even iets heel anders: zwanger en mn paardjes

Nou de titel zegt het al,
Ik ben nu 20 weken zwanger van mn eerste en ik hoop dat er misschien iemand tips voor me heeft.
Het rijden gaat nu nog prima, dus daar ben ik heel blij mee en hoop dat het nog een poosje kan.
Maar ik vind het allemaal een beetje eng, jarenlang stond er maar een ding bovenaan en dat is en zijn mn paarden.
Maar hoe moet dat straks met een kleine?
Gelukkig wonen we op de boerderij dus hoop dat ik iets met een babyfoon met groot bereik kan doen.
Maar wie heeft er wat ervaringen om te delen?

Gefeliciteerd!
Verder: doe wat je hart je ingeeft. In de praktijk zal je merken dat je paarden een tijd(je) op de tweede plaats komen. Daar kunnen ze vast wel tegen denk ik altijd maar zolang ze hun eten en drinken krijgen.
Ik denk dat je goede afspraken met je man/vriend moet maken over je paardentijd, en hopen dat je kind een goede slaper is Mijn eerste 2 waren dat wel, de derde een stuk minder. Daar doe je niets aan.
Maar wat een vrouw kan met haar kind, kan een man veelal ook...behalve 1 ding natuurlijk

@ marion dankjewel

ja daar was ik al een btje bang voor paardjes ff op de tweede plek,
eng idee wel, maar wel een fijne gedachte dat ze lekker in het pp rondhobbelen.
dus dat ze zichzelf in beweging houden.

Riegje: Met wat voor broek rij je dan? Kan me voorstellen dat je normale rijbroek niet meer past.

Denk dat het belangrijk is dat je je bij de zaken neerlegt. Zit namelijk in het zelfde 'schuitje' :-)
Heb al gedacht aan een bijrijder, maar vind maar eens een leuke en geschikte (weet dat Veronique hier van het forum een leuke heeft, maar daar er denk ik niet twee of meer van :-)).
Dussss...... dan maar wat minder. It's just way it is

Ha, ha, ja, paarden met baby's is geen makkelijke combinatie. Accepteren dat je prioriteiten inderdaad voor een tijd anders komen te liggen lijkt me wel belangrijk, anders blijf je continu met een schuldgevoel rondlopen. Kan je niet uit eerste hand tips geven, maar een bijrijder/helper zou wel erg schelen. En ik heb inderdaad een HELE fijne en goede bijrijdster, heb ik zoveel mazzel mee. Heb ik nu alleen voor mijn vakantie even niks aan, want we gaan samen, ha, ha. Via, via is de beste manier, gewoon zo hier en daar wat vragen uitzetten of iemand nog iemand kent. Kwam bij mij dus pas een jaar nadat ik het er een keer over had gehad met een collega, die intussen ook nog eens een keer ex-collega was geworden. Sprak haar toevallig dus een jaar later, en toe zei ze 'goh, je had het eens over een bijrijder zoeken, heb je al iemand?

@ janneke: gefeliciteerd! maarre ik kan mezelf nog steeds in mn rijbroek gepropt krijgen, maar het gaat nu lastig worden mn buik zit in de weg.
dus het zal niet lang meer gaan, dus tijd om wat anders te verzinnen.


En een bijrijder heb ik zeker al aangedacht, heb ook idd een hoop lijntjes uitgezet maar helaas nog niets.
Via bokt ook een aantal keren gereageerd op een advertentie, maar de jongere vinden al gauw dat ze te ver moeten fietsen of iets dergelijks.
En vanmiddag is er ook iemand wezen kijken en die snapte geen zak van het pp principe en kwam niet verder als ow ja maar dat ken ik niet dus is het niks.
tja aan zoiets heb je ook niets.


Ik vind het zo raar dat het zo moeilijk is om iemand te vinden.
Ik had er vroeger een moord voor gedaan om zo'n kans te krijgen

ach, prop je jezelf toch in een gewone broek .
ik rijd al jaren niet meer met een rijbroek aan, een stretch spijkerbroek vind ik zelf erg prettig om in te rijden.

