Árangur frá Miðdal

Vaarwel mijn lieve vriend
vrij van pijn, je ziel licht
galoppeer je, dartel als een veulentje
met je sterke kleine beentjes de helling op en af
de groene wijdsheid van IJsland tegemoet.
Ik zal je missen.

Wat een mooi en ontroerend berichtje Renske, de tranen rollen over mijn gezicht...
Árangur hoeft niet langer te lijden, maar jij hebt veel verdriet. De mooie herinneringen zullen altijd blijven. Ik wens je heel veel sterkte toe!

Heel veel sterkte gewenst...

Ook van mij veel sterkte ...

Oh wat erg, je vriendje te moeten laten gaan!

Ik wens je heel veel sterkte toe met dit onvoorstelbare verdriet....!

  

Ik vind het echt erg voor je dat je deze beslissing hebt moeten nemen, ik wil je heel veel sterkte wensen met dit enorme verdriet.

Z'n leven geleefd
Z'n strijd gestreden
De paardenhemel lonkte
Hij mocht z'n reis voltooien.
RIP Árangur.

Heel veel sterkte ook vanuit hier toegewenst.

ow, wat enorm heftig, ik vind het meer dan verdrietig dat je hem hebt moeten laten gaan, soms is er maar 1 ding wat we kunnen doen voor onze dieren, en dat is, ze loslaten, ook al doet dat zo enorm veel pijn!!

heel erg veel sterkte!!

Ik wens je heel veel sterkte toe.

heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

Heel erg veel sterkte gewenst!

Lees het nu pas,

Het vuurtje is uit maar de warmte blijft.
Sterkte!

Ik lees het ook nu pas, wat erg.. Sterkte met dit verlies!

Hoe gaat het nu met je, Renske?

het gaat wel goed met me hoor, ik ben niet ingestort ofzo   
het is in elk geval de juiste beslissing geweest. voor degene die 'geloven' in dingen als diercommunicatie of hoe je het ook noemen wilt. Ik heb sterk het gevoel dat hij er nog is en soms op moeilijke momenten geeft dat troost. Op het moment van heen gaan zeg maar echode er een 'dank je' in mijn hoofd, ik weet zeker dat die niet van mijzelf afkwam, zeg maar.
verder is er behalve verdriet ook intense dankbaarheid van mijn kant, voor de tijd die we wél samen hadden en hoe ontzettend veel ik van hem geleerd heb en hoe hij mijn leven verrijkt heeft.
Ook opluchting wel, het was een intensieve tijd toen hij ziek was. Op dat moment ervaar je dat helemaal niet zo en ga je gewoon elke dag ertegen aan en doe je de verzorging en alles, maar achteraf besef ik pas hoe intensief het eigenlijk was. En hoewel je blijft strijden en positief blijft en ervoor gaat, weet je in je achterhoofd wel dat het onvermijdelijk is. Ik had alleen gehoopt, dat ik het nog kon uitstellen, gewoon nog een zomer samen, met lange avonden samen knuffelen, ik wilde een zandpaddock waar hij lekker in kon liggen, dat soort kleine dingetjes. maar helaas.
momenteel ben ik verwikkeld in een strijd met de verzekering. ik had namelijk moeten melden dat ik hem in ging laten slapen en toestemming (!?) moeten vragen, daar heb ik geen moment aan gedacht, maar nu willen ze dus niet uitkeren.
mijn dierenarts heeft nu een verklaring verstuurd en gaat er achteraan. maar ik weet niet of het gaat lukken. het staat namelijk inderdaad duidelijk in de voorwaarden maarja die heb ik de laatste paard jaar niet heel precies door gelezen..... heb grofweg in mijn hoofd welke ziektekosten wel en welke niet vergoed worden, maar dit wist ik dus niet.
En verder, heb ik me al beseft dat ik het dagelijkse tochtje naar stal heel erg mis. Ik heb dus besloten dat er maar een andere ijslander moet komen. Árangur is onvervangbaar en zal altijd in mijn hart blijven, maar zoals hij mij zelf al toevertrouwde (daar moet je een beetje in geloven) 'het hart is groot genoeg', ik zal van een ander paard ook weer kunnen genieten.
Bij deze, ben ik dus officieel 'op zoek'. plannen voor de zandpaddock zijn ook concreet gemaakt, dus we gaan er weer voor. Een nieuw begin.

