Onverklaarbare 'kuddeangst'

Af en toe hebben mijn paarden het in hun bol, zo ook nu weer. Ze hebben met de hele kudde 'besloten' dat het voorste weitje ineens 'eng' is. Dit is een klein weitje van zo'n 800 m2 wat ze de afgelopen week aan het afeten zijn gedurende 2x per dag zo'n 2 uurtjes. Sinds gisteren willen ze er echter niet meer naartoe. Ik vermoed dat het iets met de stormachtige wind van gisteren te maken heeft en misschien het feit dat er toen ook nog een paar luidruchtige trekkers langs kwamen.
Ze hebben hier ook wel eens last van aan het andere uiteinde van het PP. Daar loopt het pad langs het bos en uit dat bos wil nog wel eens 'gevaarlijk' gekraak komen (waarschijnlijk van heeeeel onschuldige reeën) waardoor ze het daar ineens heel eng gaan vinden. Zo'n kuddeangst kan soms dagen duren. Als ik dan wel eens probeer om ze toch door het pad naar de onheilsplek te drijven (b.v. omdat ik graag wil dat ze het hooi opeten dat daar in de bakken zit :<) lukt dat met de grootste moeite en het heeft eigenlijk geen enkele zin want zodra ze er aankomen, racen ze in volle galop weer terug naar een veilige plek.

Afijn, vanochtend kreeg ik ze echt niet in het voorste weitje en heb ze dus maar op de grote wei gezet ...

Gedragen jullie paarden zich in kuddeverband ook wel eens zo?

ja, dat klopt wel, angst lijkt heel erg besmettelijk te zijn :<
maar gelukkig heb ik een ontzettend nieuwsgierig jong ding, dat na wat heen er weer rennen toch móet en zál gaan kijken wat dat enge ding nu precies is.
als hij dan snapt dat er niks aan de hand is, trekt de rest ook al snel bij.

conclusie: niets zo goed als een 'curieuzeneuze' (nieuwsgierig aagje voor de niet-vlamingen onder ons ) om de boel weer te bedaren.

fojoe schreef:

ja, dat klopt wel, angst lijkt heel erg besmettelijk te zijn :<
maar gelukkig heb ik een ontzettend nieuwsgierig jong ding, dat na wat heen er weer rennen toch móet en zál gaan kijken wat dat enge ding nu precies is.

Ja, dat herken ik ook, als er één dappere dodo is die een eng object beter durft te bekijken, is het voor de anderen ook al snel goed. Maar wat ik eigenlijk bedoel is angst voor 'onzichtbaar onheil', dus geen dingen die ergens liggen of wapperen of zo, maar de overtuiging dat er écht, ja écht heel echt op een bepaalde plek tijgers op de loer liggen die er niet zijn. Dan kunnen ze elkaar dus ook niet geruststellen dat het enge ding veilig is, want ze weten zelf niet eens wat het enge ding is... Lijkt me best lastig om een prooidier te zijn ...

Zo'n sterke reactie als waar jij over verteld Marja heb ik bij ons niet gemerkt, wel is het bijv. zo dat als op het land achter ons ze soms hard aan het werk zijn met plastic en grote trekkers ze er liever niet langs gaan of met een giga tempo, maar dit is een aanwijsbare reden. Wel heb ik gemerkt dat toen het zo enorm waaide de paarden niet in het bos zijn geweest, ik zie dit als een goed werkend instinct omdat het gevaar van omvallende bomen best aanwezig is.

Goh, 't zou interessant zijn om te weten of er inderdaad meer paarden zijn die met stormwind niet het bos in willen/durven, b.v. in begrazingsgebieden of 'in het wild'. Ben benieuwd of iemand daar ervaring mee heeft (maar ik kan me zo voorstellen dat weinig mensen zin hebben om tijdens een storm in een natuurgebied te gaan kijken waar de paarden op dat moment staan :<...)