Valt mij ook op dat lastig is om een bijrijder te vinden, in mijn beleving lagen er vroeger bosjes meiden voor de deur bij mensen die paarden hadden.
en ach, vakantie voor je paarden is ook niet erg toch?
Lekker dat het rijden nu nog gaat. Ik ben zelf nooit zwanger geweest, kan dus niet uit ervaring spreken, zie wel in mijn omgeving dat de ene tot bijna 9 maanden rijd en de andere met 3 maanden teveel klachten krijgen.
Ik ben benieuwd hoe het bij jou gaat. houd je ons op de hoogte?

@ joyce euh misschien een hele rare vraag maar waar vind ik zo''n stretch broek? Ik ben erg lang en negen van de tien keer komt zoiets net over mn knieen.


Ik hou jullie zeker op de hoogte,
Het rijden gaat tot nu toe eigenlijk prima, ik heb veel meer moeite met alle dingen erom heen, het poepscheppen en de volle kruiwagen etc.

en @ janneke hoe ver ben jij?

Aan tips kan ik je niet helpen, maar ik wilde je wel even feliciteren dus bij dezen!

Dit lijkt me wel weer zo'n situatie waarin het extra fijn is om je paarden het hele jaar door buiten te hebben lopen, zodat ze zichzelf kunnen vermaken en niet zo afhankelijk van je zijn.

Mijn ponyactiviteit is in de herfst en winter grotendeels beperkt tot hooinetten bijvullen, poepscheppen en een beetje poetsen en rondhangen terwijl de pony's aan het eten zijn. Dat is toch een groot deel van het jaar, maar de pony's lijken daar TOTAAL niet mee te zitten (zolang ze continu wat te eten hebben, althans ). Soms bekruipt me wel het gevoel dat ik iets met ze zou moeten ondernemen, maar als ik ze dan weer tevreden zie rondscharrelen of aan hun hooinet zie knabbelen, ebt dat schuldgevoel snel weer weg.

Het kan helpen om je voor te stellen dat het schapen zijn in plaats van paarden - als je schapen zou hebben zou het waarschijnlijk helemaal niet in je opkomen om ze rondjes te laten rennen of met ze de straat op te gaan .

Hmmm, ik zie dat toch anders. Althans. ik merk dat mijn paarden dat anders zien. Vanwege gezondheidsproblemen heb ik het afgelopen jaar regelmatig periodes gehad dat ik niet zoveel met m'n paarden kon doen. Als ik dan wel eens wat deed, waren ze superenthousiast en soms was het zelfs zo dat als ik met Atli maar eventjes van het terrein af was geweest, dat hij dan helemaal nog niet terug wilde z'n PP in! Ook zijn beide paarden veel enthousiaster en energieker als ik na een rustperiode weer wat ga doen. Niet dat ze in drukkere periodes níet graag wat doen, maar ik merk toch duidelijk verschil in hun enthousiasme.
Ik denk dat ze zich toch best wel staan te vervelen, als ze langere tijd niet meegenomen worden voor ritjes/wandelingen. Zeker omdat ze hier ook maar met zijn tweetjes staan, in een grotere groep (en een groter PP) zou dat wellicht anders zijn...

Ik moet zeggen dat ik dat bij mij ook heel duidelijk kan merken dat ze het ''beter''' doen als ik ze in beweging hou.
mn merrie is ook veel toegangelijker als ik met haar aan het werk ga.
En wat het dan is maakt niet zoveel uit(grondwerk, rijden of voor de kar).
Ze komt ook heel vaak naar me toe zo van en baas wat gaan we doen?
en als en dan een poos niet veel actie is, dan laat ze me volledig links liggen.

die broeken koop ik in de spijkerbroeken winkels, tsja hoe heten deze? de fijnste broeken vind ik de Wrangler, maar die zijn vrij prijzig. Toevallig laatst 2 halen, anderhalf, betalen, gevonden.
Voor mijn werk ben ik nog al eens in een winkelcentrum, geloof me, ik haat winkelen, maar goed, als ik er dan toch ben en ik zie broeken in de uitverkoop, haal ik wat stretch broeken, handig met werken en dan kan ik er ook mee rijden.

