Sefja met draadwond in de kliniek...

Dankjewel Berith, ik zal haar lekker vertroetelen .

Hier nog een filmpje van vanmiddag:

Wat fijn dat ze weer in haar vertrouwde omgeving is! Deze box voelt vast al veel minder 'opgesloten' dan de box in de kliniek (of denk je dat ze al die interessante mannelijke sportpaarden al mist?)

super dat ze weer thuis is!!
weer een stap dichterbij het "normale" leven voor haar.
succes met verzorgen en lekker genieten van haar!!

In het kader van 'slowfeeding plus bezigheidstherapie' heb ik Sefja's hooinetje aan het plafond gehangen:



Ze doet er dan zo'n 2 uur over om het leeg te eten en ze krijgt nu vier keer per dag een netje. Als ik haar nog meer zou geven kan ik haar straks rollen (kan nu eigenlijk al ).

Hier ook nogmaals de link naar het fotoalbum, http://www.mijnalbum.nl/Album=QAFQ6KRT , omdat ik daar nog steeds foto's aan toevoeg. Hier eentje om te laten zien dat ik haar nu vanuit huis in de gaten kan houden:

de wond ziet er mooi rustig uit zeg! zucht wat woon je toch mooi...uitzicht op de paarden....waar blijft die verrekte 27,5 miljoen voor mij???

inge schreef:

de wond ziet er mooi rustig uit zeg!

Ja, het is niet ontstoken of zo, maar er zit momenteel wel heel weinig vooruitgang in de genezing vind ik. Er is eigenlijk geen verschil te zien tussen een week geleden en nu, sterker nog, het is eerder verder open dan verder dicht gegaan.

Het is een raar proces, die wondgenezing. Toen Sefja's zus Saegola 8 jaar geleden precies dezelfde verwonding had kon die niet gehecht worden omdat hij al 3 dagen oud was. Het moest dus echt vanuit een flink gat uit zichzelf genezen. Maar in 5 weken tijd was die wond wel helemaal dicht.
Sefja's wond kon wel gehecht worden dus dan zou je denken dat dat een flinke voorsprong is, maar haar wond is na 4 weken nog veel minder ver genezen dan Saegola's wond destijds. Het is net of de hechtingen helemaal geen nut hebben gehad. Ik snap nu ook waarom dierenartsen zo vaag zijn als je wil weten wat de prognose is van de genezing van zo'n verwonding. Het is zó verschillend per paard dat ze niets kunnen voorspellen.

Citaat :

zucht wat woon je toch mooi...uitzicht op de paarden....waar blijft die verrekte 27,5 miljoen voor mij???

Ik prijs me ook nog steeds heel gelukkig met deze plek Inge! We moesten er wel voor van Brabant naar Limburg omdat de huizen hier veel goedkoper zijn.

Marja schreef:

Ja, het is niet ontstoken of zo, maar er zit momenteel wel heel weinig vooruitgang in de genezing vind ik. Er is eigenlijk geen verschil te zien tussen een week geleden en nu, sterker nog, het is eerder verder open dan verder dicht gegaan.

Het is een raar proces, die wondgenezing. Toen Sefja's zus Saegola 8 jaar geleden precies dezelfde verwonding had kon die niet gehecht worden omdat hij al 3 dagen oud was. Het moest dus echt vanuit een flink gat uit zichzelf genezen. Maar in 5 weken tijd was die wond wel helemaal dicht.
Sefja's wond kon wel gehecht worden dus dan zou je denken dat dat een flinke voorsprong is, maar haar wond is na 4 weken nog veel minder ver genezen dan Saegola's wond destijds. Het is net of de hechtingen helemaal geen nut hebben gehad. Ik snap nu ook waarom dierenartsen zo vaag zijn als je wil weten wat de prognose is van de genezing van zo'n verwonding. Het is zó verschillend per paard dat ze niets kunnen voorspellen.

Heb je al gedacht om mesistran(honingzalf) te gebruiken?

Een vriendin van mij had een vreselijke wond bij haar pony en is super genezen hierdoor.
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=3&t=1128670&uf=138878&sid=7ce5fdd09fd5c4693be95439aec03114
In het begin leek het mee te vallen maar zoals je op de foto's kan zien werd het een vreselijke wond.

Al had de wond bij atent niet zo mooi genezen had ik het ook gaan gebruiken, ik kan het iedereen aanbevelen.
Als je vragen heb over de zalf kan ik haar email adres wel geven, ze kan je er alles over vertellen.

