het niet zo ideale PP (insulineresistentie)

Pfff even mijn frustraties met jullie delen, wellicht kan iemand er nog een lichtje op laten schijnen dat me helpt...?

Menglöd is zeer waarschijnlijk IR. De DA heeft haar vorig jaar zomer gezien en stelde die diagnose op basis van de symptomen: chronisch te dik, valt nauwelijks af, typische vetopslag in manenkam en bij schouders en lendenen, tijdje gevoelig geweest op de hoeven in de zomer ervoor. Ze zei: dieet, bewegen, afvallen, van het gras af, supplement. Bloedonderzoek vond ze niet nodig want ongeacht wat daaruit kwam, moest ik voorgaande adviezen opvolgen.

Ja en het lastigste: van het gras af.
Mijn paddock en het looppad bestaan uit kaalgegeten gras. Daarnaast krijgen/kregen de paarden dagelijks weidegang. Voor Menglöd heb ik dat vorig jaar al beperkt: in het voorjaar geen weidegang en pas in de zomer er op, toen het gras lang en uitgebloeid was. Ze heeft tot ergens in november nog weidegang gehad; nu niet meer. Maar ze staat dus nog wel op de graspaddock/looppad dus ze krijgt nog wel wát gras binnen.

Voor Menglöd zou het beter zijn als de paddock en het pad van zand zouden zijn zodat ik nog beter kan controleren hoeveel ze eet, en vooral: zodat ze geen jong opgroeiend gras kan eten.
Voor Atli is het echter juist zo fijn dat er altijd wat te knabbelen is; hij heeft dat echt nodig (wordt anders chaggerijnig).

Voor mij is het ook een stuk fijner dat de paddock en het pad van gras zijn; nooit modder, altijd goed begaanbaar, makkelijk te rijden met de kruiwagen (ik ben fysiek niet fit dus makkelijk kunnen uitmesten is voor mij heel belangrijk).

Maar ja.
Nu ben ik al ruim 2 maanden bezig met een serieus dieet voor Menglöd (nog minder hooi en dus geen extra weidegang meer), daarnaast krijgt ze (weer andere) supplementen en heb ik de training weer opgepakt. Vanaf mei had ze praktisch stilgestaan vanwege mijn hernia; sinds 2 maanden fiets ik zo'n 3-5 keer in de week met haar, of ik wandel/doe grondwerk.
En ze valt niks af.
Niks.
De laatste paar weken heeft ze zelfs weer af en toe een hardere manenkam, dat had ze eigenlijk al een tijdje niet meer gehad (van de zomer voor het laatst).

Nu ben ik gefrustreerd.
Mijn mooie PP is voor haar dus eigenlijk niet zo mooi.
Want ik merk dat ze erg reageert op gras.
Laatst had Atli het toch weer voor elkaar om 's nachts een paaltje eruit te trekken, en van dat stukje wei hadden ze staan snoepen. Het was niet idioot veel, maar toch had ze die ochtend weer een harde manenkam...

Zucht...
Ik weet het even niet meer. :-(

Wij hebben hier een paard (Dean) wat heel erg vreselijk, verschrikkelijk IR is geweest, en dan druk ik me misschien nog wel zacht uit. De adviezen die we kregen, zoals magnesium en /of GlucoBalance deed echt helemaal niets voor hem, terwijl dat toch een vrij algemeen advies is. Daarom vind ik het best lastig om adviezen te geven, omdat paarden zo verschillend kunnen reageren.
Dean heeft verschillende kruiden gekregen, om z'n ernstige (bijgekomen) EMS weer wat te verhelpen. Maar de belangrijkste die echt gericht waren op de IR, dat waren kaneel en gember.

Ik ga een beetje proberen uit te leggen hoe die hun werk doen. Een taak van insuline is suiker in de cellen brengen. Kaneel kan dat heel erg goed (tijdelijk) overnemen, het 'jaagt' suiker de cellen. (1-2 x daags een theelepeltje over het eten doen, wat nat maken zodat het niet stuift). Om insuline die taak te laten vervullen, zitten er receptoren aan de cellen, waar de insuline aan vast moet klikken. Zodra dat gebeurt is, dan opent de cel zich om de suiker erin te laten. Maar die receptoren zijn bij IR ongevoelig geraakt voor dat aanklikken, en doen dat daardoor niet meer, en daardoor kan de suiker niet meer op een normale manier de cel in gaan. Doordat er dan maar suiker in het bloed blijft, krijgt de alvleesklier maar steeds signalen om insuline aan te blijven maken, waardoor je dus de hogere insulinewaardes in het bloed krijgt.
Gember is in staat om de receptoren weer gevoeliger te maken, waardoor de insuline z'n taak weer normaal kan gaan vervullen.

