Makkelijke verplaatsing van wei naar PP ?

Hallo, misschien een beetje een vreemde titel...
(Hoop dat dit topic goed staat ?)
Maar ik vroeg me af, verloopt de verplaatsing van de paarden vanuit de wei naar de paddock en omgekeerd soepel bij jullie ?
Hoelang staan jullie paarden zoal in de wei ? Is dit ook best meer of minder dan in de paddock ?
En krijgen jullie je rijpaard makkelijk bij jullie als je wilt gaan rijden ?
Ik heb namelijk geen paard, en ook nog nooit gehad dus vraag me wel af hoe dat allemaal loopt...
Ik hoop dat ik niet overkom als iemand die van niks weet, (nouja misschien is dat ook wel een beetje het geval)

groetjes Angel

ja tuurlijk krijg je je paard makkelijk. Dat is een kwestie van een goede verstandhouding creeeren.
Dit is het fundament van de omgang met het paard. Als dit al niet eens zou lukken moet je er al helemaal niet opstappen.
Dan begin je op een compleet verkeerde basis.

Een paddock is wat anders als een paddock paradijs. Wat je hier leest zijn paddock paradijzen.
Misschien eerst eens de site verder lezen? T is een beetje veel om dat goed uit te leggen.
Omdat je een pp hebt staan ze 24/7 buiten. Dus geen stal nodig alleen een schuilplaats. Dit kan in diverse vormen.
Loopstallen, overkapping, bomen enz..enz..

enuh domme vragen bestaan niet

Geeft niks hoor Angel dat je veel vragen stelt, ik zou willen dat iedereen dat deed voor ze zomaar ergens aan beginnen en door schade en schande wijs moeten worden!

Het zou heel natuurlijk moeten zijn dat je je paard gemakkelijk bij je krijgt als je bv. wilt gaan rijden, zoals Inge schrijft, maar in de praktijk zie je helaas veel voorbeelden van het tegendeel: dat mensen eindeloos achter hun paarden aanlopen, ze zelfs opjagen, boos worden, en ze uiteindelijk in het nauw drijven en vastgrijpen i.p.v. met veel gevoel een goede verstandhouding opbouwen waardoor dat allemaal niet nodig is en het paard graag uit zichzelf met hen mee zou gaan. Als je een goede band (en vertrouwen, respect e.d.) met je paard hebt, zal hij het leuk vinden om bij jou te zijn en met jou samen te werken, maar daar moet je wel steeds je best voor blijven doen. Zo is het heel belangrijk om ook veel tijd met je paard door te brengen als je niets van hem wilt (bv. rijden of iets anders) door gewoon bij hem te zijn en/of dingen te doen die hij fijn vindt, zoals poetsen, kriebelen of wat dan ook. Als je je paard goed kent leer je vanzelf wat hij fijn vindt. Het is eigenlijk net als met mensen van wie je houdt, die 'gebruik' je ook niet alleen als het jou uitkomt, maar daar doe je zelf ook wel eens wat voor wat ze fijn vinden.

Een paard is geen machine die je kunt 'aanzetten' als je hem nodig hebt en weer 'uitzetten' als je weggaat.
Er zijn verschillende methodes waarmee je kunt leren hoe je zo'n goede band met je paard kunt opbouwen, dit wordt vaak 'Natural Horsemanship' genoemd (hoewel niet alle methodes die zich zo noemen ook goed zijn!). Zelf volg ik de methode van Carolyn Resnick, die ik fantastisch vind! Ik weet niet of je Engels goed is, anders kun je eens op haar weblog kijken. Ze geeft ook online cursussen maar dan is het wel noodzakelijk dat je een paard hebt om mee te oefenen. En er zijn heel veel mensen die de methode van Pat Parelli (Parelli Natural Horsemanship) volgen en daar tevreden over zijn.

Bij mij gaat het verplaatsen van de paarden van wei naar paddock(paradijs) en omgekeerd prima. Van paddock naar wei is sowieso geen probleem want de paarden willen natuurlijk altijd graag de wei in ! Heel soms willen ze niet zo graag de wei weer uit maar ik krijg het altijd wel voor elkaar. Meestal neem ik een lange (men)zweep mee, niet om te slaan natuurlijk maar om richting aan te wijzen en te begrenzen en dan lopen ze zo de wei uit. Ook zetten wij altijd een kleiner stukje van de wei af waar ze mogen grazen zodat we de paarden niet uit allemaal verre hoeken bij elkaar hoeven te drijven. Wat ook handig is, is om ze krachtvoer te geven als ze uit de wei moeten. Dat hebben ze al heel snel door waardoor ze vanzelf uit de wei komen.

