Pony erbij!

Vergeet ik jullie bijna te vertellen dat wij een pony erbij krijgen in onze kudde!
De bijrijdster van onze Dartmoor Chess is haar nu toch wel ontgroeid en toevallig kwam ik een tijdje geleden een bekende tegen die mij vroeg of ik soms een goed adres wist voor zijn pony. Wegens nieuwe relatie en bijbehorende verhuizing kon deze pony niet bij hem blijven. Ik heb dat aangekaart bij de ouders van onze bijrijdster, en die hadden er wel oren naar om na te denken over een eigen pony voor hun dochter. Affijn, 1 + 1 bleek 3, en nu is het dus zo ver dat Donna (merrie, IJslander kruising, 7 jaar, 1.45) morgen haar intrede doet in onze groep en in ons PP.
Spannend hoor! Baal er wel een beetje van dat het toevallig zo uitkomt dat ze in de meest slechte tijd komt, en we moeten zien hoe we in de blubberboel eea kunnen regelen.

Hoop jullie snel foto's te kunnen laten zien van een goed verlopen introductie!

Grts
Helma

Ha, leuk en spannend Helma !
Mijn oren spitsen natuurlijk meteen als ik 'ijslander' hoor . Kruising van ijslander x ??? Mooi maatje, 1,45 m, zo groot is onze grootste ijslander (kuddeleider Birki) ook.
Ga je filmen (met paraplu erboven )?

Marja schreef:

Ha, leuk en spannend Helma !
Mijn oren spitsen natuurlijk meteen als ik 'ijslander' hoor . Kruising van ijslander x ??? Mooi maatje, 1,45 m, zo groot is onze grootste ijslander (kuddeleider Birki) ook.
Ga je filmen (met paraplu erboven )?

** Ach, tuurluk, had ik ff niet aan gedacht! Ze is inderdaad IJslander, volgens huidige eigenaar x Arabier. Zal morgen wel kijken voor je wat er in het paspoort staat, misschien zijn
de ouders wel geregistreerd.
Natuurlijk maak ik een foto danwel video-verslag, altijd leuk! We halen haar onder het zadel op, dan kan ze al een uurtje aan Falcor en Diablo (nrs. 1 en 2 in de kudde) wennen.
Eerst maar even een paar dagen achter een draadje, later bij elkaar. Vind het een beetje eng dat het zo nat en glad is, als er dan toch evt. iets van najagen ontstaat, ben ik toch
wel bang voor glij-partijen .

Reed vandaag op weg naar mijn lesveld langs haar huidige wei, waar ze nu nog met een KWPN merrie staat. Moest toch wel ff denken hoe maf het is, dat die dieren nog geen enkel
idee hebben, maar dat dit hun laatste nacht samen is! Morgen voor beide een totaal ander leven, zonder dat ze zich daar ook maar in de minst op kunnen voorbereiden, of bewust
van zijn! Agossie...

grts
Helma

helma schreef:

Eerst maar even een paar dagen achter een draadje, later bij elkaar. Vind het een beetje eng dat het zo nat en glad is, als er dan toch evt. iets van najagen ontstaat, ben ik toch
wel bang voor glij-partijen .

Sowieso wel slim hoor om ze eventjes apart te houden, kan de nieuweling ook even acclimatiseren voordat ze een hele kudde over zich heen krijgt .

Citaat :

Reed vandaag op weg naar mijn lesveld langs haar huidige wei, waar ze nu nog met een KWPN merrie staat. Moest toch wel ff denken hoe maf het is, dat die dieren nog geen enkel
idee hebben, maar dat dit hun laatste nacht samen is! Morgen voor beide een totaal ander leven, zonder dat ze zich daar ook maar in de minst op kunnen voorbereiden, of bewust
van zijn! Agossie...

Ja, zulke gedachten heb ik ook regelmatig en het is ook een van de redenen dat ik het moeilijk vind om paarden te verkopen. Wij mensen bepalen dan zomaar dat een paard uit zijn vertrouwde omgeving en kudde gehaald moet worden, waar het misschien al heel zijn leven in heeft geleefd. Het paard vraagt er niet om...
Komt de KWPN merrie dan trouwens helemaal alleen te staan?