Door met kaneel te beginnen zakt de bloedsuikerspiegel dus al een stuk, waardoor de alvleesklier alvast wat tot rust kan komen. Na 10-14 dagen kun je de gember erbij gaan geven om de receptorgevoeligheid dus weer op gang te helpen (1-2 x daags 3/4 theelepeltje). Je kunt de kaneel en de gember een tijdje naast elkaar gebruiken, om vervolgens als eerste de kaneel weer weg te laten. Dit is een kwestie van 'op je gevoel afgaan', wanneer je hier weer mee stopt. Tenzij je paard het ineens niet meer wil innemen. Kaneel is een stof waarvan je ineens 'schoon genoeg' kunt hebben, het 'komt je je neus weer uit' bij wijze van spreken. Dan heb je het sowieso lang genoeg volgehouden, en is het dé tijd daarmee te stoppen.
Met de gember dan nog een poosje doorgaan, en ook op je gevoel mee stoppen.

En als je het zou zien zitten, om lymfedrainage te leren, dan kan ik je dat zeker aanraden. Dat kan op allerlei manieren ook erg goed helpen en ondersteunen.

Ik weet zó goed hoe je je voelt Marja! Ik heb jarenlang met Frosti (zware eczemer, en 'zwaar' bedoel ik hier zowel letterlijk als figuurlijk) lopen tobben. Hij is destijds nooit getest op IR, dat leefde toen nog niet zo, maar ik ben er vrijwel van overtuigd dat hij IR moet zijn geweest. Zelfde verhaal als Menglöd: wát ik ook deed, hij was veel te dik en bleef veel te dik. Hij kreeg minder dan de helft van het rantsoen wat de andere paarden kregen, maar het hielp allemaal niets. Ook hij was zeer gevoelig voor gras, wat bij hem zorgde voor open eczeemwonden.
Toen ik het boekje 'zomereczeem opgelost met voeding' in handen kreeg, heb ik Frosti een jaar lang heel streng van de wei gehouden en alleen hooi gevoerd. In dat jaar is hij EINDELIJK gaan afvallen (maar het duurde lang voordat dat echt door begon te zetten hoor!), totdat hij precies zo was als hij zou moeten zijn. Zijn zware eczeem was daarna zeker 80% minder!
Na dat grasloze jaar ben ik langzaam aan weer wat weidegang gaan toevoegen, maar dat wordt nooit meer zoveel als de andere paarden krijgen. Voor Frosti blijft het bij maximaal 1 x per dag 2 uurtjes en de andere keren dat de andere paarden op de wei gaan, krijgt Frosti hooi. Bij meer gras krijgt hij duidelijk meer jeuk. Nadat hij is afgevallen is hij gek genoeg ook nooit meer te dik geworden; alsof zijn systeem 'ge-reset' is in dat jaar.
Natuurlijk eet ook hij de grasjes die in het PP groeien; toch heb ik daarvan nooit problemen gezien bij hem. Maar ik weet natuurlijk niet hoe jouw paden er uitzien en hoeveel gras er precies groeit. Heb je daar misschien foto's van? Is het bij jou dan zo dat je paarden het met z'n tweetjes gewoon niet kaal gegeten en gelopen krijgen? Hoe breed zijn je paden? Als ze erg breed zijn misschien versmallen zodat je paarden ze wel kaal kunnen maken en houden?

Mijn advies is dus in feite erg simpel (wat het zeker niet automatisch ook simpel uitvoerbaar maakt ): echt minstens een jaar lang NIET op de wei, maar alleen hooi.
Wat de slimme grappen van Atli betreft: daar zul je dan écht een goede, permanente oplossing voor moeten bedenken.

Succes en sterkte, het zijn af en toe echt zorgenkinderen hè ...

Dank voor de reacties.
Inmiddels heb ik al heel veel gelezen over insulinerestentie (vooral in het Duits bleek er veel zinnige info te vinden te zijn) dus het werkingsmechanisme is me wel bekend.
Glucobalance heeft Menglöd vorig jaar gehad, en dat deed bij haar ook he-le-maal niks.
Nu krijgt ze een stofwisselingskruidenkuur, van Bergsiegel. Daar zit ook kaneel in, maar ik betwijfel of dat in de hoeveelheden is die jij noemt Monique. Gember zit er sowieso niet in.
Ik wil deze kuur nog wel even doorzetten maar als dat niet voldoende werkt, is de kaneel/gember kuur wellicht nog een optie.
Sinds een paar dagen krijgt ze nu ook magnesium én 350 gram luzerne; daar zouden essentiële aminozuren inzitten die ze wellicht tekort komt in het gewone voer (aldus Annette van Equilin). Verder voer ik de Balancer van jepaardgezondenfit.nl, mogelijk ga ik overstappen op de Balancer van Equilin.
Ze krijgt op dit moment ongeveer 2,5 kilo hooi per dag en daarnaast wat stro (zoveel ze wil, maar dat is niet zo gek veel, nog geen plak per dag in elk geval). Ik vind dat ik nu érg weinig hooi voer, maar ze staat niet bijzonder te springen om haar maaltijd als het daar tijd voor is dus het lijkt dat het toch niet echt te weinig is... maar ik twijfel. Want de laatste twee weken (sinds ik het hooirantsoen verder heb teruggeschroefd) staat ze wel vaker met een hardere manenkam...

