Nu de dooi inzet !

proef maar eens, dan zul je merken dat ook de oranje bieten, zoet zijn, niet mierzoet, maar echt ook zoet!

franslj schreef:

Hoeveel is méér, Marion en wat kunnen de gevolgen zijn, als je 's nachts het groepje niet apart zou zetten?

Het gaat nu om vier pony's die meer nodig hebben; een zogende en een drachtige merrie, een veulen en dat welshje.
Als ik ze gewoon dag en nacht in de kudde erbij laat lopen worden ze mager. De zogende merrie is nu eigenlijk ook aan de magere kant.
Voor de drachtige merrie is het eigenlijk meer uit voorzorg. Ze is vrij laag in rang, en is wel eens eerder iets te mager geweest. Nu is ze goed, maar dat wil ik zou houden.
Zij krijgen 's nachts min of meer onbeperkt; zoveel dat er 's morgens vaak nog wat over is.
Overdag krijgt de kudde dus afgepaste hoeveelheden (op het oog).

Citaat :

proef maar eens, dan zul je merken dat ook de oranje bieten, zoet zijn, niet mierzoet, maar echt ook zoet!

Nou, nee, dank je, Joyce, ik ga niet proeven, maar geloof je wel. Ik dacht dat het verschil in suikergehalte veel groter was en nauwelijks schade veroorzaakt bij paarden.

Hoe zit dit dan met bietenpulp, aangelengd met water?

Dank, groet.. frans

Citaat :

Ze is vrij laag in rang, en is wel eens eerder iets te mager geweest. Nu is ze goed, maar dat wil ik zou houden.

Kun je stellen, Marion, dat de rangorde medebepalend is voor het 'voeraanbod'? Zogend en drachtig lijken mij goede argumenten om het anders aan te pakken.

Persoonlijk heb ik meer een instelling van 'niet bang zijn, dat de paarden te weinig eten'. Hierdoor gaan ze zelf op zoek naar eetbaar 'spul' en als ik zie, dat ze erg afvallen en lusteloos zijn, is er iets niet in orde. Bij ons zie ik Winsten de baas spelen over de andere 3, maar na een poos, staan ze verdeeld over het gebied aan het hooi te peuzelen..

Dank, groet.. frans

franslj schreef:

Citaat :

Ze is vrij laag in rang, en is wel eens eerder iets te mager geweest. Nu is ze goed, maar dat wil ik zou houden.

Kun je stellen, Marion, dat de rangorde medebepalend is voor het 'voeraanbod'? Zogend en drachtig lijken mij goede argumenten om het anders aan te pakken.

Persoonlijk heb ik meer een instelling van 'niet bang zijn, dat de paarden te weinig eten'. Hierdoor gaan ze zelf op zoek naar eetbaar 'spul' en als ik zie, dat ze erg afvallen en lusteloos zijn, is er iets niet in orde. Bij ons zie ik Winsten de baas spelen over de andere 3, maar na een poos, staan ze verdeeld over het gebied aan het hooi te peuzelen..

Dank, groet.. frans

De ranghoogste paarden zijn idd het dikst. Zij zorgen wel dat ze aan hun trekken komen.
Ik heb 11 pony's en 7 hooikisten.
Ik ben van mening dat paarden snel als mager worden bestempeld, en een gezond paard kan best een tijdje mager zijn, dat trekt wel bij na voldoende voeraanbod. Maar als er geen laagje meer over de ribben zit, je ze duidelijk kan voelen en zien, vind ik ze zeker nu in de winter te mager.
En als de eigenaar dat ook aangeeft, moet ik ingrijpen.
Moet ik er wel bijvertellen dat het Welshje nog niet helemaal lekker in de groep ligt, en soms ergens niet langs kan, waardoor hij niet alle voertijd kan benutten. Maar ik had verwacht dat zo'n klein pony'tje niet zo veel nodig zou hebben....

Citaat :

Maar als er geen laagje meer over de ribben zit, je ze duidelijk kan voelen en zien, vind ik ze zeker nu in de winter te mager.

Te mager zal zeker niet bevorderlijk zijn voor de weerstand binnen een paardenleven, Marion. Helemaal mee eens !

Ik zou er wel een aantekening bij willen plaatsen en de leeftijd van elk paard in het beoordelen van mager/te mager betrekken, want het kan een verschil maken, dunkt me.

Bij ons varieert de leeftijd tussen 7 jaar en 22 jaar en op een buurweiland loopt een paard van 27 jaar en staat alleen op...ik schat... driekwart hectare en op afstand lijkt de buik aan de onderkant steeds dikker te worden.

Twister daarentegen, bij ons in de groep, 22 jaar en een dame op leeftijd en een stuk groter dan de Haflingers, voelt als tamelijk mager aan.

