Ik ben weg van 4 t/m 16 december

Hallo allemaal,

Even een berichtje om te laten weten dat ik morgen weer naar Californië vlieg voor mijn tweede 8-daagse clinic van Carolyn Resnick.
Zondag 16 december ben ik weer in het land, maar dan pas 's avonds laat, mét jetlag!
Dan weten jullie waarom je me hier een poosje niet zult zien .

Waaah ga je weer naar Caroline Resnick, wat gaaf!
Heb je de smaak goed te pakken gekregen. ;-)

Ik wens je heeeeel veel plezier, en ook een goede reis!

ik had het al gelezen....onwijs gave tijd toegewenst!!

Wow, dat is gaaf! Hopelijk heb je weer een leuke en leerzame tijd gehad.

Dank jullie wel! Ik heb weer een fijne tijd gehad met een fantastische groep vrouwen (ja gek hè? Het zijn vrijwel altijd vrouwen )! Veel verdieping en 'refinement' in eerder geleerde dingen. Wat vooral is blijven hangen is hoe belangrijk het is om het paard zijn eigen verantwoordelijkheid te geven, zonder alles te veel te willen 'micro-managen'.

Fijn dat je een goede tijd hebt gehad!
Ik zou het wel leuk vinden als je nog wat meer zou kunnen vertellen over wat je allemaal geleerd hebt.
Hebben jullie alleen vanaf de grond gewerkt, of ook gereden?

Dat van het micromanagen heb ik van Parelli geleerd. En ja, dat is zeker heel belangrijk! Als je om je heen kijkt, zie je eigenlijk heel vaak dat dat dus niet gebeurt en dat mensen zowat alles wat hun paard doet, willen controleren, zonder hem zélf enige verantwoordelijkheid te geven. Heel interessant om daarmee bezig te gaan!

Natural Horsetrainer schreef:

Fijn dat je een goede tijd hebt gehad!
Ik zou het wel leuk vinden als je nog wat meer zou kunnen vertellen over wat je allemaal geleerd hebt.
Hebben jullie alleen vanaf de grond gewerkt, of ook gereden?

Dat van het micromanagen heb ik van Parelli geleerd. En ja, dat is zeker heel belangrijk! Als je om je heen kijkt, zie je eigenlijk heel vaak dat dat dus niet gebeurt en dat mensen zowat alles wat hun paard doet, willen controleren, zonder hem zélf enige verantwoordelijkheid te geven. Heel interessant om daarmee bezig te gaan!

Het gekke is dat ik eigenlijk al heel lang 'wist' dat je niet moet gaan zitten micromanagen, maar in deze laatste clinic lijkt het kwartje pas ECHT te zijn gevallen doordat ik Carolyn heel veel met haar paarden bezig heb gezien. Apart, hoe je iets al heel lang kan weten, maar dan blijkbaar op een soort 'sluimerende' manier, en dat dan ineens door iets wat je ziet of hoort het laatste zetje wordt gegeven om het echt door en door te gaan begrijpen.
Carolyn was een beetje bang dat deze clinic misschien wat 'boring' voor me zou kunnen zijn omdat ik in maart ook al ben geweest, maar ik was daar zelf helemaal niet bang voor, want het verdiepen en verfijnen in een methode als deze is eindeloos, en zoals gezegd kan er ineens een kwartje vallen. Bovendien zijn twee clinics van haar nooit hetzelfde want er komen zoveel spontane dingen aan bod door iets wat er op dat moment gebeurt. Bv. een paard werd helemaal hysterisch omdat hij in zijn eentje naar de bak was gehaald zonder zijn maatje. Nou, dan gaat Carolyn niet werken aan datgene wat ze van plan was met dat paard, maar aan het gedrag wat zich op dat moment voordoet, en dat is enorm leerzaam want het is iets waarmee iedereen die meerdere paarden heeft geconfronteerd kan worden.