Yvonne, ik heb het volledige topic van je vriendin op Bokt gelezen en alle foto's bekeken. Allemachtig, wat een afschuwelijke verwondingen! Ik heb bewondering voor de positieve manier waarop je vriendin dit hele genezingsproces heeft begeleid want het kost heel veel energie. Dat merk ik zelf ook, al is Sefja's verwonding natuurlijk niet te vergelijken met die van Mira. Maar het hele gebeuren er rondomheen, de verzorging van de wond, het extra aandacht geven, zo vaak mogelijk per dag voeren (tegen de verveling), extra poetsbeurten, en steeds tegen dat koppie over die staldeur aan moeten kijken, het is best intensief hoor. Wat ik bij Sefja moeilijk vindt is dat ze continu op stal moet staan. Gisteren had ik bedacht om haar even aan de hand op het erf te laten grazen, maar ik heb haar toch maar vrij snel weer teruggezet op stal. Ze was zo alert, onrustig en een beetje schrikkerig (logisch natuurlijk na meer dan 4 weken continu op stal!) dat ik me naast haar aan het korte halstertouw niet echt veilig voelde. Een langer touw kan niet, want het is niet de bedoeling dat ze met haar gewonde been (vooral de bijna doorgesneden pees) gaat lopen crossen en springen. En het moet voor mezelf ook wel veilig blijven natuurlijk. Dus tja, dan maar weer op stal... Vertel zo'n paard maar eens dat ze één keertje per dag er even uit mag, op voorwaarde dat ze zich dan heel rustig gedraagt ...

De Mesitran houd ik zeker in mijn achterhoofd, maar ik ga nu eerst verder met Calendulazalf. Daar heb ik zelf in het verleden zeer goede ervaringen mee gehad met wonden en wondjes bij de paarden (en bij mezelf) en daar heb ik ook een tube van meegekregen van de dierenarts. Met de 'pizzaspray' (wondspray met allerlei kruiden erin) die ik ook had meegekregen ben ik gestopt omdat ik het gevoel kreeg dat die de genezing misschien juist tegenhield. Ik heb toen één dag niets op de wond gedaan, en meteen de volgende dag (gisteren) zag de wond er bij het verwisselen van het verband ineens beter en wat kleiner uit (zie het fotoalbum). Misschien toeval, maar die pizzaspray laat ik nu toch maar even achterwege. Omdat de watten en het gaas wel aan de wond gaan plakken als ik er niets opdoe, ga ik nu Calendulazalf smeren. Maar in ieder geval bedankt voor je tip, de Mesitran houd ik in gedachten! Het is wel een heel dure zalf zag ik, en we moeten financieel nu ook echt een beetje op gaan letten. Van het bedrag van de eerste dierenartsrekening die inmiddels binnen is, zouden we al een leuke IJslanderjaarling kunnen kopen, en dat waren nog niet alle kosten, want daarna zijn er nog meer röntgenfoto's gemaakt, zijn de hechtingen er nog uitgehaald (met een roesje) e.d. En we zaten toch al wat krap dus een beetje benauwd krijg je het wel van zoiets ...

Hou op over diererartskosten pfff mijn rekeningen van Atent zijn ook binnen, daar heb ik hem al 2 keer van kunnen kopen als veulen!
Ik zit ook vrij krap dus het wordt nu echt sparen geblazen hiero.

Maar laat me weten als je het toch gaat gebruiken.

yvonnedejong schreef:

Hou op over diererartskosten pfff mijn rekeningen van Atent zijn ook binnen, daar heb ik hem al 2 keer van kunnen kopen als veulen!

IJslanderveulens (uhm, correctie, ijslanders in het algemeen :<) zijn heel duur, vandaag dat wij voor dat geld maar één veulen zouden kunnen kopen .

Citaat :

Maar laat me weten als je het toch gaat gebruiken.

Beloofd !

Marja schreef:

yvonnedejong schreef:

Hou op over diererartskosten pfff mijn rekeningen van Atent zijn ook binnen, daar heb ik hem al 2 keer van kunnen kopen als veulen!

IJslanderveulens (uhm, correctie, ijslanders in het algemeen :<) zijn heel duur, vandaag dat wij voor dat geld maar één veulen zouden kunnen kopen .

Citaat :

Maar laat me weten als je het toch gaat gebruiken.

Beloofd !

Ik weet dat ijslanders een stuk duurder zijn.

Ik hoop voor je dat ze snel opknapt.

Het gaat de goede kant op met de wond. Vandaag leek hij alweer ietsje kleiner. Het weefsel is ook rood en dat is meestal een goed teken, dan is er veel activiteit dus ook genezing .

fijn, goed nieuws, mooi zo.

yvonnedejong schreef:

Een vriendin van mij had een vreselijke wond bij haar pony

Yvonne, wat ik me nog afvroeg (maar misschien weet je dat niet precies): toen de pony van je vriendin in de wei kwam bij die hengst, stonden er toen al andere merries bij hem? Of hebben ze een merriegroepje samengesteld en dat groepje in een keer bij de hengst gezet?