Hoe lang de paarden in de wei staan is bij iedereen verschillend. Bij mij staan ze langer in het paddockparadijs dan in de wei. Ze staan hier maar twee keer per dag ca. 1 - 1,5 uur in de wei en verder krijgen ze tussendoor nog wat hooi. Kijk ook maar eens in dit topic, daar vind je allerlei verschillende manieren hoe mensen hun paarden voeren, hoe lang ze in de wei staan e.d.

Hoi Angel,

De belangrijkste punten zijn al genoemd, idd. Met een nieuw paardje is het natuurlijk altijd even wennen, omdat je daar nog niets mee hebt opgebouwd.

Toen ik Dibble net had en we de weidegang gingen opbouwen (we stonden toen nog op een pensionstal), liep ze altijd weg als je haar wilde pakken in de wei. Gelukkig duurde dat niet lang. Als ik haar te pakken had, ging ik eerst gewoon bij haar zitten, zodat ze nog even kon grazen aan het touw en leerde dat je laten vangen niet betekent dat je gelijk bij dat lekkere gras wordt weggesleurd .

Tegenwoordig heb je dankzij internet gelukkig toegang tot heel veel methodes voor het omgaan met je paard. Je kunt zo overal al veel over lezen, en vast wat vinden dat jou erg aanspreekt. Voordat ik Dibble kocht, was ik bij Parelli uitgekomen en vond dat helemaal geweldig. Dankzij de stapsgewijze aanpak van het Parelli-programma, kon ik ook andere methodes wat beter begrijpen. En zo kom je steeds weer nieuwe dingen tegen. Na jaren manegeles had ik bijv. het dressuurrijden helemaal afgezworen, omdat ik de manier waarop dat gedaan werd niet OK vond. Ik was er dus heilig van overtuigd alleen maar buitenritten te gaan maken in de toekomst. Maar dankzij internet kwam ik erachter dat er ook andere manieren zijn en dat het ook voor het paard leuk gemaakt kan worden. Dus nu zijn we best vaak oefeningetjes aan het doen in wei - maar dan wel met touwhalster . Ik vind de aanpak van Karen Rohlf helemaal geweldig. Ze gebruikt veel principes van Parelli, maar ik vind haar een stuk positiever in haar benadering en op dit moment werkt dat goed voor ons. Carolyn Resnick is ook super interessant inderdaad. Net als heel veel andere paardenmensen en clickertraining trouwens. Leve internet dus! Maar weet waar je aan begint, want ik heb vorig jaar een boekenkast moeten kopen omdat ik in de afgelopen 3 jaar zoveel boeken en dvd's had besteld (via internet, inderdaad :< ).

Wat dat betreft zit je wel in een unieke situatie als je nooit een paard hebt gehad. Je kunt nu heel bewust gaan bepalen wat je in de toekomst wilt gaan doen en hoe. Niet alleen wat de indeling van je wei betreft, maar ook in de omgang met je paard en het rijden. Weet je al wat voor type paard je op een gegeven moment zou willen hebben?

hmmm nu ga ik toch een beetje reclame maken ;-) als je nog aan het denken bent en zo wat het beste bij jouw zou passen kan de DVD The path of the horse je misschien een handje helpen. Hier zie je diverse mensen uit de zeg maar Naturalhorsemanship wereld hun visie geven over hoe zij omgaan met paarden.
Wat hun drijfveer is, wat zij doen of daartoe zijn gekomen.
Het zou je een wat inzichten kunnen geven. De DVD is te vinden op o.a www.bitloosrijden.nl
hier een trailer https://www.youtube.com/watch?v=9j0Z19IhgPA

inge schreef:

hmmm nu ga ik toch een beetje reclame maken ;-) als je nog aan het denken bent en zo wat het beste bij jouw zou passen kan de DVD The path of the horse je misschien een handje helpen. Hier zie je diverse mensen uit de zeg maar Naturalhorsemanship wereld hun visie geven over hoe zij omgaan met paarden.
Wat hun drijfveer is, wat zij doen of daartoe zijn gekomen.
Het zou je een wat inzichten kunnen geven. De DVD is te vinden op o.a www.bitloosrijden.nl
hier een trailer https://www.youtube.com/watch?v=9j0Z19IhgPA

Oh, dat is een goed idee! De trailer ziet er heel mooi uit!

er zijn zelfs plannen voor een vervolg van de DVD, maar wanneer weet ik niet.
Deze DVD bracht mij o.a by Carolyn Resnick en via Horseconsious heb ik een aantal teleconferenties van haar gehoord / deelgenomen.
En zo kwam ik Marja weer tegen (buiten dat ik haar kende van de ijslanders)
ja het wereldje is klein

de wereld is inderdaad klein, ik heb Stormy May (de maakster van die film) ontmoet op een workshop van Klaus Ferdinand Hempfling, en dan nog wel op een stormachtige dag in mei
ze was toen nog bezig met research voor de film.
het is een mooi film geworden die je een aantal verschillende NH methodes laat zien, maar in mijn ogen af en toe ietsjes te zweverig.
maar dat kan aan mijn eerder nuchtere geest liggen

hihi misschien had je eens met haar moeten praten over onze hollandsche nuchterheid :<

inge schreef:

hihi misschien had je eens met haar moeten praten over onze hollandsche nuchterheid :<