Spannend en leuk. Misschieen ook maar goed dat paarden nu niet beseffen dat het hun laatste nachtje samen is, scheelt ook weer stress. Maar morgen zal wel even wennen zijn voor dat paardje.
Ben benieuwd naar de integratie, ik hoop voor je dat het net zo soepeltjes gaat als bij mij dames hier.

Veel succes morgen.

Marja schreef:

Sowieso wel slim hoor om ze eventjes apart te houden, kan de nieuweling ook even acclimatiseren voordat ze een hele kudde over zich heen krijgt .

** Uiteraard, dat heb ik idd altijd al zo gedaan, maar er komt toch een moment dat het lijntje er tussen uit gaat. Dan wordt het toch weer even schikken,
en dan vind ik de glijpartijen toch wel eng. Maar... deze week blijft het volgens de voorspelling aardig droog, joepie!

Citaat :

Ja, zulke gedachten heb ik ook regelmatig en het is ook een van de redenen dat ik het moeilijk vind om paarden te verkopen. Wij mensen bepalen dan zomaar dat een paard uit zijn vertrouwde omgeving en kudde gehaald moet worden, waar het misschien al heel zijn leven in heeft geleefd. Het paard vraagt er niet om...
Komt de KWPN merrie dan trouwens helemaal alleen te staan?

** Precies! Ik ben me daar altijd erg bewust van. Natuurlijk kun je daar in het gewone leven nu eenmaal geen rekening mee houden, maar ik denk dat veel mensen
helemaal niet nadenken over de (mentale) impact van een verhuizing of verandering in de kudde.
Nee hoor, de KWPN gaat gelukkig ook naar een prima plek, waar moeder en dochter allebei rijden, en vader een recreatiepaard zocht om nu en dan ritjes mee te rijden.
Daarom heeft het ook een tijdje geduurd, want de afspraak dat Donna naar ons kwam loopt al een tijdje, maar we hebben gewacht tot de KWPN-er ook een plek had.
Dan gaan ze beide tegelijk naar een nieuw leven, zonder dat een alleen achter blijft (met een gebroken hartje...)

Dank je Berith, komt vast goed! Jij zit er zo vers in, je weet precies wat het inhoudt!

Grts
helma

leuk joh, klinkt als leuke kruising. we zijn uiteraard benieuwd naar fotootjes (zegt degene die zelf nooit fotootjes plaatst).

oh leuk, spannend hoor een nieuw lid in de kudde. Wel goed dat alle partijen zo goed samen werken om alles zo soepeltjes te laten verlopen.

Ik weet niet of het nu geheel onnatuurlijk is dat verhuizen. Is het niet zo dat er in de natuur ook niet van dit soort verhuizingen zijn?
Jonkies worden uit de groep gestoten omdat het een mannetje betreft, zij maken een nieuwe groep, er komen en gaan bij deze groep steeds weer paarden.
Er worden merries "gestolen" door vrije hengsten die ook een eigen kudde willen. En zo wordt er volgens mij best wel wat gewisseld.
Al dan niet vrijwillige keuze. Of heb ik het helemaal mis?

