Pffff, wat nu?

Kom ook nog eens even langswaaien ... vanalles gebeurd deze week waardoor het er een beetje bij ingeschoten is.
Zit al dagen te denken over wat de beste oplossing is, kom er niet uit, heb al 3 dagen barstende hoofdpijn

Op de pensionstal waar ik sta staat een leuk bont paardje, deze heb ik een paar weken terug op 1 avond 2x gevangen (heel verhaal, hij kon er niks aan doen) terwijl mensen verbaast stonden te kijken dat ik hem zo makkelijk te pakken kreeg en ermee kon rondlopen alsof we al jaren niks anders deden ... Ik voelde ook een klik, het is gewoon hetzelfde type als die van mij, en wat vind ik dat een prachtig type Toen dacht ik nog: als die ooit te koop zou komen ...

Nuja, je raadt het wel hé .. hij staat te koop. En omdat het zo goed klikt mag hij naar mij voor een vriendenprijsje.
Maarja, dan heb ik 2 paarden ... dubbele kosten, dubbele tijd .. In principe allemaal geen probleem (verre van), maarja, wat in de toekomst? Ik kan de toekomst niet voorspellen, ik woon nu nog thuis maar ben alleen ... misschien wil ik ooit wel eens alleen gaan wonen, maar dat zou ik nu al niet kunnen betalen met de prijzen van tegenwoordig .. Of misschien ook wel, ligt er maar net aan wat je tegenkomt natuurlijk ... Maar misschien blijft het wel prima zo gaan, of vind ik een vriend waarmee de kosten gedeeld kunnen worden .. Je weet het allemaal niet hé

Ik zou het nog voor de zekerheid aan de pensioneigenaresse moeten vragen, maar in principe zou dit paard dan op zijn weide kunnen blijven staan en die van mij dan in de weide daarnaast (en kunnen ze eventueel ook samen, we gaan dit weekend kijken of het klikt) waardoor ze ook (een gedeelte) samen kunnen staan. Dus veel leuker voor beide paarden & die weides zijn een stuk groter dan wat ik nu heb, dus zeker als ik er 2 zou hebben zou dat héél wat voordelen geven (wat zou ik daar leuk mee kunnen spelen voor een PP ). Ook mede omdat het dan helemaal vooraan op het terrein is, en er licht is, wat ik nu totaal niet heb en ik kijk er toch niet naar uit om daar helemaal achterin in het donker te staan ploeteren

En daarnaast is het paard zelf natuurlijk gewoon geweldig, anders zou ik er niet eens over zitten nadenken...
Maarja, dan heb ik wel 2 paarden .. kan ik op dit moment (qua geld & tijd) makkelijk bolwerken, heel makkelijk. Maar ik woon nog thuis dus daar zit een heikelpuntje, moest ik ooit alleen willen gaan wonen ... Maar langs de andere kant is dat op dit moment ook onmogelijk/heel moeilijk, dus of een 2e paard op dat gebied zoveel verschil gaat maken .. Als je de toekomst eens kon voorspellen hé

Ik weet het niet ... echt niet ... *zucht*

Lastig inderdaad... Zat een beetje in een vergelijkbare situatie. Ongeveer een half jaar voordat ik van plan was op het gemakje te gaan rondkijken voor een pony, kwam Dibble te koop. Nog geen maand eerder had ik toevallig een foto van haar (stond op een forum) aan vrienden laten zien en gezegd: Goh, als DIE pony nou ooit eens te koop zou komen

Op dat moment was ik nog bezig met afstuderen en had ik net de sleutel gekregen van mijn eerste huurwoning. Ook niet bepaald ideaal dus. En Dibble was nog drachtig ook...

Uiteindelijk toch maar afgesproken om te gaan kijken, een pensionstal gezocht na zonder succes te hebben gezocht naar 365 dagen per jaar weidegang in de buurt, en toch maar de pony gekocht. Het plan was het veulen te verkopen, maar dat veranderde al snel in 'het veulen houden zolang het financieel te doen blijft'.