Ik kan wel een opsomming geven van wat dingen waarmee we gewerkt hebben maar het is onmogelijk om het echt uit te gaan leggen omdat het alles te maken heeft met 'feel', intentie, je eigen innerlijke rust, kracht en overtuiging enz.; dat kan ik niet in woorden vatten. En alleen een 'technische' uitleg van de handelingen zou de methode tekort doen, dus dat ga ik niet doen.

- Dagelijkse ochtendmeditatie, waarbij altijd een paard aanwezig was, dus eigenlijk Sharing Territory met een groep
- Oefenen met de verschillende Waterhole Rituals
- Single Lining: het werken met het paard met halster en enkele lijn, waarbij hij leert om zelfstandig 'op koers' te blijven, waar je ook loopt (naast of achter hem). Dit bereidt voor op Double Lining.
- Demo Double Lining waarbij het paard ook weer leert om zonder inwerking zelfstandig zijn rechte lijn aan te houden
- Ueberstreichen Exercises: een serie oefeningen aan de hand met halster als voorbereiding op dressuur rijden, waarbij je vooral met het hoofd v/h paard werkt en de weerstand van het paard zacht maakt.
- One Pile of Hay: oefening waarbij het paard leert eerst naar jou toe te komen, waarna jij hem naar het hooi brengt. Voorbereiding op Companion Walking.
- Werken aan 'feel' in het gebruik van de teugels.
- 'Three speeds' in iedere gang
- Werken met een paard dat in paniek raakt als hij gescheiden wordt van zijn paddockmaatje
- Teamwork: met 2 mensen in vrijheid werken met 1 paard (paard gaande houden waarbij tempo gelijk blijft)
- Head up / head down, oftewel paard leren op stemsignaal en lichaamstaal te stoppen met eten en weer te gaan eten
- Een middag gewerkt (individueel en in groepsverband) met vijf Mustangs, die wel al een aantal jaren in mensenhanden waren maar nog steeds een fantastisch kudde-instinct vertoonden
- Loopty-Loo: een oefening in een soort 8-vorm waarbij het paard moet buigen en wijken met voor- en achterhand
- En verder tussendoor natuurlijk héél veel informatie, verhalen en wijsheid

Wat leuk marja dat je weer bent kunnen gaan. Ik denk dat dit inderdaad toch weer beter bij je past en aansluit bij jou paarden.
Er zijn zoveel verschillende methodes ,paarden en mensen . Net als bij de paarden moet je individueel gaan kijken wat bij past.
En gaandeweg kom je vanzelf op je pad dat voor jou is bestemd.

Klinkt goed Marja!
Ik snap dat je niet alles in woorden kunt vatten, maar ik vind het toch wel leuk om nu een beetje te weten wat je zoal gedaan hebt.

Ja, en soms weet je dingen wel, maar is het in de praktijk toch heel lastig om het precies toe te passen (micormanagen). Het zit dan zó in je (menselijke) aard om de dingen op een bepaalde manier te doen en dan kan het best heel lastig zijn om je eigen neigingen te doorgronden. Gaaf dat er wat dat betreft bij jou nu echt een kwartje is gevallen. :-)

Was dit weer dezelfde cursus als je eerder dit jaar gedaan hebt? Of een vervolg erop? (Omdat Carolyn dacht dat het saai voor je zou zijn...?)

Ik krijg die 'feeling' gewoon mee tijdens het lezen. Die stop je er gewoon bij in. Dus erg fijn, dat je er toch iets over kunt vertellen zo.

Hé Marja, je zal ongetwijfeld weer een fantastische ervaring rijker zijn. En het is zoals altijd met paarden: elke dag, elk moment doet zich altijd wel weer iets voor waar je anders/beter mee om zou kunnen gaan en ook op dat vlak raak je nooit uitgeleerd. En elk paard heeft zo weer zijn eigen-aardigheden, waardoor de reactie van de een ook net weer wat verschilt van de ander, zodat ze je blijven uitdagen te blijven nadenken. En zo'n achtdaagse clinic geeft je ook de ruime om heel diep in te gaan op alles. Leuk om wat van te lezen.

