veulen verloren

afgelopen zaterdag begon als een prachtige dag en eindigde in een boze droom. Ik was op pad, personeelsuitje en mijn man, Willy was thuis.
Hij lette veel op de paarden en in het bijzonder op Jhumpa, zij was zaterdagh 11 maanden, 3 weken en 1 dag dragend.
Hij was bij de paarden toen Jhumpa begon met bevallen, t zag er voorspoedig uit, beentjes, hoofdje schouders, t ging lekker vlot, tot het stagneerde, verder dan de schouders lukte het niet, Jhumpa perste hard, Willy hielp, maar t lukte niet, buren gebeld, arts gebeld, afijn, heel drama, veel gebeurd en gedaan, t veulen leefde in eerste instantie en is gestorven tijdens de bevalling.
na 2 uur is het veulen geboren, Jhumpa heeft het heel erg zwaar gehad. Ik ben na het drama gebeld en ben naar huis gegaan, verdrietig verslagen, thuisgekomen het veulen gezien, een vos merrie, voor de mensen die me niet zo goed kennen, ik droom al jaren van een vos merrie veulen. ik had het zowiezo niet verwacht, de kans dat zij vos droeg was minimaal, afijn, bijzaak.
Jhumpa word nu dagelijks gespoeld (haar baarmoeder), gisteren zelfs 2 keer, ze krijgt AB en pijnstillers, we houden haar temperatuur goed in de gaten en spuiten haar gezwollen vulva, een paar keer per dag af.Ik dacht net te zien dat ze wat minder melk gaf.
Het is onwerkelijk en onwijs zuur.
De reden waarom het niet goed, was omdat het veulen haar achterbenen onder haar lichaam had, wat dan een weerhaak effect heeft.
Ze is uiteindelijk geboren, maar die details bespaar ik jullie liever, dat is per PB te vragen, ik vind dat niet iets voor een openbaar forum.
ik heb aan de veulencentrale gedacht, maar besloten hier niets mee te doen, het was zowiezo afwachten hoe het met jhumpa zou gaan, en dat blijft nog steeds spannend, de zorg voor een ander veulen erbij, lijkt me nu niet verstandig.
Jhumpa mist t veulen niet, het was haar eerste veulen en het lijkt erop dat " het kwartje" nog niet gevallen was. Ze had het te zwaar op dat moment om te beseffen wat er was gebeurd.
In de nacht staat ze apart zodat ik haar goed kan zien vanuit de caravan, en overdag in de groep.
beetje warrig verhaal misschien, ik ben erg moe op dit moment.

Oh jee... de nachtmerrie in realiteit!
Heel veel sterkte voor jullie én voor de merrie...

wat naar! zeker omdat je niet zelf thuis was. Niet dat je zo iets zelf graag wilt meemaken maar lijkt me toch vervelend als je ver weg zit en niks kunt doen. En je arme man die heeft zijn best gedaan maar mocht helaas niet baten. Heel erg veel sterkte voor jullie en natuurlijk voor je merrie! ik hoop dat ze zich snel beter voelt.

Oh wat verschrikkelijk Joyce....
Als je zoiets meemaakt of hoort realiseer je je eigenlijk pas wat voor wonder het is dat de geboorte van een veulen - met zulke enorm lange staken van benen - vrijwel altijd goed en snel gaat, hoe wonderlijk het is dat die benen zich normaal gesproken altijd precies op het juiste moment uitvouwen. Héél zuur en vreselijk als dat dan een keer niet gebeurt...
Ik weet wat er gebeurt in zo'n geval, hoe het veulen er uiteindelijk uit wordt gehaald, en dat is afschuwelijk.
Joyce, ik wens jou en je man heel veel sterkte, en hopelijk een snel herstel voor Jhumpa!

Ach jemig.... voor zo'n drama zijn geen woorden

Toen ik las over de stagnatie deed mij dat al denken aan de achtervoeten er onder hebben, schijnt een enkele keer te gebeuren.
Wat vreselijk voor jullie. Sterkte met de verwerking ervan, en met Jhumpa.

met alle info die ik nu heb, vind ik het niet echt erg dat ik er niet bij ben geweest. Jhumpa was zo uitgeput dat ze niet beseft heeft dat ze een veulen had, geluk bij een ongeluk. Het is allemaal heel bizar geweest. Heftige tijd.
Jhumpa word nog dagelijks gespoeld, we hebben haar net weer getemperatuurd, die was mooi laag gebleven gelukkig!
Hopen dat zij goed hersteld.

Joyce, wat ontzettend verdrietig!! Je weet van binnen dat het altijd een wonder is dat het goed gaat, maar dit verwacht je toch niet. Ik denk ook dat het goed is dat je er niet bij bent geweest. Arme merrie, ik hoop dat ze goed hersteld. Heeft ze nog wel afscheid genomen van haar veulen of keek ze er niet naar om?
Heel erg veel sterkte!

