Hoe nu verder, dilemma

Lieve Sussanne,
Wat heb je je gedachten, gevoelens en dilemma's mooi verwoord. Je hebt alles gewikt en gewogen, er heel goed over nagedacht en jezelf de tijd gegeven om alles te laten bezinken. En dat is ook alles wat je kunt doen. Als deze beslissing voor jou goed voelt, dan is het goed.
Wat Justine betreft ga je haar een thuis geven dat 100x beter is dan dat wat ze nu heeft. Als ik je verhaal zo lees, dan heeft ze duidelijk voor jou gekozen en dat is heel mooi.
Ik wens je veel succes, rust en vooral uiteindelijk heel veel plezier met je nieuwe paard  !
Dank voor het zo uitgebreid delen van al je overwegingen .

Lieve Sussie,

Wie zijn wij om jou te veroordelen voor een beslissing waar je heel lang over gedaan hebt, het voor en tegen zo dikwijls hebt overwogen en uiteindelijk de knoop hebt doorgehakt?
Indien iedereen zo lang en serieus over een dergelijke beslissing zou nadenken, dan zouden veel paarden het veel beter hebben!

Ik hoop echt dat Zio een heel leuke thuis vindt met iemand waar ze niet moet mee strijden.
Ik ken het gevoel hoor, heb met Tachat ook heel lang een zware strijd geleverd en uiteindelijk heb ik opgegeven. Maar bij hem is het een kwestie van hanetred, hij is invalide en heeft het dan ook heel moeilijk om zijn voeten te geven. Maar bij de hoefsmid deed hij het wel en bij mij dus niet... Nou ja, ik ben dan ook maar een klein licht madammeke en dat voelt hij ook wel.
Verder mag hij sowieso in pensioen zijn dus maakt het niet uit en ik heb nu een goeie hoefsmid gevonden dus is het probleem opgelost.

In jouw geval lag het moeilijker want jij wil wel met je paardje kunnen rijden en werken.
Wanneer dat altijd een strijd blijft is er voor geen van beide iets leuks aan.
Ik hoop dat Zio haar maatje kan vinden waar ze wél graag mee werkt, maar dat zal van haar afhangen...

Ik ben blij dat jij het andere paardje gevonden hebt dat duidelijk graag met jou wil meewerken.
Met wat geluk wordt dit het betere leven voor alledrie!

Succes met je nieuwe aanwinst en doe het inderdaad rustig aan in het begin, maar die intentie heb je al!
 

voor mijn gevoel is alles al gezegd.
Veel plezier straks samen, ik ben erg benieuwd hoe het allemaal zal gaan, houd je ons op de hoogte?

Het begint saai te worden  maar ook ik ga helemaal mee met de antwoorden die boven zijn geschreven.
Volgens mij heb je een hele goede beslissing genomen.

enuh ik ben wel heul nieuwschierig geworden naar je nieuwe aanwinst. Foto's  

Dit besluit gaat je zeker rust geven, Ook al is de beslissing moeilijk geweest.

Dit is justine. 1.50 m hoog, al zul je dat op de foto niet zeggen.
Komt denk ik door haar buik. Als ik haar haal komen er minder snelle foto's  dit is in de gauwigheid even gemaakt.

1.5m dat is toch al vrij groot hé?
Dat lijkt ze op deze foto's inderdaad niet echt...
Echt mager kan je haar niet noemen, nee  

wauw dat zijn snelle foto's  
Jou zorgzame dieet gaat er voor zorgen dat ze rustig weer op normale gewichten gaat komen.
En met het PP idee komt de beweging ook vanzelf. Dan gaan de eerste kilotjes er zo vanaf.
En de rest met fijne ritjes die je tzt samen gaat maken.
Gefeliciteerd!!

Hihi, het is ook niet in haar voordeel dat er een lange man naast haar staat. Ze is groter dan mijn fjord. Als ik de foto's zie begin ik ook te twijfelen aan haar hoogte. Maar dan denk ik aan dat ik haar rugspieren Nog gevoeld heb omdat ze kort liep met zadel en dan denk ik, oja ik moest met mijn armen omhoog en gebogen. Ik ben 1.60m. Dus ze is een mooi maatje voor mij. Ik kan niet wachten om haar te halen. Morgen die kennis van mij maar even bellen, want zaterdag hebben we een crematie van onze oude buurvrouw, die dan zijn we de hele dag onder de pannen. Heb met het idee gelopen om haar eerder op te halen, maar aangezien zio nog wel eens door het stroom wil gaan als ze opgewonden is, lijkt me dit niet verstandig.