Na steeds meer moeite te hebben gekregen met de manier van paarden houden op pensionstallen in mijn omgeving, heb ik vorig jaar eindelijk een weitje gevonden, en toen bleek het een groot voordeel om twee paarden te hebben. Had Dibble nooit alleen ergens kunnen (en willen) zetten. En de kosten voor land zijn voor 2 paarden even hoog als voor 1 . De pensionstal waar ik eerder stond werd door de hoge prijzen van hooi en stro ook steeds duurder, en dat begon ik toch wel te voelen met 2 pony's, vooral als je dan ook nog niet eens 100% happy bent met de manier van houden.

Nu de pony's in een eigen wei staan, maakt het hebben van 2 pony's eigenlijk alleen uit in de prijs van hooi en de tijd die ik kwijt ben met mestruimen en bekappen (bekap ze zelf, dus dat drukt de kosten ook flink). Nu ze lekker heel het jaar rond buiten kunnen rondscharrelen heb ik ook geen last meer van een schuldgevoel als ik niet veel tijd aan hen allebei kan besteden. Ze vermaken zich immers ook prima (misschien nog wel beter, hihi) als ik ze gewoon met rust laat.

Ik woon trouwens ook alleen en verwacht niet dat daar verandering in gaat komen, want ik vind het wel prima zo. Mijn kosten voor levensonderhoud zijn dan wel wat hoger, maar het voordeel is dat vrijwel alles dat overblijft naar mijn ponyhobby kan gaan. Twee pony's zijn altijd nog een stuk goedkoper dan een stel kinderen . Voordeel is wel dat ik werk als zelfstandige, en in principe kan werken waar ik wil. Als de kans groot is dat je voor bijv. werk naar de randstad ofzo zal moeten verhuizen in de toekomst, is dat natuurlijk wel iets om rekening mee te houden. Er zal dan ook wel weer een mouw aan te passen zijn, maar waarschijnlijk ben je daar voor je eigen onderdak en weidegang voor 2 paarden wel meer geld kwijt.

Je moet de aanschaf van een tweede paard natuurlijk goed overwegen, maar volgens mij moet je ook geen wolven en beren gaan zoeken als er geen aanleiding voor is. Als je nu, zoals je zelf zegt, meer dan genoeg geld hebt voor 2 paarden, kun je ook alvast wat geld opzij leggen voor het geval het ooit een periode wat lastiger zou worden.

Heel veel succes met beslissen, ik ben erg benieuwd!

ergens goed over nadenken is uiteraard wijs, je bewust zijn van de voor en nog belangrijker, de nadelen, is ook onwijs belangrijk, maar idd, je kunt overal problemen zoeken, die zijn er genoeg te vinden.
Er kan vanalles gebeuren waardoor je niet meer voor je paarden kunt zorgen, ik kan zo een rijtje opnoemen, maar voor hetzelfde geld heb je jaren onwijs veel plezier van 2 leuke paardjes die erg genieten van jou als baasje.
Je kunt niet overal op voorbereid zijn, ik bedoel niet dat je maar alles moet doen zonder nadenken, maar tja, als je dit echt wil en je hebt de mogelijkheid.....ben wel benieuwd naar een foto van het diertje

Ik had 2 paarden, toen ik er alleen voor kwam te staan. Maar koste wat kost zouden ze allebei blijven. Ik zou echt niet weten wie ik weg zou moeten doen. Daarom heb ik mijn leven op dat moment ingericht dat allebei konden blijven. Ik ben in een klein flatje gaan wonen, deed mijn eigen boodschappen zeer bewust en lette goed op aanbiedingen, was zuinig met gas water en electrisch, enz. Ik denk dat ik voor mezelf financieel gezien wel een beetje op bijstandsniveau zat (wat ik overhield nadat alles voor de paarden betaald was) maar wat voelde en voel ik me ontzettend rijk met de paarden....

MoniqueBuu schreef:

Ik had 2 paarden, toen ik er alleen voor kwam te staan.