En ze staat dus op de graspaddock/pad.
Dat is in totaal zo'n 2000 m2, schat ik. Best nog veel. Dat lopen mijn 2 IJslanders dus zeker niet kaal. Nu is er niet zo heel veel meer te eten, maar ze staan toch constant met de neuzen omlaag dus er komt echt nog wel wat vanaf. En ik weet uit ervaring dat ik het zometeen in de lente ook echt wel ga zien groeien, ook al eten ze het dan gelijk weer kort.

Ja het mooiste zou zijn als ze een jaar helemaal van het gras af zou kunnen, maar dan zou ik ergens een ieniemieniestukje moeten afzetten en kapot laten lopen, maar dan staat ze dus de hele tijd apart van Atli, en op een klein stukje = nauwelijks beweging, en verveling... Ook niet ideaal dus, zeker niet voor langere tijd.

Marja het kan wel kloppen met wat ik gelezen heb, dat als een paard eenmaal is afgevallen, dat het dan makkelijker is om hem op gewicht te houden. De vetcellen produceren zelf ook diverse stoffen die het dik-zijn in stand houden, kort gezegd. Dus als die extra productie afneemt met het afvallen, blijft het paard ook makkelijker op gewicht en reageert het niet meer zo heftig op een keertje wat meer gras enzo.

Monique op wat voor manier denk je dat lymfedrainage bijdraagt aan het herstel van insulineresistentie?

Oh en Marja: mijn paden zijn 2,5 meter breed en het pad is in totaal zo'n 200 meter lang. Eén korte zijde van het pad wordt gevormd door de paddock en die is 45 x 23 meter.
Geloof, ik zo ongeveer.
Foto heb ik zo niet bij de hand (vind het ook erg lastig om hier foto's te plaatsen omdat ik ze niet rechtstreeks kan uploaden...).

Natural Horsetrainer schreef:

Ja het mooiste zou zijn als ze een jaar helemaal van het gras af zou kunnen, maar dan zou ik ergens een ieniemieniestukje moeten afzetten en kapot laten lopen, maar dan staat ze dus de hele tijd apart van Atli, en op een klein stukje = nauwelijks beweging, en verveling... Ook niet ideaal dus, zeker niet voor langere tijd.

Dat zou ik zelf ook een slecht idee vinden, het is tenslotte onze opzet om onze paarden een 'pferdegerecht' (hoe vertaal je dat nou in het Nederlands ?) leven te geven.
De breedte van je paden terugbrengen naar 2 m en je paddock kleiner/smaller maken zou een paar honderd m2 in oppervlakte schelen maar of dat voldoende is om je paarden het wel kaal te laten krijgen weet ik niet.
Wat soms wel gedaan wordt om paden minder modderig te maken en wat in jouw geval zou kunnen zorgen voor weinig of geen grasgroei meer, is de optie om de grond van paden en paddock om te laten keren zodat het witte zand bovenop komt (waar nagenoeg niets in groeit). Maar dat is natuurlijk wel een ingrijpende klus en waarschijnlijk ook nogal prijzig. Het is ook de vraag hoe diep het witte zand zit.

Lastig probleem inderdaad... Bij Dibble is het vorig jaar eigenlijk voor het eerst gelukt om haar flink te laten afvallen, afgelopen najaar kon je bijna haar ribben zien en waren eindelijk die 'fat pads' op haar schouder weg. Voor buitenstaanders zag ze er eigenlijk zelfs wat te schraal uit, maar het was voor haar natuurlijk veel gezonder.

Zij was vorige winter hoefbevangen geraakt (in december), en heeft sindsdien niet meer in de wei gestaan. Van december tot en met april heeft ze dagelijks magnesium gekregen. Ik ben daarmee gestopt toen ik een week met vakantie ging (het is geen pony die zich door een oppas iets laat toedienen).