Wat een lieve uitstraling heeft ze!

Sussie schreef:

Heb met het idee gelopen om haar eerder op te halen, maar aangezien zio nog wel eens door het stroom wil gaan als ze opgewonden is, lijkt me dit niet verstandig.

Denk ik inderdaad ook wel.
Beter nu nog een klein beetje geduld zodat alles rustig kan verlopen.
De twee met mekaar confronteren brengt hen toch geen enkel nut op aangezien ze niet zullen samen blijven. Dus dan kan je dat beter vermijden.

Ik zou ook even wachten. Een vreemd paard erbij halen levert voor je huidige paardje waarschijnlijk toch wat extra stress op, en met zijn aanstaande verhuizing weg van z'n vertrouwde omgeving krijgt hij waarschijnlijk al genoeg voor zijn kiezen...

Hallo,
Even weer een kleine update.
We hebben Justine maandag maar opgehaald. Zio is nog steeds niet gehaald. Die man is door zijn rug gegaan, al betwijfelen we dit verhaal. Als ze vrijdag nog niet gehaald is dan ontbinden we de koop. Dit omdat we hier niet langer op kunnen en willen wachten. Justine staat nu alleen in bij de schuilstal en de andere drie staan helemaal aan de andere kant in de tip (zie mijn plattegrond  ) Dit is geen ideale situatie. Voor Justine niet, die helemaal alleen staat, omdat ik Zio en Justine niet met elkaar wil confronteren en voor mij ook niet. Vooral het gesleep met water en in het donker voeren is erg lastig. Zet de auto er maar op, zodat ik toch nog enigszins wat licht heb bij de paardjes.
Justine heeft maandag de hele dag amper gegeten. Was kuil gewend en dat stokkerige van mij vond ze maar niks. Maar vooral van de stress denk ik dat ze niet at. Ik voerde haar uit de hand wat hooi en af en toe een wortel. Ze moet afvallen dus niet teveel van dat spul.  Dinsdag was ze nog wat gestrest, maar at gelukkig wel weer. Ze eet nu zelfs stro  Dus dat zit wel goed. Ze was nog wel erg schrikachtig. Dat ik dacht ojee ik dacht dat jij zo braaf was. Maar vandaag ging het alweer een stukje beter. Ze schrikt niet meer van de klapperende deuren, kruiwagens die iets te hard op de grond gegooid worden, een waterkraan die aan gaat. Ach het zijn van die kleine dingen, maar ik doe het net even wat harder, zodat ze eraan went. Vandaag wat friendly game gedaan en dat ging boven verwachting goed. Ik helemaal super blij. Ik mag niet vergelijken, maar waar ik met zio een week over deed, deed ik vandaag met Jusitine in 5 minuten. Wijken voor druk pikt ze snel op, dit doe ik niet bewust, maar meer omdat ik soms langs haar moet, en dan wijk ik haar achterhand of voorhand. Gewoon even tussen door. Mestruimen en ze staat naast me... Wijk ik haar wat naar achteren. Ze is echt lief. Komt altijd bij je. Ook bij mijn man die even wat aan mij moet vragen. "Huh" zegt hij, "Ze komt zomaar bij me" Dit doet Zio niet bij hem...  Ik zeg niet dat zio niks is, maar er zit een wereld van verschil in de paardjes. Al weet ik dat ik ook bij Justine ups en downs zou kennen.
Rijden heb ik nog niet gedaan. Eerst maar even rustig aan haar nieuwe omgeving wennen. En wat grondwerk, zodat ze op me leert vertrouwen. Ben wel jaloers op mijn zoon. Die heeft al wel even op haar gezeten. Bijna in de spagaat weliswaar... Maar ook dit staat ze zonder mokken toe. Ze zette geen stap, en had goed de aandacht erbij  Helemaal blij met mijn knappe black mollie (zoals mijn buuf haar noemt)

Dat zijn fijne berichten, geef haar lekker de tijd. En niet vergeten jezelf!! Samen elkaar op de grond leren kennen en elkaar vertrouwen geeft een veel grotere voldoening als je er later eens op gaat zitten.
Dan kan je het met vertrouwen tegemoet gaan zonder stress

Is Zio al opgehaald?