Komt nogal wat bij kijken, om een juist/objectief oordeel te kunnen geven over 'voeding aanbieden' aan paard/pony.

Dank, groet.. frans.

dat blijft hier de grootste uitdaging, doordat ik ze ook in een groep houd en paarden heb met wisselende voerbehoefte, zoek ik steeds naar de juiste weg om ze allen zoveel mogelijk ruimte te geven maar ook ieder in zijn of haar eigen voerbehoefte te voorzien.
Krachtvoer geef ik nauwelijks, minimaal 4 keer per dag hooi, altijd stro aanwezig en een paard wat hard werkt, krijgt wat musli bij.
De dragende merrie en de bijna 2 jarige zet ik geregeld apart met extra hooi en een schep musli, op dit moment is dat 3 a 4 keer per week, ik voer erg op het oog en gevoel, iets wat ik me " eigen" heb gemaakt in de loop der jaren.
Voordat ik paarden aan huis had, werkte ik met paarden, weliswaar dressuurpaarden die meer in de stal dan buiten de stal waren, maar heb zo wel de nodige handigheid ontwikkeld.
Blijft soms toch lastig en soms schipperen.
hier heb ik 1 pensionpaard, van een goede vriendin, hier is een afspraak dat ze betaald voor hooi en stro en de musli koopt ze zelf, of als ze mais bij wil voeren, haalt ze dat ook zelf, ik vind het geen enkel probleem om bij te voeren, bv haar paard even een uurtje apart met mais ofzo.
Maar ik wilde voorkomen dat ik kon gaan denken van, heej, de musli gaat nu wel erg hard etc.
Het gaat hier al bijna 6 jaar probleemloos, zij helpt op haar beurt weer met de verzorging van de paarden en laat tussendoor onze honden uit.
Dat het ook heel anders kan heb ik geregeld gemerkt toen ik 1 paardje had en ik ook van derde afhankelijk was of de verzorging met meerdere deed. Het kan soms lastig zijn om op 1 lijn te zitten.
Nu zou ik me hier geen zorgen maken als ze een keer een extra pluk hooi geeft hoor. Maar als je meer pensionklanten hebt en iedereen voert nog ff zelf bij, dan raak je ook het overzicht kwijt, dat is niet handig.

Citaat :

..dat blijft hier de grootste uitdaging, doordat ik ze ook in een groep houd en paarden heb met wisselende voerbehoefte, zoek ik steeds naar de juiste weg om ze allen zoveel mogelijk ruimte te geven maar ook ieder in zijn of haar eigen voerbehoefte te voorzien.

Een uitdaging, Joyce, die ietsje handiger te hanteren wordt, als je bij de paarden woont en wat intensiever als je, zoals wij, op afstand woont en er dagelijks bent, maar het grootste deel van een etmaal, de paarden aan hun 'lot' overlaat, er op vertrouwend, dat paarden voor een deel prima voor zichzelf kunnen zorgen.

Citaat :

Nu zou ik me hier geen zorgen maken als ze een keer een extra pluk hooi geeft hoor. Maar als je meer pensionklanten hebt en iedereen voert nog ff zelf bij, dan raak je ook het overzicht kwijt, dat is niet handig.

Zo is dat, als het maar doorgesproken wordt en van elkaar weet, hoe iemand in de verzorging van een paard staat.

Citaat :

Voordat ik paarden aan huis had, werkte ik met paarden, weliswaar dressuurpaarden die meer in de stal dan buiten de stal waren, maar heb zo wel de nodige handigheid ontwikkeld.

Oh ja, ervaring opdoen en later voor je paddock gebruiken, is onmisbaar. Van de andere kant hoeven we niet vóóraf alles te weten en lijkt me de instelling van 'ik weet niet' een prima instelling, want daardoor kunnen we vragen stellen, thema's bespreken en zo te zorgen dat de kwaliteit van een paddock paradise oploopt.

Ons motief om bij de manege weg te gaan was het feit, dat paarden in de wintermaanden 22 uur per etmaal op stal staan en binnen de manege noodzakelijke regeltjes worden gehanteerd, waar we moeite mee kregen. Nu we zelf met 5 pensiongasten een paddock zijn begonnen, lopen we ook tegen moeilijkheden op, maar kunnen deze door onderlinge gesprekken te voeren, altijd wel weer oplossen.

Soms echter, zoals gisteren, dacht ik; waar zijn we aan begonnen? Mestruimen, modderpoel, nat hooi, dooiperikelen, kruiwagen die nauwelijks vooruit te krijgen is enz... Poeh..poeh... Toch maar stoppen en gaan kantklossen?

Even later is de inzinking weer over en genieten we volop van de natuur, de weilanden, de paarden en gaan gewoon verder op de ingeslagen weg..

Groet.. frans.