Dank voor jullie reacties ! Ik heb aan mijn eerdere post nog wat dingen toegevoegd, die we ook nog hebben gedaan in de clinic. En dan ben ik vast nog wel het e.e.a. vergeten

Natural Horsetrainer schreef:

Ja, en soms weet je dingen wel, maar is het in de praktijk toch heel lastig om het precies toe te passen (micormanagen). Het zit dan zó in je (menselijke) aard om de dingen op een bepaalde manier te doen en dan kan het best heel lastig zijn om je eigen neigingen te doorgronden.

Met 'micromanagen' bedoel ik eigenlijk vooral de neiging om ieder klein foutje of vergissinkje van het paard te willen corrigeren door iets te 'doen' aan dat specifieke kleine foutje. Saegola is er erg goed in om dat bij mij uit te lokken, door bv. na het halthouden nog een stapje extra te doen of me net een klein beetje de pas af te snijden. Als ik dat dan corrigeer doet ze meteen weer iets anders 'kleins' wat een correctie van mij uitlokt en zo is ze er geweldig goed in om mij 'aan de gang' te houden. In plaats van dit 'ge-micromanage' van mij werkt het vaak veel beter om haar op zo'n moment weg te sturen of zelf even bij haar weg te gaan en door even te pauzeren het haar zelf uit te laten zoeken. Ze vindt dat helemaal niet leuk omdat ze dan de connectie met mij kwijtraakt. Na zo'n pauze is ze blij zich weer bij mij aan te kunnen sluiten en is haar 'gedoe' meestal ook helemaal over.

Natural Horsetrainer schreef:

Was dit weer dezelfde cursus als je eerder dit jaar gedaan hebt? Of een vervolg erop? (Omdat Carolyn dacht dat het saai voor je zou zijn...?)

In principe is het 'dezelfde' cursus, alleen zijn in de praktijk geen twee cursussen van Carolyn hetzelfde, omdat ze heel erg ingaat op waar haar cursisten (en de paarden!) om vragen. Dus er worden wel wat dezelfde dingen behandeld, maar dan liggen de accenten toch weer anders. Het blijft dus heel leerzaam !

worteltje schreef:

Wat leuk marja dat je weer bent kunnen gaan. Ik denk dat dit inderdaad toch weer beter bij je past en aansluit bij jou paarden.
Er zijn zoveel verschillende methodes ,paarden en mensen . Net als bij de paarden moet je individueel gaan kijken wat bij past.
En gaandeweg kom je vanzelf op je pad dat voor jou is bestemd.

Oona, het mooie van Carolyn's methode is dat het de perfecte basis en ondersteuning biedt voor welke manier van rijden of met je paard bezig zijn dan ook. Het sluit bv. perfect aan bij de Academische Rijkunst en het rechtrichten (dat doe ik ook nog steeds ). Carolyn beschrijft haar methode dan ook als "The Foundation for all Equestrian Pursuits". Het is een manier om een geweldige relatie met je paard te krijgen en je paard 'op te warmen' voor wat dan ook.

MoniqueBuu schreef:

Ik krijg die 'feeling' gewoon mee tijdens het lezen. Die stop je er gewoon bij in. Dus erg fijn, dat je er toch iets over kunt vertellen zo.

Wat mooi gezegd Monique, dankjewel !

Veronique, hoe gaat het met jou en je paarden? Werk je nog met de Waterhole Rituals en heb je veel opgestoken van de Extended Circle?

Duidelijke uitleg m.b.t. het micromanagen Marja! Gaaf dat het zo goed werkt om te negeren en de verbinding voor even te verbreken. Dat is ook zo totaal tegengesteld aan wat veel mensen doen (en hoe ik ook het zelf ooit, vroeger heb geleerd): niet de complete controle over je paard willen hebben, niet álles wat hij doet willen bepalen. En hem wegsturen, niks meer met hem doen, is geen beloning (zoals veel mensen denken! want dan hoeft hij niet meer te werken) maar je paard vindt dat juist niet fijn, hij wíl voor je werken! Gaaf Marja, dat het zo werkt met Saegola en jou.