Soms is een verhuizing voor een paardje wel beter dan de huidige situatie waarin het zich dan bevind. Hoeft niet altijd natuurlijk dat ben ik mij ook wel bewust.
Zit zelf ook met een dilemma, ik kan steeds minder tot helemaal niet meer rijden en nu staat mijn ijsje al vanaf augustus stil. Deed nog wel wat grondwerk maar dat doe je ook niet elke dag. Daarbij vindt hij dat steeds minder interessant en haakt daardoor sneller af. Of hij doet het wel omdat ik het graag wil, maar het pleziertje het vonkje is er vanaf. Dan doe je er ook geen goed aan. Dan kan je hem beter laten staan. Maar ik heb het idee dat hij dat ook niet zo heel leuk vindt en zich wat gaat vervelen. Ondanks dat de kudde vrij actief is, met name mijn twee jonkies die rennen en dollen heel wat af. Mijn oudje doet soms fanatiek mee.
En hij staat dan maar wat te kijken, soms rent hij mee of begint zelf spontaan toch gebeurd dat minder vaak. Of ik zie het niet genoeg hoor kan ook nog.
Maar je ziet gewoon dat hij kwa bespiering en zo achteruit gaat. Terwijl dit bij de rest niet het geval is. De jonkies zijn er zelfs sterker door geworden nu ze op een PP staan en veel meer lopen dan bij hun vorige eigenaar.
Dat knaagt ook aan mij, hij is nog in de bloei van zijn leven net 13 en dan al als grasmaaier door het leven??
Wat is dan wijsheid??

Spannend en leuk een nieuwe pony erbij.
Afgelopen vrijdag is ons hengstveulen Skylar naar zijn nieuwe eigenaar gegaan. Ik had een klein drama verwacht van moeder Sterre, maar dat ging compleet anders. Ze keek niet op of om tijdens het laden, ging ook zonder stress gelukkig, en ook de rest van de dag bleef ze erg rustig. Ze weten je altijd weer te verrassen...
Dieren leven ook in het hier en nu, en accepteren situaties soms gemakkelijker dan wij denken. Alhoewel natuurlijk niet elk paard alleen kan staan....

inge schreef:

Ik weet niet of het nu geheel onnatuurlijk is dat verhuizen. Is het niet zo dat er in de natuur ook niet van dit soort verhuizingen zijn?
Jonkies worden uit de groep gestoten omdat het een mannetje betreft, zij maken een nieuwe groep, er komen en gaan bij deze groep steeds weer paarden.
Er worden merries "gestolen" door vrije hengsten die ook een eigen kudde willen. En zo wordt er volgens mij best wel wat gewisseld.
Al dan niet vrijwillige keuze. Of heb ik het helemaal mis?

Er zit zeker wel iets in wat je zegt, er vinden inderdaad ook veranderingen plaats in de natuurlijke situatie. 'Verhuizingen' zou ik dat toch niet willen noemen, want die paarden blijven wel in dezelfde omgeving. Ik denk ook dat zo'n verandering voor het betreffende paard veel logischer is, omdat de natuurlijke gang van zaken nu eenmaal zo is, dat bv. jonge hengsten op een bepaald moment verdreven worden, of merries af en toe geschaakt worden door een andere hengst. Dat voelt voor mij toch niet helemaal hetzelfde als wanneer je zelf een paard verkoopt.

Citaat :

Soms is een verhuizing voor een paardje wel beter dan de huidige situatie waarin het zich dan bevind. (....)
Zit zelf ook met een dilemma, ik kan steeds minder tot helemaal niet meer rijden en nu staat mijn ijsje al vanaf augustus stil.

Ben het helemaal met je eens dat er situaties zijn waarin het beter is om een paard te verkopen, en dit soort dilemma's, pfoehhh...., die vreten altijd energie, ik weet er alles van!
Zelf hebben we in de afgelopen jaren twee keer besloten om onze Sefja te verkopen, maar gek genoeg kreeg ze beide keren een langdurige blessure (de laatste keer de draadwond een jaar geleden) waardoor het plan niet doorging. Ik heb me er maar bij neergelegd dat ze blijkbaar niet weg wil bij ons . Ze heeft het ook reuze naar haar zin hier, het was meer mijn idee dat ik haar niet genoeg aandacht kan geven omdat we zoveel paarden hebben, maar blijkbaar zit zij daar niet zo mee. Wij mensen hebben wel vaak het idee dat een paard een rijpaard zou moeten zijn of worden, maar denken paarden daar ook zo over? Ik vind het altijd heel lastig te bepalen hoor, of het nu echt zo is dat een paard daaronder lijdt, of dat dat onze menselijke interpretatie is. Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet zou kunnen hoor, dat een paard er echt graag met een ruiter op zijn rug op uit wil trekken.
Dit zijn altijd van die situaties die eigenlijk niemand voor je op kan lossen, omdat jij de enige bent die het het beste in kan schatten. Vaak is het dan ook nog zo, dat als je daadwerkelijk gaat adverteren, of als er een belangstellende komt kijken, dat je dan ineens voelt dat je je paard helemaal niet kwijt wilt, of dat het juist heel erg goed voelt om het wél te doen. En dan is het zaak om heel goed naar jezelf te luisteren.
Mag ik vragen waarom je minder of helemaal niet meer kan rijden? Tijdgebrek, of iets anders misschien? (en als je vindt dat ik me daar niet mee moet bemoeien dan moet je het gewoon zeggen hoor !)