Ja, vroeg ik me ook al af... hopelijk is alles goed uitgedraaid met Zio?

Sorry voor mijn late reactie. Het heeft even geduurd. Zio is afgelopen zaterdag opgehaald.
Het is een beetje raar gegaan. 's Morgens heb ik haar nog gevoerd. Ik had haar inmiddels alleen met Anna staan, omdat Justine erg onrustig bleef bij het alleen staan. Ze hinnikte de hele dag en liep onrustig en gestressed heen en weer. Begon aan mijn hek te kauwen uit stress. Dat was geen fijne oplossing. Dus donderdag heb ik Justine met Ponita "gekoppeld". Dat ging vrij vlot. Na een halve dag had ik het idee dat het wel samen ging en dat lukte ook. Justine is geen dominant paard. Wel staat ze op haar strepen. Ze accepteerden elkaar, maar echt vriendjes worden heeft even wat langer de tijd nodig.
Verder konden Zio en Justine elkaar zien, maar stonden zo'n 8 meter uit elkaar. Dit vond ik genoeg, omdat ik absoluut niet wilde dat die twee 'iets' met elkaar zouden krijgen. Sorry dat ik het zo verwoord. Ik weet niet echt hoe ik het anders moet verwoorden.
Zaterdag morgen zou die man om 10uur komen. Mijn man is boodschappen gaan doen met mijn zoon en ik ben in huis aan de slag gegaan, terwijl mijn dochter op bed lag. Ik was net klaar, het was half tien. Ik wilde net naar Zio lopen. Nog een keer knuffelen. Aan haar uitleggen waarom ik het op deze manier zou doen. Niet dat ze er wat van zou begrijpen, maar gewoon voor mijn gevoel. Ik had net de jas aan, toen de trekker met kar de dam op kwam rijden. Te laat. Geen afscheid, een half uur te vroeg.
We zijn aan de koffie gegaan, papierwerk geregeld. (nu komt net op de tv een emotioneel liedje ( I don't wanne hurt no more) bij love hurts. Ik heb geen idee wat van wie dit liedje is hoor, maar de tranen komen wel  ) Pff...
Toen zijn we naar buiten gegaan zio ophalen. Ik heb haar zelf op de kar gezet. In een keer zonder stress  Ze was zo braaf. Ik wilde haar nog knuffelen, toen 1 deur direct dicht werd gedaan. Met andere woorden... Eruit we willen gaan. Ik heb haar nog een aai kunnen geven en sorry gezegd. Toen was ze weg. Dus een raar en dubbel afscheid. Niet zoals ik het graag had willen zien en dat doet pijn. En het moet een plekje krijgen. Ik hoop dat ze een goed plekje krijgt. Het meisje dat haar eerst gaat rijden was erbij en het was een lief meisje. Dus dat zit wel goed. Maar het voelt wel dubbel. Een beetje alsof je een relatie verbreekt.
Ik ben naar binnen gelopen en heb heerlijk uitgehuild bij mijn man en mijn zoontje (2,5jr) kwam me ook troosten. Zo lief.
Daarna ben ik naar buiten gegaan. Mijn man wilde helpen, maar ik wilde alleen zijn. Heel lief, maar ik moest even bij mijn paardjes zijn. Anna stond nog alleen en die wilde ik in het afgezet stuk op het gras naast het pad zetten. Ik ben haar gaan zoeken, maar kon haar niet vinden. Dus toch voor de zekerheid bij de andere twee gaan kijken, staat Anna doodleuk in de stal naast ponita en Justine   Was onder het draadje door gelopen. Ze vond dat ze geen kennis hoefde te maken. Zit wel goed dacht ze  Dus vond dit helemaal super. Het weekend verliep verder aardig rustig. Hoe het nu is? Geen idee. We zijn een midweek weg. Dit stond al gepland en ik vind het wel even lekker. Even bijtanken van alle emoties, want al met al is het best snel gegaan, maar volgens mij gaat zoiets altijd te snel.
Na het midweekje weg ga ik vol frisse moed bezig met Justine. Het zou nog wel even dubbel zijn. Geen mooie fjord die je komt begroeten, maar een mooi zwart paardje. Heel wat anders. Maar ze is echt lief. Wat ik bij Zio nooit durfde heb ik al twee keer bij Justine gedaan. Mijn zoon op de rug zetten bij Justine. En ze blijft heel mooi stil staan. Zio sprong altijd weg als ik ruben al tilde. De eerste keer heel voorzichtig gedaan (friendly game met mijn zoon :<  ) . Heb vorige week al meer friendly gedaan, met zadeldekjes, leadrope, carrotstick etc.
Moet eerlijk zijn, dat ik nog niet echt een idee heb in welke manier ik nh wil gaan doen. Voest, parelli... Ik ben er inmiddels alleen wel achter dat ik bij de manege weg ga. Dat voelt echt niet lekker. Als ik met zweep moet gaan rijden op een paardje die eerst een 20min wat kreupelt, dan ga ik stijgeren... Dat heb ik dus ook nog niet gedaan, maar als je dan ook nog ongevraagd een longeerzweep achter je aan krijgt, dan is voor mij het gevoel van laat maar. Ik hou nog even vol, omdat het voor mijn zelfvertrouwen goed is dat ik wat meters maak op een paard. En omdat ik het nieuwe termijn al betaald heb, maar ik geloof niet dat ik nog een half jaar vol hou.
Al met al zit ik weer op de praatstoel :<  Sorry voor het lange verhaal  Maar bedankt alle steun en medeleven, adviezen en een luisterend oor euh oog  