Wel apart zo'n sterke reactie van de kudde dat het zelfs dagen kan duren. Normaal zou je denken dat de leider (of een ander nieuwsgierig paard) weleens het voortouw neemt. Ik heb het hier in ieder geval nog niet meegemaakt, waarschijnlijk is hier geen 'onzichtbaar onheil' .
Ik merk wel dat ze als het windstil is ze meer in het 'bosje' aan takken knagen, maar dat kan ook komen doordat ze normaal bij wind ergens lekker gaan schuilen.

Irene schreef:

Wel apart zo'n sterke reactie van de kudde dat het zelfs dagen kan duren. Normaal zou je denken dat de leider (of een ander nieuwsgierig paard) weleens het voortouw neemt.

Misschien komt het wel doordat leider Birki eigenlijk een grote schijtlaars is, niet echt een solide voorbeeld voor zijn onderdanen dus ...

Nu ik mijn nieuwe 'hooikussen' in dat 'enge' stukje PP heb gelegd komen de paarden zoetjes aan weer wat meer kijken. Maar ik zag vanmiddag Saegola toch nog een paar keer plotseling wegvluchten toen ze ervan stond te eten.
Het zou ook nog te maken kunnen hebben met onze buurman, die een schuur aan het verbouwen is. Dat is tegenover het kleine weitje maar er zit een flink stuk met bomen en struiken tussen. De paarden kunnen hem dus niet zien maar wel alle rare geluiden horen.

Marja schreef:

Misschien komt het wel doordat leider Birki eigenlijk een grote schijtlaars is, niet echt een solide voorbeeld voor zijn onderdanen dus ....

Apart dat de leider dan een grote schijtlaars ( ) is, toch bijzonder dan hoe de rangorde kan zijn.

Marja schreef:

Nu ik mijn nieuwe 'hooikussen' in dat 'enge' stukje PP heb gelegd komen de paarden zoetjes aan weer wat meer kijken. Maar ik zag vanmiddag Saegola toch nog een paar keer plotseling wegvluchten toen ze ervan stond te eten.
Het zou ook nog te maken kunnen hebben met onze buurman, die een schuur aan het verbouwen is. Dat is tegenover het kleine weitje maar er zit een flink stuk met bomen en struiken tussen. De paarden kunnen hem dus niet zien maar wel alle rare geluiden horen.

Hooi is toch verleidelijk genoeg .
Is het dan precies begonnen op het moment dat de buurman met de schuur begon?

-

Irene schreef:

Hooi is toch verleidelijk genoeg .
Is het dan precies begonnen op het moment dat de buurman met de schuur begon?

Hmm... nee, de buurman is al veel langer bezig. Misschien is het een bepaalde samenloop van omstandigheden geweest, b.v. de lawaaimakende buurman en tegelijkertijd ook nog ineens een grote trekker die langskwam, zoiets...

O, dan is het inderdaad moeilijk te achterhalen wat precies de reden is. Tja, paarden zijn soms toch wel heel mysterieus .

-

Ik werd net tijdens het eten gebeld dat Atent door de draad was gegaan en helemaal in de stress was.
Ik erheen, hij helemaal blij dat ik er was, ik werd luid hinnikend begroet, hij stond zeiknat van het rennen en stressen.
Blijkt nou hadden ze paar honderd meter verderop de weg met rood/wit lint afgezet en dat klapperde een beetje in de wind.
Je moest goed kijken om het te zien, maar hij was er helemaal panisch van. Ik nieuwe paal geslagen en alles weer gemaakt, Atent teruggezet en Da Laico er maar weer bijgezet,
die ging door Atent ook stresen, maar die wist niet waarom haha. Heb ik allemaal plukjes hooi op de grond gegooid zodat ze even makkelijk kunnen eten en hopelijk het vertrouwen terug krijgen.
Vanavond laat rijdt mijn man nog even langs om te zien of alles goed gaat. Ik hoop het wel anders zit ik daar vannacht weer om alles te verzetten, pfff.
Hier een foto van mijn stresskipje kijkend naar de spoken!!

