Overdekte hooi-voerbakken

Oh, wat jammer dat het nog niet bevalt. Mijn eerste reactie toen ik de foto zag en nog niet de tekst gelezen: dat is mooi opgelost.

Wij hebben momenteel 2 hooiruiven in gebruik. Toen er laatst zoveel sneeuw lag was 1 ruif nogal onbereikbaar om te vullen, dus hebben we voor het gemak alleen de dichtsbijzijnde steeds gevuld. Dan lopen ze inderdaad minder. De 'kracht' van het PP principe zit toch wel in het aanbieden van diverse dingen (als voer) op meerdere plaatsen.
We zijn toen toch maar sneeuw gaan ruimen om ruif 2 weer in gebruik te nemen.
Ik had zelfs plannen voor een derde ruif/hooinet, maar ik heb me nu bedacht dankzij het sublieme idee van de hooikussens van Marja. Reden daarvoor is dat het me uitdagender voor de paarden lijkt als er nog een stuk of zes varierende fourageerplekken bijkomen.

Dat jouw hooi nu nogal hoog ligt viel me ook op. Ze moeten zelfs hun hoofd naar boven strekken en dat is niet de natuurlijke houding om te grazen/eten natuurlijk. Dat was toch ook het bezwaar tegen de 'ouderwetse' stalen hooiruiven zoals die in stallen werden geplaatst....??

Kan je het hooi niet uitrollen en plat neerleggen?

Wat ik me ook afvraag is hoe het met het net gaat als het hooi opraakt. Krijgen ze het laatste er wel uit of is het net dan te 'lubberig'?
Dat probleem zitten wij ook een beetje mee, voor onze schuilstal (zie mijn topic over 2 hooivoerplekken) ligt het hooi op de grond. Om er een slowfeeder van te maken willen we er een net overheen spannen. Een grote berg hooi vereist een flink net, maar als het op is moet het een vlak net zijn. We zijn nu aan het brainstormen hoe dat op te lossen....we denken een vrij vlak net en dan met een elastiek erdoor wat we om haakjes slaan. Door de rek van het elastiek kan het die hoge berg hooi aan maar komt het toch vlak te liggen als ht bijna op is.

Wat een verhaal weer ;-)
Ben heel benieuwd naar je ervaringen verder.

Hoihoi,

Kwam deze toevallig tegen.
Misschien een optie voor diegenen die het "gedoe" met de netten niet zien zitten?

http://www.ruitersportdesmidse.nl/shop.php?page=product&pid=848

Groetjes
Helma

Ik ben bang dat de mazen te groot zijn, waardoor ze toch nog veel zullen knoeien. In dat stukje staat dat er geen kostbaar hooi verloren gaat in de stal of paddock, maar ik denk dat dat niet klopt. Voor in de trailer heb ik al heel lang een hooinet met vrij grote mazen, en daarbij ligt dan altijd veel hooi op de grond. Ze trekken al gauw meer hooi door zo'n maas heen dan ze in hun mond stoppen, met al het knoeien van dien.

Wat leuk dat je dat boxfeedertje gevonden hebt Helma, ik had hem nog nooit gezien. Ik ga er denk ik een nieuwsberichtje over op de site zetten . Wel jammer dat de foto niet gedetailleerder uit te vergroten is, je ziet niet echt precies hoe het er uitziet, of er b.v. een klep op zit of zo, of hoe de achterkant er uitziet. Ook ik denk dat er wel mee geknoeid zal worden en dat de 'mazen' te groot zijn. Enneh... hij is niet bepaald goedkoop!
Ik heb zelf ook wel eens zitten denken of ik met b.v. kleine kunststof boxen (b.v. Curver boxen) en een klein draadmatje en een schuin wandje kleine slowfeedertjes zou kunnen maken. Maar uiteindelijk leken mijn kussennetjes me toch praktischer.

Ik vind je ruiven wel erg mooi Irene, zien er heel degelijk uit en zo'n dakje is ook perfect natuurlijk. Maar je bezwaren begrijp ik goed (en die duiken helaas altijd pas op in het gebruik ...).
Wat betreft de eethoogte zou ik zeggen: minder hooi tegelijk erin doen, al moet je dan dus wat vaker gaan voeren. Heb je er nu een hele rol in liggen (het lijkt zo'n hoog 'brok')?