Mijn paden zijn ook grotendeels van gras, al groeit het gras daar door het stuklopen in natte periodes voornamelijk in polletjes, dus niet als een dichte mat. Inmiddels is de helft van mijn track verhard, dus bij de verharde stukken kan ze alleen langs de draad nog wat gras eten. Ik vond het eerst een heel eng idee dat ze toch nog gras binnenkreeg, vooral omdat ze continu met haar neus onder de draad staat om bij het iets langere gras uit de binnenwei te komen... Voordeel is wel dat ze door het beperkte aanbod van gras in droge maanden continu in beweging is, op zoek naar een plukje waar ze bij kan. En ondanks dat ze nog wat gras kon eten, is ze dus toch flink afgevallen. Om voldoende buikvulling te houden, voerde ik 1 of 2x per dag wat graszaadstro bij (inmiddels ben ik van graszaadstro overgegaan op heel grof weidehooi).

De laatste maanden is Dibble weer iets zwaarder geworden, maar ook bij haar lijkt het vet nu gelijkmatiger over haar lijf te zijn verdeeld. Ze heeft dus geen duidelijk vetkussens meer. Ik geloof dus ook wel in zo'n 'reseteffect'.
In de natste periodes van het jaar voer ik onbeperkt hooi bij, in netten met mazen van 2x2 centimeter. Het was dus te verwachten dat ze wat zou aankomen. Maar ik vind het belangrijk dat ze deze maanden continu wat te doen heeft, en geen uren met een lege maag staat. Zodra de onverharde delen van het pad weer wat opgedroogd zijn, gaat de hoeveelheid hooi gelijk omlaag en gaat mevrouw gelijk weer op dieet. Na vorig jaar heb ik er vertrouwen in dat ze dan vrij snel weer op een mooi gewicht zit. Thyler zal het dit jaar ook met minder gras moeten doen. Hij krijgt best snel last van jeuk, terwijl hij maar een paar uur per dag in de wei stond.

Voor Dibble lijkt het op deze manier beheersbaar te zijn. Maar er zijn natuurlijk genoeg IR paarden voor wie elk sprietje gras er een teveel is.

Het smaller maken van je paden lijkt me trouwens een heel goede manier om de grasopname te beperken zonder de bewegingsvrijheid (en het graszoekplezier) te verminderen.

Paden smaller maken, ja, zou kunnen, dan hebben ze natuurlijk wel wát minder gras maar echt kaal wordt het dan denk ik ook niet. Ze zijn ook vrij rustig en lopen het niet snel kapot (er wordt niet zoveel gerend hier, alleen als ik er met de kruiwagen achteraan jaag, hihi).

Kaalgelopen paden, of alles laten omzetten omzetten is voor mij ook niet zo'n fijne optie want dan moet ik door het zand heen ploeteren met mijn kruiwagen en dat is hoe dan ook zwaarder dan over droog gras te lopen. (We zitten hier op superdroge zandgrond, zelfs nu met al die nattigheid heb ik alleen blub op de hangplek van de paarden, de rest van de paddock, de paden en de weides zijn droog).

Wieteke goed om te horen dat je Dibble toch echt hebt kunnen 'resetten'! Ik had al wel gelezen dat dat kan (en dat je paard dan daarna niet meer zo snel echt te vet wordt) maar goed om te horen dat dat in de praktijk dus ook zo werkt.
Was Dibble afgevallen door alleen te diëten of heb je haar ook meer/andere beweging gegeven?

Hoewel Dibble nu geen echte vetkussentjes meer heeft, zal haar gewicht en overgevoeligheid voor suikers wel altijd een probleem blijven, hoor. Maar het afgelopen jaar geeft in elk geval goede hoop. Dit jaar is het streven om de glooiing van de ribben te kunnen zien voordat ze de winter ingaat (laat Dibble het maar niet horen... ).

Vorig jaar heeft Dibble denk ik nog minder bewogen dan het jaar ervoor, dus het afvallen is puur gekomen door het beperken van de grasinname. Vanwege haar hoefbevangenheid heeft het best een tijd geduurd voor ik weer durfde te gaan rijden, en ik ben sowieso niet echt een fanatieke ruiter .

Dit jaar zal het wel weer een beetje puzzelen worden om te bepalen hoe ze zonder echte honger kan afvallen. Vorig jaar kreeg ze dus graszaadstro bijgevoerd, maar vanwege de niet zo gunstige voedingswaarde wil ik dat liever niet meer gebruiken. Het grove weidehooi zet natuurlijk meer aan, dus het is even afwachten of dat werkt bij haar dieet. In het ergste geval gaan we tijdens de zomermaanden anders toch maar weer over op graszaadstro.

Als je de looppaden gaat versmallen, zul je denk ik zien dat er na verloop van tijd een loopspoor ontstaat en dat daar dan bijna geen gras meer groeit. Op mijn puinpad zie je zelfs al van die loopsporen en ook daar groeit niets meer (tussen de rest van het puin groeit wel weer wat gras en mos). Die vlakgewandelde looppaden zijn ook een ideaal spoor voor je gevulde kruiwagen trouwens!.
Ook zullen ze op zo'n smal pad waarschijnlijk automatisch meer bewegen, omdat het niet uitnodigt om als hangplek te worden gebruikt.