Met micromanagen bedoelde ik eigenlijk meer dat je constant probeert te voorkomen dat je paard iets doet wat jij niet wilt. Bv. aandrijven zodra hij al een beetje langzamer gaat, nog voordat hij uit de gewenste gang valt. Ik heb geleerd mijn paard de verantwoordelijkheid te geven om bv. te blijven draven; ik grijp dan pas in als hij écht de fout in is gegaan en dus in stap valt (of in galop). Pas als het paard goed geleerd heeft zelf zijn gang te houden, kun je specifieker worden in welk tempo hij binnen die gang dan aan moet houden. Zo geef je het paard zélf verantwoordelijkheid om te (blijven) doen wat je hebt gevraagd. Wat jij omschrijft is inderdaad ook micromanagen maar in een andere situatie/context.

Kun je misschien nog wat vertellen over wat Caroline deed met dat paard dat in paniek raakte toen hij van zijn paddockmaatje gescheiden werd?

Marja schreef:

Veronique, hoe gaat het met jou en je paarden? Werk je nog met de Waterhole Rituals en heb je veel opgestoken van de Extended Circle?

Ik heb er zeker veel van opgestoken, heel leerzaam om de video's van de anderen te bekijken met daarbij het commentaar van Carolyn. Deze methode is inderdaad een hele goede basis voor de algehele omgang, wat voor doel je ook hebt. Ik moet wel zeggen dat ik er op het moment weinig aan toekom om echt oefeningen te doen, maar er zijn altijd aspecten die je in het dagelijks 'gebruik' gewoon doet. Ben op het moment ook veel aan het kijken naar filmpjes van Karen Rohlf, is meer op het rijden gericht, maar manier van omgaan (rust, having fun, en eigen verantwoordelijkheid) zijn heel herkenbaar bij beiden. Oh, er valt nog zoveel moois te leren!!!
Ben op het moment alleen een beetje erg druk met straten, zand kruien, voeren, poepscheppen etc. Alles kost in de winter meer tijd en is wat zwaarder, dus ik ben al blij als ik een beetje het rijden bij kan houden.

Natural Horsetrainer schreef:

Met micromanagen bedoelde ik eigenlijk meer dat je constant probeert te voorkomen dat je paard iets doet wat jij niet wilt. Bv. aandrijven zodra hij al een beetje langzamer gaat, nog voordat hij uit de gewenste gang valt. Ik heb geleerd mijn paard de verantwoordelijkheid te geven om bv. te blijven draven; ik grijp dan pas in als hij écht de fout in is gegaan en dus in stap valt (of in galop). Pas als het paard goed geleerd heeft zelf zijn gang te houden, kun je specifieker worden in welk tempo hij binnen die gang dan aan moet houden. Zo geef je het paard zélf verantwoordelijkheid om te (blijven) doen wat je hebt gevraagd.

Ja, dat is inderdaad ook een vorm van micromanagen, en het komt denk ik voort uit hetzelfde gevoel: dat je bang bent dat je paard iets fout doet of zal gaan doen en dat je dat koste wat kost denkt te moeten voorkomen. Zoals jij het beschrijft is ook Carolyn's insteek in alles wat ze doet, ook met rijden: leer het paard zijn eigen verantwoordelijkheid te dragen.

Citaat :

Kun je misschien nog wat vertellen over wat Caroline deed met dat paard dat in paniek raakte toen hij van zijn paddockmaatje gescheiden werd?