Het punt van het niet meer rondlopen is inderdaad een beetje inherent aan grote feeders, maar ook wel erg afhankelijk van waar je ze plaatst. Op de PP-wiki-site is dit ook aan de orde gekomen, als je Engels goed genoeg is kun je dit topic eens lezen.
Zelf heb ik een combinatie van verschillende grote slowfeeders (de palletbakken met draadmatten) en de kleine hooikussennetjes. Ik heb alles zoveel mogelijk in de uithoeken van het PP geplaatst. Dat is wel ver lopen voor mezelf, maar bevordert dus ook het lopen van de paarden .
Wat belangrijk is, is je slowfeeders op zodanige afstand van elkaar te plaatsen, dat er wél genoeg afstand tussen zit om ook de ranglagere paarden de nodige rust te bieden om te eten, maar dat de feeders tegelijkertijd toch dicht genoeg bij elkaar staan om beweging tussen de feeders te stimuleren (het effect van 'heb jij daar lekkerder hooi dan ik?'). Ik zal even een afbeelding van mijn PP plaatsen waarin alle voer- en waterplaatsen zijn aangegeven (in het Engels, want ik heb hem gemaakt om aan een Amerikaanse geinteresseerde te laten zien )


(even op klikken voor een grotere afbeelding)

De slowfeeders in het rechter-PP in de hoeken tegen het bos aan b.v. staan zo'n 50 m uit elkaar en daartussen wisselen de paarden behoorlijk vaak. De hooikussens in het PP-lusje voor het huis (helemaal rechts in de afbeelding dus) liggen ca. 30 m uit elkaar en hiertussen wordt echt heel veel gelopen, waarbij een ranghogere dan natuurlijk steeds weer een ranglagere verdrijft, waardoor de laatste weer naar een ander netje loopt. Al met al vind ik dat onze paarden veel lopen tussen alle feeders. Ze zijn zelden langer dan een halfuur uit één grote slowfeeder aan het eten.

Marina schreef:

Wat ik me ook afvraag is hoe het met het net gaat als het hooi opraakt. Krijgen ze het laatste er wel uit of is het net dan te 'lubberig'?
Dat probleem zitten wij ook een beetje mee, voor onze schuilstal (zie mijn topic over 2 hooivoerplekken) ligt het hooi op de grond. Om er een slowfeeder van te maken willen we er een net overheen spannen. Een grote berg hooi vereist een flink net, maar als het op is moet het een vlak net zijn. We zijn nu aan het brainstormen hoe dat op te lossen....we denken een vrij vlak net en dan met een elastiek erdoor wat we om haakjes slaan. Door de rek van het elastiek kan het die hoge berg hooi aan maar komt het toch vlak te liggen als ht bijna op is.

Onze paarden zijn erg handig met de kussennetjes. Als die bijna leeg zijn frommelen ze vaak ook helemaal in elkaar, en toch lukt het de paarden om vrijwel alle sprietjes eruit te krijgen. Die neuzen en lippen zijn zo ontzettend lenig, daar verbaas ik me iedere keer weer over!

Als je het hooi langs de hele lengte van je schuilstal op de grond uitspreidt heb je denk ik niet zo'n heel dikke berg en zal het lubberen van het hooinet waarschijnlijk erg meevallen. Heb je al bedacht hoe je het net gaat bevestigen en welke afmetingen het krijgt? Mijn idee zou zijn om het net zo breed te maken als de stal en dan vrij smal. Dan maak je één lange zijde van het net vast over de hele breedte van de stal, b.v. met een lang touw zigzaggend door de rand van het net en om de spijlen van de stal. Je legt dan het net open op de grond, legt het hooi erop, vouwt het net over het hooi dicht en dan sluit je de andere lange zijde van het net door het b.v. met karabijnhaken op veel plekken weer vast te haken aan het 'zigzag-touw' waarmee de andere rand van het net vastzit. Je hebt dan in feite een lange 'hooiworst' langs je stal hangen/liggen . Ik denk dat je daar voor twee paarden aardig wat hooi in kwijt kunt.

Marina schreef:

Dat jouw hooi nu nogal hoog ligt viel me ook op. Ze moeten zelfs hun hoofd naar boven strekken en dat is niet de natuurlijke houding om te grazen/eten natuurlijk. Dat was toch ook het bezwaar tegen de 'ouderwetse' stalen hooiruiven zoals die in stallen werden geplaatst....??

Ja, die ouderwetse (ze bestaan trouwens nog steeds) stalen hooruiven op stal zijn inderdaad vaak veels te hoog geplaatst, maar dat is dan vaak echt zelfs boven het hoofd. Dat is niet goed voor het gehele lichaam en voor de luchtwegen, maar ook niet voor het gebit. Wij zijn juist ook erg voorstander van in een natuurlijke houding eten, daarom hadden we het hooi ook eerst op de grond liggen, maar dat blijkt dus niet praktisch.

Marina schreef:

Kan je het hooi niet uitrollen en plat neerleggen?

Dat kan , alleen was het juist de bedoeling om arbeid te besparen en dus gewoon hele hooibalen erin. Maar goed, dit werkt niet, dus dat zullen we moeten veranderen.