Ik weet niet of een workshop van Klaus F. Hempflin daar nou de meest geschikte gelegenheid voor was geweest

daarom juist
nee alle gekheid op een stokje, ik vind het toch een mooie dvd die inzichten geeft in de diversiteit aan NH richtingen.
Welke inmiddels alweer gegroeid zijn...er blijven steeds nieuwe dingen komen. Fijn dat er nog steeds vooruitgang in zit.

hollandse nuchterheid kan ook, maar in mijn geval is het toch eerder belgische nuchterheid

@Wieteke
ik ben de NH kant uit gegaan dankzij KFH.
het boek over natuurlijk paardrijden was voor mij een openbaring (en op een aantal punten ook een bevestiging van de manier van benaderen die ik intuïtief al had).
zijn andere boeken en video's zijn inderdaad iets minder nuchter :<
ik kom in mijn zoektocht steeds weer bij Parelli uit, maar die wordt door de 'echte' NH'ers niet eens als NH beschouwd ...

ze klonk helemaal niet zweverig toen ik haar ontmoette hoor, wel heel gedreven

fojoe, wat is dan een "echte NH-er"?
En waarom zou Parelli niet NH zijn?

Parelli is volgens mij wel NH (volgens mij waren zij zelfs degenen die die term voor het eerst gebruikten), maar inmiddels is er ook een grote groep mensen die het gebruik van druk/negatieve bekrachtiging (zoals bij Parelli) achterhaald vindt en liever (zoveel mogelijk) positieve bekrachtiging gebruikt (zoals bijv. bij clickertraining).

Moet toegeven dat ik ook wel steeds meer die kant op aan het bewegen ben (was toevallig net aan het bedenken wanneer ik van mezelfd een stapeltje dvd's over clickeren mag kopen ).

Ik lees regelmatig berichten van mensen die zich bezighouden of bezig hebben gehouden met Parelli en daar op zich heel tevreden mee zijn/waren, maar er tegelijkertijd toch ook 'iets' in misten omdat ze merkten dat het enthousiasme in de medewerking van hun paard niet optimaal was. Onder de leerlingen van Carolyn Resnick bevinden zich veel (voormalige) Parelli-fans, die dat wat ze bij Parelli misten, wel vinden bij Carolyn Resnick, nl. het focussen op de relatie met je paard als allerhoogste prioriteit. Carolyn's gedachtegang is dat als de relatie met je paard geweldig is, je paard alles met enthousiasme voor je zal willen doen. Met haar methode werk je niet aan problemen, maar altijd aan de relatie, waardoor de problemen meestal als vanzelf lijken op te lossen (en je op een bepaald moment eigenlijk niets meer als probleem ziet, maar alleen als een leuke, nieuwe uitdaging). De oefeningen en rituelen zijn ook niet star maar juist flexibel en het is de bedoeling dat iedere leerling haar eigen unieke manier vindt om ze toe te passen in de unieke combinatie met haar unieke paard. Het heeft mij vele malen creatiever gemaakt dan ik was en een veel beter vermogen gegeven om me te verplaatsen in de belevingswereld van mijn paarden.
(Enneh... ik zeg het nog maar eens: nee, ik heb geen aandelen in Carolyn's methode .)

Ik denk trouwens dat Parelli baanbrekend werk heeft verricht en nog steeds verricht om over de hele wereld een andere manier van het omgaan met en het denken over paarden in gang te zetten. Ontelbare mensen hebben door zijn methode weer plezier gekregen in het bezig zijn met hun paarden, terwijl ze het voorheen helemaal niet meer zagen zitten. Hij is denk ik de wegbereider geweest voor heel veel andere methodes.

De discussie welke methode wel en welke je niet onder 'NH' zou mogen scharen vind ik zelf altijd nogal zinloos. Wat doet het ertoe, het is maar een naampje toch? Het gaat erom of je paard blij naar je toe komt als hij je ziet omdat hij niet kan wachten om samen met jou iets leuks te gaan doen !

deze zin: De discussie welke methode wel en welke je niet onder 'NH' zou mogen scharen vind ik zelf altijd nogal zinloos, sluit ik me volledig bij aan.
Je kunt altijd wel iets vinden waardoor iets juist wel of juist niet, NH is, het feit dat steeds meer mensen, bewust zijn van de dingen die ze doen en waarom ze die keuze maken, en het beste met hun paard voor hebben, vind ik veel belangrijker!