Dank voor je update, goed om te lezen hoe het allemaal gegaan is.
Ik kan me helemaal voorstellen dat het afscheid van Zio niet is gegaan zoals je had gehoopt; te snel, te kort, heel jammer voor je... En het zal inderdaad best even duren voordat je helemaal vrede hebt met het idee dat ze weg is. Het is inderdaad ook echt het verbreken van een relatie, zoals je zelf al schreef, en dat valt nooit mee.
Fijn in ieder geval dat je pony's allemaal goed met elkaar overweg kunnen, en heel grappig dat Anna zelf had besloten om alvast onder het draadje door te gaan  .
Enneh... ik ben eerlijk gezegd blij dat je besloten hebt om bij de manege weg te gaan...
Op naar een mooie toekomst met Justine  !

Als ik even op je laatste stukje mag ingaan.
Je schrijft over meters maken is goed voor je zelfvertrouwen. Dat laatste is misschien wel waar op een plek waar je, je veilig voelt.
Niet gedwongen wordt tot dingen doen die je niet prettig vindt. Zodra dat "moet" of men doet het omdat jij het in hun ogen na laat. (longeerzweep achter je paard aan) dan krijg je geen zelfvertrouwen.
Meer gevoel van ongemak, het er niet mee eens zijn. Je systeem zal dan blokkeren en je leervermogen vertragen.

Je MOET geen bepaald systeem volgen he? Deze goeroes hebben naam gekregen omdat zij een goed systeem bedacht of om zich heen hebben gecreeerd wat mensen aanspreekt. Dat wil nog niet zeggen dat als jij werkt volgens hun methode dat je dezelfde effecten krijgt.
Alles wat je doet met je paard kan je niet kopieeren van en ander.
Als je parelli ziet staan en een bepaalde aanwijzing ziet geven aan een paard wil niet zeggen dat als jij het zelfde doet, je dezelfde reactie van het paard krijgt. Jou beweging en intentie is namelijk heel anders.
Die is van geen 1 mens gelijk.

Je kunt hun ideeen verhalen lezen, bestuderen, bekijken oid en dan je eigen gevoel volgen. Van wat voelt goed bij mij?
Ben ik vrij, gelukkig, onbevangen, heb ik goede communicatie op de manier die ik wil.
Die past bij mij en het inidviduele paard. Als je er meerdere hebt kan het 1 wel werken bij paard A maar niet bij paard B
Pas dan bouw je een goede relatie op en krijg je daadwerkelijk vertrouwen in elkaar.