Ik vraag dat omdat ik zelf ervaring heb met natuurlijke dekkingen met onze eigen hengsten en ik in de jaren dat we daarmee bezig waren ook veel heb gehoord over wat wel en niet verstandig is m.b.t. het laten dekken van meerdere vreemde merries. In de IJslanderwereld wordt nog steeds veel gewerkt met natuurlijke dekkingen, d.w.z. een groep merries bij een hengst in de wei, en daar is dus ook veel ervaring mee opgebouwd. Meestal worden de merries eerst bij elkaar verzameld in een aparte wei en pas als alle merries er zijn en de merriekudde dus compleet is, wordt de hengst erbij gezet. Als dat niet gebeurt, maar er dus af en toe één enkele nieuwe merrie wordt bijgevoegd, kan het (hoewel gelukkig zelden) bij bepaalde hengsten gebeuren dat ze die nieuwe merrie dan zien als bedreiging van hun al gevormde merriekudde. Zo'n hengst zal er dan alles aan doen om die merrie te verjagen, en als dat niet lukt (zoals in een afgezet weiland) kan het tot een gruwelijk gevecht komen want in zijn ogen moet ze gewoon WEG! Is dit misschien bij de merrie van je vriendin ook zo gegaan?
Ik ken één zo'n voorval en bij die hengst was er inderdaad één merrie later bij de kudde gezet. Gelukkig werd snel gezien dat het helemaal mis dreigde te gaan en is die merrie er op tijd uitgehaald.

Zelf hebben we dus een aantal jaren met twee eigen hengsten gedekt en ik vond het geweldig om dat natuurlijke proces van hofmakerij tussen hengst en merrie te observeren. Iedere keer was het weer anders, afhankelijk van de individuele merries. Ook hoe die merries zich onderling gedroegen (met soms jaloezie en proberen te voorkomen dat een ander gedekt werd) was heel interessant om te observeren.
Hoe dan ook, ik kan me héél goed voorstellen dat als je één keer zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt, je het nóóit meer aandurft om je merrie op natuurlijke wijze te laten dekken. Maar ik zou het wel jammer vinden als daardoor het natuurlijk dekken een slechte naam zou krijgen, terwijl dit voorval misschien (waarschijnlijk?) te wijten is geweest aan een stomme fout van de hengstenhouder.
Fantastisch trouwens hoe je vriendin alles uit de kast heeft getrokken om haar pony weer gezond te krijgen !

Als ik het goed begrepen heb stond de merrie samen met de hengst, geen anderen erbij.
Met samen zetten ging alles goed, het leek erg goed te klikken. mijn vriendin ging toevallig kijken 's avonds en toen was het gevecht bezig.
De hengstenhouder heeft dit ook niet goed gecontroleerd. daar is ze ook behoorlijk boos over geweest!

Wat een geluk dat ze toevallig ging kijken! Een staaltje van vrouwelijke intuïtie misschien?
Het blijft moeilijk om bij zoiets de oorzaak te achterhalen. Het komt ook voor dat een hengst een bepaalde merrie echt niet moet, net zoals bepaalde mensen elkaar totaal niet liggen, alleen zijn dieren dan wel een stuk 'eerlijker' in het duidelijk maken daarvan...
Is er nog ooit iets uit gekomen qua aansprakelijkheid?

@Marja: hoe is het inmiddels met de patiënte?

Wieteke schreef:

@Marja: hoe is het inmiddels met de patiënte?

Leuk dat je ernaar vraagt . Sefja is 'still going strong' !
Ze staat nu bijna 6 weken onafgebroken op stal en is nog steeds even opgewekt; wat is dit paard mentaal onverwoestbaar!
Sinds ze thuis is genas de wond in eerste instantie goed en werd snel kleiner, maar sinds een paar dagen heeft zich wildvlees gevormd (zie het rode gedeelte op deze foto). Doordat dit uitsteekt buiten de wondranden, kunnen die randen op dit moment niet verder naar elkaar toe groeien en kan de wond dus niet sluiten. Dat wildvlees moet dus eerst weg voordat de wond verder kan genezen.
Ik heb al overleg gehad met de kliniek en maandag kan ik een zilvernitraatstift op komen halen om het wildvlees mee te behandelen. Dat is nogal agressief spul, want ik mag er absoluut alleen mee aan het wildvlees komen, niet aan de wondranden en ook niet aan mijn eigen vingers! De dierenarts denkt dat het hiermee weg te krijgen moet zijn; wegsnijden kan altijd nog als dit niet werkt. Laten we dus hopen dat die stift werkt !