Jeetje, dat maakt het nog extra bijzonder dat je paardenhobby inmiddels professionele vormen heeft aangenomen! Dat had je dan vroeger ook vast nooit kunnen bedenken. Toch bijzonder hoe dingen kunnen lopen, he?

Sabine, mijn gevoel neigt naar: DOEN!
Volgens mij neig je er zelf in je verhaal ook naar om het te doen, tenminste dat is mijn interpretatie . Zoals de andere ook al schreven, je kunt alle nadelen en problemen opsommen die er 'misschien', 'ooit', zouden kunnen zijn, maar evengoed loopt het heel anders. Je leeft NU en je schrijft dat het nu zou kunnen. Nou meid, lekker doen dan toch ?

Ik heb mijn eerste paard gekocht toen ik 17 was, nog op school zat, en nog nooit van mijn leven zelfs maar een vakantiebaantje had gehad. Had wel mijn hele leven de kwartjes zakgeld en later tientjes kleedgeld gespaard, daarmee kon ik hem al voor de helft betalen. Verder heb ik die zomer me te pletter gewerkt in de tomatenkwekerij, de weken voor mijn examens ook maar vast, ik moest toch opeens geld verdienen. Kon hem eind van de zomer afbetalen. Ik woonde ook nog thuis, maar ging een jaar studeren. Heb van mijn studiebeurs kostgeld aan mijn ouders betaald en van de rest (+ een folderwijkje) kon ik weidegeld + hooi bij kennissen betalen. Zo ben ik het eerste jaar doorgekomen, ben daarna meteen gaan werken, en woon inmiddels in een heerlijke boerderij in Drenthe met paard aan huis (jawel, zelfde paard nog, hij is nu 23) met inmiddels een monster als gezelschap en een haffie van mijn zus erbij. Kortom: volg je hart, je verkeert zelfs in een luxepositie (qua tijd en geld nota bene). En in de toekomst kijken kan niemand, maar het kan geen kwaad je wel te blijven realiseren dat het wellicht ooit voor kan komen dat je toch 1 van beide (of zelfs allebei) weg zal moeten doen. Maar tot die tijd kan je ze de beste tijd van hun leven geven (en jezelf daarmee ook ), en dat is voor hen ook heel veel waard.

Een tip: sparen en zuinig leven loont! Zonder dat had ik nooit hier gezeten.

Ik denk altijd maar: Je moet nu doen wat nu goed voelt en wat kan. Er kunnen nog zoveel dingen gebeuren in de toekomst, maar dan heb je wel meegemaakt en gedaan wat je leuk vond. En idd, als je de (financiële) touwtjes in handen houdt, kun je zelf bepalen wat je waar aan uitgeeft.
Ik heb nu 6 ponies, samen met mijn dochter, nooit gedacht, maar aan huis dus goedkoper. Maar ik kan ook morgen onder een auto terecht komen....

Zo, wat veel reacties al, dank jullie wel!
Foto's zet ik liever nog niet openbaar zolang hij niet echt van mij is, maar kan wel via pb sturen, dus voor wie interesse heeft ...

Mijn hart zegt sowieso doen ... Ik weet niet wat het is, maar er is een enorme klik met het paard.
Morgen gaan we hem eens zadelen en ga ik er zelfs een stukje op rijden, en daar kijk ik naar uit, terwijl ik al meer dan een jaar niet meer op een paard heb gezeten En misschien dat ik hem morgen al eens met Cobe in de bak laat, moeten we nog even kijken als de bak vrij is enzo. En dan wil ik hem nog eens aan de longe nemen en dan heb ik zowat alles gedaan wat ik in eerste instantie met hem zou willen doen, dus heb ik wel een duidelijk beeld van hoe het zou kunnen gaan