Marina schreef:

Wat ik me ook afvraag is hoe het met het net gaat als het hooi opraakt. Krijgen ze het laatste er wel uit of is het net dan te 'lubberig'?
Dat probleem zitten wij ook een beetje mee, voor onze schuilstal (zie mijn topic over 2 hooivoerplekken) ligt het hooi op de grond. Om er een slowfeeder van te maken willen we er een net overheen spannen. Een grote berg hooi vereist een flink net, maar als het op is moet het een vlak net zijn. We zijn nu aan het brainstormen hoe dat op te lossen....we denken een vrij vlak net en dan met een elastiek erdoor wat we om haakjes slaan. Door de rek van het elastiek kan het die hoge berg hooi aan maar komt het toch vlak te liggen als ht bijna op is.

Ja dat laatste krijgen ze er wel uit omdat we de netten kunnen bijstellen. Wij hebben er van die haken aan met elastiek. Ik zie net dat Marja hierop ook geantwoord heeft, ik kan me goed vinden in haar idee voor jou .

-

MoniqueBuu schreef:

Oh, wat jammer dat het nog niet bevalt. Mijn eerste reactie toen ik de foto zag en nog niet de tekst gelezen: dat is mooi opgelost.

Ja dat dachten wij ook, zie je dat het toch nog kan tegenvallen

-

Marja schreef:

Ik vind je ruiven wel erg mooi Irene, zien er heel degelijk uit en zo'n dakje is ook perfect natuurlijk. Maar je bezwaren begrijp ik goed (en die duiken helaas altijd pas op in het gebruik ...)

Nou, inderdaad . Wel leuk dat je ze mooi vindt .

Marja schreef:

Wat betreft de eethoogte zou ik zeggen: minder hooi tegelijk erin doen, al moet je dan dus wat vaker gaan voeren. Heb je er nu een hele rol in liggen (het lijkt zo'n hoog 'brok')?

Ja, dat hadden we al bedacht . Er ligt nu inderdaad een grote rol in. Het idee was juist om tijd/arbeid te besparen en eens in de zoveel tijd een nieuwe baal erin te doen. We hadden alleen niet verwacht dat het zo hoog zou worden .
En dat ze de hele dag erbij blijven eten...

Marja schreef:

Het punt van het niet meer rondlopen is inderdaad een beetje inherent aan grote feeders, maar ook wel erg afhankelijk van waar je ze plaatst.

Ik begrijp je hele verhaal, leuk dat je het zo uitgebreid uitlegt . Alleen hebben wij niet de mogelijkheid om zulke afstanden tussen onze ruiven te krijgen. Het water staat dan wel aan de andere kant, maar daar lopen ze heen en dan weer snel terug.
Echt super dat ze bij jou maar hoogstens een half uur bij een feeder staan. Dus ze lopen bij jou echt voldoende, spelen ze ook veel tussendoor? Want dat missen we nu ook. Voorheen gingen ze elke keer weer wat spelen met elkaar, dan de één met de ander en later weer een ander duo. Of ze gingen in tweetallen op pad. Maar nu blijven ze maar dooreten.
Goed, we kunnen dat gedeelte van de track nu wel afsluiten en de bak daarvoor in de plaats open doen, maar dit blijft dus niet zo. Als ik binnenkort mijn plattegrond plaats, zie je natuurlijk beter hoe alles in elkaar zit.

-

Citaat :

Die neuzen en lippen zijn zo ontzettend lenig, daar verbaas ik me iedere keer weer over!

Ja, daar heb je helemaal gelijk in. En het is natuurlijk ook niet erg als ze hun best moeten doen, dat wíllen we ze juist laten doen, toch? Daar bouwen we die PP's voor
Ik denk dat het een goede optie is die lange hooirol voor de spuilen van de schuilstal hangen.
Ik dacht zelf meer aan hooi op de grond en daar een net overheen spannen.
Elke dag kom ik weer op andere ideeën...haha.

Citaat :

Dat kan , alleen was het juist de bedoeling om arbeid te besparen en dus gewoon hele hooibalen erin. Maar goed, dit werkt niet, dus dat zullen we moeten veranderen.

Denk niet echt dat je wat aan dit idee hebt, maar ik zag het gisteren en het is blijven hangen, dus ik deel het even...
Gisteren zag ik op een (Amerikaanse?) site een tip om een grote hooibaal met een kettingzaag te lijf te gaan en hem zo simpel en snel in handzame stukken te zagen....??
Eerlijk gezegd vind ik het altijd een dramatische klus om dat hooi los te krijgen als het opgerold is. Als mijn man het doet bevalt het me wel , maar als hij weg is....grrrrr. Dus ik dacht al, als hij dan vooraf even mooie stukken zaagt. Niet dat we een kettingzaag hebben, maar de houtkachel staat in de planning dus het bijbehorende gereedschap zal er ook moeten komen.