Het paard (Jazz) werd naar de bak gehaald zodat wij er Überstreichen oefeningen mee konden doen (de serie oefeningen waarmee je met de weerstand van het hoofd van het paard werkt), maar zodra hij de bak in kwam en losgelaten werd flipte hij compleet. Het was de eerste keer sinds hij bij Carolyn was (hij was het paard van een leerling van haar) dat hij werd gescheiden van zijn vriend. Hij begon te schreeuwen naar zijn maatje in de paddock verderop en rende als een dolle in het rond. Hij wilde vooral steeds de hoek in waar hij de bak in was gekomen die het dichtst bij zijn maatje was en duwde zich dan tegen de omheining alsof hij er overheen wilde springen. Carolyn bleef eerst even rustig kijken hoe Jazz zich gedroeg. Daarna 'bezette' ze die hoek, waar hij steeds in wilde, als haar territorium. Ze bleef daarbij heel rustig, dus geen geschreeuw of hectische bewegingen. Het enige wat ze deed was met haar (longeer)zweep ervoor zorgen dat Jazz die hoek niet meer in kon, verder liet ze hem begaan. Als hij het in zijn paniek af en toe toch voor elkaar kreeg om in die hoek te komen, bestrafte ze hem niet maar dreef hem er gewoon heel rustig weer uit. Toen hij na een poosje rustiger werd mocht hij de hoek wel weer in en kreeg daar wortels. Op een bepaald moment was hij totaal ontspannen, alsof er nooit iets was gebeurd. Je kunt ook na een tijdje de emmer met wortelen gaan verplaatsen, zodat het paard zich overal in de bak goed gaat voelen. Omdat dit eigenlijk een oefening op zichzelf was geworden en Jazz uiteindelijk helemaal rustig was, werd hij als beloning na dit hele gebeuren weer teruggebracht naar zijn maatje en hebben we dus geen andere oefeningen meer met hem gedaan. Carolyn voorspelde ons dat als ze hem een paar dagen later weer alleen naar de bak zou halen, hij niets meer zou laten zien van het hysterische gedrag. En inderdaad, enkele dagen later was er niets meer aan de hand. Hij kwam helemaal ontspannen de bak binnen en bleef ook daarna rustig, alsof er eerder nooit iets was voorgevallen.

veernr1 schreef:

Ik heb er zeker veel van opgestoken, heel leerzaam om de video's van de anderen te bekijken met daarbij het commentaar van Carolyn. Deze methode is inderdaad een hele goede basis voor de algehele omgang, wat voor doel je ook hebt. Ik moet wel zeggen dat ik er op het moment weinig aan toekom om echt oefeningen te doen, maar er zijn altijd aspecten die je in het dagelijks 'gebruik' gewoon doet. Ben op het moment ook veel aan het kijken naar filmpjes van Karen Rohlf, is meer op het rijden gericht, maar manier van omgaan (rust, having fun, en eigen verantwoordelijkheid) zijn heel herkenbaar bij beiden. Oh, er valt nog zoveel moois te leren!!!
Ben op het moment alleen een beetje erg druk met straten, zand kruien, voeren, poepscheppen etc. Alles kost in de winter meer tijd en is wat zwaarder, dus ik ben al blij als ik een beetje het rijden bij kan houden.

Karen Rohlf is inderdaad ook interessant, heb ik ook wel eens wat filmpjes van bekeken. Er valt zéker nog veel moois te leren !
Ik vind al het werk rondom de paarden in de winter ook veel zwaarder en kom dan soms nauwelijks toe aan het leuke dingen doen met ze; gewoon geen energie meer voor. Ik heb me daar inmiddels een beetje bij neergelegd; de mooie tijden komen weer !

Marja schreef:

Ik vind al het werk rondom de paarden in de winter ook veel zwaarder en kom dan soms nauwelijks toe aan het leuke dingen doen met ze; gewoon geen energie meer voor. Ik heb me daar inmiddels een beetje bij neergelegd; de mooie tijden komen weer !