Fijn dat je nog met hem in contact bent kunnen treden. Ik geloof daar heel erg in gewoon omdat ik weet dat het kàn, uit eigen ervaring.

Ons hart is inderdaad groot genoeg om van veel beestjes (en mensen) te kunnen houden, zolang je het voor hen open stelt uiteraard.

Ik wens je heel snel een nieuw vriendje toe om samen nog meer mooie herinneringen te kunnen maken!
Veel liefs,

AnneMarie

Op naar een mooie toekomst met een nieuw paard, met Árangur in gedachten altijd naast je .

Goed om te horen dat je niet bent ingestort, en dat je er goed mee om kunt gaan Renske.
Fijn dat je ook nog contact met Arangur hebt kunnen hebben en dat hij je het gevoel heeft meegegeven dat het goed is zo. Ik kan me voorstellen dat dat heel troostend is!

En ik kan me ook voorstellen dat je op zoek gaat naar een ander paard.
Dat zal best wel even spannend zijn en ook wel moeilijk lijkt me, maar het is wel zo: het hart is groot genoeg!

he wat gek, ik dacht al gereageerd te hebben.
Mooi te lezen hoe je er mee om gaat!
succes met je zoektocht naar je nieuwe paardje. Mooi te lezen dat je daar ruimte voor hebt!
Ik ervaar dat ook zo, maar merk dat niet iedereen daar direct de ruimte voor heeft, iedereen is anders he, dat mag ook!

ik hoop dat het goed komt met de verzekering, ik zou daar denk ik ook nooit aan gedacht hebben.

ja dat klopt, elk mens is anders en elk afscheid ook denk ik.
de ene vind het prettig als er weer een nieuw 'project' staat waarmee je aan de slag kunt, en de ander heeft gewoon wat meer tijd nodig om alles te laten bezinken. Elk mens en elk verwerkingsproces is verschillend.
nu ik een paar paarden heb uitgeprobeerd heb ik een beter beeld van wat ik wel wil en wat niet, en hoe goed Á en ik bij elkaar pasten, want ik dacht wel dat het leuk zou zijn om eens iets heel anders te hebben maar ik merk toch dat ik voor dit type paard val. En natuurlijk zal het op bepaalde vlakken ook echt een ander paard zijn want elk dier is uniek, maar wanneer bepaalde eigenschappen overeen komen merk ik dus dat ik daar toch een voorkeur voor heb, grappig om te merken.
en ik realiseer me hoe ontzettend veel ik geleerd heb van hem, en vandaag reed ik een paard waar ik me op 'thuis'voelde, en het voelde ook of árangur met ons mee liep. Ook dit is weer een heel bijzonder proces om mee te maken.

elk paard is idd weer anders, ook al heb je bepaalde types.
Waar ik jaren terug dacht dat ik bv een ruinen/hengsten mens was, merk ik nu dat er ook merries zijn die me meer dan dierbaar zijn en waar ik een sterke band mee kan hebben.
Ik kan intens verdrietig zijn om het verlies van een dier en tevens onwijs genieten van een ander dier. het staat elkaar niet in de weg bij mij.
En wat je schrijft, je leert zoveel van elk dier wat je ook weer kunt " gebruiken" bij een volgend dier.

Heb je al een paardje gevonden?
Word het zeker een ijslander of ga je ook bij andere rassen kijken?

Ik had dat toen mijn sheltie overleed, zij was toen net 14 maanden, ik heb toen bewust voor een ander ras gekozen, ik had wel al snel weer en pup, de sheltie overleed in september, en in januari ging ik mijn aussiepupje ophalen.
Inmiddels ook al weer 12 jaar geweest.

ik ben benieuwd naar je toekomstige paardje!