Jemig, dus hij is nat van het zweet en niet van de regen ?? Wel sneu zeg, hij is er blijkbaar van overtuigd dat het roodwit gestreepte TIJGERS zijn i.p.v. onschuldige plastic lintjes. Maar ja, vertel 't hem maar eens.....
Ze worden altijd wel erg knap als ze zo gestrest zijn :<.

Het ergste is nog dat je goed moet kijken waar die lintjes zijn!
Geregend heeft het vandaag hier niet, af en toe paar druppels.
Dus echt puur zweet. Ik was er 2 uur daarvoor nog en niets aan de hand.
Op mijn foto met zijn benen in de hooibak, zie je een gebouw op de achtergrond, daar is het lint, zo ver haha.

Hij is idd knap als hij stresserig is, jammer van het zweet!
Alleen valt het me erg op dat hij een onderhals krijgt.

Mijn paarden hebben af en toe ook dat ze bepaalde gedeeltes van de wei echt niet in willen. Waarom is me altijd een groot raadsel. Ze houden het dan een tijdje vol. Als ik ze er aan de hand mee naar toeneem, lopen ze echt met tegenzin met me mee en als ik ze los laat, rennen ze weer heel hard terug.
Enkele dagen later doen ze dan weer alsof er niets aan de hand is en staan ze in alle rust op dat "enge" stuk te grazen alsof dat hun meest favoriete plekje in de wei is.

Ik heb nooit het idee dat er vooraf iets is voorgevallen waardoor ze bang zouden zijn geworden. Wel heb ik het idee dat het soms met bepaalde weersomstandigheden (welke weet ik nog niet) kan hebben.

Ja, heel herkenbaar Berith! Vooral dit:

Citaat :

Als ik ze er aan de hand mee naar toeneem, lopen ze echt met tegenzin met me mee en als ik ze los laat, rennen ze weer heel hard terug.

Dat heb ik ook wel eens geprobeerd en maar gauw opgegeven ...

Zo, Atent was inderdaad nogal in de stress! Je schrijft dat hij door het draad is gegaan, is dat daar verder wel veilig? Hij kan dan bijv. niet de weg op oid?
Wel heel fijn dat mensen je gebeld hebben, zijn dat mensen die daar dan bij wonen?

En hoe gaat het vandaag met Attent, al weer een beetje 'normaler'?

-

Ik heb helemaal rondom mijn weiland 3 lagen schrikdraad, om elke 5m een houten paal.
Ik denk niet dat Atent daaruit kan komen.
Onderste draad is vrij laag en bovenste vrij hoog.
Binnen in heb ik het weiland in meerdere stukken verdeeld.
Hij was door de binnenste draden gegaan.
Mijn man was 's nachts nog wezen kijken, toen stonden ze te eten.
Toen ik gisterochtend kwam was de paniek weer toegeslagen, hij liep weer in een ander stuk.
Da Laico stond nog braaf op hem tewachten in het stuk waar hij hoorde te staan.
Ik Atent weer terug gezet, zo eigenwijs ik ben , hij was zo panisch en ging weer langs draadje rennen, hij steekt zijn hoofd eronder en rent zo naar het andere weiland toe.
De prikpaaltjes gingen door zijn grootte zo de lucht in.
Dus heb ik maar besloten om ze van wei te ruilen met Joris, in mijn "bak" helemaal aan de andere kant van de wei.
Hopelijk krijgen we komende tijd niet al te veel regen zodat ze dat stuk niet al te veel vertrappen.
Ik moet nu dus wel alle tussendraden lager gaan maken(denk een extra draad erbij) want nu heeft hij door dat hij zo wegkan. En ik heb het voor hem al dubbel!
Zo blijf je bezig in een paardenwei

O gelukkig dat hij dan alleen door de binnenste draden kan, dat geeft dan in ieder geval een gerust gevoel. Jammer dat de paniek nog steeds niet helemaal weg was/is. Wel een goed idee om ze dan even te verplaatsen, misschien keert de rust dan weer.
Ja inderdaad, de paarden houden je altijd wel bezig, altijd leuk zulke inventieve paarden die onder draden
doorgaan