Precies! Nu de dagen zo kort zijn, ben ik al blij als ik gedeeltelijk bij daglicht kan uitmesten (uitmesten bij het licht van een hoofdlamp lijkt altijd erg goed te gaan als je bezig bent, maar als het vervolgens licht wordt lijkt het alsof je het met je ogen dicht hebt gedaan, hihi). Uitmesten en voeren kost op het moment al bijna 2 uur per dag, dus heb ik me er ook bij neergelegd dat ik in de winter vrijwel niets onderneem met de pony's. Gelukkig zijn Dibble en Thyler van nature best lui en vermaken ze zich prima met rondscharrelen tussen de hooibakken en het gras . Maar dat neemt niet weg dat ik blij zal zijn als de boel weer is opgedroogd en de dagen wat langer worden!

Hmmm ik merk toch heel duidelijk dat mijn paarden zich vervelen, nu ik weinig met ze kan doen (wegens gezondheidsredenen, niet eens vanwege de winter). De keren dat ik dan wel iets doe, is vooral Atli superactief en af en toe zelfs bijna onhoudbaar. Terwijl hij in zijn normale doen eerder lui is...

Marja, dank je wel voor je omschrijving van hoe Carolyn met Jazz omging. Zo supersimpel eigenlijk, en toch heel effectief! Leuk om te leren hoe Carolyn dat aanpakt. Het is dat ik op dit moment zo weinig energie heb, anders zou ik zeker wel meer willen leren van Carolyn (lees: mezelf er uitgebreid in verdiepen).

Marja schreef:

Het paard (Jazz) werd naar de bak gehaald zodat wij er Überstreichen oefeningen mee konden doen (de serie oefeningen waarmee je met de weerstand van het hoofd van het paard werkt), maar zodra hij de bak in kwam en losgelaten werd flipte hij compleet. Het was de eerste keer sinds hij bij Carolyn was (hij was het paard van een leerling van haar) dat hij werd gescheiden van zijn vriend. Hij begon te schreeuwen naar zijn maatje in de paddock verderop en rende als een dolle in het rond. Hij wilde vooral steeds de hoek in waar hij de bak in was gekomen die het dichtst bij zijn maatje was en duwde zich dan tegen de omheining alsof hij er overheen wilde springen. Carolyn bleef eerst even rustig kijken hoe Jazz zich gedroeg. Daarna 'bezette' ze die hoek, waar hij steeds in wilde, als haar territorium. Ze bleef daarbij heel rustig, dus geen geschreeuw of hectische bewegingen. Het enige wat ze deed was met haar (longeer)zweep ervoor zorgen dat Jazz die hoek niet meer in kon, verder liet ze hem begaan. Als hij het in zijn paniek af en toe toch voor elkaar kreeg om in die hoek te komen, bestrafte ze hem niet maar dreef hem er gewoon heel rustig weer uit. Toen hij na een poosje rustiger werd mocht hij de hoek wel weer in en kreeg daar wortels. Op een bepaald moment was hij totaal ontspannen, alsof er nooit iets was gebeurd. Je kunt ook na een tijdje de emmer met wortelen gaan verplaatsen, zodat het paard zich overal in de bak goed gaat voelen. Omdat dit eigenlijk een oefening op zichzelf was geworden en Jazz uiteindelijk helemaal rustig was, werd hij als beloning na dit hele gebeuren weer teruggebracht naar zijn maatje en hebben we dus geen andere oefeningen meer met hem gedaan. Carolyn voorspelde ons dat als ze hem een paar dagen later weer alleen naar de bak zou halen, hij niets meer zou laten zien van het hysterische gedrag. En inderdaad, enkele dagen later was er niets meer aan de hand. Hij kwam helemaal ontspannen de bak binnen en bleef ook daarna rustig, alsof er eerder nooit iets was voorgevallen.

