook, maar hij had dat überhaupt niet meer gedaan, dus op zich was dat al bijzonder) met een blik in de ogen die mij vroeg: we gaan er toch nog voor? Daar kun je natuurlijk niet anders dan 'ja' op antwoorden. En vanaf dat moment komt hij zelf ook heel erg langzaam weer uit dat diepe dal. Met helaas nog wel de nodige terugvallen, zoals bijv wondjes op z'n hoefballen, van de hoefschoenen die we hem af en toe aan hebben.

We proberen nu een aantal weken een vast regime voor hem aan te houden. Hij krijgt echt alleen nog maar hooi, moet nog meer afvallen (hoewel hij echt niet dik is) krijgt 2x daags Acetylsalicylzuur (bloedverdunner en pijnstiller) en 1x daags Magnesium Chelaat. En als traktatie geven we hem elke dag een klein beetje bietenpulp. Die nieuwe van Pavo, schijnt zeer goed te zijn bij HB!

Als we dit een aantal weken vol hebben gehouden willen we opnieuw z'n insuline laten testen. En dan hoop ik zooooooo dat dat gezakt is, want anders weet ik het echt niet meer.

Zo het nu lijkt kan hij niet terug in de groep totdat de jaarvoorraad voordroog op is.
Als hij daarna wel terug kan in de groep, dan moeten we het randjes-snoepen terugbrengen tot absoluut nul (nu is het ongeveer 10% van eerder, maar zelfs dat durven we dan niet meer aan) Er zal een klein kraantje moeten komen, die het grasrandje tot voorbij het draadje weggraaft. En weidegang zit er voor hem, hoe sneu ook, niet meer in.

Jeetje Monique, ook al zo'n akelig verhaal... Het lijkt me een vreselijk frustrerende aandoening, omdat je eigenlijk geen idee hebt hoe je het moet voorkomen. Er spelen zoveel factoren mee!
Beterschap voor Dean, en sterkte voor jou  !

zuur hoor monique, het raakt me ook altijd meer bij dieren die bij mensen leven die juist al zo bewust bezig zijn.
Dat randjes snoepen herken ik, 2 van onze paardjes, Jhumpa en EZ, zijn ook beide aan de zwaardere kant, zij zijn ook altijd bezig met zoeken naar sprietjes, ze vinden ook altijd wel ergens iets, EZ (spreekt uit als iezie), die had afgelopen jaar veel last van jeuk, ik dacht een relatie met voer te zien, hij heeft afgelopen jaar een half jaar niet zonder de glucobalance gekund, zodra ik ging afbouwen, begon de jeuk weer, hij zat tegen HB aan.
nu is hij een paar maanden zonder glucobalance maar voor het voorjaar begint, zorg ik dat ik deze weer op voorraad heb.

inmiddels ben ik begonnen met metazoa, na alle goede verhalen, beseffend dat niets zaligmakend is, maar proberen toch zo optimaal mogelijk de dieren te verzorgen en voer te geven wat zo min mogelijk belastend is.
Ik hoop dat het voor Dean en voor alle andere, nu echt de laatste keer is geweest! het is zo zuur en frustrerend als je paard ziek is, en zeker met zoiets pijnlijks en als je niet helemaal de vinger op de juiste plek kunt leggen.

het blijft een ellendige rotziekte HB. Hier ook ,ondanks een streng voerbeleid, was mijn pony alleen nog maar Hb. Ze stond al in een paddock met geweekt hooi enz. Veel pijn, ik stond op het punt van in laten slapen. Een wanhopig gevoel, je beestje zo te zien staan en je machteloos voelen. Toch maar laten testen op Cushing en de waardes waren extreem hoog. Ze staat sinds deze zomer op de prascend en is nooit meer kreupel of bevangen geweest. Kan gewoon op het gras met de kudde mee. Met fructaanweer hou ik de hele kudde van het gras af, en zo kan ze nog aardig meehobbelen. Gaat het toch weer fout, dat de medicijnen niet meer aanslaan. dan gaat ze hemelen. Van een leven in de paddock staan wordt ze zwaar depressief.
Ik wens jullie veel sterkte met de Hb paardjes!

Hè, wat naar dat er weer zoveel paarden mee kampen!
En wat Joyce zegt, juist bij de mensen die zo bewust bezig zijn met het paarden houden en voeren. Erg zuur, heel veel sterkte voor jullie en voor de paarden!

Monique, is Dean wel eens getest op Cushing?

Jemig wat een verhaal ook Monique. ik leef met je mee. balen zeg zeker omdat hij zo jong is.
hier langzaam aan het afbouwen met de bute. gaat allemaal maar moeizaam.
ik houd mijn hart vast voor komend weekend want ze geven vorst op.
de mijne is overigens al 3 keer op cushing getest maar dat heeft hij niet.

We verwachten vanwege z'n jonge leeftijd (5 jaar) niet dat Dean Cushing heeft. Hoewel ik het pas ook van een paard heb gehoord, die nog geen 10 jaar was.

De dierenarts had het bij hem over EMS, het Equine Metabolism Syndrom. Het lijkt er ook op, dat zijn lichaam na z'n grootste groei (waarin hij moeilijk op gewicht te houden was) helemaal niet meer 'weet' wat het met de voedingsstoffen moet doen.

Ja, en de komende vorst wordt weer echt niet leuk. Dean moet dan eigenlijk z'n hoefschoenen weer aan, maar ik weet niet of hij dat trekt met de wondjes op de hoefballen. Als het ons lukt om die wondjes even te verzorgen en te verbinden, dan kunnen de hoefschoenen daar overheen. Maar het zou veel fijner zijn, als de paddock gewoon blub blijft.

árangur heeft ook EMS en IR. het één heeft het ander veroorzaakt. maar dus geen cushing terwijl hij al 18 is.
hier zijn de wietdruppels weer binnen, hopelijk helpen die hem de vorstperiode door.

wat een zorgen he. Wel goed dat jullie zo zorgvuldig hebben laten checken wat ze wel en niet hebben. Dat EMS, klinkt wel aannemelijk.
heej monique, kun je de bodem van zijn paddock nu misschien dagelijks slepen ofzo? zodat deze redelijk glad blijft?
enne, mogelijk overbodige informatie, maar zelf heb ik zeer veel baat bij honingzalf bij wondjes, het geneest daardoor vaak heel snel en mooi. Ik gebruik het voor mezelf ook wanneer ik een wondje heb, tevens heb ik de gave om mezelf nog wel eens te verbranden in de zomer bij de houtkachel, dan werkt dat ook heel fijn.
tis maar een tipje.

hopelijk hebben we maar een korte vorstperiode!!

Zijn die wietdruppels om in te nemen Renske? En wat is de werking daarvan?

Ook als het lukt om de paddock glad te krijgen en te houden voor de vorst, is het nog steeds lastig voor Dean om te lopen daarop, omdat het hard wordt tijdens de vorst. Op verharding kan hij ook bijna niet lopen. In de stal hebben we een dikke laag gehakseld koolzaadstro, zodat dat niet hard is. En de paddock is nu ook nog lekker zacht, doordat het zand behoorlijk nat is.