Marja schreef:

Mag ik vragen waarom je minder of helemaal niet meer kan rijden? Tijdgebrek, of iets anders misschien? (en als je vindt dat ik me daar niet mee moet bemoeien dan moet je het gewoon zeggen hoor !)

Nee hoor niet erg.
Mijn lijf wil niet zo meer, veel pijn. Met name tijdens het rijden, ik ga dit dan compenseren omdat je toch weg wil en dit compenseren is niet goed voor je paardje. Deze gaat ook weer tegen compenseren waardoor hij ook problemen krijgt. Aangezien ik erg let op dit soort dingen ben ik gestopt met rijden.
Ik kan mijn paardje niet de vernieling in rijden omdat ik persee toch wilde gaan ondanks dat mijn lijf zegt nee niet doen.
Nu heeft hij er niets aan overgehouden, ik ben ruim daarvoor gestopt omdat ik merkte dat hij anders ging reageren op mijn zitten.
Toen ben ik veel grondwerk gaan doen, nou ja veel, meer dan toen ik nog reed. En merk dat hij dit saai gaat vinden ondanks dat ik probeer af te wisselen.

Vindt hij mennen misschien leuk Inge? Want dat doe je geloof ik nog wel, met de kleintjes?

Marja schreef:

Vindt hij mennen misschien leuk Inge? Want dat doe je geloof ik nog wel, met de kleintjes?

heb ik over nagedacht hoor maar ik denk dat hij daar niet of nog niet geschikt voor is. Hij is een dromer en dit is niet zo handig voor de koets
onder het zadel kan je dit opvangen, thans je voelt het aankomen en kan je inspelen op het juiste moment. Voor de kar gaat dit moeilijker.
En om hem nou altijd achter de kar mee te laten lopen is ook weer zo wat. Heb ik wel gedaan hoor. Deze beslissing is zeker niet over een nacht ijs gegaan.
wel ruim een jaar lang getwijfeld en steeds hoop gehad van ik wordt wel beterder, het gaat wel weer enzo. Je kent het vast wel