Marina schreef:

Denk niet echt dat je wat aan dit idee hebt, maar ik zag het gisteren en het is blijven hangen, dus ik deel het even...
Gisteren zag ik op een (Amerikaanse?) site een tip om een grote hooibaal met een kettingzaag te lijf te gaan en hem zo simpel en snel in handzame stukken te zagen....??
Eerlijk gezegd vind ik het altijd een dramatische klus om dat hooi los te krijgen als het opgerold is. Als mijn man het doet bevalt het me wel , maar als hij weg is....grrrrr. Dus ik dacht al, als hij dan vooraf even mooie stukken zaagt. Niet dat we een kettingzaag hebben, maar de houtkachel staat in de planning dus het bijbehorende gereedschap zal er ook moeten komen.

Van een ronde baal stukken eraf krijgen is inderdaad geen pretje. Wij hebben normaal ook verder vierkante balen, dat gaat een stuk makkelijker. Nu voor de ruiven hadden we een aantal ronde balen gekocht (die zijn wat lichter voor de tractor).
Maar je weet zeker dat het een kettingzaag was? Lijkt me niet zo makkelijk met hooi. Was het geen cirkelzaag? Hoewel ik niet weet of dat ook werkt. In ieder geval bedankt voor de tip, zal het eens aan mijn man vragen (is meer van het technische ).

-

Ik vraag me nog steeds af hoe het nu zit met dat 'slow-feeding'? De paarden zitten natuurlijk minder snel vol, misschien is dat ook één van de redenen dat de paarden hier de hele tijd door blijven eten. Ze zijn het ook niet gewend.
Hoe is dat bij anderen in het begin gegaan? Stonden ze misschien in het begin ook veel meer te eten bij de bakken en is dat geleidelijk veranderd?

-

Yep, het was een kettingzaag. Ben net nog mijn browsergeschiedenis ingedoken, maar ik kan het niet meer vinden....

Wat betreft 'slowfeeding', naar mijn mening en ervaring: De paarden hier zijn óf aan het eten óf aan het dutten óf aan het klooien met elkaar óf ze lopen van de ene hooiruif naar de andere. Waarbij ik wil opmerken dat de tijd dat ze aan het eten zijn toch wel het zwaarste weegt. Nadeel daarvan is dat ze zelf ook nogal zwaar gaan wegen
Om het natuurlijke fourageergedrag zoveel mogelijk na te bootsen willen we onze paarden volgens dit principe onbeperkt hooi aanbieden. Doen we dit gewoon (dus lekker makkelijk los op te eten voor ze), dan krijgen ze gewoon té veel binnen.
Bij ons gaat in beide hooiruiven ongeveer evenveel hooi. Op de (nu nog) losse voerplek is het veel eerder op dan op de 'slow' voerplek.
In tijd wil ik ze absoluut niet beperken in hun eetgedrag, wel in hoeveelheid. Wanneer ik nu echt onbeperkt hooi wil geven moet ik veel eerder nieuw (en dus eigenlijk teveel) neerleggen dan wanneer het als 'slow' feeding gaat.

Irene schreef:

Van een ronde baal stukken eraf krijgen is inderdaad geen pretje. Wij hebben normaal ook verder vierkante balen, dat gaat een stuk makkelijker.

Of het makkelijk of moeilijk gaat heeft niet te maken met of het uit een vierkant of rond pak komt, maar met het hooi zelf. Wij hebben in de loop van de jaren zowel ronde als vierkante pakken gehad van verschillende adressen en in beide varianten soms makkelijk en soms moeilijk los te peuteren hooi. Dit jaar hebben we weer vierkante pakken van eigen land, van eerste en tweede snee. Het hooi van de eerste snee is wat grover en gemakkelijk uit het pak te halen en los te schudden, terwijl het hooi van de tweede snee een stuk fijner is en vreselijk moeilijk los te peuteren, het lijken af en toe wel stukken 'beton' ... terwijl het verder wel prima hooi is. Ik denk dat het te maken heeft met de grofheid maar ook met het aandeel vocht dat er nog in zat toen het geperst werd, en misschien zijn er nog wel meer factoren die meespelen. Maar ik stond vooral te kijken van het enorme verschil in soort hooi tussen de eerste en tweede snee van hetzelfde land.