In dit seizoen rijd ik ook erg weinig en met de vorst helemaal niet. Ik merk niets aan de paarden, er is hier wel redelijk wat afwisseling in de PP, op de ene plek is het rustig en als ze in het puntje van het bosje gaan staan, kijken ze uit over een weg waar bepaalde tijd veel fietsers voorbij komen, soms staat daar een paard ff te kijken. Ze wisselen hun omgeving zelf ook regelmatig af.
Ik heb niet het idee dat ze er last van hebben als ik er een tijdje niets mee doen.
Ik heb er zelf wel last van, ook omdat ik beroepsmatig veel train maar thuis niet uit mijn dieren haal wat ik er uit zou kunnen halen. Iets met tijd enzo .
Dit seizoen is niet het meest optimaalste seizoen hier, nu vooral verzorgen en verzorgen. Ach, het voorjaar komt er weer aan. over ongeveer 2 maandjes loopt als het goed is, ons eerste veulentje rond te huppelen. De vorst zal dan toch wel weg zijn??

Het zal ongetwijfeld per paard verschillend zijn of het uitmaakt of je een tijdje niks/minder doet, of niet. Karakter en temperament zullen meespelen, maar vooral ook de leefomstandigheden. In een grote groep en een afwisselende leefomgeving zullen ze zich ook veel minder snel vervelen.
Maar om alleen te zeggen: mijn paarden staan in een PP en dús vervelen ze zich niet als er een tijdje niks met ze gedaan wordt, dat vind ik dus te kort door de bocht. ;-)

Wel handig overigens, om paarden te hebben die het dus níet zo erg vinden, als je eens een tijdje minder kunt doen. Als de mijne dat niet zo erg zouden vinden, zou ik me ook minder schuldig voelen als ik minder met ze kan doen...

Riegje: Ik ben pas negen weken in verwachting :-). Aangezien jullie mij niet kennen kan ik het rustig zeggen :-)

Mijn haf vind het absoluut niet erg als we niets doen. Zij geniet het meeste van knuffelen en poetsen. Gewoon lekker samen zijn.
Wandelen en een bosrit vind ze ook leuk hoor en dan laat ze pittige kant ook zeker zien. Vaak is het na een goede bosrit wel zo dat ze zich de volgende dag niet meer laat vangen :-).
Denk dat het voor mij toch het belangrijkste is dat ze hun aandacht blijven houden.
Zelf geniet ik daar ook erg van hoor. Hooi voeren, raster controleren, knuffelen en beetje aanklooien. Heerlijk!

jannekevedder schreef:

Wandelen en een bosrit vind ze ook leuk hoor en dan laat ze pittige kant ook zeker zien. Vaak is het na een goede bosrit wel zo dat ze zich de volgende dag niet meer laat vangen :-)

Niet om rottig te doen hoor, maar dan was de bosrit voor jouw paard dus kennelijk toch niet zo goed, anders zou ze niet voor je weglopen daarna.

In het begin heb ik dit met mijn merrie ook gehad. Ze was erg gespannen buiten, wel braaf, maar absoluut niet op haar gemak. Als ik dan een rit had gemaakt die echt té spannend voor haar was geweest, dan rende ze keihard van me weg als ik haar terug in de wei had gezet. Als ik echter een rit had gemaakt waarbij ik nog redelijk in haar comfortzone had weten te blijven, dan bleef ze heel vaak staan om nog even te kroelen... Nou, dat gedrag zei me genoeg, ik heb daar mijn training dan ook op aangepast. En nu blijft ze altijd lekker nog even bij me staan, als ik haar teruggebracht heb.

Allereerst Riegje en Janneke allebei gefeliciteerd met jullie zwangerschap!

Natural Horsetrainer schreef:

Hmmm, ik zie dat toch anders. Althans. ik merk dat mijn paarden dat anders zien. Vanwege gezondheidsproblemen heb ik het afgelopen jaar regelmatig periodes gehad dat ik niet zoveel met m'n paarden kon doen. Als ik dan wel eens wat deed, waren ze superenthousiast en soms was het zelfs zo dat als ik met Atli maar eventjes van het terrein af was geweest, dat hij dan helemaal nog niet terug wilde z'n PP in! Ook zijn beide paarden veel enthousiaster en energieker als ik na een rustperiode weer wat ga doen. Niet dat ze in drukkere periodes níet graag wat doen, maar ik merk toch duidelijk verschil in hun enthousiasme.
Ik denk dat ze zich toch best wel staan te vervelen, als ze langere tijd niet meegenomen worden voor ritjes/wandelingen. Zeker omdat ze hier ook maar met zijn tweetjes staan, in een grotere groep (en een groter PP) zou dat wellicht anders zijn...