Jullie lijken het trouwens wel allemaal met elkaar eens zeg! Op een ander forum is dat een heel ander verhaal
Maar ik heb ook zoiets van: nu kan het makkelijk, heel makkelijk, en wie weet wat de toekomst brengt ...
Moest het toch echt, echt, echt niet meer gaan (omdat ik mijn baan verlies of weet ik het .. al kan ik zelfs dan wel een mooie tijd overbruggen met mijn spaargeld) dan weet ik ook dat de nieuwe de eerste is die gaat ... Sowieso wil de eigenaresse hem altijd terug kopen moest het mij niet lukken, of gaan we samen op zoek naar een nieuwe thuis (moest het voor haar niet gaan hem op dat moment terug te kopen) en ik weet gewoon dat je voor hem een nieuwe thuis kan vinden .. Dat varken van mij kan ik toch niet wegdoen hoor Dan moet het al helemaal niet meer gaan ...

Dus over dat soort dingen heb ik wel nagedacht, ik weet welk werk erbij komt kijken en dat er tijd inkruipt ...
En aangezien je niet in de toekomst kan kijken ... Hoe overtuig je je moeder?

Bienie schreef:

Hoe overtuig je je moeder?

Waarom moet je je moeder overtuigen? Zij hoeft er toch niks aan te doen, of wel ?

Neen, maar ze moet wel aanvaarden dat ik er 2 heb lopen waar ik aandacht aan moet besteden
Alhoewel.. eigenlijk verandert er niet veel .. want nu verzorg ik mijn pony en blijf ik vaak nog ruim een uur (of langer) op stal hangen Dus op dat gebied zal het geen verschil maken Maar toch, omdat ik nog thuis woon praten we toch over dat soort dingen enzo, alleen denk ik niet dat ze gaat zeggen "wauw, super, doe maar!", dus dat is weer wat minder Zij zal misschien ook wel iets hebben van "wat als je in de toekomst .... " :<

Ga ik even wat kritscher zijn. Qua geld kan je het van te voren uitrekenen of het te doen is, dus daar heb ik het niet over. Maar denk goed aan de tijd die een tweede paard kost. Ik weet niet wat de leeftijd is en of je ze allebei rijdt maar voor mij is tijd altijd de grote factor om steeds met mijn verstand te blijven kiezen en geen (derde) paard er bij te nemen.

Ik had ooit een verzorgpaard en daar kwam toen op de zelfde stal nog een verzorgpaard bij. Beiden super paarden maar ik merkte dat waar ik voorheen onbezorgd een lange buitenrit met mijn verzorgpaard kon maken ik dat minder deed toen ik er twee had. Dan dacht ik: Snel even een rondje met de een en dan nog een rondje met de ander, dan hebben ze in ieder geval beide aandacht en bewegin gehad. Het gaf mij een onrustig en gehaast gevoel en het idee dat ik beide te kort deed.

Nu heb ik zelf thuis twee paarden maar het voordeel is dat ik Trix de shet steeds meeneem als handpaard en dus bij buitenritten beiden paarden meeneem en dus weer onbezorgd lang weg kan blijven en me niet schuldig voel dat de ander thuis blijft of dat ik beiden paarden te kort doe.

Ik zit regelmatig te kijken naar leuke paarden (qua ruimte en geld kan ik er hier makkelijk een bij hebben). Maar als ik dan af en toe een logeerpaard erbij heb, valt het me iedere keer weer op dat daar ook weer veel tijd in gaat zitten (en dan doe ik bij het logeerpaard alleen de noodzakelijke verzorging en ga er dus niet mee rijden of zo).

Ik wil je niet afpraten van de koop, maar alleen meegeven dat je het aspect tijd wel mee moet nemen in je keuze.

tja, tijd kost het zeker, hier staan er nu 6 ipv 5, en dat verschil merken we goed, toch een keer vaker lopen met de mestkruiwagen (wij ruimen minimaal 3 keer per dag mest), omdat de kruiwagen eerder vol zit, geen verschrikkelijk iets, maar we zeiden het van de week nog tegen elkaar, van, je merkt het toch meteen, 1 paard meer of minder.
het gaat allemaal wel hoor, is geen klacht, maar een constatering .

maar het zijn wel dingen om bij stil te staan en over na te denken.