Marja schreef:

De discussie welke methode wel en welke je niet onder 'NH' zou mogen scharen vind ik zelf altijd nogal zinloos. Wat doet het ertoe, het is maar een naampje toch? Het gaat erom of je paard blij naar je toe komt als hij je ziet omdat hij niet kan wachten om samen met jou iets leuks te gaan doen !

Het ging er mij niet om een discussie uit te lokken hoor, maar ik "doe" zelf wel aan Parelli, alhoewel niet zo fanatiek, en was benieuwd waarom sommigen Parelli niet NH vinden. Wat zou NH dan precies moeten inhouden?? Daar is toch geen eenduidige omschrijving van te geven? Als je maar nadenkt over waarom je de dingen doet die je doet.

Ben het wel mee eens NH is meer een soort van algemene omgang met paarden. Dit is van de plek waar je het paard houd, verzorging, omgang tot aan het rijden of mennen toe. Het is meer dan alleen maar een bepaalde methode volgen.
De methode kan je een handvat geven bij vraagstukken die ontstaan tijdens de omgang met het paard. De een wil een stappen plan de ander wil het liever zelf uitzoeken en zoekt enkel adviezen, tips, suggesties.

Parelli heeft zeker baanbrekend werk verricht. En heeft vele mensen een nieuwe kijk op het paard gegeven. Vandaar uit is men wel of niet verder gaan zoeken.
Ik persoonlijk mix lekker alle combi's beetje Parelli, beetje Carolyn, beetje KFH, beetje Tellington, beetje clickeren enz..enz..
Ik pas elk ding toe op dat wat ik prettig vind of handig vind tijdens de omgang of rijden.
Clickeren als je op je paard zit ben ik niet zo handig in, maar op de grond met diverse dingen vind ik het weer heel handig. En de Parelli techniekjes zijn weer "handig" tijdens soort van longeer werk, je krijgt veel inspiratie van zijn games zo kan je die saaie rondjes heel leuk maken.
KFH en Carolyn vind ik weer prettig voor de verstandhouding en communicatie zij hebben me een heel eind op weg geholpen zonder dat je ruk of pluk werk nodig hebt.

Je raakt nooit uitgeleerd
enuh Parelli heeft idd NH op de markt gezet als naam.

mij maakt het niet uit of iemand het stickertje 'NH' opgeplakt krijgt of niet
het gaat om een positieve benadering van je paard, om medewerking te vragen en je paard een keuze te geven ipv. je paard te dwingen (hoewel een verantwoorde vorm van 'straffen' wel moet kunnen als je paard over de grens gaat, paarden straffen elkaar ook).
een dergelijke aanpak vind je vooral in richtingen die als NH bestempeld worden, maar ook in het 'traditionele' wereldje kom je mensen tegen die op een goede manier met hun paard omgaan
straffen en belonen zijn ook geen eenduidige begrippen.
je kan je paard straffen door hem een mep te verkopen (actieve handeling), maar ook door hem geen snoepje te geven.
je kan je paard belonen door hem te clickeren (actieve handeling), maar ook door even niks meer te vragen en hem rust te gunnen.
het belangrijkste is dat je naar je paard luistert en rekening houdt met zijn aanleg, karakter, stemming, ...
mijn oude ruin geeft bijvoorbeeld heel duidelijk aan dat hij het écht niet prettig vind als ik zonder zadel rijd.
het is een heel meegaand paardje, loopt prima onder boomzadels of boomloos, waarom zou ik hem dan moeten dwingen om zonder zadel te rijden als hij dat niet fijn vindt?

fojoe schreef:

het gaat om een positieve benadering van je paard, om medewerking te vragen en je paard een keuze te geven ipv. je paard te dwingen

Ben ik helemaal met je eens fojoe. En inderdaad zijn alle paarden verschillend. Ik realiseerde me deze week nog weer eens dat ik Kría en Saegola, de twee merries waar ik voornamelijk mee werk, echt verschillend moet benaderen. Bij Kría moet ik veel meer tijd nemen om eerst een connectie met haar te krijgen dan bij Saegola, en ook heeft Kría tussendoor veel kleine pauzes nodig waarin we alleen maar even 'bij elkaar zijn', dat betekent heel veel voor haar en haar bereidwilligheid neemt daardoor toe. Terwijl Saegola die pauzes veel minder nodig heeft en liever lekker doorgaat. Ik vind het heel boeiend om die verschillen te leren zien en ermee te werken, dat maakt het werken met paarden zo leuk en leerzaam, en het scherpt tegelijkertijd ook mijn intuïtie.