Ja, ik ken dit soort dilemma's absoluut! Waar ik in de loop van de jaren achter ben gekomen is dat het héél lastig is om echt los te komen van denkbeelden die je al lang met je meedraagt, zoals de gedachte dat een paard bereden zou moeten worden. Je hebt hem tenslotte niet gekocht als landschapsstoffering. Wij mensen zitten onbewust zo boordevol projecties... Ik ben zelf veel bezig geweest met dat dilemma van wel/niet rijden, veel over nagedacht, veel laten bezinken en weer even gelaten voor wat het was, maar ergens... ergens blijft dat idee van rijden toch altijd op de achtergrond aanwezig, al is het ver weg in een 'stoffig hoekje'. Om van tijd tot tijd ineens weer de kop op te steken.
Met shetlanders hebben we dit soort dilemma's niet omdat die nu eenmaal te klein zijn voor ons om op te rijden, maar als je een ijslander hebt staan is mijn ervaring dat dat gevoel van rijden toch altijd mee blijft spelen.
Ik ken verschillende mensen die om de een of andere reden (bv. hun eigen gezondheid) niet meer op hun ijslander konden rijden, in eerste instantie het paard hebben gehouden maar er uiteindelijk toch niet meer tegen konden om steeds geconfronteerd te worden met dat paard, waar ze ooit op gereden hadden. Ze bleven denken dat hij niet gelukkig was als hij niet bereden werd en dan werd het paard uiteindelijk toch verkocht. Ik ben ervan overtuigd dat paarden die gedachten van hun mens ook oppikken en op de een of andere manier vertalen in gedrag. Dan kan het lijken alsof het paard het niet meer naar zijn zin heeft, maar het kan dus ook zijn dat hij voortdurend die gedachten van zijn mens oppikt die denkt dat hij het niet naar zijn zin heeft. Ik weet het niet...... héél lastig, dit soort dingen.
Ik ben geneigd te denken dat als je een paard een leuke, gevarieerde omgeving biedt met paardengezelschap, hij zeker een bevredigend leven moet kunnen hebben.
Maar als het inderdaad zo is, dat je zelf veel moeite hebt met het aanhouden van een paard waarop je niet meer kan rijden, dan is dat op zich wellicht ook een legitieme reden om hem te verkopen. Het moet tenslotte wel een beetje leuk blijven, deze hobby, en geen voortdurende kwelling .

jaren terug hebben we een paardje gekocht bij een fokker in duitsland, waarvan zijn hobby hem teveel werd, de paarden waren nog nooit in de hand geweest (nouja, 1 keer als veulen voor te brandmerken) en het groeide hem boven zijn hoofd.
We hebben een paardje gekocht met als idee, het dier eerst laten wennen, trainen en verkopen, zodat we dit meisje een goed nieuw huis konden geven, we zijn nu 4 en half jaar verder, en ze staat hier nog. Ze was 9 toen ze kwam, ze was 11 toen we haar zijn gaan inrijden, dus hebben niets overhaast, ze is te koop geweest, maar ik of het ging niet door, of ik zag het toch weer niet zitten. Als ik nu goed kijk naar haar positie in de groep, denk ik dat ze zich hier prima voelt.
Inmiddels is er een bijrijder voor haar, zij vinden mekaar erg leuk, ze word wisselend gereden, er word niet veel van haar gevraagd, ze wandelen samen en ach, ik vind het goed zoals het nu gaat. We hebben nu dus meer paarden dan gepland, maar ik leer steeds meer om vooral niet te plannen, haha.
Ze heeft nu 2 veulens hier gehad, ze geniet hier duidelijk van en is een heerlijke mama, voed goed op. Haar 2 zonen zijn beide prettige dieren, dus ach, we laten het voor nu dus zo. Dit is een paard wat ik dus ook nooit aan iemand zou kunnen verkopen waar ze ook in een stal komt te staan, zij word daar doodongelukkig van, ik kan best relativeren en als het ergens zo uitkomt dat in de wintermaanden, de paarden in de nacht binnen staan, kan ik daar mee leven, maar niet met dit dier, die haar hele leven nooit opgesloten heeft gestaan en die al begint te stressen als ze in een open stal, ff binnen word gezet.

Maar ik herken het wel, het gevoel dat je een dier iets te kort doet, ik denk wel dat het veel scheelt dat de dieren in groepen worden gehouden en dag en nacht buiten staan.

inge schreef:

Maar je ziet gewoon dat hij kwa bespiering en zo achteruit gaat. Terwijl dit bij de rest niet het geval is.