Dit kan je niet leren van een boekje filmpjes of onder druk van anderen. Dit is een ontdekkingstocht die je zelf aangaat.
Je kan wel kijken van hoe doen zij het en waarom doen zij het zo en past dit binnen mijn visie.
Eigenlijk doe je het al een beetje, je zoon op het paard zetten zou je nooit doen als je geen vertrouwen in het paard zou hebben.
Dit zijn hele kleine details, maar die details zijn oh zo belangrijk.

enuh spannend dat er misschien nog een kleine in zit.
alles krijgt een plekje op zijn tijd.....geef het tijd....

inge, ik herken zoveel wat je omschrijft, mooi omschreven ook.
Mijzelf lukt het ook niet om 1 systeem te volgen, zowel bij de hondentraining als bij de paarden, omgang, training, what ever.
Ik kan niet zeggen dat ik 1 ding, of richting volg, ik leer van alles en leer vooral van goed te kijken naar wat het met de dieren doet, nog meer leer ik van de fouten die ik maak, waar ik eerst zwaar kon balen daarvan, denk ik nu, mooi leermoment!!
zolang je ook open ervoor staat en jezelf toestaat om te mogen leren van fouten, kom je ook een heel eind.
En elk dier is anders, wat bij de 1 werkt, kan bij de ander totaal anders werken.
Blijf open staan voor alles, maar laat je niets opdringen, blijf ook bij je eigen gevoel en neem de tijd!!

Joyce schreef:

nog meer leer ik van de fouten die ik maak, waar ik eerst zwaar kon balen daarvan, denk ik nu, mooi leermoment!!
zolang je ook open ervoor staat en jezelf toestaat om te mogen leren van fouten, kom je ook een heel eind.

Ik heb precies hetzelfde ervaren en ben daar zo blij mee! Vooral in de afgelopen jaren heb ik op dat gebied enorm veel geleerd m.b.v. Carolyn (Resnick)'s methode. Zij wil juist dat mensen zoveel mogelijk fouten maken, zoals een kind dat leert lopen. Ze noemt dat de 'No Fault Insurance' . Een stapje zetten..., vallen..., en dan gewoon weer opstaan en opnieuw een stapje zetten. Veel mensen zijn bang geworden om te 'vallen' en als ze vallen, zijn ze zo ontmoedigd dat ze niet meer willen opstaan en het bijltje erbij neergooien. Ze hebben allemaal als kind leren lopen, maar naarmate ze ouder worden vergeten ze hoe dat proces van leren werkt.
Ik ben niet meer bang om fouten te maken, want juist die 'fouten' laten me zien waar er eventueel iets schort aan de balans, zodat ik dat weer kan herstellen. Door altijd maar fouten te willen voorkomen, leer je nooit echt goed zien waar en hoe dingen uit balans raken en hoe dat te herstellen. Mijn motto is tegenwoordig 'Trial & Error' en daaruit leren!

Marja schreef:

Veel mensen zijn bang geworden om te 'vallen' en als ze vallen, zijn ze zo ontmoedigd dat ze niet meer willen opstaan en het bijltje erbij neergooien. Ze hebben allemaal als kind leren lopen, maar naarmate ze ouder worden vergeten ze hoe dat proces van leren werkt.
Ik ben niet meer bang om fouten te maken, want juist die 'fouten' laten me zien waar er eventueel iets schort aan de balans, zodat ik dat weer kan herstellen. Door altijd maar fouten te willen voorkomen, leer je nooit echt goed zien waar en hoe dingen uit balans raken en hoe dat te herstellen. Mijn motto is tegenwoordig 'Trial & Error' en daaruit leren!

Hier tik je een mooi punt aan Marja...
Het wordt door de wereld niet meer getollereerd dat wij fouten maken. Dit wordt zo ongenadig afgestraft dat je naar mate je ouder wordt idd geen fouten meer durft te maken. Je krijgt een soort aangeleerde faalangst. Het maakt niet uit waar je die fouten maakt op school, je werk, sportclub en zo.

maar we dwalen nu af van het topicje...sorry...zo zie je maar waar het soms toe kan leiden.  

Ben ik helemaal met je eens Inge; het wordt ons helaas in onze jeugd al afgeleerd om fouten te durven maken.