Irene schreef:

Ik vraag me nog steeds af hoe het nu zit met dat 'slow-feeding'? De paarden zitten natuurlijk minder snel vol, misschien is dat ook één van de redenen dat de paarden hier de hele tijd door blijven eten. Ze zijn het ook niet gewend.
Hoe is dat bij anderen in het begin gegaan? Stonden ze misschien in het begin ook veel meer te eten bij de bakken en is dat geleidelijk veranderd?

Ik kan me eigenlijk niet meer precies herinneren hoe dat bij onze paarden in het begin ging, maar ik merk wel dat ze, nu de kleine hooikussens erbij zijn gekomen, vaker helemaal naar voren komen lopen om te kijken of de kussens er al liggen (meestal leg ik die pas 's middags neer). Ik krijg het idee dat ze het ook wel interessant vinden als er op veel plekken hooi te vinden is en dan ook nog in verschillende 'verpakkingen' . Dat prikkelt hun nieuwsgierigheid.

Ik las trouwens laatst nog ergens (ik geloof op de Amerikaanse wiki-site) dat het slowfeeding nog op een andere manier voordelen heeft. Het bootst nl. het graasgedrag na. De fijnmazige netten en draadmatten zorgen ervoor dat de paarden altijd aan het hooi moeten trekken met hun tanden om het los te krijgen, net als wanneer ze grazen. Dat lostrekken hoort bij hun natuurlijke eetgedrag en wordt nagebootst door de weerstand van de netten en draadmatten. In dat opzicht is los neergelegd hooi dus onnatuurlijk omdat die graasbeweging achterwege blijft.

Ik denk dat er nog iets is wat je goed nabootst, en dat is dat paarden in het wild ongeveer 16 uren per etmaal foerageren. Daarbij lopen ze echter wel heel veel, dus dat bereik je denk ik door op veel verschillende plekken hooi in een slowfeeder aan te bieden.

Nog even voor Irene: ik weet niet of je paarden tot nu toe gewend waren om heel de dag te kunnen blijven eten? Als dat niet zo was en ze een paar maaltijden per dag kregen die ze vrij snel op hadden, zullen ze als je begint met slowfeeders eerst nog hetzelfde 'schransgedrag' (lees: zo snel mogelijk alles opeten) vertonen als ze gewend waren. Naarmate ze in de gaten krijgen dat het eten niet zo snel meer op is en het er eigenlijk de hele dag is, zie je vaak dat ze wat relaxter worden in hun eetgedrag en ook gerust een tijdje gaan rusten en 'uitbuiken' terwijl de slowfeeders nog lang niet leeg zijn. Maar dat gewenningsproces kan even duren.

Marina schreef:

Yep, het was een kettingzaag. Ben net nog mijn browsergeschiedenis ingedoken, maar ik kan het niet meer vinden....

Jammer dat je het niet meer kan vinden, ben wel benieuwd hoe het eruit ziet, of was het geen filmpje?

Marina schreef:

Wat betreft 'slowfeeding', naar mijn mening en ervaring: De paarden hier zijn óf aan het eten óf aan het dutten óf aan het klooien met elkaar óf ze lopen van de ene hooiruif naar de andere. Waarbij ik wil opmerken dat de tijd dat ze aan het eten zijn toch wel het zwaarste weegt. Nadeel daarvan is dat ze zelf ook nogal zwaar gaan wegen
Om het natuurlijke fourageergedrag zoveel mogelijk na te bootsen willen we onze paarden volgens dit principe onbeperkt hooi aanbieden. Doen we dit gewoon (dus lekker makkelijk los op te eten voor ze), dan krijgen ze gewoon té veel binnen.
Bij ons gaat in beide hooiruiven ongeveer evenveel hooi. Op de (nu nog) losse voerplek is het veel eerder op dan op de 'slow' voerplek.
In tijd wil ik ze absoluut niet beperken in hun eetgedrag, wel in hoeveelheid. Wanneer ik nu echt onbeperkt hooi wil geven moet ik veel eerder nieuw (en dus eigenlijk teveel) neerleggen dan wanneer het als 'slow' feeding gaat.

Als onze grond beter was geweest, dan was het hooi gewoon op de grond leggen toch een beter verhaal. Ik begrijp wel wat je bedoelt met dat ze dan wellicht teveel binnen krijgen, maar dat viel bij ons nog wel mee. Ik moet wel zeggen dat er dan ook periode's tussen zaten dat er nog heel weinig lag.
Ik vraag me wel af hoeveel de paarden bij jou dan echt bewegen? Je zegt dat ze lopen van ruif tot ruif en dat ze weleens met elkaar 'klooien', maar hoeveel beweging is dat daadwerkelijk?