Wij hebben hier een kudde van 11 paarden, maar ik merk dat vooral Jake toch graag regelmatig wat met mij doet. Als ik een tijdje niets met hem gedaan heb, staat hij regelmatig in de hoek van het PP naar het bos te kijken. En als hij mij ziet, dan komt hij naar het hek en/of hij kijkt me aan met een blik die vraagt wanneer ik hem nu eens weer wat extra aandacht geef. Ik weet niet of dat echt verveling is, want hij vermaakt zich volgens mij prima in het PP. Hij heeft een aantal speelmaatjes, waar hij zich soms flink mee uitleeft. Maar toen ik afgelopen week weer eens met hem voor een wandeling naar het bos ging, was ik erg blij dat ik er niet op zat. Hij was zo uitgelaten blij, dat hij zo gek als een cent was. De ene gekke sprong volgt de ander in rap tempo op, en af en toe vliegen er een paar benen om m'n oren. Ik had een knoop aan het uiteinde van het touw, zodat ik hem wat meer ruimte kon geven zonder hem kwijt te raken.

Ook Omar is erg blij als hij weer mee mag, en voor hem geldt hetzelfde als voor Jake, die verveelt zich ook niet. Omar vraagt er wat minder om, om weer iets samen te gaan doen, dan merk ik aan hem ook duidelijk dat hij daar blij van wordt. Ik krijg dan steeds veel 'kusjes' van hem, terwijl hij daar nooit zo scheutig mee is. En hij maakt veel passage-achtige drafjes naast mij aan de hand. Oortjes naar voren en lopen maar!

Do, een van de 'rusthuispaarden', zag zijn kameraad (met diens eigen mens) gister naar het bos wandelen, en hinnikte toen luid dat hij weer eens mee wilde. Zijn hele uitstraling vertelde me dat hij het geweldig vond dat ik hem toen maar even meenam.
Terwijl Filon, ook een van de rusthuispaarden, helemaal geen zin meer heeft in wandelen. Die zet 4 benen op de grond als hij in de gaten heeft dat hij richting het bos zal gaan. Je kunt dan maar beter weer omkeren, hij heeft er echt geen lol in. Terwijl ook hij soms staat te hinniken als zijn vast vriendje even weggaat naar het bos.

Het is gewoon erg leuk, al die verschillende karakters! En vervelen doen ze zich hier in een grotere groep inderdaad niet. Ze hebben allemaal wel een vaste partner, maar als die even geen zin heeft, dan is er wel een ander te vinden. We zien zeer veel interactie binnen de hele groep.

Haha, om te beginnen is veel spannend voor mijn dame.
Na de rit is ze gewoon ontspannen en als ik haar terug zet in de weide loopt ze nooit weg. Nog even lekker na trutten vind ze heerlijk.
Het is pas de dag daarna (of 2de dag daarna, ligt er aan wanneer ik weer met haar ga doen) dat ze dan weg loopt. Inmiddels heb ik in de gaten hoe ik het spel mee moet spelen en dan laat ze zich gauw het halster om doen.

Echter...... Soms is ze heel ontspannen tijdens een rit. Dat kan dan een korte of lange rit zijn, wel of niet intensief. Soms is ze ook gespannen of ziet ze veel spoken in het bos. Het weer speelt een erg grote rol.
Het is zo dat ze na wat voor rit dan ook zich daarna vaak niet meer laat pakken. Of laten we zeggen dat het 70/30 is.
Voor mij is er geen pijl op te trekken.
Bij haar vorige eigenaren en verzorger was het nog véél erger. Zij konden haar niet zonder halster buiten laten staan.
Als er iemand is die mij kan vertellen wat er in haar om gaat en die haar (en mij) kan leren om echt vertrouwen te hebben in haar begeleider...... Nou dan houd ik mij aanbevolen :-)

Het is een geweldig dier welke erg gevoelig is! Loswerken doe ik bijvoorbeeld meestal zonder leadrope, omdat ze dan meer ontspannen is. Komt het touwtje erbij dan krijgt ze vlucht gedrag, hoe vaak ik ook oefen met ontspannen het touw bij haar in de buurt, op haar lijf etc.