-

Irene schreef:

Wel heel fijn dat mensen je gebeld hebben, zijn dat mensen die daar dan bij wonen? -

Mijn weiland ligt tussen een woonwijk en een weggetje met 2 vrijstaande huizen.
Bijna iedereen heeft mijn nummer wel voor als er iets is.
Dat is wel een fijn gevoel. van de zomer belden ze zelfs dat de waterbak op zijn kop lag en dat ze dus geen water hadden!
Ik was net onderweg om alle bakken weer schoon te maken en te verversen.
Erg goed toezicht zo dus.
Er hoort verder geen huis bij mijn wei.

yvonnedejong schreef:

Ik moet nu dus wel alle tussendraden lager gaan maken(denk een extra draad erbij) want nu heeft hij door dat hij zo wegkan.

Haha, ja dat komt me bekend voor... Ik had altijd een binnenafrastering van twee draden, totdat Kría en Saegola (vooral Kría ) hadden ontdekt dat ze de stroom niet voelden als ze met hun dikke kuif en manen tegen de onderste draad aan kwamen. En dan kon je lekker met je neus de wei in en gewoon onder de draad door grazen, joepie! Op een bepaald moment hingen alle onderste draden helemaal in een boogje, zo slap. Dus toen moest ik langs alle paden nog een derde draad eronder maken, die zo laag zit dat-ie niet tegen dikke kuiven aan komt maar net daaronder . Dus nu is het overal zo:



Werk hébben is niet zo moeilijk.... werk hóuden, dat is pas een kunst !

Hoi Marja,

Zo laag zit het bij mij langs de weg ook, mijn buitenhek.
Tot nu toe heeft hij het in de stress gedaan, maar wat als ik straks met die andere 2 een buitenritje maak.
Ik heb een hele zware klok eropzitten, als ze het aanraken komt er 1 minuut lang een extra hoog voltage uit.
Dus ze hebben wel erg veel respect voor het draad, maar stress doet rare dingen.

Dus als het weiland geinjecteerd is alle draden maar even aanpassen, eerst moet straks alles eruit.
Eerst goed drogen, pff ben blij als het weer geinjecteerd is en het gras gaat groeien, vorig jaar stonden ze er half april al op.

Wat heb je voor draad in je buitenafrastering Yvonne? Wij hebben aan de buitenkant als bovenste draad een staaldraad om het toch iets moeilijker te maken voor de paarden er op een raar moment zomaar doorheen te kunnen rennen (je weet maar nooit). In het geval van Atent zou je voor de onderste en bovenste draad staaldraad kunnen kiezen.

Ik heb nu 3 dubbel schrikdraad de 2 bovense lagen breed en de onderste dun.
Ik heb even een duidelijke foto opgezocht haha

Ik geloof nooit dat hij hier zijn hoofd onder kan steken.

Haha ben ik vanochtend bij de paarden kwam de gemeente afgezaagde bomen weghalen, die lagen in de berm waar hij nu staat.
Vrachtwagen stond op 15m afstand, denk je dat hij ernaar keek!! Het interesseerde hem helemaal niet.
Wat een verschil met zaterdag. Toen ze vorig jaar de wei kwamen injecteren keek hij ook niet naar de trekker met tank die vlak langs hem reden.
Maar zo'n wapperend lintje op 500m afstand(als het niet meer is) kan hij dan niet plaatsen blijkbaar.

yvonnedejong schreef:

Maar zo'n wapperend lintje op 500m afstand(als het niet meer is) kan hij dan niet plaatsen blijkbaar.

Het schijnt dat paarden helemaal niet zo goed kunnen zien wat iets precies is. Maar ze kunnen wel heel goed beweging onderscheiden. Misschien dat dat verklaart waarom Atent zo uit zijn dak ging, want dat lint is natuurlijk constant aan het fladderen en bewegen, en iets wat beweegt, is vast een gevaarlijk ROOFDIER !

Wat een schattige foto trouwens !