Berith, toch is het ook een stukje instelling.
Ik heb hier drie pony's lopen. De derde wordt door een vriendin verzorgd.
De andere twee zijn van mij. Ik rijd door omstandigheden niet.
Maar ik leg me er ook bij neer dat ik ze in de winter (vanwege te weinig licht) weinig beweging kan geven.
Ze lopen dag en nacht buiten, dus voor hun maakt het niet zo uit.

Wat betreft een tweede pony, ja als het is wat je graag wilt. Maar ik zou er geen nee tegen zeggen als je er nu de mogelijkheid voor hebt.
Wat de toekomst bied weet je nooit.

Dyonne schreef:

Berith, toch is het ook een stukje instelling.
Ik heb hier drie pony's lopen. De derde wordt door een vriendin verzorgd.
De andere twee zijn van mij. Ik rijd door omstandigheden niet.
Maar ik leg me er ook bij neer dat ik ze in de winter (vanwege te weinig licht) weinig beweging kan geven.
Ze lopen dag en nacht buiten, dus voor hun maakt het niet zo uit.

Wat betreft een tweede pony, ja als het is wat je graag wilt. Maar ik zou er geen nee tegen zeggen als je er nu de mogelijkheid voor hebt.
Wat de toekomst bied weet je nooit.

Is waar het is een stukje instelling, maar ik merk wel aan mijn paarden dat ze behoefte hebben aan aandacht en dingen doen (zijn ze natuurlijk ook gewend). Als ik ze drie weken alleen maar in de wei laat lopen, vinden ze dat de eerste week leuk, de tweede week komen ze al vaker om aandacht vragen, de derde week worden ze ronduit vervelend en drammerig
Ik verkeer in de gelukkige omstandigheden dat ik een goede eigen bak heb met verlichting dus ik kan in de winter doorgaan met beweging geven.

Ik geef ze in het weekend wel beweging.
Doordeweeks een enkele maal. Aandacht krijgen ze wel natuurlijk.

Dank jullie wel voor de reacties nog.
Het aspect tijd heb ik ook zeker rekening mee gehouden, de basisverzorging (voeren & mesten en een knuffel) kan ik hen makkelijk geven, nu doe ik mijn pony en hang dan nog minstens een uur op stal rond, dus dan heb ik nog wel tijd voor een tweede

Verder heb ik het geluk dat rijden voor mij geen noodzaak is, ik haal meer mijn plezier uit gewoon in de weide bezig zijn en grondwerk doen, dan dat ik dat uit het rijden zou halen. En daarbij komt het geluk dat ik dan 2 dezelfde typen zou hebben, en dat is een type van: laat mij maar in de weide staan en mijn ding doen, dat is meer dan genoeg .. Denk dus niet dat ze het erg vinden moesten ze niet zo hard moeten werken

En inderdaad, in de winter zal het minder zijn, puur omdat het 's avonds donker is. Alhoewel het wel zou kunnen als ik zou willen (buitenbak heeft verlichting enzo) maar die behoefte heb ik momenteel niet, en mijn pony ook niet, en die andere pony ook niet, haha. Dus op dat gebied zit het ook wel goed denk ik .. Een voorwaarde voor mij is wel dat ze ook met elkaar kunnen opschieten (gaan we vandaag uittesten maar we verwachten allemaal geen problemen), dan kunnen ze fijn samen op de weide rondbanjeren en dan hebben ze mij al helemaal niet nodig Dat is gewoon het type paarden dat het zijn, redden zich wel alleen (als jij af en toe wat eten neerlegt )

Bienie schreef:

En daarbij komt het geluk dat ik dan 2 dezelfde typen zou hebben, en dat is een type van: laat mij maar in de weide staan en mijn ding doen, dat is meer dan genoeg .. Denk dus niet dat ze het erg vinden moesten ze niet zo hard moeten werken

[knip]

Een voorwaarde voor mij is wel dat ze ook met elkaar kunnen opschieten (gaan we vandaag uittesten maar we verwachten allemaal geen problemen), dan kunnen ze fijn samen op de weide rondbanjeren en dan hebben ze mij al helemaal niet nodig Dat is gewoon het type paarden dat het zijn, redden zich wel alleen (als jij af en toe wat eten neerlegt )

Hihi, zo zijn die pony's van mij dus ook.