Dit is wel een beetje off topic, maar wel boeiend.

Idd een leuke discussie Janneke, maar misschien kan Marja hem verplaatsen naar een geschiktere plek?

Uit het feit dat je paard bij jou minder wegloopt dan bij haar vorige eigenaren, maar ik op dat je in elk geval iets toch beter doet dan zij.
Maar kennelijk toch ook nog niet 100% goed genoeg voor je paard, anders zou ze toch niet meer zoveel voor je weglopen.
Je verhaal doet me erg aan mijn eigen merrie denken. Die liep bij haar vorige eigenaren voor alle mensen die in de wei kwamen, weg. Bij mij in het begin ook, maar na een paar weken al niet meer. Behalve dan, als ik een rit met haar gemaakt had die voor haar niet prettig geweest was. Waar die grens van wel/niet prettig lag was mij na een aantal keren wel duidelijk: als het té spannend was geweest, vond ze het niet meer leuk en wilde ze daarna niet meer bij me zijn.

Als jouw paard zich na een rit vaak niet meer laat pakken, terwijl ze wel goed benaderbaar is als je daarvoor niet gereden hebt, dan geeft ze je toch een belangrijke boodschap, namelijk dat het rijden voor haar toch niet altijd even leuk is. Waar 'm dat dan in zit is zo vanaf een afstand wat lastig te zeggen... Misschien dwing je haar wel voorbij haar grenzen te gaan, terwijl ze eigenlijk bang is. Bang om zo ver alleen van huis te gaan, of bang voor dingen die je onderweg tegen komt. Ze kan ook fysieke problemen hebben met rijden, een niet goed passend zadel of bit bv. Of de ruiter kan slecht in balans zitten of onduidelijke hulpen geven... Het kan zóveel zijn!

Natural Horsetrainer schreef:

Het zal ongetwijfeld per paard verschillend zijn of het uitmaakt of je een tijdje niks/minder doet, of niet. Karakter en temperament zullen meespelen, maar vooral ook de leefomstandigheden. In een grote groep en een afwisselende leefomgeving zullen ze zich ook veel minder snel vervelen.

Het is zeker per paard verschillend. Bij mij staan ze wel in een grotere groep (7) en hebben genoeg afwisseling in hun leefomgeving, maar vooral aan Kría merk ik heel duidelijk dat ze wel weer eens wat met me wil doen. In de winter doe ik meestal niet veel meer dan verzorgen en mestruimen, dus veel actie met de paarden is er dan niet bij. Een paar dagen geleden hadden we bezoek en toen we even bij de paarden rondliepen kwam Kría heel duidelijk aandacht vragen. Voor ik het wist was ze allemaal 'kunstjes' aan het doen om onze aandacht te trekken. Ze ging bv. vlak voor onze neus twee keer achter elkaar liggen en heel overdreven rollen (sinds ik haar heb geleerd om te gaan liggen doet ze dit om de haverklap). Daarna liep ze resoluut naar de tractorband en ging daar met haar voorbenen bovenop staan. Toen iedereen ooooh en aaaah riep en haar bewonderde, zette ze haar achterbenen er ook nog maar even bij. Ze stond gewoon een circusact weg te geven en genoot van het 'applaus'! Daaraan merk ik dat ze de aandacht mist die ze krijgt als ik met haar bezig ben. Aan de andere paarden merk ik dat niet zo sterk, die vinden het wel best zolang ze hun natje en droogje, ruimte en elkaar hebben.