-

Marja schreef:

Of het makkelijk of moeilijk gaat heeft niet te maken met of het uit een vierkant of rond pak komt, maar met het hooi zelf. Wij hebben in de loop van de jaren zowel ronde als vierkante pakken gehad van verschillende adressen en in beide varianten soms makkelijk en soms moeilijk los te peuteren hooi. Dit jaar hebben we weer vierkante pakken van eigen land, van eerste en tweede snee. Het hooi van de eerste snee is wat grover en gemakkelijk uit het pak te halen en los te schudden, terwijl het hooi van de tweede snee een stuk fijner is en vreselijk moeilijk los te peuteren, het lijken af en toe wel stukken 'beton' ... terwijl het verder wel prima hooi is. Ik denk dat het te maken heeft met de grofheid maar ook met het aandeel vocht dat er nog in zat toen het geperst werd, en misschien zijn er nog wel meer factoren die meespelen. Maar ik stond vooral te kijken van het enorme verschil in soort hooi tussen de eerste en tweede snee van hetzelfde land..

Ik bedoelde meer de manier waarop het geperst is. Zo'n ronde baal gaat helemaal rond door (hmm, is dit duidelijk uitgelegd?) en dus moeilijker om er een stuk af te halen. Bij zo'n vierkante baal zijn het allemaal plakken en gaat dat veel makkelijker.
Maar de grofheid van het hooi en het aandeel vocht zal ook zeker meespelen. Ons hooi van eigen land gaat veel makkelijker, terwijl het hooi wat we gekocht hebben minder grof is en ook wat vochtiger, dan gaat het minder makkelijk.

Marja schreef:

Ik kan me eigenlijk niet meer precies herinneren hoe dat bij onze paarden in het begin ging, maar ik merk wel dat ze, nu de kleine hooikussens erbij zijn gekomen, vaker helemaal naar voren komen lopen om te kijken of de kussens er al liggen (meestal leg ik die pas 's middags neer). Ik krijg het idee dat ze het ook wel interessant vinden als er op veel plekken hooi te vinden is en dan ook nog in verschillende 'verpakkingen' . Dat prikkelt hun nieuwsgierigheid.

Ja, ik kan me voorstellen dat variatie in plekken en inderdaad wellicht ook de verschillende 'verpakkingen' de nieuwsgierigheid van de paarden prikkelt. Op dat filmpje van jou zie je ze ook met veel plezier naar en door dat lusje lopen.
Maar ja, wij hebben niet zoveel ruimte als jij

Marja schreef:

Ik las trouwens laatst nog ergens (ik geloof op de Amerikaanse wiki-site) dat het slowfeeding nog op een andere manier voordelen heeft. Het bootst nl. het graasgedrag na. De fijnmazige netten en draadmatten zorgen ervoor dat de paarden altijd aan het hooi moeten trekken met hun tanden om het los te krijgen, net als wanneer ze grazen. Dat lostrekken hoort bij hun natuurlijke eetgedrag en wordt nagebootst door de weerstand van de netten en draadmatten. In dat opzicht is los neergelegd hooi dus onnatuurlijk omdat die graasbeweging achterwege blijft.

Toch vraag ik me af of dit daadwerkelijk het graasgedrag nabootst. Is het echt natuurlijk? Ik vind de mate van aan het hooi trekken een heel andere manier dan wanneer ze grazen.

-

MoniqueBuu schreef:

Ik denk dat er nog iets is wat je goed nabootst, en dat is dat paarden in het wild ongeveer 16 uren per etmaal foerageren. Daarbij lopen ze echter wel heel veel, dus dat bereik je denk ik door op veel verschillende plekken hooi in een slowfeeder aan te bieden.

Die 16 uur bestaat dan niet uit alleen maar eten, daarbij lopen ze dus ook heel veel. Ik denk ook dat er dan veel periode's zijn dat ze helemaal niet eten.
Dat vele lopen was dus voor onze hooiruiven zeker het geval, nu is dat helemaal weg .

-

Marja schreef:

Nog even voor Irene: ik weet niet of je paarden tot nu toe gewend waren om heel de dag te kunnen blijven eten? Als dat niet zo was en ze een paar maaltijden per dag kregen die ze vrij snel op hadden, zullen ze als je begint met slowfeeders eerst nog hetzelfde 'schransgedrag' (lees: zo snel mogelijk alles opeten) vertonen als ze gewend waren. Naarmate ze in de gaten krijgen dat het eten niet zo snel meer op is en het er eigenlijk de hele dag is, zie je vaak dat ze wat relaxter worden in hun eetgedrag en ook gerust een tijdje gaan rusten en 'uitbuiken' terwijl de slowfeeders nog lang niet leeg zijn. Maar dat gewenningsproces kan even duren.