Hoi,
ik heb nog geen paard gevonden maar heb wel nu eentje die in mijn hoofd blijft hangen. Maandag ga ik nog naar een stal waar er een heel stel staan, daar ben ik benieuwd naar. maar als daar niet een paardje tussen zit waar ik een klik mee heb dan denk ik dat ik misschien toch voor die van gisteren ga.
en, voor mij nooit meer iets anders dan een ijslander. hooguit een kruising met een ander gangen paard.
maar gister hebben we zo gezellig zitten kletsen, avonturen uit ijsland weer opgehaald en herbeleefd, heerlijk. Dit land heeft mede bijgedragen aan het bijzondere karakter van het ijslandse paard, en zit zo met mijn ziel vergroeid, dat ik gewoon niet meer anders wil. Afgelopen jaren heb ik op genoeg stallen gestaan, waar ook allerlei andere rassen waren, van pony's tot enorme friezen en van dravers tot kwpn-ers en haflingers. maar er gaat (voor mij) gewoon niets boven een ijslander.

Wat fijn dat je er op zo een mooie, bijzondere en waardevolle manier op terug kan kijken! In dat opzicht ben ik heel blij voor je.. Ik denk inderdaad ook dat heg daar om gaat.. En dat je hart inderdaad groot genoeg is voor nog een paardje.. En dat een "verplichte" periode van rouw echt iets van een menselijk ego is.. Een dier zou dat nooit van je vragen! Dieren leven altijd in het nu.. En in het nu is er altijd ruimte voor weer een ander paardje.. Het nu vraagt niet om eerst een maand of een jaar wachten simpelweg omdat het nu altijd nu is en niet aan een tijd gebonden is (hoop dat ik nu niet te zweverig wordt voor jullie).

Wat betreft je verzekering ik heb een zelfde situatie een keer van dichtbij mee gemaakt.. En dit is heel praktisch en misschien heb je er helemaal geen behoefte aan, dus dan moet je maar gewoon doen alsof je het niet gelezen heb..    ! Maar het klopt inderdaad dat je het eerst moet melden.. Tenzij.. En die tenzij slaat op overmacht.. Dus als jou dierenarts kan opschrijven dat het noodzakelijk was om het op dat moment te doen.. En er niet langer afgewacht kon worden.. Dan sta je in je recht.. Simpelweg omdat een verzekering niet onnodig langer lijden mag veroorzaken.. Ik weet heel praktisch en naar dit en misschien wil je er helemaal niet over nadenken.. Maar ik bedoel het goed    weet hoe naar verzekeringen kunnen doen.. En het soms wel bijna lijkt dat ze daarmee wachten tot je emotioneel nou niet op de sterkste benen staat.

árangur schreef:

Hoi,
ik heb nog geen paard gevonden maar heb wel nu eentje die in mijn hoofd blijft hangen. Maandag ga ik nog naar een stal waar er een heel stel staan, daar ben ik benieuwd naar. maar als daar niet een paardje tussen zit waar ik een klik mee heb dan denk ik dat ik misschien toch voor die van gisteren ga.
en, voor mij nooit meer iets anders dan een ijslander. hooguit een kruising met een ander gangen paard.
maar gister hebben we zo gezellig zitten kletsen, avonturen uit ijsland weer opgehaald en herbeleefd, heerlijk. Dit land heeft mede bijgedragen aan het bijzondere karakter van het ijslandse paard, en zit zo met mijn ziel vergroeid, dat ik gewoon niet meer anders wil. Afgelopen jaren heb ik op genoeg stallen gestaan, waar ook allerlei andere rassen waren, van pony's tot enorme friezen en van dravers tot kwpn-ers en haflingers. maar er gaat (voor mij) gewoon niets boven een ijslander.

wat mooi om de passie terug te lezen in je bericht!!
ik ben benieuwd wat het voor dier gaat worden, ga je foto's plaatsen zodra je nieuwe paardje een feit is?
die passie herken ik met de MM, wat als soort van per ongeluk begon, is nu ook aan het groeien tot iets wat steeds meer met mij verweven is. Ik ga in maart voor de 3e keer in 2 en half jaar tijd, naar brazilie. De paarden daar mee te maken en nog meer te snappen waarom ze zijn zoals ze zijn, is een mooie bijzondere ervaring!
ik kan het me helemaal voorstellen dat jij dat hebt met de ijslander.