Verder hebben we weer wat nieuwe bezigheidstherapie bedacht voor Sefja :

hopelijk verdwijnt het wild vlees snel!

fijn dat ze zo rustig blijft op stal,
geweldig zo,n voerbal!

ik weet dat ik een zeur ben maar vergeet de mesistran niet!

Mooie oplossing met die "bal", hoe lang is ze bezig voor die leeg is?
Hopelijk gaat het wildvlees snel weg en kan de wond mooi verder genezen.

oh wat goed bedacht zo in een ton met een extra ton er nog in.
die ga ik zeker onthouden!
he lastig dat wild vlees, is dat veel voorkomend? bij dit soort wonden of grote wonden?
en hoe ontstaat dat?
nee ik ben niet nieuwschierig mijn beestjes hebben nog nooit grote wonden gehad. snel afkloppen.....

balen van het wildvlees.
Onwijs gaaf zeg, die bal!!

Goed bedacht, om die voerbal in bakken te doen .

Succes met de behandeling - na hoeveel tijd zou je verschil moeten kunnen zien met die stift?

yvonnedejong schreef:

ik weet dat ik een zeur ben maar vergeet de mesistran niet!

Nee hoor , die zit goed opgeborgen 'in mijn achterhoofd', maar nu met de calendulazalf gaat het zienderogen beter dus ik heb even geen reden om daar iets aan te veranderen.

Berith schreef:

Mooie oplossing met die "bal", hoe lang is ze bezig voor die leeg is?

Dat weet ik niet precies want ik blijf er niet continu bij, maar ze is er toch wel een aardig poosje zoet mee. Tot nu toe heb ik hem steeds met ca. een halve voerschep Wiesencobs gevuld, dus ook lang niet helemaal vol. Ik geef hem af en toe tussen twee voerbeurten in (ik geef haar nu vier keer per dag een hooinet).

inge schreef:

he lastig dat wild vlees, is dat veel voorkomend? bij dit soort wonden of grote wonden?
en hoe ontstaat dat?

Bij paarden komt de vorming van wildvlees (ofwel 'hypergranulatie') tijdens de genezing van wonden veel meer voor dan bij andere dieren, maar ik geloof dat de oorzaak daarvan niet bekend is. Het is een overmatige productie van het zg. 'granulatieweefsel'; dat is het nieuwe weefsel dat gevormd wordt om de wond te sluiten. Vooral bij grotere wonden wordt veel van dat granulatieweefsel gevormd om de wond op te vullen, dus is de kans op wildvlees ook groter. Soms moet het regelmatig weggesneden worden om het sluiten van de wond mogelijk te maken.

Vanaf afgelopen dinsdag staat Sefja iedere middag lekker buiten in de longeerkraal. Het was zulk prachtig weer dat ik dacht "What the heck, ik zet haar gewoon lekker buiten!" De allereerste keer hield ik mijn hart vast, want zodra het halster af was explodeerde ze! Als een stuiterbal ging ze door de kraal, poink! poink! poink! Er zat bijna geen snelheid in, ze ging bijna alleen maar omhoog (dat krijg je na zes weken op stal, dan ben je de 'vooruit' een beetje vergeten :<...) maar het ging wel met een hoop geweld en of dat nou zo goed was voor haar been ...
Alle andere paarden kwamen van helemaal achteruit het PP aangerend en gingen Sefja allemaal besnuffelen onder de planken van de kraal door, heel schattig .

We hebben inmiddels een paar dagen de wildvleesplek met de zilvernitraatstift behandeld, dan weer een dagje niet en dan weer twee dagen wel, afhankelijk van hoe het er uitzag. Gistermiddag kwam John, de kliniekassistent, even langs om te kijken en ons nog wat instructies te geven over waar we op moeten letten en hoe vaak en hoe lang we de stift kunnen gebruiken. Dat geeft weer wat zekerheid en houvast, want het blijkt toch dat zo'n wond er iedere dag weer anders uit kan zien. Soms denk je dan 'gaat dit wel goed?' terwijl het er dan de volgende dag juist weer heel rustig uitziet. Soms is er een stukje net dicht maar de volgende dag toch weer open, of andersom. Het schijnt normaal te zijn dat dit steeds op en neer kan gaan, daarom kunnen ze ook nooit precies zeggen hoe het zal verlopen en hoe lang het gaat duren. John vertelde nog wel dat ze nooit verwacht hadden dat deze wond na 3 weken alsnog open zou springen, maar ja, dat gebeurde dus wel.

Afijn, we zitten inmiddels bijna op zeven weken(!) en gaan gestaag verder. 'Ooit' mag ze weer lekker bij de andere paarden!


Sefja met hooinetje in de longeerkraal, genietend van het zonnetje