Ja de gevoeligheid voor suikers blijft wel, maar zou niet meer zo extreem moeten zijn.
Glooiing van de ribben, oei!
Ik ben bang dat ik enorm zou schrikken als Menglöd ineens een normaal gewicht zou hebben. Ik denk dat ik dan echt moeite zou moeten doen om niet te denken dat ze ziek is/te mager is. Ik ken haar namelijk niet anders dan te dik, of nog meer te dik.

Heb jij Dibble wel ooit als slank gekend, vóór ze hoefbevangen werd?

Smallere paden en dan een loopspoor, ja daar zit wel wat in. Ik begin nu op mijn paden wel iets van een loopspoor te zien maar ik vermoed dat dat in het voorjaar ook wel weer een eindje bij zal trekken.

Je bedoelt graszaadHOOI denk ik? Stro krijg je niet van gras.

Ik heb in het pattegronden-topic een filmpje van ons PP geplaatst. Dat is zowaar gelukt. ;-)
Hebben jullie een beetje een idee van hoe het er hier uitziet.

En ondertussen ga ik eens nadenken over al jullie suggesties/ideeën...

Natural Horsetrainer schreef:

Kaalgelopen paden, of alles laten omzetten omzetten is voor mij ook niet zo'n fijne optie want dan moet ik door het zand heen ploeteren met mijn kruiwagen en dat is hoe dan ook zwaarder dan over droog gras te lopen. (We zitten hier op superdroge zandgrond, zelfs nu met al die nattigheid heb ik alleen blub op de hangplek van de paarden, de rest van de paddock, de paden en de weides zijn droog).

Wij hebben hetzelfde Marja: superdroge en harde zandgrond! (het stuk aan huis dan; het andere is juist nogal moerassig.) We hebben hier ook nog nooit één plas in de wei gehad, en de paden hebben bij heel veel regenval hooguit een paar plassen, maar de ondergrond blijft dan toch hard en de plassen zijn snel weer verdwenen. Mijn ervaring met onze droge, harde zandgrond is dat de kaalgelopen en -gevreten paden nooit mul worden. Maar als je de grond zou laten omkeren en het witte zand naar boven haalt, is dat natuurlijk wel het geval en dat zou inderdaad met de kruiwagen heel zwaar worden, daar had ik nog niet aan gedacht. En om nou je hele PP te verharden is ook zoiets hè...

Misschien zou een combinatie van én paden versmallen én paddock verkleinen/versmallen én een gedeelte van het pad verharden dan wel een oplossing kunnen zijn? Ergens moet er toch een omslagpunt zijn waarop je paarden wel in staat zijn het kaal te houden. Het is vaak bij dit soort problemen een kwestie van meerdere veranderingen/strategieën bij elkaar die tot een oplossing leiden.

Heb je nu trouwens je hooivoerplaatsen verspreid over het PP? Ik meen me te herinneren dat je dat niet hebt, maar weet het niet zeker meer. Ik zie hier in ieder geval dat de paarden echt wel meer lopen als het voer op meerdere plaatsen aangeboden wordt, met natuurlijk als gevolg: paden eerder kaalgelopen en paarden meer beweging.

Oh, ik zie net dat je een filmpje hebt geplaatst - ga ik even naar kijken .

Klopt ik voer alleen in de stal, dit omdat a) het mij teveel werk is om 3 x per dag helemaal naar achteren te lopen met een beetje hooi en b) ze nu lekker droog en uit de wind kunnen staan eten.

Daarnaast vraag ik me ook af hoeveel extra ze dan zullen lopen. Ja als ik achter voer dan moeten ze in elk geval 1 x naar achteren om daar te eten, maar het zijn maar 2 paarden hè. Die gaan daar dan rustig samen staan eten en lopen dan naar voren om te zien of daar ook nog wat is. Dan loop ik dus net zoveel als zij. In een grotere groep verwacht ik daarin wat meer dynamiek (elkaar wegjagen zodat ze wel op zoek moeten naar een andere voerplek).

Tja érgens zal er een omslagpunt moeten zijn als ik de boel verklein, maar ja, hóe klein moet ik het dan maken...??? Het leuke nu is juist dat ze dag en nacht nog best aardig wat ruimte hebben. Paden smaller maken kan, dan zullen ze daar inderdaad niet meer zo snel staan 'hangen' (dat doen ze nu wel), maar zou dat genoeg schelen...?
Paddock kleiner maken levert wel nog meer ruimte op voor een extra moestuin    Maar ja de maat van de paddock is nu wel weer heel fijn om in te rijden/spelen...
Hmmm...

De boel verharden is ook niet echt en optie nee...

denk...denk....denk...