Heel mooi voorbeeld! Zit me meteen af te vragen of ik dit ook had kunnen toepassen tijden het vuurwerk bij mijn pensionpaard. Mijn eigen paarden en de buurpaarden om ons heen gingen allemaal op 'uit', maar mijn nieuwe pensionpaard (hij staat sinds ruim 2 maanden bij mij) was behoorlijk paniekerig. Hij stond in de binnencirkel in mijn bak, mijn eigen paarden in de buitencirkel. Het pensionpaard heeft op een stukje van ruim 8 meter of zo zoveel voor het draad paniekerig heen en weer gelopen, eigenlijk gedurende de hele avond/nacht, dat hij een slotgracht van 50 cm diep heeft uitgelopen met zijn voorbenen. Hij hing daarbij ook bijna de hele tijd met zijn borst tegen het draadje aan (staat geen stroom op), alsof hij er elk moment doorheen wilde gaan. Ik heb hem tussen 00.00 en 1.00 uur aan het halster vastgehouden en ben heel rustig met hem stil gaan staan in de hoek waar mijn paarden heel dichtbij stonden. Hij ging zuchten, en kauwen en likken en kon zich toen duidelijk wel overgeven en enigszins ontspannen, toen ik hem daarna los heb gelaten ging hij ook weer hooi staan eten. Maar vervolgens zijn wat later in de nacht nog jongelui langsgekomen die nog wat van die enorme klappers hebben afgestoken, en toen ik daarna weer bij hem ging kijken, was hij weer helemaal opgedraaid. Weer een kwartier met hem aan het halster gestaan, en ook toen kon hij zich vrijwel direct ontspannen. Daarna was echt alles afgelopen en ben ik weer in bed gekropen. Maar ik vermoed dat hij daarna toch ook weer in zijn zenuwachtige geloop is vervallen. Hij had 's ochtends zijn hooi tenminste nog niet op.
Deze situatie is wel anders, omdat er zoveel externe factoren (vuurwerk) waren, dus ik weet eigenlijk niet goed of je de manier die je beschrijft dan ook toepasbaar is. Maar misschien maakt het helemaal niet uit wat de oorzaak is, en moet je je vooral richten op het gedrag dat hij vertoont. Ben wel benieuwd wat jij hiervan denkt?

veernr1 schreef:

Heel mooi voorbeeld! Zit me meteen af te vragen of ik dit ook had kunnen toepassen tijden het vuurwerk bij mijn pensionpaard. Mijn eigen paarden en de buurpaarden om ons heen gingen allemaal op 'uit', maar mijn nieuwe pensionpaard (hij staat sinds ruim 2 maanden bij mij) was behoorlijk paniekerig. Hij stond in de binnencirkel in mijn bak, mijn eigen paarden in de buitencirkel. Het pensionpaard heeft op een stukje van ruim 8 meter of zo zoveel voor het draad paniekerig heen en weer gelopen, eigenlijk gedurende de hele avond/nacht, dat hij een slotgracht van 50 cm diep heeft uitgelopen met zijn voorbenen. Hij hing daarbij ook bijna de hele tijd met zijn borst tegen het draadje aan (staat geen stroom op), alsof hij er elk moment doorheen wilde gaan. Ik heb hem tussen 00.00 en 1.00 uur aan het halster vastgehouden en ben heel rustig met hem stil gaan staan in de hoek waar mijn paarden heel dichtbij stonden. Hij ging zuchten, en kauwen en likken en kon zich toen duidelijk wel overgeven en enigszins ontspannen, toen ik hem daarna los heb gelaten ging hij ook weer hooi staan eten. Maar vervolgens zijn wat later in de nacht nog jongelui langsgekomen die nog wat van die enorme klappers hebben afgestoken, en toen ik daarna weer bij hem ging kijken, was hij weer helemaal opgedraaid. Weer een kwartier met hem aan het halster gestaan, en ook toen kon hij zich vrijwel direct ontspannen. Daarna was echt alles afgelopen en ben ik weer in bed gekropen. Maar ik vermoed dat hij daarna toch ook weer in zijn zenuwachtige geloop is vervallen. Hij had 's ochtends zijn hooi tenminste nog niet op.
Deze situatie is wel anders, omdat er zoveel externe factoren (vuurwerk) waren, dus ik weet eigenlijk niet goed of je de manier die je beschrijft dan ook toepasbaar is. Maar misschien maakt het helemaal niet uit wat de oorzaak is, en moet je je vooral richten op het gedrag dat hij vertoont. Ben wel benieuwd wat jij hiervan denkt?