Echt de hele dag door niet helemaal, maar wel een heel groot gedeelte van de dag. Soms was het een tijdje op en werd het later aangevuld. Vaak lieten ze ook wat liggen en gingen dan eerst lekker veel bewegen, spelen, rondrennen, op takken knagen op ons 'bospaadje'. Dat is dus nu niet meer het geval.
Dat rusten en uitbuiken zie ik nu wel de laatste 2 dagen. Maar ja, ik zou weer graag meer beweging zien .
Maar bedankt voor deze uitleg, hopelijk heb je gelijk en wordt het langzamerhand beter. We willen wel de hooiruiven verplaatsen, kijken of dat ook iets uitmaakt. Ik zal het zo even bij mijn plattegrond uitleggen (die ik nog moet plaatsen ).

-

Irene schreef:

Toch vraag ik me af of dit daadwerkelijk het graasgedrag nabootst. Is het echt natuurlijk? Ik vind de mate van aan het hooi trekken een heel andere manier dan wanneer ze grazen.

Uiteraard is alles wat we voor onze gedomesticeerde paarden doen nooit echt 'natuurlijk' (daarom heet het ook 'nabootsen' ). Maar je kunt er wel naar streven om binnen de beperkte mogelijkheden het natuurlijke gedrag zoveel mogelijk te benaderen. En dan benadert het trekken aan het hooi in een fijnmazig hooinet of onder een draadmat m.i. het natuurlijke graasgedrag meer dan het eten van los neergelegd hooi, waarvoor het paard geen enkele moeite hoeft te doen.
Het zal voor het gebit ongetwijfeld ook beter zijn om net als bij het grazen ergens aan te moeten trekken, zodat de voortanden ook een duidelijke functie hebben, dan om het voedsel alleen maar met de lippen te hoeven pakken en met de kiezen te vermalen.

Ik heb het gevoel dat ik met mijn verspreid neergelegde kleine hooikussennetjes het natuurlijke fourageergedrag (binnen de mogelijkheden die ik hier heb) het meest benader, in de volgende opzichten:

1. De paarden eten op grondniveau;
2. ze moeten aan het hooi trekken met hun voortanden;
3. ze eten maar kleine beetjes per hap;
4. en ze lopen veel tijdens het fourageren.

Daarom ben ik nog veel meer hooikussens aan het maken en worden wellicht op termijn de grote hooibakken overbodig, want hoe groter de hoeveelheid hooi op één plek, hoe minder ze geneigd zullen zijn ook eens ergens anders te gaan kijken.

Ik heb trouwens in het topic over mijn hooikussens nu ook een filmpje geplaatst .

Marja schreef:

Uiteraard is alles wat we voor onze gedomesticeerde paarden doen nooit echt 'natuurlijk' (daarom heet het ook 'nabootsen' ). Maar je kunt er wel naar streven om binnen de beperkte mogelijkheden het natuurlijke gedrag zoveel mogelijk te benaderen. En dan benadert het trekken aan het hooi in een fijnmazig hooinet of onder een draadmat m.i. het natuurlijke graasgedrag meer dan het eten van los neergelegd hooi, waarvoor het paard geen enkele moeite hoeft te doen.
Het zal voor het gebit ongetwijfeld ook beter zijn om net als bij het grazen ergens aan te moeten trekken, zodat de voortanden ook een duidelijke functie hebben, dan om het voedsel alleen maar met de lippen te hoeven pakken en met de kiezen te vermalen.

Daar heb je wel gelijk in, het bootst het in ieder geval beter na dan gewoon neergelegd hooi. Alleen zoals ik ze nu zie trekken, dat lijkt me niet helemaal goed voor het lichaam. Maar wellicht is dat nog een beginfase en wordt dat straks beter.

Marja schreef:

Ik heb het gevoel dat ik met mijn verspreid neergelegde kleine hooikussennetjes het natuurlijke fourageergedrag (binnen de mogelijkheden die ik hier heb) het meest benader, in de volgende opzichten:

1. De paarden eten op grondniveau;
2. ze moeten aan het hooi trekken met hun voortanden;
3. ze eten maar kleine beetjes per hap;
4. en ze lopen veel tijdens het fourageren.

Daarom ben ik nog veel meer hooikussens aan het maken en worden wellicht op termijn de grote hooibakken overbodig, want hoe groter de hoeveelheid hooi op één plek, hoe minder ze geneigd zullen zijn ook eens ergens anders te gaan kijken.

Ik begrijp steeds beter hoe het werkt met die hooikussentjes van jou . Op dat filmpje waarbij je door die lus loopt ziet het er ook goed uit, ze lijken ook weinig te morsen? Of had je dat net opgeruimd ?
Ik zie er inderdaad wel al die voordelen in, ik ben benieuwd of je dan op een gegeven moment zonder die grote bakken kunt en of ze dan nog meer gaan lopen.
Is het niet meer werk om elke keer die kussens te vullen?