Je ziet dat het me nog steeds bezighoudt Inge .
Ik vind het eigenlijk wel vreemd dat hij in bespiering 'en zo' (wat bedoel je daar precies mee?) achteruit gaat. Ik heb een paar paarden (Randver, 37 / Frosti, 24 / Ánaegja, 19 / Sefja, 7) die om verschillende redenen nog niet of niet meer bereden worden, maar die zijn niet in bespiering achteruit gegaan. Zelfs ons oudje van bijna 37 is nog steeds goed bespierd. Ik doe met deze paarden ook niets aan grondwerk o.i.d., de beweging die ze krijgen is dus de beweging die ze zichzelf geven in het PP.
Ik vraag me daarom af of jouw ruin niet iets anders mankeert. Misschien zou het een idee zijn om hem eens goed door te laten meten, bv. door Eveline Hekkenberg, of een holistisch dierenarts?
Onze Ánaegja heeft een paar jaar geleden ook eens een periode gehad dat ze op de een of andere manier niet goed in haar vel zat, ze begon wat in te vallen, haar spieren leken weg te smelten als sneeuw voor de zon en ze at ook niet echt goed. De dierenarts kwam er niet uit (en aan Eveline dachten we toen nog niet ), maar in het voorjaar trok Ánaegja weer helemaal bij. Geen idee wat dat toen is geweest.

Er wordt vaak gedacht dat een paard zijn bespiering grotendeels kwijtraakt als er niet mee gewerkt wordt. Ik ben het daar niet mee eens. Als je een paard voldoende bewegingsruimte en variatie biedt (m.a.w.: de natuur zo goed mogelijk nabootst) blijft hij gewoon een normale bespiering houden. Paarden in de vrije natuur hebben immers ook een normale bespiering en worden niet bereden. Ik denk dat een paard van nature altijd de nodige bespiering heeft om bij gevaar een krachtsexplosie te kunnen leveren om te ontkomen aan een roofdier. Een veulen wordt zelfs al geboren met de noodzakelijke bespiering om binnen een uur met zijn moeder mee te kunnen rennen als dat nodig mocht zijn.

Afijn, weer een lang verhaal (kan ik het nou nooit eens kort ??) om te zeggen dat ik als ik jou was je ruin eens goed zou laten doorlichten (liefst op een natuurlijke manier, maar als het nodig is natuurlijk ook bv. een bloedmonster laten nemen).

dank je voor het mee denken meis
Ik laat al mijn beestjes elk jaar nakijken. Wel of geen aanleiding zit standaard in mijn pakketje.
Er zijn dan altijd wel wat kleine dingetjes te vinden bij een van hen. Spiertje hier, werveltje daar maar er zijn geen grote zaken.
Hij heeft gewoon echt regelmatige beweging nodig.
Een zo natuurlijk mogelijke leefomstandigheid kan ik niet creeeren omdat ik een stuk land huur. Heb je eigen land kan je veel meer varieeren.
Heuveltje, poeltje, bosje, schuilstal enz...enz... ik kan enkel roeien met de riemen die ik heb.
Ze zijn zeker niet verkeerd hoor, begrijp dat goed, maar hoogte variatie die paarden in de natuur wel hebben heeft hij niet. En deze zorgen voor meer spieractiviteit dan enkel over vlak land lopen.

Wat misschien bij jouw ook nog mee kan spelen, jij hebt allemaal paarden van dezelfde grote, sterkte en zo.
hij moet het doen met kleintjes, misschien dat, dat wellicht....ik weet het niet hoor....ook invloed heeft op...???

Wat ik zie bij mijn kleintjes, zij komen van een klein vierkant grasveldje bij de vorige eigenaar. Nu staan ze op een groot PP met twee hele lange rechte stukken.
Ze moeten nu echt lopen voor hun eten, ik leg het in alle uithoeken neer. Zij waren de eerste dagen helemaal kapot van het vele lopen. Je ziet bij wijze van hoor, elke dag meer bespiering komen. Zij doen nog niets geen arbeid oid. Nu al helemaal niet omdat ik het veel te nat vind. En beide hebben wat last van kiespijn vanwege doorkomende tanden en kiezen. Ik laat ze dan liever met rust.

Elk paardje is anders wat hij aan beweging nodig heeft om "stabiel" te blijven.

Misschien een keer een goede diercommunicator in de arm nemen? Kan je ruin (hoe heet-ie eigenlijk, naam praat wat makkelijker ) zelf vertellen wat-ie wel of niet wil of wat hem eventueel dwarszit.