Veronique, ik denk dat je het heel goed hebt aangepakt, gezien het resultaat dat het paard iedere keer dat je hem aan het halster nam rustig werd. Ik denk niet dat deze situatie met het vuurwerk goed te vergelijken is met de situatie van Jazz die zijn maatje miste, omdat jouw pensionpaard niet zozeer terug wilde naar een bepaalde plek, maar doodsbang was voor de knallen. De aanpak die Carolyn toepaste was er op gericht dat het paard zich op haar zou gaan focussen i.p.v. op zijn maatje (en dus de hoek waar hij de bak uit kon naar zijn maatje toe). Misschien zou dit in de situatie met het vuurwerk ook wel hebben gewerkt maar dan zou je continu bij het paard moeten blijven zodat jij zijn focuspunt blijft. Zodra jij dan weg zou gaan zou de paniek waarschijnlijk weer terugkeren denk ik, maar dat weet ik niet zeker hoor.

Zelf heb ik de taktiek van Carolyn ook wel eens toegepast (toen wist ik trouwens nog niet dat Carolyn het zo deed ). Al mijn paarden stonden toen in ons tweede PP achter het bos en ik had Saegola naar huis gehaald om in de bak met haar wat te kunnen werken. Ze was toen dus gescheiden van de andere paarden en kon ze ook niet zien. Ik had haar al veel vaker mee naar huis genomen, zonder problemen, maar die dag werd ze om de een of andere reden hysterisch zodra ik haar losliet in de bak. Rondracen en hinniken. Ze racete steeds de stal in (daar waren we de paddock binnengekomen). Eerst heb ik het toen een poosje aangekeken omdat ik eigenlijk niet meteen wist wat ik moest doen. Het was duidelijk dat ik zo niet met haar kon werken, maar ik vond het ook geen optie om haar in haar gestreste toestand weer mee terug te nemen naast de fiets. Toen ben ik begonnen met te voorkomen dat Saegola de stal in kon rennen, dus de stal werd mijn territorium. Ik moest trouwens flink tekeer gaan met mijn zweep om haar eruit te houden want ze was gewoon blind van de stress, maar het lukte en toen ben ik het steeds verder uit gaan breiden, dus ik nam steeds een stukje paddock erbij waar ze niet meer in mocht. Uiteindelijk werd ze steeds rustiger en kwam weer helemaal tot bedaren.

Hé Marja, bedankt voor je reactie. Ik had zelf ook het gevoel dat ik het op dat moment goed aanpakte, ik hoopte zelfs dat hij deze toestand (op 'uit' gaan staan) daarna zelf zou opzoeken, ook in navolging van de andere paarden, omdat hij zich er zo duidelijk veel beter bij voelde dan tijdens zijn neurotische geloop. Maar dat was iets teveel verwacht, op de een of andere manier kon hij het alleen als ik hem ertoe 'dwong' door hem vast te houden (aan een los touwtje, dat dan weer wel). Ik had nog kunnen proberen om hem toch bij de anderen in de buitencirkel te laten, maar ik was bang dat hij alleen maar meer onrust zou brengen bij de anderen i.p.v. dat hij zich aan hen zou aanpassen. En ik heb hem nog niet eerder tegelijk met mijn paard samen met de merries gehad, en daar is die van mij een beetje moeilijk mee..... Leek me al met al teveel onrust opleveren op een moment dat je dat helemaal niet kan hebben.

Maar ik denk dat je gelijk hebt dat inderdaad de situatie toch anders is in het geval dat jij beschreef, ik ga dat zeker wel onthouden mocht ik zoiets nog eens meemaken. Kan me wel voorstellen dat je jezelf behoorlijk stevig moet positioneren om echt door te dringen in zo'n gestrest koppie. Is altijd wel leuk om er later achter te komen dat je het dus zelf voorheen dus ook al heel goed aanpakte ;-)