even iets heel anders: zwanger en mn paardjes

Mijn man is ook helemaal geen paardenman...

In het begin toen we mekaar leerden kennen heeft hij zich wel een klein beetje mee beziggehouden met de paarden, is mee op cursus geweest bij Jossy om op natuurlijke manier te leren rijden.
Maar hij is eigenlijk veel te 'klassiek' om samen met mij bezig te zijn met de paarden: hij wil gewoon naar een paard kunnen toestappen, erop kruipen en ermee gaan rijden (alhoewel hij dus nog niet veel op een paard gezeten heeft)...

De laatste (!) keer, zowat 4-5 jaar geleden, is dat dus verkeerd gegaan. Ik had hem verwittigd dat er veel dazen waren richting bos en dat hij best eerst effe wat grondwerk zou doen met Billy vooraleer ermee te gaan rijden. Maar nee, hij wou vertrekken, zonder zadel of wat dan ook!
Halverwege is Billy gesteigerd omdat er teveel dazen hingen en ja, dan glij je natuurlijk al snel van zo'n paarderug af...
Is hij verkeerd gevallen, gekwetst, 3 weken plat liggen en daarna dus nooit meer meegekomen..

Hij heeft me dan later, hier in Italië wel een paar weken 'vervangen' om 's winters het mest- en voederwerk te doen terwijl ik naar België moest, maar daar vindt hij ook niet veel plezier in, dus nu sta ik er helemaal alleen voor...

Ik mis een gelijkgestemde ziel om samen leuke dingen te doen met de paarden.
Als er nu toch zo eens iemand in prepensioen of zo graag hier zou komen wonen...

aaahhhh...meis meis....sterkte....enuh pre pensioen in deze tijden??? hahahaha...nee wij "jongelingen" meoten werken tot ons dood als het zo doorgaat met onze pensioentjes blijft er niets meer over.
Voorlopig zit ik nog met een giga gat voor mijn ouderdom...dus italie zit er zeker niet in.

Nou volgens mij is het gelukt om iemand te vinden die me wil helpen de paardjes verzorgen en wat beweging te geven.
Dus erg hoopvol gestemd. Ben benieuwd! Ze is nu drie keer geweest en nog steeds erg enthausiast.
Maar het allerbelangrijkste mn paarden vinden haar aardig.
Zeker mn ruin die is erg gereserveerd en introvert maar hij zoekt contact! Yeah

riegje schreef:

Nou volgens mij is het gelukt om iemand te vinden die me wil helpen de paardjes verzorgen en wat beweging te geven.
Dus erg hoopvol gestemd. Ben benieuwd! Ze is nu drie keer geweest en nog steeds erg enthausiast.
Maar het allerbelangrijkste mn paarden vinden haar aardig.
Zeker mn ruin die is erg gereserveerd en introvert maar hij zoekt contact! Yeah

Wat fijn voor je, gefeliciteerd! Een goed teken als een zo introvert paard contact met haar zoekt !

Riegje, Gefeliciteerd!!!! Wat een fijn gevoel zal dat voor je zijn.
Ook fijn dat jullie elkaar nu al tegen zijn gekomen, dan kunnen jullie samen aan het idee wennen voordat je 'niets' meer kan :-)
Geniet er maar lekker van!!

Oh fijn Riegje!

Wat leuk dat je al iemand hebt gevonden en dat je paarden haar hebben 'goedgekeurd'!

Wat geweldig nieuws Riegje!

thanks, ik ben er ook erg happy mee. maar genieten? hmmm.
Ik vind het zo moeilijk om los te laten. lastig lastig, maar het is voor het goede doel!
Dus niet zeuren en er aan wennen.
En niet alleen voor mij maar ook voor mn man.
Want ik zou er van balen als hij ook nog de verzorging zou moeten doen.
Want hij doet al voor me voeren en water geven als het nodig is.
En helpt me waar nodig, gaat ook met me mee rondje op de kar.
Dus ik mag niet klagen met mn vent.

loslaten is een kunst op zich, kan ff lastig zijn maar als het je echt lukt, levert het je ook weer veel op.

Tis al een hele poos geleden dat ik hier ben geweest.
Dus misschien wel tijd voor een kleine update uit west Brabant
Ik heb tot 7 maanden best fanatiek kunnen rijden.
Toen ging het echt niet meer(mn buik zat in de weg)
mn merrie heeft ook zwangerschapsverlof nu( alleen zo af en toe wat parelli) Het veulen moet eind july komen.
Ik zelf ben eind juni uitgerekend, hoop dat het op tijd komt, zodat ik weer een beetje op de been ben als het veulen komt.


Het meisje had gereageerd als bijrijdster komt nog steeds alleen ze kan/wil hem niet rijden.
Dus doet ze aan parelli en neemt gelukkig ook les dat ze het gelijk goed aanleert.

Maar ze is heel erg introvert. dus ze voelt het paard goed aan. Ze vergat alleen even om mij op de hoogte te houden van het reilen en zeilen.
Van de week een goed gesprek met haar gehad en aangegeven dat ik daar toch niet zo happy van werd.
Ik hoop dat dat wat uitmaakt, want anders ga ik er toch eens overnadenken om er mee te stoppen. als het meer frustratie geeft dan dat het oplevert.

Waarom frustreert je dat?
Het lijkt me toch wel leuk dat ze zich ook met jouw paardje bezighoudt en dan nog op een leuke manier ook?

Ik zou al blij zijn als ik zo iemand zou vinden...