Sorry dat ik een beetje laat reageer, heb een beetje drukke dag. Maar ik zal je vraag nog beantwoorden, wat lymfedrainage voor IR kan doen.
Ten eerste is dat het afvoeren van de afvalstoffen die vrijkomen bij het afvallen. En voor mijn gevoel helpt het zelfs ook bij het afvallen. Wij hoeven voor Dean het hooi echt niet te wegen, hij kan het zelfs eigenlijk zo goed als onbeperkt beschikbaar hebben.
Ten tweede werkt lymfedrainage zeer stress-verlagend. En omdat IR flinke stress op celniveau geeft, kan lymfedrainage een groot stuk rust in het lichaam terugbrengen. En daarmee allerlei processen beter laten verlopen, en dus waarschijnlijk ook het spijsverteringsproces.

Oké dank je voor de uitleg!
Hoe vaak doe je dat, die lymfedrainage? Is dat iets wat je dagelijks moet doen? Ik weet niet of ik het kan opbrengen om vaak/intensief zoiets te doen (heb zelf erg weinig energie...). Maar op zich klinkt het wel als een goed iets wat kan helpen ja...

Hoe gaat het nu met Dean eigenlijk? Is hij weer helemaal in orde? Geen bevangenheden meer?

Ik schreef bewust graszaadstro, omdat dat n.m.m. beter weergeeft wat het voor product is: alleen stengel met wat blad, en dus niet de gehele grasplant (inclusief 'bloem'/zaad). Het zaad is bij de oogst immer al gewonnen, en wat je voert is dus een 'restproduct', vergelijkbaar met tarwestro.
Het schijnt dat de meest fosfor uit de plant in het zaad terechtkomt, en doordat het zaad niet in het ruwvoer terechtkomt, ontstaat er een flink scheve calcium-fosforverhouding in het ruwvoer. Dat is de voornaamste reden dat ik liever gewoon weidehooi (dus bestaand uit de complete grasplant) voer.

Hooi aanbieden op meerdere plekken scheelt hier wel een hoop voor de beweging, hoor! Ik heb sinds deze winter 4 hooibakken (had er eerder 2), en heb nu altijd in minimaal 3 bakken een heel fijnmazig net (mazen van 2x2 cm) liggen. Dibble en Thyler staan vaak wel langere tijd bij 1 bak, maar tegen de tijd dat het net wat leger raakt (en ze wat meer moeite moeten doen om het hooi eruit te halen), gaan ze toch kijken of het bij de volgende bak niet gemakkelijker gaat. Later komen ze dan weer terug bij de eerste bak en begint het rondje weer opnieuw. Als je niet onbeperkt voert, en het hooi op een gegeven moment echt op is, zullen ze waarschijnlijk ook tussendoor nog eens checken of er toch niet op miraculeuze wijze opeens weer hooi in een van de bakken is gekomen. Dit kun je stimuleren door te variëren met de voertijden en/of de plaatsen waar je hooi aanbiedt (ik gebruik soms maar 3 van de 4 bakken als ik geen zin heb om 4 netten te vullen, en dan wissel ik af welke bak ik leeg laat).

Dibble en Thyler staan ook maar met zijn tweetjes en zijn heel verdraagzaam naar elkaar (moeder en zoon). Uit zichzelf bewegen ze dus ook niet veel. Maar het is een stuk verbeterd nu ik 4 hooibakken heb i.p.v. 2. Ik voer nu nog maar 1x per dag, 's avonds. Als ik 's ochtends ga uitmesten, zie je dat er over de hele track mest ligt en in alle bakken nog hooi zit. Alleen bij enorm harde wind zie je dat ze een van de bakken mijden. Dat is namelijk de enige bak die bij zuiden- of westenwind niet beschut staat. Op zulke dagen vul ik meestal alleen de 3 bakken die beschut staan. Dat is dan voor mezelf ook wel zo prettig .

Het is natuurlijk wel wat extra werk om meerdere netten te vullen en ze over de track te verdelen, maar met de kruiwagen kan ik er meerdere tegelijk meenemen. Dibble en Thyler maken op deze manier gelukkig wel meer extra meters dan ik moet maken om de bakken te vullen, dus hier is het de extra moeite wel waard .

Natural Horsetrainer schreef:

Klopt ik voer alleen in de stal, dit omdat a) het mij teveel werk is om 3 x per dag helemaal naar achteren te lopen met een beetje hooi en b) ze nu lekker droog en uit de wind kunnen staan eten.

Ik denk dat het PP op die manier niet kan waarmaken waarvoor het bedacht en bedoeld is. Paarden gaan niet zomaar lopen alleen omdat er paden zijn, ze gaan lopen om te kijken of er ergens iets te halen is; hooi, water, beschutting, liksteen enz.