Vind het echt nog steeds zo lekker dat ze zich nu zelf kunnen vermaken de hele dag! Vorig jaar stonden ze overdag op een kleine paddock en 's nachts op stal, en toen had ik inderdaad wel altijd het gevoel dat ik beide pony's tekort deed, ook al was ik er elke avond een uur of 3. Ik mocht ze dan zelf binnen zetten, dus dat probeerde ik altijd zo lang mogelijk uit te stellen. Bleef dan elke dag tot na 20.00 uur bij de pony's maar ging dan nog altijd met een schuldgevoel naar huis. Vorig jaar hielden ze me altijd nauwlettend in de gaten als ik op het terrein was, in de hoop dat ze uit die saaie paddock konden. Nu kijken ze amper op als ik aankom bij de wei (tenzij het rond etenstijd is - dan word ik wel luid begroet, hihi).

En toen had ik ineens 2 paarden
Wat was me dat voor een dag vandaag ... Nog niet officieel de tweede hoor, zo gek ben ik nog net niet Maar de eigenaresse wilde vroeger dan gepland vertrekken (ze gaat verhuizen, of ja, is verhuisd ...) en toen ging het van 'wil je hem een maand op proef? Betaal jij dan de stalling en dan mag je hem een maand proberen en dan kijk je maar of je hem koopt' dus stond ik daar van 'uh, ja, uh, ik denk het?' .. Toen ze weg was drong het eigenlijk pas tot mij door dat ik nu dus gewoon 2 paarden heb ...

Nu, in ieder geval heeft Cobe hem volledig goedgekeurd, ik heb daar met open mond staan kijken, kon het gewoon niet geloven .. Ze deden dus NIKS naar elkaar! Het nieuwe paard mocht Cobe gewoon bijten en Cobe reageerde amper Ik heb raar staan kijken En de rest die erbij stond 'hoe, ik dacht dat die van jou zo'n moeilijke was?' .. Uh, tja, dat dacht ik dus ook

Man man, wat een rare toestanden zo eigenlijk :<
Balen is wel dat ik dus dacht dat Cobe dan naar voor zou kunnen verhuizen, maar blijkbaar is die weide helemaal niet vrij, en zou dus de nieuwe naar achter moeten verhuizen ... Op zich geen ramp, kan ik daar lekker mijn eigen ding doen, een volledig stuk weide voor mij alleen, een hele opslagruimte voor mij alleen (nu is die in 2 verdeeld omdat het dus voor 2 mensen apart bedoeld is, maar die tussenwand kan er makkelijk tussen uit, dus kan ik alles mooi op mijn eigen manier zetten). Op zich allemaal geen probleem, alleen valt dus wel een dijk van een argument weg voor mijn moeder (zij had liever gezien als ik meer vooraan kon staan), dus dat is minder

Zal ik je dan alvast maar voorzichtig feliciteren met je nieuwe aanwinst ? Leuk hoor, dat die twee pony's meteen al zo goed samengaan, alsof het echt zo moest zijn!

Hmmja, heel voorzichtig misschien dan maar
Nuja, moet natuurlijk wel nog kijken wat ze ermee doen als er echt eten in het spel is (in plaats van die 3 grassprieten die langs de kant stonden) dus ik hoop hem toch in de loop van volgende week te verhuizen, moeten eerst nog wat aanpassingswerken aan de weide gebeuren (iets sterkere stroomdraad dan er nu staat blijkbaar ), hoop dat ze dat maandag of dinsdag kunnen doen. En dan kan het echte testen beginnen, haha.