Ach wat naar, zolang op gewacht en dan zo'n afscheid. Heel veel sterkte en hopelijk is Jhumpa snel weer de oude.

bedankt voor de lieve reacties.
Jhumpa was zo uitgeput dat ze geen besef heeft gehad van dr veulen, dit was haar eerste veulen, ze heeft niet echt gezocht, toen ik thuis kwam was het veulen weggehaald (was nog bij op ons terrein), jhumpa heeft het niet gezocht, in eerste instantie dacht ik, we moeten haar erbij leggen, maar nadat ik goed geobserveerd had, besefte ik dat het wellicht beter was om geen slapende honden wakker te maken. Dus we hebben besloten dat niet te doen.
Vanmorgen is haar baarmoeder weer gespoeld, t word steeds sneller schoon, er komt steeds minder troep vanaf, morgenochtend weer, hopelijk is dat de laatste keer.
Het inbrengen van de slang doet pijn, maar Jhumpa gedraagt zich zo voorbeeldig, ze krijgt een bak eten en blijft gewoon staan, ik zet haar niet vast en kan assisteren met het water ingieten, dan ben ik zo trots op haar, ik heb bij Jhumpa, geregeld met medische ingrepen haar gevoerd, eerst een training van gemaakt, gewenst gedrag belonen, je ziet het nu terug. De arts is steeds helemaal verbaasd zo goed als ze alles toelaat.
Toppertje!

En marja, ik denk dat je idd beseft hoe de afloop uiteindelijk is geweest, echt bizar.
Het blijft allemaal nog steeds onwerkelijk, ik zat in een soort bubbel van afwachting van het veulen, een gevoel van, wow jhumpa dr eerste veulen en voor het eerst 2 veulens tegelijk, hoe zal alles goed, wat voor veulen, als alles maar goed gaat, en dan spat die bubbel behoorlijk hard uiteen en maakt plaatst voor veel verdriet en veel angst om Jhumpa te verliezen. Inmiddels begin ik weer wat lucht te krijgen, achterover leunen doen we nog niet, maar de over allertheid is er gelukkig af.
We dealen er mee en maken er het beste van.
Ourive is vandaag 3 weken en was vanmorgen met zijn grote broer aan t spelen, wat een genot om naar te kijken, hoewel hij eigenlijk te koop komt, merk ik dat er nu echt niemand naar hem hoeft te informeren, hij is van MIJ!!!
Zal er ook wel bij horen, het mag er zijn van mij. De toekomst zal uitwijzen hoe het zal gaan, ik wil me er nu niet mee bezig houden.

O, wat vreselijk Joyce.
Ik weet precies hoe het voelt. Candy heeft ooit een dood veulen gehad na 9 maanden dracht. We vonden het 's morgens geheel onverwacht in de stal. Onze dierenarts vond het destijds niet nodig in de baarmoeder te voelen of alles er uit was.
's Avonds was ze weer aan het persen en kon hij weer komen. Daarna dus nog een week baarmoeder spoelen en omdat alles te laat in gang was gezet kreeg ze ook nog een ontsteking in haar voorhoeven en kon ik haar dagelijks een paar keer in een emmer soda zetten en schoenen aan doen.
Candy is gelukkig ook heel makkelijk bij de dierenarts. Die stond steeds tegen haar te zeggen dat ze rustig stil moest staan, maar ze keek hem alleen aan van "doe niet zo raar man, ik sta toch stil!"
Ze voelen volgens mij ook goed aan dat je ze helpt. Zelfs de hoefjes in de emmer ging zonder problemen en zonder eten te geven. Ze bleef gewoon een half uur staan tot ik aangaf dat ze er uit mocht.
Gelukkig is jullie dierenarts wel meteen begonnen met spoelen. Goed dat je de tempteratuur in de gaten houdt.
Heel veel sterkte de komende tijd voor julie allemaal.

Ik lees dit nu pas.
Wat erg voor jullie Joyce!
Gelukkig lijkt het nu met Jhumpa wel de goede kant op te gaan... hopelijk zet dat verder door zo!

Oh wat erg voor jullie en je merrie!
Heb het ook meegemaakt enkele jaren terug. Het is moeilijk te bevatten zoiets en je draagt het lang mee.
En ook al vergeet je dit nooit, op een of andere manier geef je 't na verloop van tijd wel een plaats.