Citaat :

Daarnaast vraag ik me ook af hoeveel extra ze dan zullen lopen. Ja als ik achter voer dan moeten ze in elk geval 1 x naar achteren om daar te eten, maar het zijn maar 2 paarden hè. Die gaan daar dan rustig samen staan eten en lopen dan naar voren om te zien of daar ook nog wat is. Dan loop ik dus net zoveel als zij.   In een grotere groep verwacht ik daarin wat meer dynamiek (elkaar wegjagen zodat ze wel op zoek moeten naar een andere voerplek).

Nou, dat wegjagen in een grotere groep valt wel mee hoor . Hier eten ze met z'n achten ook vrij rustig en verwisselen hooguit af en toe eventjes van plek. Maar als de hooinetten in de voorste paddock leeg zijn lopen ze wel naar achteren om te zien of er daar nog wat in de netten zit. Daarna blijven ze vaak daar nog even hangen of gaan even de berg op om te kijken of daar nog sprietjes gras staan. Daarna lopen ze vaak via de andere kant weer terug om in de bak te gaan uitbuiken en een poos later lopen ze dan helemaal naar voren naar de poel om te gaan drinken en daar een beetje rond te hangen, grassprietjes te zoeken en te lopen of te spelen (Leão en Frosti). En vaak als ik 's middags toevallig buiten ben staan ze dan weer helemaal aan de andere kant, of soms in groepjes verdeeld over het hele PP. Net als bij Wieteke vinden we hier ook de mest altijd over het hele PP verspreid.
Natuurlijk moet je er zelf voor lopen om het hooi rond te brengen, maar dat is toch niet erg als je weet dat je juist daardoor die 'PP-dynamiek' creëert?

Citaat :

Tja érgens zal er een omslagpunt moeten zijn als ik de boel verklein, maar ja, hóe klein moet ik het dan maken...??? Het leuke nu is juist dat ze dag en nacht nog best aardig wat ruimte hebben. Paden smaller maken kan, dan zullen ze daar inderdaad niet meer zo snel staan 'hangen' (dat doen ze nu wel), maar zou dat genoeg schelen...?

De enige manier om dat allemaal uit te vinden is gewoon uitproberen, 'trial & error', maar dat is wel een beetje het kenmerk van het hele PP-gebeuren toch? Steeds weer dingen veranderen, aanpassen en verbeteren naargelang de omstandigheden dat vragen. Ik heb zelf ook niet veel energie zoals je weet, maar heb wel geleerd dat ik met iedere dag een klein beetje werk toch een heel eind kom .

Ha goed om te horen Wieteke, dat het op meerdere plekken voeren ook met 2 paarden dus wel degelijk tot meer beweging leidt!
Ja Marja ik ben me ervan bewust dat dát ook het idee is van het PP, dat er overal wel íets te doen is, zodat de paarden veel gebruik maken van de track.

Maar het is hier nu ook weer niet zo, dat ze de track nauwelijks gebruiken hoor. Doordat er zoveel gras groeit, struinen ze toch wel het hele pad pad af. In de zomer vind ik op de paddock ongeveer evenveel mest als op de track, in de winter ligt er op de track wel iets minder. Dan is er natuurlijk ook wat minder te vinden op de track.

Verder gebruiken ze de twee achterste hoeken ook als hangplek. De achterkant (korte zijde) van mijn PP grenst aan de wei van de achterburen en daar staan vaak (niet altijd) ook enkele paarden. Daar staan ze graag bij in de buurt. Dat is dus ook een reden om naar achteren te willen lopen.

Het nadeel van op meerdere plaatsen voeren is niet alleen dat ik er meer moeite voor moet doen (en dat vind ik wel echt een behoorlijk nadeel hoor, ik ben al blij dat ik alles nu nog redelijk voor elkaar krijg) maar ook dat de extra voerplekken die ik dan zou maken, allemaal blootgesteld zijn aan de elementen. Het hele PP ligt hier vol in de wind; alleen bij de stal is er beschutting. Ik vind het toch wel heel prettig dat de paarden uit de wind en uit de regen kunnen eten; zo blijft ook het hooi droog. Plus als ik heb gewerkt met een paard en die is erg bezweet, dan vind ik het niet fijn als hij/zij daarna buiten moet staan eten, dan ben ik juist zo blij met mijn stal.

Dus tja... elk voordel hep se nadeel... ;-)

En ook daar zijn wellicht nog wel dingen op te vinden met een windkering/haag, overdekte hooiruif enz. maar dat is niet zo 1-2-3 te realiseren allemaal...

Oh en manlief zei al: als die twee paarden het niet kapot kunnen lopen, moet er dan niet gewoon een paard bij?
Maar ja we zitten eigenlijk allebei niet te wachten op een extra kosten- en zorgenpost.
En het extra uitmesten zou ik ook wel erg veel vinden (nu gaat alles nog net).