Marja schreef:

Ik heb trouwens in het topic over mijn hooikussens nu ook een filmpje geplaatst .

Leuk, ga even kijken...

-

Irene schreef:

Ik begrijp steeds beter hoe het werkt met die hooikussentjes van jou . Op dat filmpje waarbij je door die lus loopt ziet het er ook goed uit, ze lijken ook weinig te morsen? Of had je dat net opgeruimd ?

Nee hoor, dat opruimen doen ze zelf . Maar het morsen valt sowieso heel erg mee. En als er nog wat sprietjes liggen die in het zand zijn getrapt, dan ruim ik die op tijdens het mestruimen (is ook weer goed voor de mesthoop )

Irene schreef:

Is het niet meer werk om elke keer die kussens te vullen?

Dat is qua tijd wel iets meer werk (hoewel niet zo heel veel meer als bakken vullen) maar het is vooral minder zwaar werk. Als ik de grote bakken vul, moet ik de hele tijd voorover staan en daar krijg ik vaak rugpijn van. Tijdens het vullen van de kussens kan ik rechtop blijven staan. We hebben nl. een heel handige hooikar en daar heeft Richard ook nog een plankje voor gemaakt, dat ik erin kan hangen, zodat ik een soort 'tafel' heb waarop ik het hooi uit elkaar haal. Het netje hang ik aan de zijkant van de kar, zodat ik het uitgeplozen hooi er zo in kan duwen. Hmmm... eigenlijk moet daar een filmpje van komen hè.....

Marja schreef:

Nee hoor, dat opruimen doen ze zelf . Maar het morsen valt sowieso heel erg mee. En als er nog wat sprietjes liggen die in het zand zijn getrapt, dan ruim ik die op tijdens het mestruimen (is ook weer goed voor de mesthoop )

Zo, je hebt ze goed opgevoed . Het werkt wel goed dus wbt verspilling van hooi.

Marja schreef:

Dat is qua tijd wel iets meer werk (hoewel niet zo heel veel meer als bakken vullen) maar het is vooral minder zwaar werk. Als ik de grote bakken vul, moet ik de hele tijd voorover staan en daar krijg ik vaak rugpijn van. Tijdens het vullen van de kussens kan ik rechtop blijven staan. We hebben nl. een heel handige hooikar en daar heeft Richard ook nog een plankje voor gemaakt, dat ik erin kan hangen, zodat ik een soort 'tafel' heb waarop ik het hooi uit elkaar haal. Het netje hang ik aan de zijkant van de kar, zodat ik het uitgeplozen hooi er zo in kan duwen. Hmmm... eigenlijk moet daar een filmpje van komen hè.....

Dat klinkt wel handig, inderdaad tijd voor nog een filmpje. Weer een nieuwe missie met je leuke camera .

Interessant topic, het was een van de vragen die ik had. Ik heb wat hooi betreft best tut paarden. Als het nat wordt willen ze het niet meer eten en als het op de grond is gevallen ook niet (laten liggen en wachten tot ze het wel gaan eten, heb ik geprobeerd, maar ze blijven echt weigeren en vooral Sietske valt dan heel snel in en krijgt echt een hazewind buik)

Ik heb nu in de paddock dit:

Zijn dus drie losse metalen bakken (een keer via Marktplaats op de kop getikt voor 15 euro per stuk, ik heb er 5) waarin ik het hooi leg en het is nu afgedekt met een gewoon hooinet. Deze mazen zijn echter te groot dus er komt nog steeds veel hooi voor de bakken op de grond wat ik weg kan gooien want dat eten ze dus niet meer.

Ik wil deze bakken over het PP gaan verspreiden maar ik zat dus met de vraag hoe ik kan zorgen dat het hooi bij regen wel droog blijf. Via de kliko's (die mijn vriend niet mooi vind staan in de wei) zijn we uiteindelijk gekomen op de kliko ombouw.
Op de site van de Gamma staat een mooie stap voor stap beschrijving hoe je ze zelf kan maken zie: Kliko ombouw
Ik wil hem dan iets hoger maken zodat Sietske ook makkelijk met haar hoofd en hals naar binnen kan en netten met fijnere mazen op de bakken.
Ik wil dan op ong 3 verschillende plekken op het pad steeds twee van die bakken zetten met wat afstand tussen de 2 bakken (moet voor de 6e bak nog even iets van een container of hooinet verzinnen)

Het hokje waar nu het hooi ligt wordt dan een speciaal schuilstalletje voor Trix. Die gaat niet graag in de gewone stal staan, dus misschien vind ze dit afdakje wel lekker.