Gelukkig werkt je merrie goed mee, dat scheelt wel heel wat. Super getraind Joyce! Ook belangrijk voor haar is nu veel afleiding en aandacht.
Heel veel beterschap voor je moedige merrie en heel veel sterkte, ook voor jullie!

het medeleven helpt echt, ook al maakt dat de situatie niet minder zuur.
Inmiddels weet ik ook dat dingen weer een plekje krijgen, dat heeft het verleden me al geleerd, ik weet ook dat er extreme dingen kunnen gebeuren en het lukt me om van de mooie dingen in het leven te genieten, maar soms kan ik wel ff een stukje zelfmedelijden hebben en denken, zoveel excessen hoef ik nu ook weer niet te hebben, een darmdraaing bij een hond waar ze aan overlijd op haar 3e, een pup van 6 weken die overlijd naar de enting (ik had een nestje 17 jaar geleden), een hond met gat in dr tong door prikkeldraad, een hond met een gat in de luchtpijp na een korte aanvaring met andere hond en zo kan ik nog best ff doorgaan.
Soms vind ik dat gewoon STOM, maar meestal lukt het om de positieve dingen ervan in te zien.
Onze ourive was gisteren alweer 3 weken, dat kereltje geniet ik zo van, hij maakt sinds het weekend ook contact met de andere paarden, prachtig om te zien hoe dat gaat, trots op mijn eerste eigen paardje, mijn vosje van bijna 13, hij gaat zo geweldig met veulens om, met dit veulen lijkt hij echt een klik t hebben. echt genieten!!

Wat erg, Joyce... Ik geef je groot gelijk dat je de veulencentrale niet hebt benaderd. Jhumpa had zo te lezen al genoeg aan zichzelf, en jullie hadden ook al zorgen genoeg om haar. Heel veel sterkte en geef jezelf tijd. Zelfmedelijden mag op zo'n moment echt wel, hoor! Hopelijk doet de afleiding van de andere dieren je goed.

Kan ik me best inbeelden dat je een heel deel van die miserie had kunnen missen...
Op zo'n moment heb je echt wel nood aan wat medeleven!

Maar dat is het probleem wanneer je beestjes hebt, of kinderen, of een man, dat er iets kan gebeuren waar ze van afzien of sterven... Heb je natuurlijk minder last van als het een ding betreft...
En ieder krijgt zijn deel...

Moet je inderdaad proberen te genieten van de dingen die wél goed gaan en je daaraan optrekken...
Fijn dat je toch het andere veulen hebt, dat maakt veel goed!
En dat de merrie niet goed beseft heeft wat er gebeurd is...

Gaat het nog steeds de goede kant op met Jhumpa?
Na twee keer een paard te hebben gehad met een draadwond die zo ernstig was dat ze allebei weken in de kliniek en daarna nog weken thuis op stal moesten doorbrengen, heb ik enorme bewondering gekregen voor het aanpassingsvermogen van paarden. Een van de twee was op dat moment een veulen van pas 8 maanden oud, nog nooit alleen geweest, en zelfs zij heeft zich in al haar 10(!) weken van eenzame opsluiting voorbeeldig gedragen. En ook de andere (haar volle zus, je zou bijna denken dat het erfelijk was ) bleef tijdens haar weken van verplichte stalrust heel monter en opgewekt. Paarden zijn fantastisch!

Zelfmedelijden mag af en toe best hoor Joyce, het kan juist ook helpen om lekker even weg te zakken, te mopperen, te huilen, of wat dan ook. Dan ben je het weer even kwijt en zie je juist de zon weer wat beter schijnen .

gisteren is " mijn eigen" dierenarts geweest en heeft haar zeer grondig nagekeken, ze is goed aan t herstellen en lijkt uit de gevarenzone.
Ja heel soms vind ik ook dat zelfmedelijden mag, gelukkig is het toegestaan . Verder vind ik ook dat ik dankbaar mag zijn voor al het moois om ons heen.
Ik snap wat je bedoeld wat betreft het aanpassingsvermogen, kanjers zijn het!
Jhumpa kan alweer galoperen en bokken enzo. Door de beschadigingen is nu het dode weefsel het lichaam uit aan het gaan, een natuurlijk proces wat we goed moeten bij houden, Jhumpa voelt zich wel echt goed, gedraagt zich weer als vanouds, soms weer lekker drammerig als ze denkt dat ze iets mist, weer boos terug reageren als ze van een ranghogere opzij moet, ze kan dan wel haar plek afstaan maar met een gezicht wat echt uitnodigt om op dat moment enorm te gaan vermenselijken, haha..

Ik ben blij te horen dat ze zich zo goed herstelt.
Gelukkig heeft ze niet beseft wat er gebeurd is!

Fijn om te horen, dat het de goede kant op lijkt te gaan met Jhumpa!

Af en toe zelfmedelijden heeft een soort van reinigende werking lijkt het wel. En is daarom ook echt niet verkeerd. Zeker niet als je vervolgens weer kunt genieten van al het mooie van de natuur. En in jouw geval van Ourive, Want daar moet je zeker van genieten, van hem, en van 'alles' wat hij met zich meebrengt (zoals bijv. pleegpapa EZ)