Maar toch vond ik het wel leuk dat hij dat zei, als niet paardenliefhebber zijnde.

Nou ik heb vanmiddag de paden op de lange zijdes smaller gemaakt. Ze zijn nu ik denk zo'n 1,5 meter breed. Menglöd vond dat ze er niet meer op kon keren; ik denk dat dat nog nét zou moeten kunnen. Ik weet niet of het erg is als het keren toch niet zou lukken. We zullen zien.

Nu nog een plan bedenken om de paddock ook kleiner te maken (en draad bestellen, want dat is op...).

En dan maar eens zien of ze het nu wél kapot lopen!

Natural Horsetrainer schreef:

Oké dank je voor de uitleg!
Hoe vaak doe je dat, die lymfedrainage? Is dat iets wat je dagelijks moet doen? Ik weet niet of ik het kan opbrengen om vaak/intensief zoiets te doen (heb zelf erg weinig energie...). Maar op zich klinkt het wel als een goed iets wat kan helpen ja...

Hoe gaat het nu met Dean eigenlijk? Is hij weer helemaal in orde? Geen bevangenheden meer?

In het begin kun je dagelijks behandelen, maar dat kun je vrij snel afbouwen naar om de dag, om de 2 dagen, wekelijks.
Het kan jezelf juist ook energie geven! Je hoeft totaal geen druk uit te oefenen, en het kan voor jezelf een meditatie-momentje zijn.

Tja, en Dean, we proberen positief te blijven, omdat hij afgelopen zomer heel erg goed geweest is. Maar sinds begin november is hij in zeer korte tijd weer vreselijk hoefbevangen geraakt. Daar is hij nu nog niet weer uit, en het lijkt ook nog wel een poosje te duren voordat hij hier weer bovenop is.

Ik heb al genoeg meditatie-momentjes.
Hmm. Ik denk niet dat ik dat ga kunnen opbrengen op dit moment. Ik hou het even in mijn achterhoofd.

Jee wat naar dat het met Dean weer zo slecht gaat! Ondanks alles wat je eraan doet. :-( Weet je ook wat het getriggerd heeft?

Inmiddels zijn we daarachter. We stonden eerst voor een groot raadsel daarmee, en dan wordt je er echt heel verdrietig van.

Maar Dean liep sinds half oktober weer hele dagen op het pad, en ging toen ook weer randjes snoepen aan de kant waar de leliebollen gestaan hebben. De tijd dat hij halve dagen op het pad was, bleef hij eigenlijk alleen maar aan de andere kant. En omdat hij nog niet voldoende ontgift is, en er nog best gif aan die kant in de grond en in het gras zal zitten, heeft dat hem genoeg gegeven om als in een domino-effect weer onderuit te gaan.

Oh nee! Wat erg zeg.
Maar op zich wel goed dat je erachter bent wat het nu dan was.
Leliebollenboer aanklagen...??? Dat zal ook wel niet zo simpel zijn. Maar ik zou het me wel voor kunnen stellen...?

Wij hebben zelf niet voldoende fut, om dat juridische gevecht aan te gaan. Wel houdt ik steeds stichting Bollenboos op de hoogte, en kunnen we contact leggen met de Partij voor de Dieren. Stichting Bollenboos is vooral bezig met het gevecht duidelijk te maken hoe schadelijk het is voor mensen, maar zelfs dat is al geen eenvoudig gevecht. Er zitten hele grote economische belangen achter, vanwege de export.

Mocht het ooit zover komen, dat er toch ook naar de schadelijkheid voor dieren gekeken wordt, dan hebben we in ieder geval voldoende registratie.

Vandaag worden de haren van Dean en Jake opgestuurd naar een laboratorium in Duitsland, waar ze een haren analyse kunnen doen, waarmee we een wetenschappelijk aangetoond bewijs in handen zullen krijgen.

Ook Jake heeft allerlei klachten, die met die vergiftiging te maken kunnen hebben. Met hem ben ik gister naar de kliniek in Emmeloord geweest, waar verschillende dingen die die klachten ook kunnen veroorzaken, zijn uitgesloten.

Jeetje heftig zeg!
Ik kan me wel voorstellen dat je geen puf hebt in een juridisch gevecht. Je hebt al genoeg aan je hoofd met zo'n ziekenboeg. :-(

Denken jullie dat dat gif over jullie hele land aanwezig is, of alleen aan de randen?

Wel 'fijn' als je straks bewijs hebt dat dát het echt is... Dan hoef je in elk geval niet verder te zoeken. In Duitsland zijn ze veel verder met testen hè. Ik ben zelf ook in Duitsland op van alles getest en daar kwam ook van alles uit, wat ze in NL niet konden vinden... Maar goed, ik dwaal af... ;-)