Fouten maken... mijn grootste angst. Maar jullie hebben gelijk, ik moet goed leren reflecteren en hiervan leren. Alleen ik ben bang dat ik weer ga zwemmen in de hoeveelheid aan informatie. Dat ik door de bomen het bos niet meer zie, vandaar mijn vraag. Ik kan wel een nh instructeur op zoeken, maar waar vind ik een goede. De laatste kerr dat ik er een had, heeft me onzekerder gemaakt. Gelukkig bleek het vaker voor te komen bij haar, alleen ben ik daar een beetje te laat achter gekomen.
Ik ben in ieder geval justine nu aan het leren te wijken voor druk. Dat vind ik erg belangrijk. Dat doet ze nog niet erg soepel heb ik vandaag gemerkt, maar het wordt iets beter. Ik doe dit in een vrije situatie, omdat ik wel wil dat ze weg kan kan lopen als ze de behoefte voelt. Dus als ik het weiland mest, aan het voeren ben etc. Dus vandaag al een paar keer gedaan  volgens mij nu ik dit zo schrijf doe ik al meer mijn eigen ding  
Off topic is geen probleem hoor  kan ik ook weer wat van leren  

Sussie schreef:

volgens mij nu ik dit zo schrijf doe ik al meer mijn eigen ding  

Ik denk dat dat het ALLERbelangrijkste is - dat je bij jezelf blijft en vanuit jezelf voelt wat goed is. Dat 'kompas' hebben we allemaal in ons, maar contact daarmee maken is ook iets wat ons afgeleerd is in onze jeugd, waar we immers geleerd hebben dat anderen (ouders, leraren, doktoren, de overheid, enz. enz.) het meestal beter weten.
Het beste advies dat ik je kan geven - en dit is iets wat ikzelf dagelijks toepas - is: ga vooral veel tijd met je paarden doorbrengen zonder iets te willen doen. Gewoon bij ze zitten, ongedwongen, zonder voorwaarden. Dat is waar paarden zelf meesters in zijn. Je zult zien dat je steeds meer tot rust zult komen en op een bepaald moment komen er dan spontaan ideeën bij je op (daar hoef je niets voor te doen) om iets leuks met je paard te gaan doen. Of niet, en dat is ook helemaal prima. De wijsheid zit in jouzelf .

Ik ga helemaal met je mee Marja...
Denk dat er nog wel een paar mensen zijn hier die het zelfde doen.
Ik heb op deze manier een paar nieuwelingen "opgevoed" dit ging en gaat nog steeds geheel spelender wijs.
Tuurlijk MOET er soms iets maar dat is dan in belang van de gezondheid en heb je geen keuze op dat moment en verlang je 100% iets van het paard. Maar dit kan je heel rustig voorbereiden in het tempo van het paard en van jezelf.

Je merkt gauw genoeg wanneer je een stap te veel doet.
De keuze die je maakt moet je geheel zelf maken natuurlijk. Mijn advies is ga lezen en neuzen op het net.
Kijk wat mensen doen met hun paarden en kijk of dit past binnen jou situatie. Knoop je niet meteen vast aan iemand di NH doet.
Je krijgt dan vaak weer een strakke lijn/richting van een bepaalde goeroe en kan je weer moeilijker eigen keuzes maken.

http://www.artofnaturaldressage.com/forum/index.php

Dit is een internationaal forum waar iedereen zijn eigen manier heeft in omgang met zijn of haar paard. Geen bepaalde richting of volgers van goeroes etc. Maar allemaal inspiratie bronnen die je een stapje kunnen helpen in je ontdekkingsreis. Ze geven tips van hoe je bepaalde dingen zou kunnen doen aan de hand van info die in bepaalde topics naar voren zijn gekomen. Dit zijn kleine verzamel treads en kunnen heel nuttig zijn bij bepaalde vraagstukken waar je tegen aan loopt. Zo hoef je niet steeds dezelfde vraag te plaatsen en lees je niet de hele tijd het zelfde.

Als je je aanmeld kan je ook dagboeken lezen van mensen die kunnen heel inspirerend zijn. Hier in Nederland en Belgie komen ze soms samen tijdens een klets weekend. Om ervaringen uit te delen en veel eten natuurlijk hahahaha. Staat ook vol met mooie filmpjes welke een eye-opener kunnen zijn en je ineens een stap vooruit kunnen zetten.

Weer een lang verhaal... maar VOLG JE EIGEN GEVOEL en VERTROUW hierop. Je hebt al een gigantische stap gemaakt. Vergis je daar niet in.