@ Ama, Ik heb de paarden aan huis staan.
Ze komt bij ons op het erf oprijden en vaak is mn man of ik wel ergens aan het werk of in de buurt.
Een goeiendag of hallo zou ik dan best op prijs stellen.

Ze liet niets horen wanneer of hoevaak ze kwam, dat is ondervangen door vaste dagen af te spreken.
Maar dan nog vind ik het fijn om te weten als ze niet komt.

Ik vind het niet meer als normaal dat je laat weten aan de eigenaar van je verzorgpaard wat je wel en niet doet.
En wat je bevindingen zijn en dat je meld dat als er iets raars is qua gezondheid etc.
Nu liep tie al een poosje te hoesten, had ik al gehoord en al actie op ondernomen.
(had niets gezegd en heb rustig afgewacht of ik wat te horen zou krijgen, maar niets dus).
Dat geeft weinig vertrouwen, dan kan ze nog zo goed met uhm op kunnen schieten. maar de communicatie is wel heel belangrijk.
En om er altijd zelf maar achteraan te gaan gaat me toch te ver. Het zal toch echt van twee kanten komen.
Zou het een meiske van 16 zijn geweest zou ik nog zeggen ja, maar ze is 24.

Ik snap het nu uiteraard veel beter, je was er eerder nogal vaag over zodat het moeilijk is voor een buitenstaander om het te begrijpen.

Misschien met de juiste afspraken?
Ik herinner me uit mijn werkomgeving (ben al 5jr+ op medisch pensioen) : speak SMART:
SMART stands for: Specific, Measurable, Attainable, Realistic and Time-lined

waarbij je dus heel duidelijke, meetbare, bereikbare, realistische afspraken maakt binnen een tijdschema.


Sorry, dit klinkt misschien allemaal hoogdravend, maar die dingen helpen wanneer je in een business omgeving moet afspraken maken, dus wellicht ook daarbuiten.

Ik wil enkel helpen, vond het een beetje een spijtige zaak voor alle drie: jou, haar en het paard...

Goed dat je het in elk geval met haar hebt besproken. Ik denk dat het als bijrijder ook best lastig is om in te schatten wat een eigenaar van je verwacht. Wie weet heeft ze eerder ergens geholpen waar de eigenaar vooral met rust gelaten wilde worden...

Misschien werkt het fijn om elkaar via een schriftje op de hoogte te houden? Dan kan ze dat gewoon in de schuur invullen voordat ze naar huis gaat. Als ze erg introvert is, werkt dat misschien prettiger dan face-to-facecontact, vooral als het gaat om dingetjes die niet belangrijk genoeg lijken om speciaal een van jullie voor te gaan opzoeken (maar voor jou wel leuk zijn om te weten, bijv. wat ze heeft geoefend bij het grondwerken).

Nou ik ben 2 july bevallen van een gezonde zoon Roy.
Ik heb heel veel bloed verloren en ben dus zo slap als een vaatdoek.
En heb alle energie nodig om de kleine man te verzorgen.
Maar ik mis mn paardjes vreselijk.
Mn man doet ze eten geven en mn nichtje doet de wei netjes schoonhouden.
maar ook de paardjes zijn wat van de leg, zegt mijn man.

trouwens@ janneke hoe is het met je en met de zwangerschap?

gefeliciteerd!! lekker genieten en uitrusten nu!

Gefeliciteerd met je gezonde zoon Riegje ! Ik hoop dat je zelf ook weer snel aansterkt. Misschien toch af en toe een klein bezoekje aan je paarden? Dat zal je vast goed doen!

Gefeliciteerd! 

Ik zou eerst goed bijkomen, en dan pas weer naar de paarden gaan.
Zelf ben ik na de geboorte van mijn eerste te snel weer aan de slag gegaan, waar ik een maand later de klap van kreeg ....

Nou ik ben gister voor het eerst ff bij mn paardjes geweest.
Maar ik was erug blij dat ik weer in mn mandje lag.
Tjonge wat viel dat tegen, dus ik zal niet anders kunnen dan een pas op de plaats te maken.

Tja dat gaat zo hé, op dit ogenblik krijgt zoonlief toch effe de prioriteit hoor!
Geniet er maar van, hij zal zo snel groot zijn!

De paardjes zullen wel van mekaar genieten tot wanneer jij met de kleine kan terugkomen...  

marion schreef:

Ik zou eerst goed bijkomen, en dan pas weer naar de paarden gaan.
Zelf ben ik na de geboorte van mijn eerste te snel weer aan de slag gegaan, waar ik een maand later de klap van kreeg ....

Waarschijnlijk een veel beter advies dan dat van mij Marion, ik ben immers geen ervaringsdeskundige .

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon!

Ik snap dat je je paardjes mist.. Maar nu eerst even lekker bijkomen, dan heb je straks weer genoeg energie voor je zoon én de paarden

Hoe gaat het met je merrie? Is zij inmiddels al bevallen?

Ik zie dat je in Heerle/Moerstraten woont, mijn paard staat daar ook ergens. Ik wist helemaal niet dat er hier in de buurt mensen met een PP waren, wat leuk!

ow idd wat grappig en leuk! Waar sta jij dan ergens?

ik moet zeggen dat ik hier in de buurt ook nog niet veel mensen tegen gekomen die enthausiast waren over een pp.
Maarre mijn paardjes staan in Moerstraten op de boerderij.( t Flierbos)
En we hebben sinds vorige week een heel mooi merrieveulentje.
Er staan ook hier op het forum al een paar foto's van de eerste dag.
Ze is inmiddels al heel wat gegroeid.