Morgen ga ik hem eens in de piste longeren en er eens opkruipen .. Ergens best wel spannend (heb al meer dan een jaar niet meer op een paard gezeten ) maar heb vandaag met iemand gepraat die vond dat ik dat gewoon moest doen, en dat ik dat ook best zou kunnen (hij kent het paard ook) dus ik heb gevraagd of hij er morgen ook is en dat is zo, dus heb ik gezegd dat ik er morgen eens ga opkruipen, haha. Misschien is dan de droom al over

Jeetje, dat zijn nog eens ontwikkelingen :< .

Op zich fijn dat je nu kunt ondervinden hoe het zal gaan met 2 paarden om te verzorgen, al lijkt het me wel heel lastig om na zo'n proeftijd het dier terug te geven als het toch tegen zou vallen... Maar als de paarden het onderling zo goed kunnen vinden, lijkt het me voor je eigen paard ook wel heel leuk om een vriendje te hebben!

Als hooi eten problemen geeft, kan zo'n grote palletbox misschien helpen, omdat die als een soort 'buffer' werkt. Dibbles liefde voor eten lijkt bijvoorbeeld sterker dan haar moederliefde, want als ik een hooinet op hoopje hooi los in de wei leg, mag Thyler op een paar meter afstand staan kijken hoe moeders alles opeet . Maar sinds ze het eten in de palletbox krijgen, staan ze heel kalm samen uit dezelfde bak te eten.

Op meerdere plekken hooi of nieuw gras aanbieden helpt natuurlijk ook.

Hoe reageerden ze thuis op dit toch wel onverwachte nieuws? Misschien is het voor je moeder ook wel een fijn idee dat je het eerst een maandje kunt aanzien (geeft haar wat tijd om aan het idee te wennen ).

Veel plezier met de 2 paarden vandaag!

Sowieso zullen ze hooi op verschillende plaatsen krijgen, heb niet voor niks al die slowfeeders gemaakt

Thuis uh .. weten ze nog van niks?
Ben nog even op het juiste moment aan het wachten en de juiste argumenten aan het zoeken :<

Wat leuk Sabine! En dat de beide paarden zo goed met elkaar overweg kunnen, dat vind ik echt een teken dat ze allebei bij jou horen.
Veel succes met het aanbrengen van de veranderingen, en met het thuis vertellen. En vooral heel veel plezier met je duo!
Het eten samen gaat ook vast goed komen, daar geloof ik echt in. Wel prima dat je verschillende bakken neerzet, maar je hebt ook grote kans dat ze dan steeds samen naar de volgende gaan.

De droom is al over
Ik ga het toch niet doen .. Niet omdat het geen leuk paard is, maar omdat ik het gewoon niet ga redden om met beiden echt te werken en ze voldoende aandacht te geven. Ik heb vandaag express met allebei gewerkt, eerst met de nieuwe, dan met Cobe. En Cobe liep zo fijn, zo lekker, zo leuk, en toen moesten we maken dat we thuis waren (zat in het bos) want het werd snel donker ... En dat vond ik niet leuk Dus ik ga het maar gewoon bij 1 pony houden die ik alles kan geven wat die nodig heeft ...

Maar het is niet allemaal slecht nieuws, de mede-pensioneigenaresse had er ook eventueel interesse in, maar die zat ermee dat ze enkel in het weekend op stal is en dus door de week de verzorging niet kan doen. En ze heeft er al een aantal lopen en wil de andere pensioneigenaresse niet met nog een extra paard opzadelen zeg maar. Dus heb ik voorgesteld dat zij hem koopt, dat hij langs Cobe in de weide komt te staan en dat ik dan door de week voor beide zal zorgen (gewoon het voeren en de weide mesten is echt geen probleem), maar dat hij dan dus niet officieel van mij is. Is denk ik ook wel een fijne regeling We kunnen dan nog altijd zien hoe het loopt (nu was het allemaal echt hectisch vandaag ) en dan kan ik nog altijd kijken of Cobe niet eens bij hem op de weide mag of dat ik misschien toch eens wat met hem mag werken als ik er de tijd voor heb enzo. Lijkt me een ideale oplossing