Kría is ook het paard waar je het meeste mee werkt, toch?
Een mooi compliment, dat ze zo'n show voor je weggaf!

ik vind het ook te kort door de bocht hoor, een pp dus je hoeft niets met de paarden.
Zo zwart wit is het hier ook niet. Ze krijgen ook wel aandacht tussendoor, ook na behoefte.
straks wil ik ff wat in de paddock spelen met mijn ruintje, en met Kunst een buitenritje maken, misschien neem ik dan 1 van de zwangere dames als handpaard mee.
Ze hebben gisteren met zijn allen een uitje gehad, naast ons weitje en bos, loopt een zand(gras) pad, word niet veel gebruikt, aan het einde van het bos, bleek de draad stuk, de dames en heren waren heerlijk aan t grazen in het pad. Toen ik uit het keukenraam keek, zag ik ineens in een ooghoek, 1 van de paardjes. oeps, gelukkig komt hier bijna geen verkeer en stonden ze gewoon rustig.
binnen 10 minuten stonden ze weer aan de goede kant en heb ik het probleem op kunnen lossen, aan de draad te zien, is daar iemand aan blijven hangen, dr draad lag in t bos.

Joyce schreef:

ik vind het ook te kort door de bocht hoor, een pp dus je hoeft niets met de paarden.

Dat heb ik ook nergens gezegd, he . Ik zei alleen dat ze minder afhankelijk van je zijn omdat ze zichzelf ook kunnen vermaken. Dus als je in een situatie zit waarin je (tijdelijk) beperkt bent in wat je kunt doen met je paard, is het extra fijn om een PP te hebben.

Het is natuurlijk fijn als iemand anders tijdens bijv. zwangerschap extra aandacht aan je dieren kan geven, maar als ze op een traditionele stalling zouden staan, zou dat een absolute vereiste zijn. Dat lijkt me dan toch een grote zorg extra als je zwanger bent en je al genoeg aan je hoofd hebt. Nu is het vooral mooi meegenomen als je bijv. een bijrijder kunt vinden.

Maar ik geef toe dat ik het erg prettig vind dat mijn pony's eten als grootste hobby hebben, en het helemaal niet lijken te missen als ik een tijd minder met ze doe. Ze krijgen daarom nu ook onbeperkt hooi. Als ze in het voorjaar en de zomer op rantsoen staan, hebben ze wat meer behoefte aan andere bezigheden. Het scheelt waarschijnlijk ook dat onze wei vlak bij een woonwijk en aan 2 kanten langs een straat ligt. Er is dus altijd veel te zien. Vooral Dibble kan altijd heerlijk als een standbeeld in de verte staan te staren.

@Joyce: gelukkig maar dat je thuis was en ze had ontdekt! Ze hebben in elk geval weer een lekker tussendoortje gehad .

ja ik snap helemaal wat je bedoeld.
Ik lees nog wel eens op facebook reacties van mensen die hun paardje ff een uurtje in de bak zetten, op mijn vraag, waar staat deze dan de rest van de dag, nou in de stal. dan ben ik me weer in 1 klap bewust van het feit dat een pp zo gek nog niet is. Ik voel me al schuldig als ik een paard voor een paar uur apart zet, die heeft dan een stal met paddockje, ik doe dat alleen om dat paard dan bij te voeren.
Ons dagje gisteren verliep anders, mijn man had wel zin om een stukje te rijden, hij rijd sinds september vorig jaar, af en toe, we hebben een paardje tijdelijk gehad waar hij op heeft leren rijden. Hij mocht gisteren op ons oudje van 20 en ik op mijn oude vertrouwde vos. Was een lekker stapritje. Ff dr samen uit. Blijf het wennen vinden, na 18 jaar, samen met mijn man paardrijden, maar geniet er onwijs van.

Oh wat leuk Joyce, dat je man ook is gaan rijden . Mijn man 'zat' ook nog niet in de paarden toen we elkaar leerden kennen (uhm... zo'n 32 jaar geleden) maar nadat ik mijn eerste paard had gekocht is hij ook vrij snel lessen gaan nemen. Tegenwoordig rijdt hij vaker dan ik *lol* !

ja, tis wat met mannen, duurde hier ruim 18 jaar voordat hij op een " knol" ging zitten, zoals mijn buurvrouw zei, die was in shock, kreeg via FB een berichtje, heej joyce, zag ik Willy op een knol zitten???
lol.
hij wil graag in brazilie kunnen rijden, omdat je dan meer van het land ziet dan te voet of per auto, is ook zo.
we gaan in juni weer naar brazilie. verheugen ons er ontzettend op.
vakantie is gisteren geboekt. 4 juni vertrekken we.